Ah ahh. Ben seni çok iyi anlıyorum.
İnsan içi boş bi keseye bağlanır mı ? Bağlanıyor.
Bu belirsizlik ve umutsuzluk durumunda, gebeliğin bi şekilde bitmesini istemen çok normal. Madem sağlıklı devam etmiyor, bitsin diyor insan.
Ben o boş keseyi (8 haftalıktı) kaybedince eşime küstüm. Anneme küstüm. Günlerce konuşmadım. Annem bile anlamadı. Bir süre sabretti. Baktı olmuyor kızdı. Ben karnımda bebeğimi kaybettim. Sen kadar kötü olmadım. Sen günlerdir boş keseye ağlıyorsun dedi.
Düşükten sonra Dr a gittim. Baktı rahim temiz. Çünkü zaten (açık yazacağım kusura bakmayın) kese tek parça ve bütün halde düştü, ben gördüm. Üç adet bekle hormonların normalde dönsün. Sonra korunmayı bırak dedi.
Eşim düşükten sonra tekrar gebe kalmamı istemedi. Senin psikolojin hamileliği ve buna riskleri kaldıramıyor dedi. O zaman çok zoruma gitti.
Hayır dedim, ben güçlüyüm. İki adet geçti. Ben iyiyim hazırım dedim, eşimi ikna ettim. 3. Ay hamile kaldım. Kızım doğdu.
Allah bu üzüntüden sonra sana bunu unutturacak bir mutluluk nasip edecek. Ben inanıyorum.
Diliyorum Allah’tan, bu süreç senin için en kısa sürede en kolay şekilde tamamlansın.