Aynı düşünce ve korkuları ben de yaşıyorum her gittiğimde kuzum. Yavaş yavaş azaltmaya çalış. Ben artık çok dilime almamaya çalışıyorum kalbi durmuşmudur acaba diye mesela en azından eski bene göre. Muayeneye gittiğimde bismillah diyip yatıyorum sedyeye hiç o soruyu sormuyorum artık kendin kalp atışını hemen görmeye çalışıyorum hani ekranda gördüğümüz minik kıpırtı var ya
Korkular bitmez bence ama en azından törpülenip frenlenebilir
Çünkü fazlası mutluluğu heyecanı yaşamaya be yazık ki çok engel oluyor. Ben olumsuz duygumu da olumlu duygumu da dozunda yaşama özgürlüğü vermeye başladım ruhuma, bana kalkıp yok efendim çok sakınma bu kadar korkma diyenlere de ben böyleyim diyip geçiyorum her duyguya saygı.