Valla ben 1 senedir tedavi görüyorum yaşım da 26 ama bu 1 senede yaşadıklarım beni 10 yıl olgunlaştırdı. İnsanlara artık hakettikleri gibi davranıyorum. Yine de Allah'tan hidayet diliyorum onlara inşallah kendiliğinden çocuk sahibi olmanın ne kadar büyük bir şükür sebebi olduğunu anlarlar lakin olamayan insanlara da acınası bir şekilde bakmayı bırakırlar. Yani şu çevre yüzünden tüp bebege başlamaya karar vermek bile o kadar zor oldu ki ve diyorum ya sağlıkçıyım hani bunun da vücudun herhangi bi yerinde olan bir hastalıktan bir farkı olmadığını anlamam çok doğal bir durum olduğunu anlamam aylarımı aldı durumu kabullenememe kimseye kendini anlatmama ki anlatınca da bi faydasını görmedim. Yani benim tedaviye bu kadar zor karar vermem kendimi bu kadar kötü hissetmeme neden tamamen çevre başka bişey değil. Eminim hepimiz böyle şeylere maruz kalıyoruz boşverin bu süreç bizim için insan tanıma süreci oldu zaten o insanların hayatınızda yeri yokmuş bu süreç de vesile olmuş onlardan kurtuldugumuz için şükredelimBen de birkaç kez bazı durumlara maruz kalmıştım. Mesela birileri otururken ben onların sohbetlerinin üzerine geldiğimde hemen sus pus olduklarını fark ettim. Kendi kendime dedim neden susuyorlar acaba ben gelince bazen? Sonra içlerinden biri bana dedi bir süre sonra onlar çocuk muhabbeti yaptıklarında sen geldiğinde muhabbeti kesiyorlar. Senin çocuğun olmadığı için nazarın değer diye senin yanında anlatmıyorlar. Çok üzülmüştüm bu duruma. Oysa Allah kalbimi biliyor ben asla hasetlenmem yani kaderi Allah yazar onun yazdığı her şey kabulümdür ama insanlar fesat. Benim aklıma gelmeyen şeyi düşünüp düşündüklerine inanmışlar… İki yakın kız arkadaşımla da başka şeyler oldu. Biri ile çok yakındım kardeş gibi. İş yerinde de aynı odayı paylaşıyorduk. Evlendi 6 ay sonra gebe kaldı. Doğumdan sonra benden biraz uzaklaştığını ve bana artık bir şeyler anlatmadığını fark ettim. Sonra yine duydum ki ben onun anne olmasını kıskanırım gözüm değer diye anlatmıyormuş. Bunu duyumca arkadaşlığımızı bitirdim ve dedim sen beni şimdiye kadar tanımadıysan ben senin gibi birine artık arkadaş diyemem… Bir başka arkadaşım da üniversite yıllarından arkadaşımdı. Ayrı şehirlerde yaşamamıza rağmen sık sık telefonda görüşüyorduk ya da birbirimize gidiyorduk. Sonra o gebe kaldı. Aynı dönem ben de gebe kaldım. Çnce her şey iyiydi. Sürekli gebelik hakkında falan konuşuyorduk. Bir süre sonra ben düşük yaptım. Düşükten sonra onda bazı değişiklikler fark ettim. Artık daha az konuşuyor gebelikten falan bahsetmiyordu. Onu da sonradan öğrendim ki ben düşük yaptığım için ona gözüm değer diye böyle davranmış. Hemen irtibatımı toptan kestim. Yemin ederim içimde bir kez bile kıskançlık olmadı hiç birine karşı. Ama heveslenme oluyordu. O hevesi insanlar kıskançlık hasetlik gibi algılayacak kadar kötü kalpli işte… Bir gün de bir arkadaşın tüp bebek süreci hakkında konuşuyoruz bir yerde, ama o arkadaş yanımızda yok. O sırada ben de tedavi görüyorum. Biri dedi ki o kız kötü biri olduğu için Allah ona evlat vermedi tüp bebeklerde süründürüyor. Öyle kötü oldum ki o an. O kıza mı üzüleyim o sırada tüp bebek tedavisi görem kendime mi üzüleyim bilemedim. Bunu söyleyen 55 yaşında hiç evlenmemiş bir kadındı. Dedim söyledikleriniz çok ayıp. Sizin mantığınız ile bakarsak o zaman siz bizden daha da çok kötü birisiniz ki Allah da size hem evlilik hem de çocuk nasip etmemiş….Sonra Rabbime daha da yaklaştım. Dedim beni bir tek sen anlar, kalbimin en derinindeki arzuları yalnız sen bilirsin. Bana Sen yetersin… Allah’tan başka herkese yüzümü de kalbimi de çevirdim 15 yıl boyunca… İnsanlar acımasız ne yazık ki
