Hastalık için geçmiş olsun blupcum yaAy evet ya sorma her gün bir koşturmaca resmen. Oğlan devamli enfeksiyon geçiriyordu dört buçuk beş ay hastanede süründüm defalarca kan idrar aldılar hep bir şeyler girdi araya yapılamadı yapmadılar. En son evde yaptırdık üroloji doktoruna. Şükür ondan kurtuldum en azından bir nebze kafam rahat. Ama iki yaş sendromuna bodoslama daldı şimdi de. Hayatı sorguluyorum
Araba mı sürüyor acabaDeniz de rüyasında brum brum, böğğ falan diyor jajdjd
Hadi bakalım bekliyoruz sabırsızlıklaiyi tam gaz devam. ogrenmek guzel de oluyor. ufaktan calismayada baslayasim var o zaman sahane olur yani umarim dusundugum gibi olurinstadan yayinlayacam zaten
Valla evde çok kalmak da yaraladı bizi baharcım hava da üstüne cabası tabiSelam arkadaslar nasilsiniz bu ara havadan mi dunyanin durumundan mi baska şeylerden mi depresif haldeyim o yuzden cok yazmak istemedim
Gecen hafta annemdeydim iyi geldi siz neler yapiyorsunuz bebisler nasil ?
Konusuyorlar mi?
Karya su sira cok kızıyor bağırıyor yetişemiyorum cogu seye disardada insanlara bağırıyor yaklaştırmıyor yanina kimseyi sadece çocuklara birsey demiyor. Erkek görmeye dayanamiyorDil konusunda ise anne su baba kalk nene uyuyo gibi yavastan cumleler kurmaya basladik.
Bu arada disleri nasil fircalayacagiz daha erken mi ben bezle.arada siliyorum ama.uzerinde yemek kalintilari oluyor ne tavsiye edersiniz ?
Yatak oda ayırmak benşm de hayalim baba izin vermiyor biz de de kızı hep çok küçükCanlar sağolun merak etmişsiniz. Bu ara baya yoğunum hem işte hem evde zaten ipekten başka işim yok. İyiyiz biraz bu ara düzene girdik. İpek in odasını ayırdım o biraz etkili oldu. Uykuya direnme ve odalarda uyuyacağım diye gece ağlama krizleri bitti en azından. Gece uyanınca yanına istiyor ve kalkınca uyanıyor o yüzden ben de onun yanında uyuyakalıyorum her gece en az 2 saatim başka yatakta geçiyor ama en azından koltuk kenarı değil yatak buna da şükür
Bu arada ben emzirmeyi bırakma eğitimine katıldım instagramda baya faydalı oldu. Böyle bir ihtiyacı olan varsa tavsiye ederim online ve sonra video olarak izlenebiliyor. Duygularını anlayarak ve aynalama yaparak bırakmayı öneriyor duygularını anlamak başka konularda da işe yaradı ama gece emerek uyuduğu için onu bırakmak çok zor olacak. Zaten ben daha bi kaç aya bırakayım diyorum zamana yaymak açısından iyi oldu.
Sizler nasılsınız? Şekerpare dişin iyi mi memnun musun çok acı çektin çok canını sıktın inşallah düşündüğün kadar kötü değildir durum.
Umudum senanın ishali düzeldi mi çok zayıflamıştır kuzu inşallah yeme konusunda ilerler de telafi eder hepsini
BKGK ben de epeydir diş fırçalattırıyorum uyku rutini olarak yapıyoruz. Macun da jack and jill in kini kullanıyorum. İçeriği temiz.
@Helinnnnn senin de eğitim almana çok sevindim en azından tekrar iş ortamına da kendini hazırlamış olursun çok iyi olur senin için.
SonsuzUmut zor ama napıcak ki insan çabalamayı bırakınca kendini daha kötü hisseder bence devam et mutlaka nasibin bir yerdedir
Jadesi asya kuzusu nasıl güzel dans ediyor maşallah ona çook tatlı
Ne iyi geldi bu cümle . Kararlı olmak önemli bakalım bugun bu söylediğinle hiç mama vermedim . Çok şükür sabah ettikSen bir kere bıraktırdın yine bıraktırırsın.
