2014 Temmuz Anneleri Doğum Hikayeleri

pecelim .!.:

null

Genişletmek için tıkla...

beren_35_01 .!.:

Doğumun 8.günene geldik,oğlumu temmuzda beklerken haziranda gelmeyi uygun gördü.
5 haziran gecesi 11 de ağrılarımın şiddeti artmaya başladı ağrı girdiği an nefesim kesiliyor tıpkı doktorumun tarif ettiği gibi karnım o an taş kesiliyor 1 dakika sonra ağrı geçiyordu,son günlerde bu tür ağrılar beni sık sık yoklamıştı ve doğumdan 5 gün önce doktora bu şikayetle gittiğimde muayene sonucunda erken doğum tehlikemin olmadığını söyleyince ağrılar konusunda tereddüt yaşamıştım o geceyi böyle sabah ettim.Sabah 13 :00 den sonra ise ağrılar dayanılmaz boyuta geldi eşimi aramaya karar verdim ama o ağrılara rağmen gidip gitmeme ikilemini yaşadım.Arabada eşimin dayısıda vardı yakın bir hastaneye gidelim pek doğuracağa benzemiyor sözü o an çektiğim sancıların üzerine çok ağır gelmişti sırf inleyip ortalığı ayağa kaldırmadığım için anlaşılan ciddiye alınmamıştım zoruma gitmişti...
Hastaneye vardığımızda müthiş bir kalabalık vardı hemşireler o günün izdihamında yakınıyordu,sıra bana geldi önce nstye alındım nst de düzenli ve sık kasılmalar görüldü alttan muayenede açıklık tespit edildi emin olmak için birkez daha tokoya bağlandım yine düzenli kasılmalar çıktı doktor erken doğum görünüyor ama burada küvöz sıkıntısı var seni üniversite hastanesine gönderelim dediğinde kalbim yerinden çıkacak zannettim doktorumu aradım durumu anlattım ve kendi hastanesine yönlendirdi,o sırada da her ihtimale karşı yenidoğanla konuştu yer ayarladı hastaneyi organize etti gerekli tedavilerin talimatını vermişti hastaneye banada merak etme büyük ihtimal yoğun tedavilerle sabaha kadar doğumu durdurmayı başarmış oluruz dedi,biz hastaneye geçtik nst ve alttan muayene tekrarlandı daha önceki açıklık muayenesi canımı yakmamıştı ama o muayene çektiğim en acı anlardan biriydi uzun sürmüştü ve ebe çok zorlamıştı bir ara yalvardım dayanamıyorum nolur bırak artık diye,muayene sonucu açıklı 2 cm olarak tespit edildi ciğer geliştirici iğnem yapıldı antibiyotik başlandı sancı kesici ilacım her 20 dakikada bir verildi ağrılar hafiflemişti,daha rahatlamış gibiydim,sabaha karşı yine yoklamaya başladı en sonunda sabah 8:00 de giren sancı hiç geçmedi nefes alamıyordum nst tekrarlandı artık sancıların mesafesi bile yoktu tam nst ye bağlıyken benden şarıl şarıl bişeyler gelmeye başlıyordu annemle acaba idrar mı kaçırıyorum tereddütündeydik ama tutmaya çalışıyorum tutamıyorum sıkıyorum hala şarıl şarıl gidiyo o an su olduğunu anladım yatak bayağı ıslanmıştı hemşireler geldi muayene etti evet suyumdu gelen doktoruna haber verelim diye gittiler ve ameliyat önlüğü sedyeyle geri geldiler işte o an çığlık atmaya başladım bebeğim daha çok küçük istemiyorum diye reddettim doktorum geldi eğer asıl doğum olmazsa bebeğimi kaybedebileceğimi söyledi suyum geldikten 10 dakika içinde ameliyathanedeydim ne babam yetişebilmişti nede kardeşlerim,doktor ameliyatın riskli geçeceğini kullandığım kan sulandırıcılardan dolayı kan takviyesi gerebileceğini söyledi annem eşim çok tedirgindi bense o an benim hayatımdan vazgeçebilecek kadar bebeğimin sapasağlam hayata tutunmasını istiyorum ağlaya ağlaya ameliyathaneye geldim,anestezi uzmanına spinali kaldirabilecek durumda olmadığımı genel istediğimi söyledim ama kendi doktorum bebeğin çok küçük olduğunu genele uygun olmadığını söyledi söz konusu bebeğimse onada tamam dedim ve spinalin yapıldığı an beni zorlamadı çok basitti ayaklarımda sıcaklığı hissettim ama kanım sulu olduğu için anestezi uzmanı biraz zorlanmış öyle demişti,ameliyata başlandığında doktorum ekibe hikayemizi anlattı mucize bebeğimiz bizim dedi,ameliyata başlandıktan 10 dakika sonra karnımı müthiş sallamaya başladılar bastır işte burda elinden tutma başını çek hırpalama biraz daha kesiyorum kafayı tut sen konuşmaları yüreğimi ağızıma getirmişti derken kaburgamda hisssettiğim baskıdan sonra bebeğimin ağlayışlarını duydum 07.06.2014 saatlerse 09:55 i gösteriyordu,allahımm bu benim mi sen gerçekten var mıydım benim misin diye ağlamaya başladım,bebeğimi çocuk doktoru uzun uzun muayene etmişti o yüzden ilk karşılaşmamış doğumdan 5 dakika sonra oldu solunum sıkıntımız vardı biraz,sonra hadi anneye verelim bebeği dedi doktor kalbim yerinden çıkacak gibiydi yanağını yanağıma değdirdiler,nasıl bir kokuydu bu nasıl tarfsiz bir mutluluk...Bana oyalanmadan bebeği küvöze almaları gerektiğini söylediler ve götürdüler,ameliyatın devam etti o sallantılar insanı biraz ürkütüyor birde her hareketi hissediyorsun ama acı yok garip bir duygu :))ameliyatım bittiğinde kendimi kuş gibi hafiflemiş hissetmiştim onca bekleyiş mutlu sona ermişti tek sıkıntımız bebeğimin yanımda olmaması idi odaya gittiğimde onun yatağının boş olması zoruma gidendi ama şimdi minicik elli pamuk yanaklı bir oğlum var şuan hala küvözde ve inşallah yarın yeniden kollarımda...