Ya bu durumları heralde yaşamayan anlamıyor okurken gözlerim doldu ben ve bence bu süreci yaşayan herkes benzer zorluklardan geçiyor bende kayınvalidem ve eltimle aynı evde yaşıyorum ben evleneli 4 yıl oldu bi sebep bulunamadı herkese haber anlatmaktan her ay mens dönemi sorgulara maruz kalmaktan mens olduğumu söylediğimde herkesin bana acır gözle bakması bile beni çok üzüyordu bide üstüne eltim hamile kaldı aynı şekilde nazarım değer diye bir çok şeyi aynı evde olmamıza rağmen en son ben duyuyordum doğum yaptıktan sonra bebekle beni aynı odada tek bile bırakmıyorlardı artık neler düşünüyorlardı bilmiyorum burda olan herkes çok iyi anlar bebek görünce çok sevmek bile istemiyor insan çünkü herkes kendince bi yorum yapıyor herkes zorlu yollardan geçiyor herkes çevre baskısına bi şekilde maruz kalıyor ama tüm bunlardan üstün Rabbimin merhameti var inşallah bu yolda olan bebek isteğini kalbinden geçiren bu hasretle emek gösteren herkese en güzeliyle en tez vakkitte Rabbim nasip etsinBen de birkaç kez bazı durumlara maruz kalmıştım. Mesela birileri otururken ben onların sohbetlerinin üzerine geldiğimde hemen sus pus olduklarını fark ettim. Kendi kendime dedim neden susuyorlar acaba ben gelince bazen? Sonra içlerinden biri bana dedi bir süre sonra onlar çocuk muhabbeti yaptıklarında sen geldiğinde muhabbeti kesiyorlar. Senin çocuğun olmadığı için nazarın değer diye senin yanında anlatmıyorlar. Çok üzülmüştüm bu duruma. Oysa Allah kalbimi biliyor ben asla hasetlenmem yani kaderi Allah yazar onun yazdığı her şey kabulümdür ama insanlar fesat. Benim aklıma gelmeyen şeyi düşünüp düşündüklerine inanmışlar… İki yakın kız arkadaşımla da başka şeyler oldu. Biri ile çok yakındım kardeş gibi. İş yerinde de aynı odayı paylaşıyorduk. Evlendi 6 ay sonra gebe kaldı. Doğumdan sonra benden biraz uzaklaştığını ve bana artık bir şeyler anlatmadığını fark ettim. Sonra yine duydum ki ben onun anne olmasını kıskanırım gözüm değer diye anlatmıyormuş. Bunu duyumca arkadaşlığımızı bitirdim ve dedim sen beni şimdiye kadar tanımadıysan ben senin gibi birine artık arkadaş diyemem… Bir başka arkadaşım da üniversite yıllarından arkadaşımdı. Ayrı şehirlerde yaşamamıza rağmen sık sık telefonda görüşüyorduk ya da birbirimize gidiyorduk. Sonra o gebe kaldı. Aynı dönem ben de gebe kaldım. Çnce her şey iyiydi. Sürekli gebelik hakkında falan konuşuyorduk. Bir süre sonra ben düşük yaptım. Düşükten sonra onda bazı değişiklikler fark ettim. Artık daha az konuşuyor gebelikten falan bahsetmiyordu. Onu da sonradan öğrendim ki ben düşük yaptığım için ona gözüm değer diye böyle davranmış. Hemen irtibatımı toptan kestim. Yemin ederim içimde bir kez bile kıskançlık olmadı hiç birine karşı. Ama heveslenme oluyordu. O hevesi insanlar kıskançlık hasetlik gibi