2020 Nisan Anneleri

Bebeğinizin cinsiyeti


  • Ankete Katılan
    313
S Susam_tanesi canim tskler. Ipek in iyi olmasina sevindim.
Bu arada bizim son azilar kalmisti sanirim geliyorlar yanaklarini tutuyor agliyor eliyle agzinin icini gösteriyor. Çıkaran varmi acaba ?
 
Hastalık için geçmiş olsun blupcum ya inşallah iyidir şimdi Deniz bey
Benimki hep sendromlu gibi davranıyor 2 yaşı düşünmek istemiyorum ben
 
Reactions: Kuf
Valla evde çok kalmak da yaraladı bizi baharcım hava da üstüne cabası tabi sinir bizde de var baya azarlıyor herkesi artık dışarda da
Ben fırça veriyorum eline sabah kendim fırçalarken gösteriyorum aldığı kadar artık o da yapıyor kendince
 
Yatak oda ayırmak benşm de hayalim baba izin vermiyor biz de de kızı hep çok küçük meme den sonra rahatlıyorsun biraz daha ama uyanmıyor mu hiç uyanıyor tabi başarılar diliyorum bol bol konuşarak meme de sütün biteceğini aşıla şimdiden
Dans hep vardı Asya da ya inanılmaz müzik kulağı var kedinlikle dans kursuna göndermek istiyorum ama bakalım 3 yaş gibi imkanımız olursa doğuda falan olmazsak
Teşekkür ederiz
 
Sen bir kere bıraktırdın yine bıraktırırsın.
Ne iyi geldi bu cümle . Kararlı olmak önemli bakalım bugun bu söylediğinle hiç mama vermedim . Çok şükür sabah ettik mama içince altını ıslatıyorsun kızım dedim sürekli ki iki gündür de hakikaten hep üstüne çıkıyordu çiş. Ben altını ıslatıyorsun dedikçe de bu sefer çiş diye ağladı. Ama mama diye tutturmadı bakalım 10 gün sayacağım devam edersek böyle herhalde artık daha istemez sonrasında da başlasam artık tuvalet eğitimine .hastalığıydı mamasıydı derken sürekli ertelendi . Ama en azından iletişim kısmı uzuyor . Uyutma konusunda ben de diyorum bazen şimdi piş pişle uyuyor. Uyuması uzun sürdüğünde sallasam herhalde şimdiye bayılmıştı diyorum . Sallamayı bazen deniyorum reddediyor. Kucağıma alınca bile yatağına sarkıyor inmek için . Hastayken bari yanımızda yatsın diye almak istedim yatmıyor evde başka odada , kendi odasını istiyor . O dönem epey zorladı ama şükür geçti .
 
Jadesi ısırırım ben o balı. Asya güzel dans ediyoru okuyunca , ins den jade diye aratmam Neyse ki çok uzun sürmeden ismini hatırladım Hafızayı canlı tutmayınca ne kötü oluyor. Evde şu an ben Sena dan hiç bir şey yapamıyorum . Uyuduğunda biraz kitap okursam öpüp başıma koyuyorum . Ama mesleki anlamda da bir şeyler yapmam lazım bir de takviye vitamin filan da almam lazım belli ki. sizleri takdir ediyorum hem çocuk hem ders gerçekten zor . İnşallah emeklerinizin karşılığını alırsınız . SonsuzUmut
 
Günaydıngerçi gün aymadan evden çıkıyoruz havada kapalı olunca güne 1-0 yenik başlıyoruz ders öncesi burayı okumak ne iyi geldi özlüyorum buraya yazmayı da okumayıda..
Ayşeciği haftasonu iki gün evdeyken dışarı çıkartalım dedik hasta ettik çocuk hep evde olunca dışarısı garip geldi ve en komiğide dışarıda ev halkından başka insanları da görünce anne bak adam gördüm baba bak bebek demesiydi garibim bizden başka kimseyi görmeyinceuykuları çok bozuldu Ayşenin Zeynep te öğlenci olunca erken yatmıyor ve onun sesini duydukça uykuya direniyor gece 12 den önce uyutamıyorum sonra Zeynep beni de uyut diyor yanında bende sızıyorum gece Ayşenin uyanmasıyla odaya yatağa geçebiliyorum.Yorgun yatıp yorgun kalkıyorum bugün okulda nöbet günüm boş dersimde var müzik sınıfının duvarını boyuyorum çok güzel motive oldu bana terapi gibi geldi fırça boya bedenen yorulsamda iyi geldi farklı bişeylerle uğraşmak
 
