- Katılım
- 6 Şubat 2009
- Mesajlar
- 41
- Emoji Skoru
- 135
- Puanlar
- 293
Merhaba arkadaşlar, kızım dun gece 4.44 te spinal anestezi ile dünyaya geldi, o kadar şaşkın ve korkak bi haldeydim ki ameliyat boyunca korkudan titredm, bi anda suyum boşalacak ,bi anda yoğun nisan gelecek, ya da bi anda ritmik sancılar duyup normal doğuma gideceğim derken gece beklenmedik gelişmelere ve bebeğine hazırlanıyormus.
Sabah kalktıgımda gördüğüm su sızıntısı amniyon sıvısı olduğu için apar topar kendi doktoruma ulaşmış ve hastaneye gelerek doğum başlatma seceneklerini konusuyor olmuştuk. Açılmam olmadığı için Normal doğum yanlısi doktorum suni de ısrar ediyordu, bebeği itemeyip. İkinamayip daha büyük riskler almamak adına sezeryan dedim, ağlaya ağlaya odama yattım. Hic boyle geleceğini düşünmemiş olmanın ve hic kendisine hazır olmamış olmanın verdiği sok ile karmaşık duygular yasıyordum.
Korka korka girdim ameliyathaneye, 10 dk sonra zırıl zırıl kızım bize merhaba dedi :) gözlerim doldu ve ayiramadım gözlerimi ondan. Sonra korkmama daha fazla dayanamayıp komple bayilttilar beni :) ameliyat bitmeden uyandım odaya çıktım kızımı gördüm ve tabi o dehşet ağrılar basladi. Tam da bu yüzden sezeryan düşünmüyordum hic ama yapacak bir şey yok hala daha devam eden ağrılarım var. Annelik sabir işi elbet. Eylül sonu doğar dediğim bebiş 1 eylül gelerek eylülün ilk bebelerinden oluverdi. Allah isteyen herkese nasip etsin, sezeryan olanları ağrılarından tez zamanda kurtarsın.inş.
Sabah kalktıgımda gördüğüm su sızıntısı amniyon sıvısı olduğu için apar topar kendi doktoruma ulaşmış ve hastaneye gelerek doğum başlatma seceneklerini konusuyor olmuştuk. Açılmam olmadığı için Normal doğum yanlısi doktorum suni de ısrar ediyordu, bebeği itemeyip. İkinamayip daha büyük riskler almamak adına sezeryan dedim, ağlaya ağlaya odama yattım. Hic boyle geleceğini düşünmemiş olmanın ve hic kendisine hazır olmamış olmanın verdiği sok ile karmaşık duygular yasıyordum.
Korka korka girdim ameliyathaneye, 10 dk sonra zırıl zırıl kızım bize merhaba dedi :) gözlerim doldu ve ayiramadım gözlerimi ondan. Sonra korkmama daha fazla dayanamayıp komple bayilttilar beni :) ameliyat bitmeden uyandım odaya çıktım kızımı gördüm ve tabi o dehşet ağrılar basladi. Tam da bu yüzden sezeryan düşünmüyordum hic ama yapacak bir şey yok hala daha devam eden ağrılarım var. Annelik sabir işi elbet. Eylül sonu doğar dediğim bebiş 1 eylül gelerek eylülün ilk bebelerinden oluverdi. Allah isteyen herkese nasip etsin, sezeryan olanları ağrılarından tez zamanda kurtarsın.inş.