algılayacak kadar kötü kalpli işte… Bir gün de bir arkadaşın tüp bebek süreci hakkında konuşuyoruz bir yerde, ama o arkadaş yanımızda yok. O sırada ben de tedavi görüyorum. Biri dedi ki o kız kötü biri olduğu için Allah ona evlat vermedi tüp bebeklerde süründürüyor. Öyle kötü oldum ki o an. O kıza mı üzüleyim o sırada tüp bebek tedavisi görem kendime mi üzüleyim bilemedim. Bunu söyleyen 55 yaşında hiç evlenmemiş bir kadındı. Dedim söyledikleriniz çok ayıp. Sizin mantığınız ile bakarsak o zaman siz bizden daha da çok kötü birisiniz ki Allah da size hem evlilik hem de çocuk nasip etmemiş….Sonra Rabbime daha da yaklaştım. Dedim beni bir tek sen anlar, kalbimin en derinindeki arzuları yalnız sen bilirsin. Bana Sen yetersin… Allah’tan başka herkese yüzümü de kalbimi de çevirdim 15 yıl boyunca… İnsanlar acımasız ne yazık ki
Evt iyi dusunelim hepBen de fitil kullanmıyorum. Bence sorun olmaz, her doktorun tedavi şekli farklı olabilir diye düşündüm
Öyle ne yazık ki hepimizi isteyerek ya da istemeyerek insanların psikolojik siddetine maruz kalmışız. Umarım bu çektiklerimiz son olur. Hepimiz evlatlarımızı sağ Salim kucağımıza alırız, herkes kalbinin ekmeğini yer onlara da iyilik diliyorum.Ben de birkaç kez bazı durumlara maruz kalmıştım. Mesela birileri otururken ben onların sohbetlerinin üzerine geldiğimde hemen sus pus olduklarını fark ettim. Kendi kendime dedim neden susuyorlar acaba ben gelince bazen? Sonra içlerinden biri bana dedi bir süre sonra onlar çocuk muhabbeti yaptıklarında sen geldiğinde muhabbeti kesiyorlar. Senin çocuğun olmadığı için nazarın değer diye senin yanında anlatmıyorlar. Çok üzülmüştüm bu duruma. Oysa Allah kalbimi biliyor ben asla hasetlenmem yani kaderi Allah yazar onun yazdığı her şey kabulümdür ama insanlar fesat. Benim aklıma gelmeyen şeyi düşünüp düşündüklerine inanmışlar… İki yakın kız arkadaşımla da başka şeyler oldu. Biri ile çok yakındım kardeş gibi. İş yerinde de aynı odayı paylaşıyorduk. Evlendi 6 ay sonra gebe kaldı. Doğumdan sonra benden biraz uzaklaştığını ve bana artık bir şeyler anlatmadığını fark ettim. Sonra yine duydum ki ben onun anne olmasını kıskanırım gözüm değer diye anlatmıyormuş. Bunu duyumca arkadaşlığımızı bitirdim ve dedim sen beni şimdiye kadar tanımadıysan ben senin gibi birine artık arkadaş diyemem… Bir başka arkadaşım da üniversite yıllarından arkadaşımdı. Ayrı şehirlerde yaşamamıza rağmen sık sık telefonda görüşüyorduk ya da birbirimize gidiyorduk. Sonra o gebe kaldı. Aynı dönem ben de gebe kaldım. Çnce her şey iyiydi. Sürekli gebelik hakkında falan konuşuyorduk. Bir süre sonra ben düşük yaptım. Düşükten sonra onda bazı değişiklikler fark ettim. Artık daha az konuşuyor gebelikten falan bahsetmiyordu. Onu da sonradan öğrendim ki ben düşük yaptığım için ona gözüm değer diye böyle davranmış. Hemen irtibatımı toptan kestim. Yemin ederim içimde bir kez bile kıskançlık olmadı hiç birine karşı. Ama heveslenme oluyordu. O hevesi insanlar kıskançlık hasetlik gibi algılayacak kadar kötü kalpli işte… Bir gün de bir arkadaşın tüp bebek süreci hakkında konuşuyoruz bir yerde, ama o arkadaş yanımızda yok. O sırada ben de tedavi görüyorum. Biri dedi ki o kız kötü biri olduğu için Allah ona