Ben de tam iki saatte bir emzirmiyorum. Biraz geçiriyorum. Hatta geçen gece duymamışım alarmı, artık ne kadar yorulduysam. Kızım da uyanmamış. Uyanınca çok kötü hissettim kendimi. Ve çok garip ki ilk bebeğimde çok sevdiğim emzirmeyi bu bebeğimde sevemedim. Umarım geçici bir duygudur. Böyle hissettiğim için de rahatsız oluyorum çünkü. Ama biri 3,5 yaş, biri daha 40 ı çıkmamış bebekle desteksiz yaşam savaşı vermek gerçekten çok yıpratıcı. Hayatta kalma savaşı veriyor gibiyim.
Büyük kızım da kardeşini çok seviyor ama bilinçaltı duyguları çok farklı. Doğum yaptığımdan beri kaka yapması problem. Israrla yapmıyor, gece altına kaçırıyor.

Normalde gece çorabını çıkarıp uyuyan yavrum, sırf kardeşi çoraplı diye çorapla uyuyor. Uykusunda çıkarınca sabah farkedip ağlıyor. O kadar küçük şeyleri sorun yapıyor ki artık. Bensiz uyumuyor, uyanınca beni göremezse çok ağlıyor. Kardeşinden olumsuz etkilenmesin diye o kadar uğraşıyorum, yine de etkilenmiş içten içe.