Günaydıngerçi gün aymadan evden çıkıyoruz havada kapalı olunca güne 1-0 yenik başlıyoruz ders öncesi burayı okumak ne iyi geldi özlüyorum buraya yazmayı da okumayıda..
Ayşeciği haftasonu iki gün evdeyken dışarı çıkartalım dedik hasta ettik çocuk hep evde olunca dışarısı garip geldi ve en komiğide dışarıda ev halkından başka insanları da görünce anne bak adam gördüm baba bak bebek demesiydi garibim bizden başka kimseyi görmeyinceuykuları çok bozuldu Ayşenin Zeynep te öğlenci olunca erken yatmıyor ve onun sesini duydukça uykuya direniyor gece 12 den önce uyutamıyorum sonra Zeynep beni de uyut diyor yanında bende sızıyorum gece Ayşenin uyanmasıyla odaya yatağa geçebiliyorum.Yorgun yatıp yorgun kalkıyorum bugün okulda nöbet günüm boş dersimde var müzik sınıfının duvarını boyuyorum çok güzel motive oldu bana terapi gibi geldi fırça boya bedenen yorulsamda iyi geldi farklı bişeylerle uğraşmak
Merhaba arkadaşlarım.Zeyay1420 vallahi çalışıyor olmak bile ayrı bir güzellik hayatın akışında . Yorucu oluyor elbette ama güzel . Ben de alışkın değilim evde olmaya nasıl daraldım . Oh okulda da bir uğraşı çıkmış ne güzel . Herhalde iki yaş da mı düzeliyor bu uykular bilemiyorum ki . Atağıydı sendromuydu bir bitmedi ablan nasıl oldu bu arada ?
Evet canım geçen yıl ki uzaktan eğitim kabusundan sonra okula gitmek pijama dışında kıyafet giymek ev halkından başkaları ile iletişimde olmak kitap okumak resim yapmak inanırmısın arkadaşla boş ders kahvesi içmek bile öyle iyi geldi ki ev hep yoğun bir kısır döngüde dönüp duruyordum şimdide evde ki yoğunluk devam ama okul bana bir mola gibi çok iyi geliyor. Bu arada ablam için bugün başka bir doktora daha gittik ve çok ilginç miyom yok olmuş ve o çok yüksek çıkan CA125 değeri 47 çıktı şoktayım şaşkınız biyopsi yapalım diyorlar ama iki hastane arası bu kadar farklı bir sonuç kafamızı iyice karıştırdı haftaya Ankaraya bir prof a gidelim diyoruz bakalımZeyay1420 vallahi çalışıyor olmak bile ayrı bir güzellik hayatın akışında . Yorucu oluyor elbette ama güzel . Ben de alışkın değilim evde olmaya nasıl daraldım . Oh okulda da bir uğraşı çıkmış ne güzel . Herhalde iki yaş da mı düzeliyor bu uykular bilemiyorum ki . Atağıydı sendromuydu bir bitmedi ablan nasıl oldu bu arada ?
