Ben deprem olmadan önce çok heyecanlıydım sabırsızlanıyordum kafama çok takıyordum neden olmuyor acaba tüp bebek tutacak mı diye. Ama depremde doğan bebeği, 5 gün aç duran bebeği, 9 aylık hamile olup balkondan atlayan kadının yaşayan bebeğini, 13 gün sonra çıkan insanları görünce kendime dedim ki bir canlının bu dünyada ömrü varsa Allah bir şekilde onu yaşatıyor. O yüzden transfer olduğum günden beri asla olumsuz düşünmüyorum elimden geleni yaptım gerisini Allah’a bıraktım kısmetimizde varsa olacak. Depremdeki bebekleri, çocukları, insanları düşününce kendime ağlayasım da gelmiyor sanırım. O yüzden lütfen moralinizi bozmamaya çalışın kendi kendinizi bi şekilde motive etmeye çalışın. Biraz uzun oldu kusura bakmayın.