Genişletmek için tıkla...

beren_35_01 .!.:

Doğumun 8.günene geldik,oğlumu temmuzda beklerken haziranda gelmeyi uygun gördü.
5 haziran gecesi 11 de ağrılarımın şiddeti artmaya başladı ağrı girdiği an nefesim kesiliyor tıpkı doktorumun tarif ettiği gibi karnım o an taş kesiliyor 1 dakika sonra ağrı geçiyordu,son günlerde bu tür ağrılar beni sık sık yoklamıştı ve doğumdan 5 gün önce doktora bu şikayetle gittiğimde muayene sonucunda erken doğum tehlikemin olmadığını söyleyince ağrılar konusunda tereddüt yaşamıştım o geceyi böyle sabah ettim.Sabah 13 :00 den sonra ise ağrılar dayanılmaz boyuta geldi eşimi aramaya karar verdim ama o ağrılara rağmen gidip gitmeme ikilemini yaşadım.Arabada eşimin dayısıda vardı yakın bir hastaneye gidelim pek doğuracağa benzemiyor sözü o an çektiğim sancıların üzerine çok ağır gelmişti sırf inleyip ortalığı ayağa kaldırmadığım için anlaşılan ciddiye alınmamıştım zoruma gitmişti...
Hastaneye vardığımızda müthiş bir kalabalık vardı hemşireler o günün izdihamında yakınıyordu,sıra bana geldi önce nstye alındım nst de düzenli ve sık kasılmalar görüldü alttan muayenede açıklık tespit edildi emin olmak için birkez daha tokoya bağlandım yine düzenli kasılmalar çıktı doktor erken doğum görünüyor ama burada küvöz sıkıntısı var seni üniversite hastanesine gönderelim dediğinde kalbim yerinden çıkacak zannettim doktorumu aradım durumu anlattım ve kendi hastanesine yönlendirdi,o sırada da her ihtimale karşı yenidoğanla konuştu yer ayarladı hastaneyi organize etti gerekli tedavilerin talimatını vermişti hastaneye banada merak etme büyük ihtimal yoğun tedavilerle sabaha kadar doğumu durdurmayı başarmış oluruz dedi,biz hastaneye geçtik nst ve alttan muayene tekrarlandı daha önceki açıklık muayenesi canımı yakmamıştı ama o muayene çektiğim en acı anlardan biriydi uzun sürmüştü ve ebe çok zorlamıştı bir ara yalvardım dayanamıyorum nolur bırak artık diye,muayene sonucu açıklı 2 cm olarak tespit edildi ciğer geliştirici iğnem yapıldı antibiyotik başlandı sancı kesici ilacım her 20 dakikada bir verildi ağrılar hafiflemişti,daha rahatlamış gibiydim,sabaha karşı yine yoklamaya başladı en sonunda sabah 8:00 de giren sancı hiç geçmedi nefes alamıyordum nst tekrarlandı artık sancıların mesafesi bile yoktu tam nst ye bağlıyken benden şarıl şarıl bişeyler gelmeye başlıyordu annemle acaba idrar mı kaçırıyorum tereddütündeydik ama tutmaya çalışıyorum tutamıyorum sıkıyorum hala şarıl şarıl gidiyo o an su olduğunu anladım yatak bayağı ıslanmıştı hemşireler geldi muayene etti evet suyumdu gelen doktoruna haber verelim diye gittiler ve ameliyat önlüğü sedyeyle geri geldiler işte o an çığlık atmaya başladım bebeğim daha çok küçük istemiyorum diye reddettim doktorum geldi eğer asıl doğum olmazsa bebeğimi kaybedebileceğimi söyledi suyum geldikten 10 dakika içinde ameliyathanedeydim ne babam yetişebilmişti nede kardeşlerim,doktor ameliyatın riskli geçeceğini kullandığım kan sulandırıcılardan dolayı kan takviyesi gerebileceğini söyledi annem eşim çok tedirgindi bense o an benim hayatımdan vazgeçebilecek kadar bebeğimin sapasağlam hayata tutunmasını istiyorum ağlaya ağlaya ameliyathaneye geldim,anestezi uzmanına spinali kaldirabilecek durumda olmadığımı genel istediğimi söyledim ama kendi doktorum bebeğin çok küçük olduğunu genele uygun olmadığını söyledi söz konusu bebeğimse onada tamam dedim ve spinalin yapıldığı an beni zorlamadı çok basitti ayaklarımda sıcaklığı hissettim ama kanım sulu olduğu için anestezi uzmanı biraz zorlanmış öyle demişti,ameliyata başlandığında doktorum ekibe hikayemizi anlattı mucize bebeğimiz bizim dedi,ameliyata başlandıktan 10 dakika sonra karnımı müthiş sallamaya başladılar bastır işte burda elinden tutma başını çek hırpalama biraz daha kesiyorum kafayı tut sen konuşmaları yüreğimi ağızıma getirmişti derken kaburgamda hisssettiğim baskıdan sonra bebeğimin ağlayışlarını duydum 07.06.2014 saatlerse 09:55 i gösteriyordu,allahımm bu benim mi sen gerçekten var mıydım benim misin diye ağlamaya başladım,bebeğimi çocuk doktoru uzun uzun muayene etmişti o yüzden ilk karşılaşmamış doğumdan 5 dakika sonra oldu solunum sıkıntımız vardı biraz,sonra hadi anneye verelim bebeği dedi doktor kalbim yerinden çıkacak gibiydi yanağını yanağıma değdirdiler,nasıl bir kokuydu bu nasıl tarfsiz bir mutluluk...Bana oyalanmadan bebeği küvöze almaları gerektiğini söylediler ve götürdüler,ameliyatın devam etti o sallantılar insanı biraz ürkütüyor birde her hareketi hissediyorsun ama acı yok garip bir duygu :))ameliyatım bittiğinde kendimi kuş gibi hafiflemiş hissetmiştim onca bekleyiş mutlu sona ermişti tek sıkıntımız bebeğimin yanımda olmaması idi odaya gittiğimde onun yatağının boş olması zoruma gidendi ama şimdi minicik elli pamuk yanaklı bir oğlum var şuan hala küvözde ve inşallah yarın yeniden kollarımda...