Anlayışın ve dikkatin için teşekkür ederimhayalinizle yaşadıkların çok normal . Senenin başında işe başladım ancak çocuğum alışamadı ve bırakmak zorunda kaldım . Hem çocuk hem ben baya sarsıldık o dönemde . Ancak bizim hatamız farklı sebeplerden dolayı bakıcı ile öncesinden başlayamamak oldu . Sana tavsiyem bulduğun kişiyle öncesinden muhakkak birlikte vakit geçirin . Sen evdeyken başlasın bakıcı işe . Çocuğun alışma süreci kolaylaşacaktır , kendini daha da güvende hissedecektir . Bizim bu şansımız olamadı. Bu süreçte de mutlaka onunla konuş , her şeyi anlıyorlar . İşe veya başka bir yere giderken de muhakkak nereye gittiğini söyleyip vedalaşarak çık . Benim kızım çok ağladı ama her şeye rağmen nereye gittiğimi söyledim , geleceğimi anlattım çıkarken . Ancak bizim sıkıntımız çocuğu bir anda yabancı biri ile baş başa bırakmak oldu . Ve bakıcı da gönlüme göre biri olamadı . Şu an olsa daha genç ve enerjik biri bulurdum . Ki bulamadığım için hala ücretsiz izindeyim. Benim çocuğum bakıcıyı da sevmemişti , ona güven duyması sevmesi de çok önemli . Bunun için de öncelikle biz güvenmeliyiz bıraktığımız kişiye .bizim güvenmediğimizi bile hissediyor çocuklar . Dediğim gibi birlikte vakit geçirirseniz bakan kişiye güven duyması da kolaylaşır . İnşallah gönlüne göre birini bulursun ve işlerin kolaylaşır . Ama baştan bir bakıcıyla tüm gün kesinlikle direkt yalnız bırakma . İmkanın varsa öncesinden al . Bir de akşam eve gelince göremeyeceğim onu demişsin o kısmı , gündüzlü bakıcı kısmını anlamadım. Çalışma saatlerin nasıl ki?
Doğru, tabi ben hep aynı sistemle gidecek sanmıştım dediğin gibi iş olunca mecburi tekrar yeni yemek-uyku düzenlemesi yapmak ister.. Geç olmaması için elimden geldiğince erken eve dönmeye çalışıcam artık.. Halen daha uyuduğu saatleri tam günü gününe tutmuyor zaten dün gec yattı bugünse daha bu saatte gözlerini kaşıyor. Velhasıl-ı kelam kafamı kurcalayan sorulara karşısında guzel fikir edindimhayalinizle benimki kısa sürmüştü kısa ve kötü bir deneyim oldu ama burdaki arkadaşlar bir ay öncesinden bakıcının bizimle birlikte kalmasını Önermişlerdi alışma açısından. Bundan sonrası için ben de bir ay öncesinden başlatmayı düşünürüm . Bir ay olmasa da en az iki hafta olmalı . İşe başladığında çocuğun uyku saati zaten sarkar çünkü muhtemelen seninle vakit geçirmek ister çocuk . Düzenlemeni ona göre ayarlamaya çalışırsın artık çok geç olmayacak şekilde .
Memeden kesmen iyi olmuş en azından onu aramaz yokken. Ben 9,5 aylıktan beni çalışan hem de saatleri epey uzun olan (7.15-18.30) bir anne olarak herhalde sana epey yardımcı olabilirim. Bakıcıyı 1 ay önceden başlattım tanıdığım birinin eşiydi. 1 ay birlikte onun da çocuğu ne kadar sevdiğini gördükçe ben de ona bırakmaya güvendim. Umudum un dediği çok doğru sen güvenmezsen çocuk anlar sen gitmek için tereddüt edersen çocuk bunu hisseder ve gitmemen için elinden geleni yapar. Zaten ben tereddüt edemedim servisim var saati var. Ben ilk günden itibaren onun gözlerinin içine bakarak gitmem gerektiğini ama akşam geleceğimi söyledim. Alıştırma döneminde de 1 saatlik 2 saatlik yarım günlük çıkmalar yaparak onu gittiğime ama döndüğüme alıştırdım. O zamanlar daha kolay tabi ayrılık kaygısı başladığında ağlamalar da başladı. 15 ay sonrası gibi. O zaman da duygularını anlayan bir konuşma yaptım anlıyorum ben gidiyorum diye çok üzülüyorsun beni özlüyorsun çok haklısın gibi zaten arkamdan hemen susup oyuna dalıyormuş. Bakıcıya da asla ağlama deme diye tembihledim. Tabi bir kaç kez ben de ağlayarak gittim işe hala da kolay değil. Özellikle bir kez ben de geleyim dediğinde çok kötü oldum. Bunu kaldıramayacağını düşünüyorsan bence hiç başlama. Ama 3 yaş sonrası kreşe verebilirsin hatta erken okul öncesi eğitim çok önerilen bişey o zaman da çocuklar gitmemek için ağlıyor beni bırakma diye ağlıyor. Bunun bir zamanı var mı dersen o zaman hiç bırakamazsın. Okula da ben bıraksam daha mutlu olur vs diye sürer gider.Merhaba arkadaşlarım.
