Kuzular herkes içini dökmüş, ben de benzer şeyler yaşıyorum. Kimseye anlatamadım, buraya yazıyım bari. Eşimin iki erkek kardeşi var, ikisi de evli. Birinin Cuma günü bebeği oldu. Eşim de haberi benle paylaştı, ben de hayırlı olsun, tebrik ederim, çok sevindim dedim. Sonra akşam telefonu eline almış, hadi eltini ara da tebrik et falan dedi. Bu arada ben hamile kaldığımda hiç biri aramadı, mesaj atmadı, kutlamadı. Bu benim içimde duruyordu zaten. Ben de ara, tebrik ettiğimi söyle, ama ben konuşmak istemiyorum dedim. Eşim de benimle konuştular, o zaman tebrik etmişlerdi dedi. Ben de bu sadece senin çocuğun değil, benim de çocuğum, beni de arayıp hayırlı olsun demelerini beklerdim dedim. işte onlar çok utangaçlarmış da o yüzden konuşamıyorlarmış
ben de ağızları var, dilleri var, akılları var, düşünceleri var, nasıl kutlamazlar diye söylendim. Şimdi benle konuşmayan, odadan çıkmayan bi eşim oldu
zaten hamile kaldığımdan beri hep böyle bi ergen tripleri, kendini geri plana atılmış hissetmeler, bebeği kıskanmalar falan