- 12 Ağustos 2018
- 978
- 2.016
- 113
- Konu Sahibi landemiyoladiyola
-
- #341
Kesinlikle oğlunuzu bir psikologla görüştürmelisiniz. Bu arada bilinçli bir anneye benziyorsunuz.
ben sizi anlıyorum ve size bazı noktalarda katılıyorum,ancak her çocuğu aynı şartlarda değerlendirmek yanlış.Babanın tepkisi bence de korkunç konu sahibinin anlattığına göre. Ancak mal mısınız tabiri akranlarla geyik muhabbeti yaparken kullanılan basit ve hadsizce bir tabir. Ben açıkçası çocuğum bana karşı bu şekilde konuşsa korkardım çünkü otorite olarak görmüyor belli ki. İleride herhangi bir hatasında ya da hata yapma ihtimalinde en azından ebeveynleri düşünüp vazgeçmeyecek ya da sonrasında ebeveynlerinin sözünü dinlemeyecek. Dediğim gibi babanın tepkisi çok uç ve kabul edilemez ancak düşünüyorum ters bir anıma denk gelse ve daha önce de böyle hareketlerine şahit olsam ben de kalp kırabilirim. Çocukla yüz göz olduktan sonra toparlamak çok zor çünkü. Hele ki evde baba figürü fazla pasifse çocuklar at oynatma durumuna geçiyorlar. Klinik vaka aileleri ayrı tutarsak hiç kimse çocuğunun kötülüğünü istemez. O an verdiğim tepki ileride çocuğumun saygısız biri olma ihtimalinden korktuğum için verilen bir tepki olur büyük ihtimalle.
Sanırım bana dediniz..sizde anne olunca anlarsınız demişsiniz ama benim de çocuğum var ve bana küfür etse kesinlikle haddini bildiririm.bende yazdıklarımın arkasındındayım..her yapılan ergenliğe bağlanmaz. .sizlere küfür etme cüretini gösteriyorsa sizin de yazdığınız gibi el bebek gül bebek büyütüp şımartmanız olabilir..hep eşinizin özür dilemesi gerektiğinden bahsedilmiş ama duygusal olan çocuğunuz da sarfettiği sözler için de özür diledi mi?
ben sizi anlıyorum ve size bazı noktalarda katılıyorum,ancak her çocuğu aynı şartlarda değerlendirmek yanlış.
annesinin dediğine göre daha önce hiç böyle taşkınlığı olmamış,der demez de özür dilemiş zaten,yani anladığım kadarıyla uysal bir çocuk,yoksa ailesinin yanlış yetiştirmesi sonucu arsızlaşan çocuklardan değil.
söylediği şey elbette aşırı yanlış,ama ağzından kaçmış,olabilir yani biz bile bazen yetişkin olarak ağzımızdan kaçırabiliyoruz.
çocuk ağzından kaçırır kaçırmaz hemen fark edip özür dilemiş zaten.
bir de bir kez veya haydi 1-2 kez sizinle çatıştı diye sizi otorite olarak görmediği anlamını çıkarmamalısınız bence...
konuşarak terbiye etmekle ,çocuğu arsızlaştırmak aynı şeyler değil. karşısında el kadar çocuk var adamın, toy, ve şekillenme döneminde,o yüzden nasıl biçimlendirirse aile,o hali alır.
dediğim gibi saygısızlığı mükerrer olarak yapan bir çocuk olsa artık sabrı taşmıştır ailenin,maalesef vurmuştur derim,ancak ilk kez bu tarz bir şey oluyorsa sizce hemen vurması doğru mu?
bence '' oğlum kendine gel,biz senin akranın değiliz,kullandığın laf çok saygısızca,bir daha kullanma, terbiyesizlik yapma'' deseydi babası,fena mı olurdu? eğer düzgünce uyarılmasına rağmen umursamayıp saygısızlığa devam etseydi çocuk ''belki'' o zaman biraz sert çıkışılabilirdi... ancak dediğim gibi en azından ilk aşamada dayak bana çok yanlış geliyor :/
dayak yemeden büyüyüp de saygı duymayı öğrenen çocuklar da var mesela,bu tamamen çocuğun izlediği ve kat ettiği yola bağlı.
arsızlaştırmadan sözlü eğitim vermek mümkün bence :)
Yok vallahi, bu konuda eşim dövdükten sonra bir tur da ben döverdim hastanelik ederdim diyenlerle uğraşıyoruz.