Herkes iyidir inşallah.
Ben uzun süredir burdan uzak kaldım. Belki geçtiğimiz yıldan hatırlayanlar olur. Hatta bi ara herkes bir saatliğine profil resmi koyup birbirimizi görmüştük. Neyse forumu okusam da mecalim kalmıor yazmaya.
Fakat size yazmam gereken bir konu oldu rica etsem siz annelerin fikrini almak istiyorum.
Kafamı kurcalayan size danışmak istediğim konu çalışma hayatı ile ilgili.
Ben hamile kalınca işimden ayrılmış bir anneyim. Şu sıralar maaşı iyi ve evime yakın güzel bir iş teklifi aldım. İlk olarak Gündüzlü bakıcı ile ilerleme konusunu düşünüyorum ancak bebeklerimizin küçüklüğü malumunuz. Henüz 1 ay önce memeden kestim oğlumu ve dişlerden mi dolayı memeden ayrıldığından dolayı mı bilmiyorum, uykudan kalkınca tamamen bebekleşiyor. "Korktu korktu" diyerek bana sarılıyor. 2 yaş sendromları, ayrılık kaygıları, bağımsızlık arayışları maksimumda. Bunların farkındayım. Amma velakin benim asıl içime sinmeyen konu bunlar değil. Korktuğunda sığındığı, güvenli bağlandığı annesinin işe gitmesinin gerektiği nasıl anlatılır ?
2 yaş çocuğunu biliyorsunuz ne kadar ikna etmeye çalışırsanız çalışın ille hemen olsun şimdi olsun istiyorlar.. O halde psikolojisini sarsmadan, anneden kopartmadan, aramızdaki bağı bozmadan nasıl ikna edebilirim? Biraz yardımcı olursanız çok iyi gelecek. İster istemez ben de işi teklif eden kişiye tamam kabul ettim başlıyorum diyemedim. Çünkü kendimde hala oğlumu güzelce yeterli olgunlukla ikna edebilecek gücu görmüyorum. Ben giderken ağlarsa ben de aglarim gidemem. Onu gün boyu hiç bilmediği bir yabancıya bırakmak zor bir duygu. İş hayatına girsem ben işe gidicem akşam eve gelicem onu göremeyeceğim ama baştan onu bir bakiciyla tüm gün bırakmadan nası yavaş yavaş alıştıracağım yokluğuma?
Uzun oldu hakkınızı helal edin. İçimden geçenleri içimden geldiği gibi yazdım. Benimle birlikte çalışan / evden çalışan / çalışmayı isteyen/çalışmamayı tercih eden ya da/ ev hanımı olarak her türlü emek vererek çalışan tüm annelerin de benle benzer duygularını düşüncelerini duymak istedim. Farklı birçok durumda olsak da bizi birarada tutan o kadar cok ortak his var ki annelerin halini yine anneler anlar diye düşünüyorum..
Hepinize sevgiler, ben yureklerinizden gelen tüm fikirlere açığım.
İyi geceler.
Merhaba arkadaşlarım.
Herkes iyidir inşallah.
Ben uzun süredir burdan uzak kaldım. Belki geçtiğimiz yıldan hatırlayanlar olur. Hatta bi ara herkes bir saatliğine profil resmi koyup birbirimizi görmüştük. Neyse forumu okusam da mecalim kalmıor yazmaya.
Fakat size yazmam gereken bir konu oldu rica etsem siz annelerin fikrini almak istiyorum.
Kafamı kurcalayan size danışmak istediğim konu çalışma hayatı ile ilgili.