Zeyay1420 vallahi çalışıyor olmak bile ayrı bir güzellik hayatın akışında . Yorucu oluyor elbette ama güzel . Ben de alışkın değilim evde olmaya nasıl daraldım . Oh okulda da bir uğraşı çıkmış ne güzel . Herhalde iki yaş da mı düzeliyor bu uykular bilemiyorum ki . Atağıydı sendromuydu bir bitmedi ablan nasıl oldu bu arada ?
 

Merhaba arkadaşlarım.
Herkes iyidir inşallah.
Ben uzun süredir burdan uzak kaldım. Belki geçtiğimiz yıldan hatırlayanlar olur. Hatta bi ara herkes bir saatliğine profil resmi koyup birbirimizi görmüştük. Neyse forumu okusam da mecalim kalmıor yazmaya.
Fakat size yazmam gereken bir konu oldu rica etsem siz annelerin fikrini almak istiyorum.
Kafamı kurcalayan size danışmak istediğim konu çalışma hayatı ile ilgili.
Ben hamile kalınca işimden ayrılmış bir anneyim. Şu sıralar maaşı iyi ve evime yakın güzel bir iş teklifi aldım. İlk olarak Gündüzlü bakıcı ile ilerleme konusunu düşünüyorum ancak bebeklerimizin küçüklüğü malumunuz. Henüz 1 ay önce memeden kestim oğlumu ve dişlerden mi dolayı memeden ayrıldığından dolayı mı bilmiyorum, uykudan kalkınca tamamen bebekleşiyor. "Korktu korktu" diyerek bana sarılıyor. 2 yaş sendromları, ayrılık kaygıları, bağımsızlık arayışları maksimumda. Bunların farkındayım. Amma velakin benim asıl içime sinmeyen konu bunlar değil. Korktuğunda sığındığı, güvenli bağlandığı annesinin işe gitmesinin gerektiği nasıl anlatılır ?
2 yaş çocuğunu biliyorsunuz ne kadar ikna etmeye çalışırsanız çalışın ille hemen olsun şimdi olsun istiyorlar.. O halde psikolojisini sarsmadan, anneden kopartmadan, aramızdaki bağı bozmadan nasıl ikna edebilirim? Biraz yardımcı olursanız çok iyi gelecek. İster istemez ben de işi teklif eden kişiye tamam kabul ettim başlıyorum diyemedim. Çünkü kendimde hala oğlumu güzelce yeterli olgunlukla ikna edebilecek gücu görmüyorum. Ben giderken ağlarsa ben de aglarim gidemem. Onu gün boyu hiç bilmediği bir yabancıya bırakmak zor bir duygu. İş hayatına girsem ben işe gidicem akşam eve gelicem onu göremeyeceğim ama baştan onu bir bakiciyla tüm gün bırakmadan nası yavaş yavaş alıştıracağım yokluğuma?
Uzun oldu hakkınızı helal edin. İçimden geçenleri içimden geldiği gibi yazdım. Benimle birlikte çalışan / evden çalışan / çalışmayı isteyen/çalışmamayı tercih eden ya da/ ev hanımı olarak her türlü emek vererek çalışan tüm annelerin de benle benzer duygularını düşüncelerini duymak istedim. Farklı birçok durumda olsak da bizi birarada tutan o kadar cok ortak his var ki annelerin halini yine anneler anlar diye düşünüyorum..
Hepinize sevgiler, ben yureklerinizden gelen tüm fikirlere açığım.
İyi geceler.
 