Konu sahibi tokat yemiş, o bile görülmüyor.
Kadına şiddet olmasın diye çırpınıyoruz burada, halbuki manyak kocalar çocuğa vurur gibi yapıp eşini arada dövse millet arkasından alkışlayacak. Çocuk insan değil çünkü.
Bu arada çocuk büyüyüp delikanlı olduğunda anne babasına vurursa ne olacağına henüz cevap alamadım.
Kuzu kuzu peki oğlum denip oturulacak sanırım
Bu arada oğlan özür dilemenin eşiğindeydi, size demedim falan diye geri çekilmişti. Baba vurunca yarım kaldı tabi.
Vallahi Kadınlar Kulübünde suça uygun nasıl disiplin verilir konusunda bu kadar başarısızlık olduğunu bilmiyordum. Daha doğru dürüst uyarmadan ciddi ceza vermeden kafa göz dalmayı marifet görüyoruz, sonra da çocuktan saygı minnet bekliyoruz.
Çocuklar düzgün yetişiyorsa kendi başarıları, ben ne diyeyim artık.
İçten dileklerinize cok teşekkür ederim. Dilerim sizlerde çok mutlu olursunuz. Çocukluk ne güzel.. Insanlar büyüse ama o masumiyet hiç bitmese keşke.. Sevgiler❤Konuyu tatlıya baglamaniza çok sevindim. Insallah o kötü günü unutturacak çok güzel gunleriniz olur.
Konunuz bana bir çocukluk anımı hatırlattı. Çok kucugum, okula falan gitmiyorum daha. Bir yere giderken dışarda oynayan çocukları ağzım açık izliyorum. O kısa süreli gozlemlerimde çocukların yaptığı söylediği her şey acayip ilginç ve muhteşem geliyor:) bir gün oyun oynayan bir çocuğun burnunu kazaginin koluna sildigini gördüm. Aman allahim buyulendim,ne muhteşem bir harekettabi ki sonra ne yaptimm? Ilk sümüklü hastaligimda burnumu kazagimin koluna silmeye başladım. Annem hemen fark etti. Nasihatler uyarmalar ama ben durur muyum. Sokakta oynama özgürlüğüne sahip o adini sanini bilmedigim muhtesem çocuk yapıyorsa bu harika bir harekettir. Devam..annemden gizli gizli siliyorum. Kazagim kirmizi ama kolu pasparlak annem gördü , popoma popoma yedim dayagimi vee aslinda hiçte parlak bir fikir olmadigina kanaat getirdim
Son olarak dayak kötüdür. Kesinlikle çözüm değildir.
Sizin için içim sızladı inanın. Dilerim cok geçmişte kalmıştır yaralarınız.. Gerçekten o travma, o kalp kırgınlığı çok daha kötü bunu anlıyorum. Hislerinizi paylaştığınız için çok teşekkür ederim. Kötü anları anımsattıgım icin ise içtenlikle özür dilerim. Sevgiler❤
Harikasınız gerçekten, umut veren bir öykünün var, paylaştığınız için tekrar tekrar teşekkür ederim. Bir de terapistinizin Istanbul'da olma ihtimali varsa ve sakıncası yoksa ismini rica edebilir miyim? Hoşçakalın❤Cok tesekkur ederim, aradan 10 seneden fazla gecti, ciddi bir terapi sureci gecirdim, terapistim hayatimdaki en buyuk sansim hala hayatimda gorusuyorum, boyle konusu acilmadigi surece aklima bile gelmiyor, bir etkisi kalmadi uzerimde. Su an yurtdisinda yasiyorum, evliyim, doktora yapiyorum, kurumsal bir sirkette ekip lideriyim. Ben terapi ile hayata geri donmenin en buyuk orneklerinden biri oldugum icin herkese dogru uzmanla devam etmenin ne kadar onemli oldugunu anlatmaya cabaliyorum elimden geldigince.