evlat vermedi tüp bebeklerde süründürüyor. Öyle kötü oldum ki o an. O kıza mı üzüleyim o sırada tüp bebek tedavisi görem kendime mi üzüleyim bilemedim. Bunu söyleyen 55 yaşında hiç evlenmemiş bir kadındı. Dedim söyledikleriniz çok ayıp. Sizin mantığınız ile bakarsak o zaman siz bizden daha da çok kötü birisiniz ki Allah da size hem evlilik hem de çocuk nasip etmemiş….Sonra Rabbime daha da yaklaştım. Dedim beni bir tek sen anlar, kalbimin en derinindeki arzuları yalnız sen bilirsin. Bana Sen yetersin… Allah’tan başka herkese yüzümü de kalbimi de çevirdim 15 yıl boyunca… İnsanlar acımasız ne yazık ki
Amin canım inşallah güzel annelerimizin duası kabul olsun inşallah biz de güzel haberler müjdeler verelim burayaNormal merak etme canım bebeğin tutunmaya çalışıyordu inşallah
BendeeeeeeTransferden sonra 6. Gun, ben nıye hiçbir sey hıssetmıyorum ya
Ben o metal tadı , bel ağrılarını , kasik ağrılarını hepsinden istiyorumTam buraya yazdım belirtilerim kayboldu ağzımda metal tadı vardı gitti diye yine geldi o tat öfff çok kötü yaw cidden suyun bile tadı çok kötü geliyor
Kuzum sonucum pozitifdi benim bisey oldu diye panik oldum ama doktorumun asistanina ulastim normal dedi biraz toz aldim is yaptimda bi zarar verdim sandimBurada çoğunda var cnm .gönlünü ferah tut
Kişiden kişiye ve gebelikten gebeliğe değişiyor kızlar. Merak etmeyin. Herkeste belirti olacak diye bir şey yok. Aynı kadının farklı gebelikleri bile farklı oluyorTransferden sonra 6. Gun, ben nıye hiçbir sey hıssetmıyorum ya
Canım benim ya kimisi bebeğini çöpe atıp gidiyor kimisi toz aldım bir şey mi oldu diye korkuyor. Sonuçta ikisine de “anne” diyorlar. Allahım sen bizlerin duasını geri çevirme YarabbimKuzum sonucum pozitifdi benim bisey oldu diye panik oldum ama doktorumun asistanina ulastim normal dedi biraz toz aldim is yaptimda bi zarar verdim sandim
Transferden sonra 6. Gun, ben nıye hiçbir sey hıssetmıyorum ya
Kizlar belirti aramayin sizin belirti degildir dediginiz şeyler bile belirti olabiliyo bazenBendeeeeee
Gercekten öyle ama herseyin en hayirlisini bilir Rabbim vardir bi bildigi buda bi sınav bu sınavı verenlerden eylesin Rabbim evlat emanet neticede . dua herseyi degistirir Rabbim bana ve burdaki isteyen kardeslerime annelik duygusunu nasip etsinCanım benim ya kimisi bebeğini çöpe atıp gidiyor kimisi toz aldım bir şey mi oldu diye korkuyor. Sonuçta ikisine de “anne” diyorlar. Allahım sen bizlerin duasını geri çevirme Yarabbim
Değerin kaçtan kaça düştü canım kaçıncı günün bugünMalesef kızlar değerim yükselmemiş kimyasal gebelikle sonuçlandınşallah tüm bekleyenler güzel haberlerini alır güzel haberleri alanlarda sağlıkla evlatlarını kucaklarına alırlar
Öyle aşırı belirti aramayın kızlar belirti olsa da gidip geliyor çok böyle aşırı belirti de yok. Mesela kasık batıyor diyorsun oda derinden hoooop gidiyor, göğüs accık acıdı diyorsun hoooop gidiyor zaten o progestan hepsini tetikliyor ondan çok şey yapmayın. Burada milyonlarca kan değerleri 5000 lere gelene kadar hatta doğurana kadar bişey hissetmeyen insan varTransferden sonra 6. Gun, ben nıye hiçbir sey hıssetmıyorum ya