hayalinizle yaşadıkların çok normal . Senenin başında işe başladım ancak çocuğum alışamadı ve bırakmak zorunda kaldım . Hem çocuk hem ben baya sarsıldık o dönemde . Ancak bizim hatamız farklı sebeplerden dolayı bakıcı ile öncesinden başlayamamak oldu . Sana tavsiyem bulduğun kişiyle öncesinden muhakkak birlikte vakit geçirin . Sen evdeyken başlasın bakıcı işe . Çocuğun alışma süreci kolaylaşacaktır , kendini daha da güvende hissedecektir . Bizim bu şansımız olamadı. Bu süreçte de mutlaka onunla konuş , her şeyi anlıyorlar . İşe veya başka bir yere giderken de muhakkak nereye gittiğini söyleyip vedalaşarak çık . Benim kızım çok ağladı ama her şeye rağmen nereye gittiğimi söyledim , geleceğimi anlattım çıkarken . Ancak bizim sıkıntımız çocuğu bir anda yabancı biri ile baş başa bırakmak oldu . Ve bakıcı da gönlüme göre biri olamadı . Şu an olsa daha genç ve enerjik biri bulurdum . Ki bulamadığım için hala ücretsiz izindeyim. Benim çocuğum bakıcıyı da sevmemişti , ona güven duyması sevmesi de çok önemli . Bunun için de öncelikle biz güvenmeliyiz bıraktığımız kişiye .bizim güvenmediğimizi bile hissediyor çocuklar . Dediğim gibi birlikte vakit geçirirseniz bakan kişiye güven duyması da kolaylaşır . İnşallah gönlüne göre birini bulursun ve işlerin kolaylaşır . Ama baştan bir bakıcıyla tüm gün kesinlikle direkt yalnız bırakma . İmkanın varsa öncesinden al . Bir de akşam eve gelince göremeyeceğim onu demişsin o kısmı , gündüzlü bakıcı kısmını anlamadım. Çalışma saatlerin nasıl ki?
 
Evet canım geçen yıl ki uzaktan eğitim kabusundan sonra okula gitmek pijama dışında kıyafet giymek ev halkından başkaları ile iletişimde olmak kitap okumak resim yapmak inanırmısın arkadaşla boş ders kahvesi içmek bile öyle iyi geldi ki ev hep yoğun bir kısır döngüde dönüp duruyordum şimdide evde ki yoğunluk devam ama okul bana bir mola gibi çok iyi geliyor. Bu arada ablam için bugün başka bir doktora daha gittik ve çok ilginç miyom yok olmuş ve o çok yüksek çıkan CA125 değeri 47 çıktı şoktayım şaşkınız biyopsi yapalım diyorlar ama iki hastane arası bu kadar farklı bir sonuç kafamızı iyice karıştırdı haftaya Ankaraya bir prof a gidelim diyoruz bakalım
 
Anlayışın ve dikkatin için teşekkür ederim Umudum-
İşten akşam gelince göremeyeceğimden kastım şuydu:
Hani yemek saatlerini kaçırırım oyun oynamak için vakit kalmayacak. Gündüz gelen yardımcıyı de evine yollayınca çocukla ben anca kitap okurum pijamasını giydirip yatırırım. Çalışan işten eve geç gelen anneler bu şekilde mi yapıyor diye sormak istemistim. Zaten gün içi cocuğumuzu özlemişiz görememişiz. Malum İstanbul trafiğinde eve gelme saati 19:00-20:00 oluyo. E çocuğun uyku saati de benim kurduğum düzende 20:00-21:00 arası. Onlar birbirine yakın olacağından öyle sordum..
Ne kadar önemli evet çocuğun da bizim de diğer kişiye güvenmesi. Anlattığın her kelimeye katılıyorum. Senin başından da bu kararsızlıklar geçmiş. Alışma süreci yavaş olsa belki çok daha kolaylaşıcaktı ama kimse nasipten öteye gidemezmiş. Yavrucuğunla iş nedeniyle zor zamanlar atlatmışsın . Bundan sonraki dönemlerdez ikiniz için de en hayırlısı olsun inşallah.
Sorun olmazsa birşey daha sorabilirim size bakıcı iş başı yaptıktan ne kadar süre sonra çocuğun alışması uygun olur 2hafta gibi mi 1 ay gibi mi ?
 
hayalinizle benimki kısa sürmüştü kısa ve kötü bir deneyim oldu ama burdaki arkadaşlar bir ay öncesinden bakıcının bizimle birlikte kalmasını Önermişlerdi alışma açısından. Bundan sonrası için ben de bir ay öncesinden başlatmayı düşünürüm . Bir ay olmasa da en az iki hafta olmalı . İşe başladığında çocuğun uyku saati zaten sarkar çünkü muhtemelen seninle vakit geçirmek ister çocuk . Düzenlemeni ona göre ayarlamaya çalışırsın artık çok geç olmayacak şekilde .
 