Genişletmek için tıkla...

aslijann .!.:

Canim benim zaten sulugozdum bugun, daha da aglattin beni:) Rabbim mucizesini en yakin zamanda sana tam anlamıyla kavustursun inşallah. Dogum hikayen cok güzel, sanki ben yasamis gibi icindeydim konunun. Rabbim bizlere de nasip etsin insallah:)

Kadınlar Kulübü Mobil uygulaması kullanılarak gönderilmiştir.

Genişletmek için tıkla...

perdurable .!.:

esoşum çok duygulu beya,ama hamdolsun mükafatını aldın,Rabbim sizlere bağışlasın kuzucuğunuzu

Genişletmek için tıkla...

sewgi_A .!.:

Maşallah size yaaa nede güzel yazmışsın Allah ım ins ayirmasin kimseyi evladindn Rabbim size sağlık huzur ve mutluluk versin minik umudunuzla ...
Pamuk yanaklarinu öpüyorum bn onun ..minik meleklerimiz...

Kadınlar Kulübü Mobil uygulaması kullanılarak gönderilmiştir.

Genişletmek için tıkla...

ebrulimavi .!.:

Ahh ah cok duygulandim yaaa.her hikayede aglayasim tutuyor.rabbim evladinla birlikte saglikli ömür nasip etsin inşallah

Kadınlar Kulübü Mobil uygulaması kullanılarak gönderilmiştir.

Genişletmek için tıkla...

beren_35_01 .!.:

Doğumun 8.günene geldik,oğlumu temmuzda beklerken haziranda gelmeyi uygun gördü.
5 haziran gecesi 11 de ağrılarımın şiddeti artmaya başladı ağrı girdiği an nefesim kesiliyor tıpkı doktorumun tarif ettiği gibi karnım o an taş kesiliyor 1 dakika sonra ağrı geçiyordu,son günlerde bu tür ağrılar beni sık sık yoklamıştı ve doğumdan 5 gün önce doktora bu şikayetle gittiğimde muayene sonucunda erken doğum tehlikemin olmadığını söyleyince ağrılar konusunda tereddüt yaşamıştım o geceyi böyle sabah ettim.Sabah 13 :00 den sonra ise ağrılar dayanılmaz boyuta geldi eşimi aramaya karar verdim ama o ağrılara rağmen gidip gitmeme ikilemini yaşadım.Arabada eşimin dayısıda vardı yakın bir hastaneye gidelim pek doğuracağa benzemiyor sözü o an çektiğim sancıların üzerine çok ağır gelmişti sırf inleyip ortalığı ayağa kaldırmadığım için anlaşılan ciddiye alınmamıştım zoruma gitmişti...
Hastaneye vardığımızda müthiş bir kalabalık vardı hemşireler o günün izdihamında yakınıyordu,sıra bana geldi önce nstye alındım nst de düzenli ve sık kasılmalar görüldü alttan muayenede açıklık tespit edildi emin olmak için birkez daha tokoya bağlandım yine düzenli kasılmalar çıktı doktor erken doğum görünüyor ama burada küvöz sıkıntısı var seni üniversite hastanesine gönderelim dediğinde kalbim yerinden çıkacak zannettim doktorumu aradım durumu anlattım ve kendi hastanesine yönlendirdi,o sırada da her ihtimale karşı yenidoğanla konuştu yer ayarladı hastaneyi organize etti gerekli tedavilerin talimatını vermişti hastaneye banada merak etme büyük ihtimal yoğun tedavilerle sabaha kadar doğumu durdurmayı başarmış oluruz dedi,biz hastaneye geçtik nst ve alttan muayene tekrarlandı daha önceki açıklık muayenesi canımı yakmamıştı ama o muayene çektiğim en acı anlardan biriydi uzun sürmüştü ve ebe çok zorlamıştı bir ara yalvardım dayanamıyorum nolur bırak artık diye,muayene sonucu açıklı 2 cm olarak tespit edildi ciğer geliştirici iğnem yapıldı antibiyotik başlandı sancı kesici ilacım her 20 dakikada bir verildi ağrılar hafiflemişti,daha rahatlamış gibiydim,sabaha karşı yine yoklamaya başladı en sonunda sabah 8:00 de giren sancı hiç geçmedi nefes alamıyordum nst tekrarlandı artık sancıların mesafesi bile yoktu tam nst ye bağlıyken benden şarıl şarıl bişeyler gelmeye başlıyordu annemle acaba idrar mı kaçırıyorum tereddütündeydik ama tutmaya çalışıyorum tutamıyorum sıkıyorum hala şarıl şarıl gidiyo o an su olduğunu anladım yatak bayağı ıslanmıştı hemşireler geldi muayene etti evet suyumdu gelen doktoruna haber