- 2 Mart 2024
- 403
- 305
- 28
Ben geçen bi emzik alacaktım bıraktım hemen tövbe diyip…
Ben geçen bi emzik alacaktım bıraktım hemen tövbe diyip…Haha biz de odasını bile hazırladık kıyafet yıkayıp yerleştirmesi kaldı
Ay ne biliyim çok efor sarf etse uzun saçlıların hepsi de pürüzsüz bebek gibi saçlı olur çok da etmiyor belki mdnfYa ben de şey düşünüyorum uzun saça vucüt daha fazla efor sarfetmiyor mu saç kısalınca daha az harcar o eforu ne bileyim
korkma benim bi su bardağı kadar geldi. üstümde siyah pantolon vardı kan belli oluyodu öyle kanamam oldu. bu kanamaya çocuk durmaz diye ağlaya ağlaya acile gittim. sadece çok hareket etmemek çözüm oluyor.Ben hiç beklemiyordum ya, doktor korkulacak bir durum yok dedi ama birazcık kan bile insanı korkutuyor işte
Ben böyle saçmalıklara inanmıyorum ya, birkaç gün önce kestirdim aklıma bile gelmedi. Bu tarz şeylerin üstüne düşüp enerjisini büyütmeye gerek yok bence, nazar vs için de böyle düşünüyorum.Kızlar saçlarımı kestirmek istiyorum o batıl inanca da inanmıyorum ama çevremdekiler söyleyip duruyor ne yapsam sıcaklarda uzun saç çekilmiyor
Benim favorim eltim yukarı uzandı göbek bağı koptu sjfkdjdksk bayılıyorum.Yine eski kadınlarkulübü konularında topuklu giyen komşum bebeğini kaybetti yorumları var. 2013 civarı bebekler her şeyden kaybediliyomuş anladığım kadarıyla bi ara kola içti diye bebek eridi demişti biri
Ben giyiyorum, en son cinsiyet partisinde giydim minnacık bebe yav nolcak 8 aylık hamile değiliz ki. Yedek al ama yanına
Kuzum hayatı yaşayan sensin sen daha iyi bilirsin de bana eşinin yanında olamıyor olmandan kaynaklı geldi bu patlaman sanki. Bi şey istemiş onu yapayım bari derken onu da yapamaz halde bulunca kendini suçlu hissetmiş olabilir misin ki acaba? Eşinle başka sorunların yoksa tabii bilmiyorumKızlar bugün mental olarak çok kötüyüm çok zayıfım. Eşimin mr randevusu vardı o yokken börek istedi börek yapacaktım girdim mutfağa bütün malzemeleri döktüm derken süt yok evde. Oysa en az 5 şişe açılmamış süt vardı muhtemelen tarihi geçti eşim attı onları. Ve yerine yenisini alıp koymadı. Bütün sinir sistemim çöktü orada. Ağlamaktan helak oldum sonra eşime mesaj attım sitem dolu bir sürü söz. O da mr için hastanedeydi o sırada. Çıktı ben senden börek istemedim ki nasıl oldun diye sorsan yeterdi yazmış. Buna daha fazla üzüldüm ve sinirlendim. Çünkü istiyor bu baskıyı üzerimde hissediyorum tavırları ben sana baktım şimdi sıra sende gibi bir tavır. Ama sorsan benden bir şey beklemiyor istemiyor. Mesela yufka ve peynir aldığımı gördü ya her Allahın günü sorar ne zaman yapacaksın diye. Evet almasam beklemiyor ama alınca da bunaltana kadar baskı yapıyor. Ya yapmasa bile benim beynime yer etmiş artık bunu soracak diye uyanıyorum her gün boğuluyorum. Her konuda böyle bu. Kendimi bir denizin ortasında çırpındıkça batıyormuş gibi hissediyorum. Aileme anlatsak eminim onlar da beni suçlar. Süt yoksa yapma ne diye söyleniyorsun der belki de öyle olmalıydı. kendimi kötü, berbat, yok olmam gerekiyormuş gibi hissediyorum. Hiçbir şeye ve hiç kimseye yetişemiyorum. Can sıkıntımdan karnımdaki çocuk da zarar görecek diye korkuyorum fakat bu psikolojinin önüne geçemiyorum birkaç gündür. Sanırım eşimin hastalığının bunda etkisi çok. Her şeyi bırakıp onu da bu halde bırakıp uzaklaşmak istiyorum buralardan. Üzerimde sadece ve sadece olumsuz duygular var. Kalkamıyorum altından.