Malesef insanlar acımasız benim de her kaybim da ailem dahil herkesten şu cümleleri duydum demek ki çok zorlamamak gerekiyormuş artık bırak uğraşma tarzında ...benim zamanında doğan bebeğim 55 gün yoğun bakımda yatarken görümcem eltim ve ikizimin eşi yengem hamileydi ben bebeğimi defnettim o bebekler dünyaya geldi bebekleri her gördüğümde içime içime ağlardım bu acı iki yıl sürdü şimdi üç yasindalar sadece doğum günlerinde fotoğraf çekilirken canım yanıyor Alin bebeğim de fotoğraflarda olsaydı diye benim de sınavım buymuş diyorum şimdi hamileyim ama eşimle üç kayıptan sonra tam sevinemedik inşallah bu miniğim evimize gelirBen de birkaç kez bazı durumlara maruz kalmıştım. Mesela birileri otururken ben onların sohbetlerinin üzerine geldiğimde hemen sus pus olduklarını fark ettim. Kendi kendime dedim neden susuyorlar acaba ben gelince bazen? Sonra içlerinden biri bana dedi bir süre sonra onlar çocuk muhabbeti yaptıklarında sen geldiğinde muhabbeti kesiyorlar. Senin çocuğun olmadığı için nazarın değer diye senin yanında anlatmıyorlar. Çok üzülmüştüm bu duruma. Oysa Allah kalbimi biliyor ben asla hasetlenmem yani kaderi Allah yazar onun yazdığı her şey kabulümdür ama insanlar fesat. Benim aklıma gelmeyen şeyi düşünüp düşündüklerine inanmışlar… İki yakın kız arkadaşımla da başka şeyler oldu. Biri ile çok yakındım kardeş gibi. İş yerinde de aynı odayı paylaşıyorduk. Evlendi 6 ay sonra gebe kaldı. Doğumdan sonra benden biraz uzaklaştığını ve bana artık bir şeyler anlatmadığını fark ettim. Sonra yine duydum ki ben onun anne olmasını kıskanırım gözüm değer diye anlatmıyormuş. Bunu duyumca arkadaşlığımızı bitirdim ve dedim sen beni şimdiye kadar tanımadıysan ben senin gibi birine artık arkadaş diyemem… Bir başka arkadaşım da üniversite yıllarından arkadaşımdı. Ayrı şehirlerde yaşamamıza rağmen sık sık telefonda görüşüyorduk ya da birbirimize gidiyorduk. Sonra o gebe kaldı. Aynı dönem ben de gebe kaldım. Çnce her şey iyiydi. Sürekli gebelik hakkında falan konuşuyorduk. Bir süre sonra ben düşük yaptım. Düşükten sonra onda bazı değişiklikler fark ettim. Artık daha az konuşuyor gebelikten falan bahsetmiyordu. Onu da sonradan öğrendim ki ben düşük yaptığım için ona gözüm değer diye böyle davranmış. Hemen irtibatımı toptan kestim. Yemin ederim içimde bir kez bile kıskançlık olmadı hiç birine karşı. Ama heveslenme oluyordu. O hevesi insanlar kıskançlık hasetlik gibi algılayacak kadar kötü kalpli işte… Bir gün de bir arkadaşın tüp bebek süreci hakkında konuşuyoruz bir yerde, ama o arkadaş yanımızda yok. O sırada ben de tedavi görüyorum. Biri dedi ki o kız kötü biri olduğu için Allah ona evlat vermedi tüp bebeklerde süründürüyor. Öyle kötü oldum ki o an. O kıza mı üzüleyim o sırada tüp bebek tedavisi görem kendime mi üzüleyim bilemedim. Bunu söyleyen 55 yaşında hiç evlenmemiş bir kadındı. Dedim söyledikleriniz çok ayıp. Sizin mantığınız ile bakarsak o zaman siz bizden daha da çok kötü birisiniz ki Allah da size hem evlilik hem de çocuk nasip etmemiş….Sonra Rabbime daha da yaklaştım. Dedim beni bir tek sen anlar, kalbimin en derinindeki arzuları yalnız sen bilirsin. Bana Sen yetersin… Allah’tan başka herkese yüzümü de kalbimi de çevirdim 15 yıl boyunca… İnsanlar acımasız ne yazık ki
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?