verelim diye gittiler ve ameliyat önlüğü sedyeyle geri geldiler işte o an çığlık atmaya başladım bebeğim daha çok küçük istemiyorum diye reddettim doktorum geldi eğer asıl doğum olmazsa bebeğimi kaybedebileceğimi söyledi suyum geldikten 10 dakika içinde ameliyathanedeydim ne babam yetişebilmişti nede kardeşlerim,doktor ameliyatın riskli geçeceğini kullandığım kan sulandırıcılardan dolayı kan takviyesi gerebileceğini söyledi annem eşim çok tedirgindi bense o an benim hayatımdan vazgeçebilecek kadar bebeğimin sapasağlam hayata tutunmasını istiyorum ağlaya ağlaya ameliyathaneye geldim,anestezi uzmanına spinali kaldirabilecek durumda olmadığımı genel istediğimi söyledim ama kendi doktorum bebeğin çok küçük olduğunu genele uygun olmadığını söyledi söz konusu bebeğimse onada tamam dedim ve spinalin yapıldığı an beni zorlamadı çok basitti ayaklarımda sıcaklığı hissettim ama kanım sulu olduğu için anestezi uzmanı biraz zorlanmış öyle demişti,ameliyata başlandığında doktorum ekibe hikayemizi anlattı mucize bebeğimiz bizim dedi,ameliyata başlandıktan 10 dakika sonra karnımı müthiş sallamaya başladılar bastır işte burda elinden tutma başını çek hırpalama biraz daha kesiyorum kafayı tut sen konuşmaları yüreğimi ağızıma getirmişti derken kaburgamda hisssettiğim baskıdan sonra bebeğimin ağlayışlarını duydum 07.06.2014 saatlerse 09:55 i gösteriyordu,allahımm bu benim mi sen gerçekten var mıydım benim misin diye ağlamaya başladım,bebeğimi çocuk doktoru uzun uzun muayene etmişti o yüzden ilk karşılaşmamış doğumdan 5 dakika sonra oldu solunum sıkıntımız vardı biraz,sonra hadi anneye verelim bebeği dedi doktor kalbim yerinden çıkacak gibiydi yanağını yanağıma değdirdiler,nasıl bir kokuydu bu nasıl tarfsiz bir mutluluk...Bana oyalanmadan bebeği küvöze almaları gerektiğini söylediler ve götürdüler,ameliyatın devam etti o sallantılar insanı biraz ürkütüyor birde her hareketi hissediyorsun ama acı yok garip bir duygu :))ameliyatım bittiğinde kendimi kuş gibi hafiflemiş hissetmiştim onca bekleyiş mutlu sona ermişti tek sıkıntımız bebeğimin yanımda olmaması idi odaya gittiğimde onun yatağının boş olması zoruma gidendi ama şimdi minicik elli pamuk yanaklı bir oğlum var şuan hala küvözde ve inşallah yarın yeniden kollarımda...

Genişletmek için tıkla...

lhiranuruml .!.:

Canim nasil duygulandim hayata kucucuk bedeniyle nasil da tutunuyor maşallah ALLAH im korusun ins iyi olacak ve annesinin güzel kollarina gelecek bebisin hayırlı ugurlu olsun saglikla büyümesini nasip etsin Rabbim.