Ben hamile kalınca işimden ayrılmış bir anneyim. Şu sıralar maaşı iyi ve evime yakın güzel bir iş teklifi aldım. İlk olarak Gündüzlü bakıcı ile ilerleme konusunu düşünüyorum ancak bebeklerimizin küçüklüğü malumunuz. Henüz 1 ay önce memeden kestim oğlumu ve dişlerden mi dolayı memeden ayrıldığından dolayı mı bilmiyorum, uykudan kalkınca tamamen bebekleşiyor. "Korktu korktu" diyerek bana sarılıyor. 2 yaş sendromları, ayrılık kaygıları, bağımsızlık arayışları maksimumda. Bunların farkındayım. Amma velakin benim asıl içime sinmeyen konu bunlar değil. Korktuğunda sığındığı, güvenli bağlandığı annesinin işe gitmesinin gerektiği nasıl anlatılır ?
2 yaş çocuğunu biliyorsunuz ne kadar ikna etmeye çalışırsanız çalışın ille hemen olsun şimdi olsun istiyorlar.. O halde psikolojisini sarsmadan, anneden kopartmadan, aramızdaki bağı bozmadan nasıl ikna edebilirim? Biraz yardımcı olursanız çok iyi gelecek. İster istemez ben de işi teklif eden kişiye tamam kabul ettim başlıyorum diyemedim. Çünkü kendimde hala oğlumu güzelce yeterli olgunlukla ikna edebilecek gücu görmüyorum. Ben giderken ağlarsa ben de aglarim gidemem. Onu gün boyu hiç bilmediği bir yabancıya bırakmak zor bir duygu. İş hayatına girsem ben işe gidicem akşam eve gelicem onu göremeyeceğim ama baştan onu bir bakiciyla tüm gün bırakmadan nası yavaş yavaş alıştıracağım yokluğuma?
Uzun oldu hakkınızı helal edin. İçimden geçenleri içimden geldiği gibi yazdım. Benimle birlikte çalışan / evden çalışan / çalışmayı isteyen/çalışmamayı tercih eden ya da/ ev hanımı olarak her türlü emek vererek çalışan tüm annelerin de benle benzer duygularını düşüncelerini duymak istedim. Farklı birçok durumda olsak da bizi birarada tutan o kadar cok ortak his var ki annelerin halini yine anneler anlar diye düşünüyorum..
Hepinize sevgiler, ben yureklerinizden gelen tüm fikirlere açığım.
İyi geceler.
Arkadaşa bende cevap yazıyordum ve seni etiketlemiştim o sana daha çok yardımcı olur diye içimi okumuşsun gibi öyle güzel yazmışsın ki kalbimi bırakıyorumMemeden kesmen iyi olmuş en azından onu aramaz yokken. Ben 9,5 aylıktan beni çalışan hem de saatleri epey uzun olan (7.15-18.30) bir anne olarak herhalde sana epey yardımcı olabilirim. Bakıcıyı 1 ay önceden başlattım tanıdığım birinin eşiydi. 1 ay birlikte onun da çocuğu ne kadar sevdiğini gördükçe ben de ona bırakmaya güvendim. Umudum un dediği çok doğru sen güvenmezsen çocuk anlar sen gitmek için tereddüt edersen çocuk bunu hisseder ve gitmemen için elinden geleni yapar. Zaten ben tereddüt edemedim servisim var saati var. Ben ilk günden itibaren onun gözlerinin içine bakarak gitmem gerektiğini ama akşam geleceğimi söyledim. Alıştırma döneminde de 1 saatlik 2 saatlik yarım günlük çıkmalar yaparak onu gittiğime ama döndüğüme alıştırdım. O zamanlar daha kolay tabi ayrılık kaygısı başladığında ağlamalar da başladı. 15 ay sonrası gibi. O zaman da duygularını anlayan bir konuşma yaptım anlıyorum ben gidiyorum diye çok üzülüyorsun beni özlüyorsun çok haklısın gibi zaten arkamdan hemen susup oyuna dalıyormuş. Bakıcıya da asla ağlama deme diye tembihledim. Tabi bir kaç kez ben de ağlayarak gittim işe hala da kolay değil. Özellikle bir kez ben de geleyim dediğinde çok kötü oldum. Bunu kaldıramayacağını düşünüyorsan bence hiç başlama. Ama 3 yaş sonrası kreşe verebilirsin hatta erken okul öncesi eğitim çok önerilen bişey o zaman da çocuklar gitmemek için ağlıyor beni bırakma diye ağlıyor. Bunun bir zamanı var mı dersen o zaman hiç bırakamazsın. Okula da ben bıraksam daha mutlu olur vs diye sürer gider.