Yok ya belim ağrıyo ya ondan şeedemedim, bi de hamilelikte vücudun denge merkezi değiştiği için iyice zorlanıyomuş vücut ama bu kadar topukluda da zorlanmaz zatiiiBen giyiyorum, en son cinsiyet partisinde giydim minnacık bebe yav nolcak 8 aylık hamile değiliz ki. Yedek al ama yanına
Bilmiyorum önceden kötü bir tecrüben mi vardı ama batıl inanç bence. Saç kestirilmez demek gibi. Bütün batılları deniyorum ben deBen geçen bi emzik alacaktım bıraktım hemen tövbe diyip…
Ay ben topuklumdan ödün veremem giymeyi seviyorum her haftasonu da düğün davet var ve giyiyorumBen giyiyorum, en son cinsiyet partisinde giydim minnacık bebe yav nolcak 8 aylık hamile değiliz ki. Yedek al ama yanına
Kızlar bugün mental olarak çok kötüyüm çok zayıfım. Eşimin mr randevusu vardı o yokken börek istedi börek yapacaktım girdim mutfağa bütün malzemeleri döktüm derken süt yok evde. Oysa en az 5 şişe açılmamış süt vardı muhtemelen tarihi geçti eşim attı onları. Ve yerine yenisini alıp koymadı. Bütün sinir sistemim çöktü orada. Ağlamaktan helak oldum sonra eşime mesaj attım sitem dolu bir sürü söz. O da mr için hastanedeydi o sırada. Çıktı ben senden börek istemedim ki nasıl oldun diye sorsan yeterdi yazmış. Buna daha fazla üzüldüm ve sinirlendim. Çünkü istiyor bu baskıyı üzerimde hissediyorum tavırları ben sana baktım şimdi sıra sende gibi bir tavır. Ama sorsan benden bir şey beklemiyor istemiyor. Mesela yufka ve peynir aldığımı gördü ya her Allahın günü sorar ne zaman yapacaksın diye. Evet almasam beklemiyor ama alınca da bunaltana kadar baskı yapıyor. Ya yapmasa bile benim beynime yer etmiş artık bunu soracak diye uyanıyorum her gün boğuluyorum. Her konuda böyle bu. Kendimi bir denizin ortasında çırpındıkça batıyormuş gibi hissediyorum. Aileme anlatsak eminim onlar da beni suçlar. Süt yoksa yapma ne diye söyleniyorsun der belki de öyle olmalıydı. kendimi kötü, berbat, yok olmam gerekiyormuş gibi hissediyorum. Hiçbir şeye ve hiç kimseye yetişemiyorum. Can sıkıntımdan karnımdaki çocuk da zarar görecek diye korkuyorum fakat bu psikolojinin önüne geçemiyorum birkaç gündür. Sanırım eşimin hastalığının bunda etkisi çok. Her şeyi bırakıp onu da bu halde bırakıp uzaklaşmak istiyorum buralardan. Üzerimde sadece ve sadece olumsuz duygular var. Kalkamıyorum altından.
Mental ve fiziksel olarak çok yorulduğumda ben de böyle hissediyorum, yani beklentiler çok yoruyor insanı. Eşin böyle bunaldığını biliyor ya da anlıyor mu acaba? Şimdi hamilelik süreci var ya yüzde yüz haklı olsak da hormonlara bağlanıyor her şey, abartıyormuşuz gibi oluyor ya. Bir şeyleri yapma ya da yapmama özgürlüğü çok önemli bence, evlilikte ve iş hayatında bu durum çok önemli ve sıkıntılı bence. Eşinin durumunu tam bilmiyorum ama o da hassas bir dönemdeyse belki seni o da etkilemiş olabilir, ben hassas ve üzüldüğüm durumlarda sinirlenerek tepki veriyorum meselaKızlar bugün mental olarak çok kötüyüm çok zayıfım. Eşimin mr randevusu vardı o yokken börek istedi börek yapacaktım girdim mutfağa bütün malzemeleri döktüm derken süt yok evde. Oysa en az 5 şişe açılmamış süt vardı muhtemelen tarihi geçti eşim attı onları. Ve yerine yenisini alıp koymadı. Bütün sinir sistemim çöktü orada. Ağlamaktan helak oldum sonra eşime mesaj attım sitem dolu bir sürü söz. O da mr için hastanedeydi o sırada. Çıktı ben senden börek istemedim ki nasıl oldun diye sorsan yeterdi yazmış. Buna daha fazla üzüldüm ve sinirlendim. Çünkü istiyor bu baskıyı üzerimde hissediyorum tavırları ben sana baktım şimdi sıra sende gibi bir tavır. Ama sorsan benden bir şey beklemiyor istemiyor. Mesela yufka ve peynir aldığımı gördü ya her Allahın günü sorar ne zaman yapacaksın diye. Evet almasam beklemiyor ama alınca