Yok istedi. Annem çocuk doğurup bakmak istemediği için beni de istemedi zaten. Bende halamın yanında büyüdüm . Bende öyle anne sevgisi yoktur.Konuşmuşluğumuz bile yoktur. Daha sonra üni derken hep yalnız büyüdüm yani. İlgisi yoktu annemin, bize bakmak gibi bir niyeti olmadı o yüzden beni halama verdi bende onun yanında büyüdüm. Biyolojik annem sayılır , manevi anlamda halamı anne sayarım ben. Yine de büyüyoruz aynı hürmeti gösteriyorum ama çocukken çok bunalım yaşadım ben. Okula el ele giden anne kızlara çok özenirdim, saçlarımı tarayan bir anneye, allahım annnem beni hiç özlemiyor mu diye çok ağladım ben. Belki de o yüzden bu kadar çok duygasalım. Yaşandı gitti artık. Anne sevgisi bende hiç olmadı yani. Nasip kızıma inşallah. Sağlıklı doğsunda annemin yaptığı hataları asla yapmayacağım. Şöyle bir anı var : bayram günü beyaz kıyafet , kurdela pabuçlarım erkenden kalkmışım. Halam anneme götürüyor beni , ne güzel olmuşum. Kapıyı annem açıyor , beni bu saatte neden uyandırdınız diyerek suratıma kapattı. Kızını görmedi bile.Birçok arkadaşımın anne-kız ilişkilerini kıskanırdım. Aştım artık, kabullendim. Zor bir hayat geçirdim yani , herkesin bir imtihanı var işte. Amannn miskim bir sürü hamile var forumda insanlar ne karamsar diyecekler benim için. Ama üzülmüyorum artık o duygumu yıllar önce yitirdim ben. Şimdi kızım sağlıklı olsun da varsın kimse aramasın sormasın...