Genişletmek için tıkla...

beren_35_01 .!.:

null

Genişletmek için tıkla...

beren_35_01 .!.:

inşallah canım birkaç saat sonrasında yeniden kollarımda olacak teyzesi,bizim ona kavuşmamız çok meşaketli oldu tedaviler,düşükler derken tüp bebek ayı geldi çattı vee oğlum anne özlem bitiyor bekle ben geliyorum dedi bunun üzerine erken doğmasına rağmen kıpır kıpır bir bebek olarak dünyaya merhaba deyince doktorumuz adını mucize bebek koydu
Annelik yolunu gözlerken de hamilelik süresincede bekleyişim zor oldu ne iğneler vuruldum ha düştü ha bişey oldu 8 ay yüreğim ağızımda gezdim ama rabbime şükürler olsun ki bekleyişim en güzeliyle sonuçlandı dünyanın en güzel duygusunu ANNELİĞİ tattım,şimdi duam sizler için inşallah en yakın zamanda sizlerde kucağınıza alacaksınız

Genişletmek için tıkla...

lhiranuruml .!.:

sağolasın canım ALLAH razı olsun.ayy inşallah kucağına alacaksın artık kaç kilo doğdu canım.
mucize bebek ne zorluklarla olmuş rabbime şükür sağ salim nasip etti artık sağlıkla büyür inş...

Genişletmek için tıkla...

gizzem .!.:

Bir doğum hikayesi bizden...
Hamileliğimin 16. haftasında bir sabah kalktım ve tuvalete gittiğimde pıhtı pıhtı kanlar geldiğini farkettim.İlk başta hafif bir kanama oldu panik yapmayayım dedim ama adet kanı gibi kan gelmeye devam etti.Eşimi uyandırdım,doktorumu aradık ve hastaneye yanına gitmek üzere hazırlandık.Yapılan ultrasonda bebeğin eşinin dörtte bir rahimden ayrıldığını ve daha çok kanama olacakmış gibi durduğunu öğrendim.Doktorumun söylediğinde göre ilk o ultrasonda kanamayı gördüğünde çok umutsuzmuş ama bana belli etmek istememiş.Kanama kahverengiye dönüp azalarak devam etti,tam bitiyor diye ümitlenirken 18. haftada gene kanama geçirdim.Karnımda adet sancısı gibi sancılar vardı ve çok korkmuştum.Yine kanamam azaldı ve bitti.Ama eski kanama alanlarından dolayı rahmimde hep bir kasılmaya yatkınlık başladı.Ayrıntılı ultrason raporunda bile rahimdeki sertleşmelerin olduğu not edilmişti.Kanamalı gebelik geçirenlerin erken doğum riski olduğunu biliyordum ve zaten ağrı hissettiğimden mümkün olduğunca dinlenerek ve yorulmadan hamileliğimi geçirmeye çalışıyordum.Derken 22. hafta gibi rahim ağzı boyumun 30 mm e indiğini öğrendim ki daha on gün önce 45-50 mm di.Haftalık kontroller başladı.Rahim ağzı 28 ile 33 mm arasında gidip geldi.

27. haftada ağrılarım da biraz artış hissettim.Önce normal her zaman olan ağrılarım sandım.Bir arkadaşımızla buluşacaktık,buluşmaya gittik.Otururken iyiydim ama yürüyecek hal hissetmiyordum.Hala birşey olmaz diyordum çünkü hamilelik boyunca çok fazla kişi tarafından pimpirikli olmakla suçlanmıştım.Arkadaşlarımın da tembihiyle o gün eşimle hastaneye gittik.NST de şiddetli sancılar çıktı.Hastaneye yattım.Rahim ağzım sancıyla 15 mm e kadar düşüyordu.Sancı yokken 25 mm oluyordu.Erken doğum tehditi nedeniyle 3 gün hastanede kaldım.Ciğer geliştirici iğne ve ilaçlar yapıldı.Sancılar azalınca taburcu oldum ama evde yatmam gerektiği söylendi.Annem bize geldi ve tuvalet ile günde üç kere yemek yemek dışında yattığım yerden kalkmadım.Derken 31. haftada karnımda düzenli kasılmalar hissettim ama ağrım yoktu.Gene hastaneye gittim ve NST de düzenli ağrıları çıktı.2. kere ciğer geliştirici iğneler yapıldı.Doğumu durdurmak için ilaçlar verildi.Evde istirahate devam ettim,kasılma önleyici ilaçlar,sabah- akşam vajinal fitil ve haftalık iğneler oluyordum.Rahim ağzı boyum 22 mm di.32. haftada rahim ağzı yaklaşık 10 mm civarına indi ve bir parmak açıklık oluştu.Doktorum sancın başlarsa doğum olur artık dedi.Evde yatmaya devam ettim.34. haftaya geldiğimde içim bir miktar rahat etmişti.Ama tabi ki hala amacım 37. haftalara kadar gelebilmekti.