da bunaltana kadar baskı yapıyor. Ya yapmasa bile benim beynime yer etmiş artık bunu soracak diye uyanıyorum her gün boğuluyorum. Her konuda böyle bu. Kendimi bir denizin ortasında çırpındıkça batıyormuş gibi hissediyorum. Aileme anlatsak eminim onlar da beni suçlar. Süt yoksa yapma ne diye söyleniyorsun der belki de öyle olmalıydı. kendimi kötü, berbat, yok olmam gerekiyormuş gibi hissediyorum. Hiçbir şeye ve hiç kimseye yetişemiyorum. Can sıkıntımdan karnımdaki çocuk da zarar görecek diye korkuyorum fakat bu psikolojinin önüne geçemiyorum birkaç gündür. Sanırım eşimin hastalığının bunda etkisi çok. Her şeyi bırakıp onu da bu halde bırakıp uzaklaşmak istiyorum buralardan. Üzerimde sadece ve sadece olumsuz duygular var. Kalkamıyorum altından.
Yok yok ilk gebeliğim ama ben genel olarak aşırı temkinli biriyim, bunun için psikoloğa gitmeyi bile düşündüm ndndnd hiçbir şeye tam anlamıyla sevinemem hep bi kontrol duygusu…Bilmiyorum önceden kötü bir tecrüben mi vardı ama batıl inanç bence. Saç kestirilmez demek gibi. Büyün batılları deniyorum ben de
Bilemiyorum belki de. Eşimle sorunumuz yok çok şükür çoğunlukla da iyi anlaşırız ama şu süreçte o bana çok destek oluyordu. Birden her şey ters düz olmuş gibi sanki. Benim daha özverili olmam lazım ama bunu yapacak gücüm yok. Ne yapmaya kalksam yaparken bıkıyorum sonunu getiremiyorum. Sorun bende olmasına bende de ben nasıl çözeceğim bilmiyorum ya.Kuzum hayatı yaşayan sensin sen daha iyi bilirsin de bana eşinin yanında olamıyor olmandan kaynaklı geldi bu patlaman sanki. Bi şey istemiş onu yapayım bari derken onu da yapamaz halde bulunca kendini suçlu hissetmiş olabilir misin ki acaba? Eşinle başka sorunların yoksa tabii bilmiyorum
yetersizlik hissi ve yeni bir hayata başlamanın verdiği endişe olabilir. ben de normalde çok hareketli evi hep şıkır şıkır olsun isteyen her yere mutlaka yetişmeye çalışan biriyim kanamadan beri hep aciz hissediyorum. Bazen eşimin bir lafına 15-20 dk ağladığım oluyor. Sonra düşünüyorum bunda ağlanacak bi' şey yok. Senin de öyle bir patlama anın olmuş bence kendini çok yıpratma beybi.Kızlar bugün mental olarak çok kötüyüm çok zayıfım. Eşimin mr randevusu vardı o yokken börek istedi börek yapacaktım girdim mutfağa bütün malzemeleri döktüm derken süt yok evde. Oysa en az 5 şişe açılmamış süt vardı muhtemelen tarihi geçti eşim attı onları. Ve yerine yenisini alıp koymadı. Bütün sinir sistemim çöktü orada. Ağlamaktan helak oldum sonra eşime mesaj attım sitem dolu bir sürü söz. O da mr için hastanedeydi o sırada. Çıktı ben senden börek istemedim ki nasıl oldun diye sorsan yeterdi yazmış. Buna daha fazla üzüldüm ve sinirlendim. Çünkü istiyor bu baskıyı üzerimde hissediyorum tavırları ben sana baktım şimdi sıra sende gibi bir tavır. Ama sorsan benden bir şey beklemiyor istemiyor. Mesela yufka ve peynir aldığımı gördü ya her Allahın günü sorar ne zaman yapacaksın diye. Evet almasam beklemiyor ama alınca da bunaltana kadar baskı yapıyor. Ya yapmasa bile benim beynime yer etmiş artık bunu soracak diye uyanıyorum her gün boğuluyorum. Her konuda böyle bu. Kendimi bir denizin ortasında çırpındıkça batıyormuş gibi hissediyorum. Aileme anlatsak eminim onlar da beni suçlar. Süt yoksa yapma ne diye söyleniyorsun der belki de öyle olmalıydı. kendimi kötü, berbat, yok olmam gerekiyormuş gibi hissediyorum. Hiçbir şeye ve hiç kimseye yetişemiyorum. Can sıkıntımdan karnımdaki çocuk da zarar görecek diye korkuyorum fakat bu psikolojinin önüne geçemiyorum birkaç gündür. Sanırım eşimin hastalığının bunda etkisi çok. Her şeyi bırakıp onu da bu halde bırakıp uzaklaşmak istiyorum buralardan. Üzerimde sadece ve sadece olumsuz duygular var. Kalkamıyorum altından.