Doğru, tabi ben hep aynı sistemle gidecek sanmıştım dediğin gibi iş olunca mecburi tekrar yeni yemek-uyku düzenlemesi yapmak ister.. Geç olmaması için elimden geldiğince erken eve dönmeye çalışıcam artık.. Halen daha uyuduğu saatleri tam günü gününe tutmuyor zaten dün gec yattı bugünse daha bu saatte gözlerini kaşıyor. Velhasıl-ı kelam kafamı kurcalayan sorulara karşısında guzel fikir edindim Umudum- çok teşekkür ediyorum..
 
merhaba sevgili nisan bebelerinin sevgili anneleri. hepinizi çok özledim. günler o kadar hızlı ilerliyor ki gece sızıyorum. ata saolsun çok hareketli ve meraklı. onun yanında telefonu elime almamaya çalışıyorum. çünkü istiyor üzmek ağlatmak istemiyorum ben de telefonu rafa kaldırmış durumdayım anlayacağınız. Şimdi daireden yazıyorum. biraz nefes alınacak zaman oldu sizlere selam vereyim dedim. Hepinizi çok merak ettim. umarım sizler de bebelerimiz de iyisinizdir. Burada bu hafta hep yağmurluydu bugün açtı. Ata dışarı çıkamadı. Öğleden sonraları işe gitmedim beraber oynadık vakit geçirdik. Çok hızlı büyüyor hiçbir anını kaçırmak istemiyorum. Çok yoğunluk var hayatımda ama hamdolsun herşeye yetişmeye çalışıyorum. Günler güzel geçiyor. Ata konuşma konusunda biraz geriden geliyor. Ama bu hafta birçok sözcüğü birden söyledi. İyice gözlemleyip kendinden emin olup, ondan sonra hayata geçiriyor. Annem diye bir sarılması var beni benden alıyor. Allahım sağlıkla mutlulukla anneli babalı büyütmeyi nasip etsin hepimize. Güzel günlerini görelim. Hepinize ayrı ayrı selam eder kuzularımı öperim. Görüşmek ümidiyle. Allaha emanet olun.
 
Memeden kesmen iyi olmuş en azından onu aramaz yokken. Ben 9,5 aylıktan beni çalışan hem de saatleri epey uzun olan (7.15-18.30) bir anne olarak herhalde sana epey yardımcı olabilirim. Bakıcıyı 1 ay önceden başlattım tanıdığım birinin eşiydi. 1 ay birlikte onun da çocuğu ne kadar sevdiğini gördükçe ben de ona bırakmaya güvendim. Umudum un dediği çok doğru sen güvenmezsen çocuk anlar sen gitmek için tereddüt edersen çocuk bunu hisseder ve gitmemen için elinden geleni yapar. Zaten ben tereddüt edemedim servisim var saati var. Ben ilk günden itibaren onun gözlerinin içine bakarak gitmem gerektiğini ama akşam geleceğimi söyledim. Alıştırma döneminde de 1 saatlik 2 saatlik yarım günlük çıkmalar yaparak onu gittiğime ama döndüğüme alıştırdım. O zamanlar daha kolay tabi ayrılık kaygısı başladığında ağlamalar da başladı. 15 ay sonrası gibi. O zaman da duygularını anlayan bir konuşma yaptım anlıyorum ben gidiyorum diye çok üzülüyorsun beni özlüyorsun çok haklısın gibi zaten arkamdan hemen susup oyuna dalıyormuş. Bakıcıya da asla ağlama deme diye tembihledim. Tabi bir kaç kez ben de ağlayarak gittim işe hala da kolay değil. Özellikle bir kez ben de geleyim dediğinde çok kötü oldum. Bunu kaldıramayacağını düşünüyorsan bence hiç başlama. Ama 3 yaş sonrası kreşe verebilirsin hatta erken okul öncesi eğitim çok önerilen bişey o zaman da çocuklar gitmemek için ağlıyor beni bırakma diye ağlıyor. Bunun bir zamanı var mı dersen o zaman hiç bırakamazsın. Okula da ben bıraksam daha mutlu olur vs diye sürer gider.