Umarım çok teşekkürler ederimÇok sevindim benim içim rahatladı. Umarım bir daha asla tekrarlanmaz.
Ne kadar şirin bir hikayeKonuyu tatlıya baglamaniza çok sevindim. Insallah o kötü günü unutturacak çok güzel gunleriniz olur.
Konunuz bana bir çocukluk anımı hatırlattı. Çok kucugum, okula falan gitmiyorum daha. Bir yere giderken dışarda oynayan çocukları ağzım açık izliyorum. O kısa süreli gozlemlerimde çocukların yaptığı söylediği her şey acayip ilginç ve muhteşem geliyor:) bir gün oyun oynayan bir çocuğun burnunu kazaginin koluna sildigini gördüm. Aman allahim buyulendim,ne muhteşem bir harekettabi ki sonra ne yaptimm? Ilk sümüklü hastaligimda burnumu kazagimin koluna silmeye başladım. Annem hemen fark etti. Nasihatler uyarmalar ama ben durur muyum. Sokakta oynama özgürlüğüne sahip o adini sanini bilmedigim muhtesem çocuk yapıyorsa bu harika bir harekettir. Devam..annemden gizli gizli siliyorum. Kazagim kirmizi ama kolu pasparlak annem gördü , popoma popoma yedim dayagimi vee aslinda hiçte parlak bir fikir olmadigina kanaat getirdim
Son olarak dayak kötüdür. Kesinlikle çözüm değildir.
Sizin terapiye neden ihtiyaç duydugunuzu merak ederdim bazen (zaten farkındalık sahibi biri olduğunuzu düşündüğüm için). Benim de tanımadığım biri tarafından darp hikayem var. Yoğun bakım süreci vs. O zamanlar dışarı adım atamazdim korkudan. Psikoloğun, "korktugun şeyin üstüne git, ekmek almaya bile sen git" lafı benim üzerimde çok etkili olmuştu.Ben sizi anliyorum benim taciz ve darp gecmisim var (tanimadigim bir kisi tarafindan), babam psikiyatri profesoru ve annem hukuk profesoru oldugu halde yogun bakim surecinden dolayi herkes fiziksel olarak iyilesmeme o kadar takilmisti ki cok kotu bir tepki verdigim zaman herkesin akli basina geldi ve terapi surecim basladi. Insanlar boyle durumlarda nasil tepki verecegini bilemiyor cani aciyan en sevdigi kisiyse. Zor biliyorum ama babanin bir daha yapmayacagindan emin olacak sekilde en dogru karari vereceginize inaniyorum.
Teşekkür ederim. Hatırlayınca hep gülümsetir beni.Ne kadar şirin bir hikaye
Ben şiddete sebep falan sunmadım asla ..iyi okursanız yazdığımı herkes burada fikrini söylemekte özgür her yorumun altına atlamayınMal lafina olcak sey degil demek ama siddete sebepler sunmak.
Tamamen katılıyorum sizeMal mısınız nedir yahu? Eşinizi normal bulmadım ama çocuğum bana mal mısınız dese yalan yok bende bir geçiririm tokat. Bunun ergenlikle dürtüsellikle bir ilgisi yok. Eskiden de vardı ergenlik, hatalar da yapılırdı ama ulu orta “mal mısınız?” Diyecek kadar saygı kalmadıysa ileride önünü alamazsınız. 12 yaş ağızdan çıkan şeyin kulağın da duymasını gerektiren bir yaş. Ben sizi fazla toleranslı eşinizi ise gözü dönmüş gördüm. Bu uçurum çocuğu karakter bakımından kötü etkiler. Ne sizin kadar yumuşak ne de baba kadar sert olunmalı.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?