Muhtemelen ben de öyleyim stresi yönetemiyorum. Eşimin bu durumuna içten içe çok üzülüyorum belirsizliğe daha da çok üzülüyorum ama tepkilerim üzüntüden çok sinirlenmek gibi gerçekten. O çok ciddiye almıyor şimdi eminim gelince süt yok diye ağlamış olmama çok da gülecektir ama ben o an için başka duyguların dışa vurumu olarak bir şeyi bahane buluyorum kendime. Ailemden destek isteyeyim diyorum ama onu da istemez. Doğru düzgün oturamıyor bile sürekli buz tedavisi yapmak zorunda rahatı kaçar yani evde üçüncü kişiler olunca. E böyle de ben köşeye sıkışmış gibiyim. Kaç gün kaç ay bilmiyoruz bu durum. Doktor ona demiş ki ayakta durma bu süreçte. E ben mi durayım tüm gün ayakta. Bugün karnım taş gibi kasıklarımda bir yük bir ağırlık anlatamıyorum da. Keşke şu durumda olmasam da her şeyi ben yapsam diyor. Ama bu benim için de geçerli. Ben de bu durumda olmasam böyle olmam zaten. Nasıl yöneteceğim bu süreci bilmiyorum ya en ufak zorlukta ailesinden yardım istemek de istemiyorum. Annesi gelse gitmek bilmez şimdi ameliyat falan durumu olursa gelsin diyorum en azından. Yoksa aylarca bizde demektir. Görümcem 8 aylık hamileyken çağırdı kayınvalidem gittiğinde bebek 2 aylıktı. Bizde de doğuma kadar kalır mı kalır yani git demezsek valla o kadar tahammülüm sabrım yok kimseye.Mental ve fiziksel olarak çok yorulduğumda ben de böyle hissediyorum, yani beklentiler çok yoruyor insanı. Eşin böyle bunaldığını biliyor ya da anlıyor mu acaba? Şimdi hamilelik süreci var ya yüzde yüz haklı olsak da hormonlara bağlanıyor her şey, abartıyormuşuz gibi oluyor ya. Bir şeyleri yapma ya da yapmama özgürlüğü çok önemli bence, evlilikte ve iş hayatında bu durum çok önemli ve sıkıntılı bence. Eşinin durumunu tam bilmiyorum ama o da hassas bir dönemdeyse belki seni o da etkilemiş olabilir, ben hassas ve üzüldüğüm durumlarda sinirlenerek tepki veriyorum mesela
Belki de. Ya dün mesela dedim ya sarma dolma uğraştım iki saat sürdü. Pişmesi derken üç saat. Akşam 9 falan oldu. Ama biz 4-5 gibi yemek yemiştik. Sonra tuttu dedi ki ama ben çok acıktım ya antibiyotik içmem lazım karnım aç bu saate yemek mi kalır dedi. İyi de akşam yemek yedik zaten bunu yapmasam ne olacaktı bu hesapta bile yoktu. Yine oturdum ağladım sinirimden benim zaten canım çıkmış orada. Sana makarna bile fazla ben gitmiştim dolma yapmışım dedim. Doğrudur diyor bozuluyor. Niye böyle bir cümle kurdum deyip bir de üstüne pişmanlık duyup ağlıyorum bu kez. Keşke ailem yakın olsaydı. Böyle zamanlarda birkaç gün uzak kalmak en iyisi olurdu birbirimizden. Ona her gün yemek getirir bırakırdım. Kendimde annemde kalırdım orada da bana bakarlardı.yetersizlik hissi ve yeni bir hayata başlamanın verdiği endişe olabilir. ben de normalde çok hareketli evi hep şıkır şıkır olsun isteyen her yere mutlaka yetişmeye çalışan biriyim kanamadan beri hep aciz hissediyorum. Bazen eşimin bir lafına 15-20 dk ağladığım oluyor. Sonra düşünüyorum bunda ağlanacak bi' şey yok. Senin de öyle bir patlama anın olmuş bence kendini çok yıpratma beybi.