Alışma döneminde bakıcıyı önce oyunlarına dahil ettik sonra öz bakıma en son da uyutmaya. Her gün işe başlayacağım zamanki saatlerde gelip gitmesi konusunda kesindim ki esnetmelere ne kadar yatkın bunu görmek istedim. İş disiplini olmayan bir insanla çok zor çünkü bakabilecek başka kimsem yok gibi bişey. Geç kalmalar bana servis kaçırtır sürekli izin istemelerde çocuğu bırakabileceğim yer çok uzak vs.

Psikolojini bozmadan nasıl yaparız bilemiyorum kim bilebilir psikologlar bile bir dönem dediklerini başka dönem değiştiriyor bunun araştırılması için nerdeyse insan ömrü kadar zaman gerek ki öyle bir araştırmayı çok nadiren yapabiliyorlar sonuçları da ne kadar sağlıklı toplayabiliyorlar bilinmez.

Yemeği bakıcımız yapıyor akşam gelince wc ye bile bırakmıyor beni sadece oyun meme ilgi alaka öyle geçiyor babası gelince onla ilgilenirken bırakır sadece o da çok kısa süre. Bulaşıkları da ya o uyuyunca toplarız ya da eşim toplar. Uyku saatleri ileri gidiyor. Daha çok görmek için uyumak istemiyor. Sabah da uyku saatlerinden dolayı hep uyanırdı uyanmasa da ben uyandırır biraz oynar sonra vedalaşırdım ki gittğimi görsün annem beni uyurken bırakıp gidiyor demesin diye. Ama karanlıklarda uyanmayınca uyandırmamaya başladım o zaman biraz kötü oldu gece uyumamaya başladı. Sonra tekrar uyandırmaya başladım. Şimdi bazen kendi ben çıkmadan zaten uyanıyor bazen de ben uyandırıyorum. Nadiren de uyuyor geç yattıysa mesela.

Bu sabah örnek tam ben çıkmadan 10 dk önce uyandı uyanır uyanmaz oturma odasının ışığını açık görünce sabah olduğunu anladı. “Gitmeden biraz oyun oynayalım” dedi. Kalbimi bıraktım Hamur oynadık sonra kitap okumak istedi ama vakit kalmadı çıktım ben. Biraz mızırdandı bakıcının adını söyleyip onla okursunuz akşam gelince de beraber okuruz dedim. Bay bay yaptı gönderdi. Dün sabah yine ben çıkmadan 7 dk önce uyandı sadece meme emdi oyun oynamaya vakit kalmadı dedim. Bugün çocuğum resmen memeden fedakarlık etti oyun oynamak için yani anlattıklarıma bakarsan ben de hala zorlanıyorum hala o da zorlanıyor ama gün içinde bakıcısıyla da mutlu diye kendimi teselli ediyorum.

Bir de baba bizim daha geç gidiyor ve onun işi daha esnek sabahları yarım saate kadar oynuyor. O giderken daha uyanık olduğu için daha hareketli oyunlar oynayabiliyorlar. Benleyken uykulu oluyor.

İşe başlarken ve bakıcı görüşmelerinde instagramdaki calısananneolmak hesabından çok fayda gördüm eski postlarını falan okudum. Belki bakarsın.

Çok uzun oldu senden başkası okumaz herhalde destan yazdım makale başvurusunda bulunayım bari
 

Arkadaşa bende cevap yazıyordum ve seni etiketlemiştim o sana daha çok yardımcı olur diye içimi okumuşsun gibi öyle güzel yazmışsın ki kalbimi bırakıyorum
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…