Ben de artık iyice delirdim.
Bir ara önce konuştum anlattım.
Ama çok kaygılandı.
Öyle azaltarak aşamalı denedim ama yapamadık.
Bayramda kuzenleri vs olunca kalabalıkta daha kolay oyalanır diye düşündüm.
Ne gece ne gündüz uyku kalmadı çünkü. Bir sabah uyandım eşime artık sütü bırakıyoruz yardım edeceksin dedim :)
İlk gün elimden geldiğince oyaladım. Uykusu gelince kayınvalideme verdim.
Okul varken bakıyorlar zaten öyle olunca alışık onlara. Uykudan kalkınca büyük kriz yaşadık çok sinirliydi. Biraz emzirdim. Gece uykusuna kadar vermedim. Emzirerek uyuttum sabaha kadar yine emdi
İkinci gün de annemlere götürdüm. Bizim uykularımız çok krizli zaten en başından beri. O yüzden en çok ondan korkuyordum.
Hiç yapmam dediğim bir şeyi yaptım ama o gün far sürdüm göğsüme. Şimdi kirlenmiş annecim, gel yemek yiyelim dedim. Gün içinde göğsüme gelince de tekrar göstermedim. Gel hadi meyve yiyelim vs dedim.
O günde çarşaf arasında uyuttuk. Uyku sonrası krizde de hemen parka çıkardık. Bir şekilde oyaladık. Ama gündüz hiç emzirmedim. Sürekli yiyeceği bir şeyler verdik. O gece çok ama çok zordu. Eşim gündüz hiç vermediysen bu emeği boşa veremeyiz direneceğiz dedi. Ekranla, oyunla, kucakta sallayarak ninniler söyleye söyleye uyuttuk. Gecenin bir vakti acıkıp uyandı. Yemek yedirdik.
Sonra benim yanıma sokulup yattı uyuyakaldı yorgunluktan.
Kendi odasına da geçirdik bu süreçte. Kendimiz de yanında kalıyoruz
Bizim odaya geçince emmek istiyor. Bu fırsatla odayı da ayırıyoruz bakalım.
3 günü tamamladık ama bu süreçte evde geçirmedik sürekli gezdirdik, arkadaşlarıyla, kuzenleriyle vakit geçirdik. Bol bol sarıldık öptük oyun oynadım gezdirdik :)
Desteksiz çok zor bir süreç. Umarım hepimiz kolaylıkla ve sevgiyle (bir de mastit olmadan) çözeriz