Alışma döneminde bakıcıyı önce oyunlarına dahil ettik sonra öz bakıma en son da uyutmaya. Her gün işe başlayacağım zamanki saatlerde gelip gitmesi konusunda kesindim ki esnetmelere ne kadar yatkın bunu görmek istedim. İş disiplini olmayan bir insanla çok zor çünkü bakabilecek başka kimsem yok gibi bişey. Geç kalmalar bana servis kaçırtır sürekli izin istemelerde çocuğu bırakabileceğim yer çok uzak vs.
Psikolojini bozmadan nasıl yaparız bilemiyorum kim bilebilir psikologlar bile bir dönem dediklerini başka dönem değiştiriyor bunun araştırılması için nerdeyse insan ömrü kadar zaman gerek ki öyle bir araştırmayı çok nadiren yapabiliyorlar sonuçları da ne kadar sağlıklı toplayabiliyorlar bilinmez.
Yemeği bakıcımız yapıyor akşam gelince wc ye bile bırakmıyor beni sadece oyun meme ilgi alaka öyle geçiyor babası gelince onla ilgilenirken bırakır sadece o da çok kısa süre. Bulaşıkları da ya o uyuyunca toplarız ya da eşim toplar. Uyku saatleri ileri gidiyor. Daha çok görmek için uyumak istemiyor. Sabah da uyku saatlerinden dolayı hep uyanırdı uyanmasa da ben uyandırır biraz oynar sonra vedalaşırdım ki gittğimi görsün annem beni uyurken bırakıp gidiyor demesin diye. Ama karanlıklarda uyanmayınca uyandırmamaya başladım o zaman biraz kötü oldu gece uyumamaya başladı. Sonra tekrar uyandırmaya başladım. Şimdi bazen kendi ben çıkmadan zaten uyanıyor bazen de ben uyandırıyorum. Nadiren de uyuyor geç yattıysa mesela.
Bu sabah örnek tam ben çıkmadan 10 dk önce uyandı uyanır uyanmaz oturma odasının ışığını açık görünce sabah olduğunu anladı. “Gitmeden biraz oyun oynayalım” dedi. Kalbimi bıraktımHamur oynadık sonra kitap okumak istedi ama vakit kalmadı çıktım ben. Biraz mızırdandı bakıcının adını söyleyip onla okursunuz akşam gelince de beraber okuruz dedim. Bay bay yaptı gönderdi. Dün sabah yine ben çıkmadan 7 dk önce uyandı sadece meme emdi oyun oynamaya vakit kalmadı dedim. Bugün çocuğum resmen memeden fedakarlık etti oyun oynamak için yani anlattıklarıma bakarsan ben de hala zorlanıyorum hala o da zorlanıyor ama gün içinde bakıcısıyla da mutlu diye kendimi teselli ediyorum.
Bir de baba bizim daha geç gidiyor ve onun işi daha esnek sabahları yarım saate kadar oynuyor. O giderken daha uyanık olduğu için daha hareketli oyunlar oynayabiliyorlar. Benleyken uykulu oluyor.
İşe başlarken ve bakıcı görüşmelerinde instagramdaki calısananneolmak hesabından çok fayda gördüm eski postlarını falan okudum. Belki bakarsın.
Çok uzun oldu senden başkası okumaz herhalde destan yazdım makale başvurusunda bulunayım bari