34+4 günlük hamileyken bir sabah 7 buçukta uykum kaçtı ve salona geçip uzandım,internete bakmaya başladım.Daha önce bilmediği,gaz sıkıştırması gibi de olan ama kasıklara ve beime vuran bir sancı hissettim.Önce önemsemedim ama birkaç defa daha olunca eşimi uyandırdım.Ağrı geldiğinde kıvranıyordum.Eşim doğum olabilir bence dedi,doktoru aradık.Doktorun muaynehanesindeki NST bakımdaydı.Başka bir hastanede NST çektirdik.NST de ciddi sancı görünmüyordu,ama ben 20 dakikada 3 kere kıvranmıştım.NST mizi de alıp doktora gittik.Doktor bebek rahim ağzına baskı yapıyor ve bu nedenle ağrı oluyor olabilir.Doğum başlasa bile bu durumda NST de belki çıkmayabilir dedi.Beni masya alıp muayene etti ve %80 effase 5 cm açıklığın var dedi.Sancı da tutunca bu zaten doğum sancısı,bugn doğum olacak,ne şekilde doğurmak istiyorsun diye sordu.Tbi ben salya sümük ağlamaya başladım çünkü bebeğime birşey olmasından çok korkuyordum.Planımız 2 buçuk kg altı ve 35 hafta altı sezaryen bunun dışında normal doğumdu.Bebek küçükken travmaya uğramasın diye yenidoğan doktorları sezaryeni öneriyordu.Benim bebeğim tam sınırdaydı,hafta olarak 34+4 ve kilo olarak 2360 gr dı.Hiç risk almak istemedim.Doğum düşündüğümüz hastaneyi aradık ve yoğun bakımda yer olup olmadığını sorduk.Allahtan yer vardı.Hemen hastaneye geçtik.Üstümü giydirdiler.Anestezi doktoru ve yenidoğan yoğun bakım hemşiresiyle görüştük.Annemlere haber verdik.Ameliyathaneye inerken çok heyecanlandım,özellikle eşim ameliyathane kapısında kalınca çok kötü hissettim.Ama doktorumu görünce rahatladm.Anestezi doktoru spinal anesteziyi yaptı,bacaklarımda uyuşukluk hissetmeye başladım.Hemen uzandırdırlar.Ameliyat başladı ve bir 10 dakika içinde bebeğimin ağlama sesini duydum.O ağlayınca içim rahatladı.

Bebeğim doğum sonrası yoğun bakıma girdi.5 gün yoğun bakımda kaldı.En zoru onu hastanede bırakıp benim taburcu olarak eve gelmemdi.Hayalimde hep babasıyla elimizde ana kucağı apartmandan içeri giriyorduk.Elimiz boş eve gelmek çok zordu.Ama 3 gün sonra kuzumuz kucağımızd yüzümüzde koca bir tebessümle aynı apartmandan içeri girmeyi bize nasip etti Allahım.2 gündür biz kuzuya,o da bize alışmaya çalışıyor.Bugün kontrolde kilo verdiğini öğrendim.İçim gitti.Allah kimseyi kuzusuyla ve bebek hasretiyle sınamasın.Şu an çok yorgunum ama oğlum bana hıçkırarak bakıyorBu hayatta daha güzel ne olabilir ki?

Genişletmek için tıkla...

gizzem .!.:

null

Genişletmek için tıkla...