Benim de panik atağım var hatta yıllar önce ilaç kullandım bi dönem. Sonra nefes egzersizleri fln kendim idare edebilir oldum. Ama doğumda herşey çok farklı gelişti. Hiç kendimi düşünmedim. Bebeğim için o kadar korku ve endişe yaşadım ki. Beni kesiyorlarmış ya da bana bişey olurmuş umrumda olmadı. Hatta yukarıda ki spot ışıkların arasından izledim. Ayna gibi yansıyordu. Eşim de girdi son dak doğuma. Ona diyorum korkma
sezaryenden 10 saat sonra ayağa kalktım. Oğlumu yoğun bakımda görmek için. Analık power yüklendi sanırım.
İnşallah sizin de acısız ve travmasız doğumlarınız olur. Evladınızı hemen kucağınıza alırsınız.
benim de az kaldı inşallah kavuşmaya.