Bazen insan gercekten yiliyor bunun sebebi birikim , hep icine attin demekki birik birikti tasiyamadiginda da boyle patliyor. Esinin hastalginin da boyle denk gelmesi kotu olmus Allah beterinden korusun . Cik disari bi hava al . Aglamak iyidir aksine bence agla rahatla ama sıkma kendini o daha da zarar verir bebegine . Gececek bugunler oyle dusun . Kocaman sariliyorum sanaKızlar bugün mental olarak çok kötüyüm çok zayıfım. Eşimin mr randevusu vardı o yokken börek istedi börek yapacaktım girdim mutfağa bütün malzemeleri döktüm derken süt yok evde. Oysa en az 5 şişe açılmamış süt vardı muhtemelen tarihi geçti eşim attı onları. Ve yerine yenisini alıp koymadı. Bütün sinir sistemim çöktü orada. Ağlamaktan helak oldum sonra eşime mesaj attım sitem dolu bir sürü söz. O da mr için hastanedeydi o sırada. Çıktı ben senden börek istemedim ki nasıl oldun diye sorsan yeterdi yazmış. Buna daha fazla üzüldüm ve sinirlendim. Çünkü istiyor bu baskıyı üzerimde hissediyorum tavırları ben sana baktım şimdi sıra sende gibi bir tavır. Ama sorsan benden bir şey beklemiyor istemiyor. Mesela yufka ve peynir aldığımı gördü ya her Allahın günü sorar ne zaman yapacaksın diye. Evet almasam beklemiyor ama alınca da bunaltana kadar baskı yapıyor. Ya yapmasa bile benim beynime yer etmiş artık bunu soracak diye uyanıyorum her gün boğuluyorum. Her konuda böyle bu. Kendimi bir denizin ortasında çırpındıkça batıyormuş gibi hissediyorum. Aileme anlatsak eminim onlar da beni suçlar. Süt yoksa yapma ne diye söyleniyorsun der belki de öyle olmalıydı. kendimi kötü, berbat, yok olmam gerekiyormuş gibi hissediyorum. Hiçbir şeye ve hiç kimseye yetişemiyorum. Can sıkıntımdan karnımdaki çocuk da zarar görecek diye korkuyorum fakat bu psikolojinin önüne geçemiyorum birkaç gündür. Sanırım eşimin hastalığının bunda etkisi çok. Her şeyi bırakıp onu da bu halde bırakıp uzaklaşmak istiyorum buralardan. Üzerimde sadece ve sadece olumsuz duygular var. Kalkamıyorum altından.
Valla bende de çok pis gurur var gidip esiminde konusmasini istemem kendileri düşünmüyor mu tabiki zorlandığını biliyor işine gelmiyor hValla çok iyi anlıyorum canım. O zorluğu yaşamayan ne biliyor ne anlıyor. Ama yaşayanın da anlamaması çok acı. Gerçekten fayda zarar aşamasını çoktan geçtik yani. Ben de karnımı aylarca meyveyle doldurdum durdum. Ne protein alabildim ne başka bir şey. Allah bence bu kadar pamuk ipliğine bağlı yaşatmıyor o bebekleri. Eşine söylemiyor musun peki hani ablan bu kadar yakın bize ara sıra bir kap yemek getirse hiç mi düşünmüyor falan gibisinden? O konuşsa en azından ben yokken bakın takip edin böyle zamanda yanımızda olmayacaksanız ne zaman olacaksınız falan desin yani belki biraz utanır yaparlar.
Aynen öyle sonra diyorum ya ne şaşırıyorsun sen bı çocuk doğurdun zaten ne artısi oldu bı gün abla gibi gelipp hadi iki saat ben bakayım git uyu dedi mi. Sana senden başka acıyan olmadı tamam kimse çocuğunu kimse için yapmıyor ama insan da bekliyor işte enerjim yerinde olsa zaten minnet etmem her günBaşkasına yaptığını görmek daha çok koyuyor insana dimianlıyorum. Ama yapacak bir şey yok. Sağlığımız ve evlatlarımızın sağlığı iyi olsun yeter. Gün gelir devran döner hatırlatırız elbet bizde