Çok şükür ben de doğum hikayemi yazıyoruum
Hayatımın erkeği, ilk göz ağrım, tsubasamla yaklaşık 2,5 yıl görüşüp evlendik. Bu 2,5 yıl zarfında o hep evlenir evlenmez hemen çocuk istediğini söylerdi. ben de hep en az 2 yıl sonra çocuk istediğimi daha yaşımın küçük (!) olduğunu söylerdim. Yok 6 ay sonra yok 1 yıl olsun orta olsun diye pazarlık yapmışlığımız bile var. Tabi her planlayıcının üzerinde bir planlayıcı varmış! Evlendikten 4 ay sonra sıradan bi adet düzensizliğidir diye önemsemediğim durum karşıma beta hcg-76 olarak çıktı!! Daha çocuğun ç sini bile ağzımıza almamışken, nasıl olur da hamile kalırdım? Hem ben çocuk sevmezdim ki! Çocuğa hiç hazır değildim ki! Ağladım da ağladım..laboratuar sonucunun bir çıktısını alıp üç tane cin ali çizip " babaa 9 ay 10 gün sonra görüşürüz" yazıp eşime verdim..o kadar mutlu oldu ki sırf o çok mutlu oldu diye ben de hamile olduğuma sevindim
Rabbim bana bu çocuğu kolaylıkla nasip etti vardır bir hayır diyerek hamileliği zar zor kabullendim..mide bulantılı halsizlikle dolu günlerden sonra oğlumun hareketlerini hissettim, o zaman o kadar mutlu oldum ki alıp ciğerime sokasım geldi, ilk o zaman karnıma sarılıp "yavruummm" diyesim geldi :)) eşimin elini karnıma koyması, oğluum, yiğidim demesi ve ailemizin 3 kişi olduğunu görmek beni dünyanın en mutlu kadını yapmaya yetmişti. Hamile kaldım diye hüngür hüngür ağlayan ben, aile kurmanın tadına ancak varıyordum..derkeen 9 ay geldi geçti, hadi artık doğ artık derkeen ramazan bayramının arefesinde şarıl şarıl suyum geldi, çok heycanlandım hemen sıcak suyla duş aldım, fön çektim, kalem sürdüm ( doğumdan sonra güzel bir anne olmalıydım). Koştur koştur eşimle hastaneye gittik ve yatışım yapıldı, nst de sancılar 80-90 gözüküyordu ve ben hiç ağrı hissetmiyordum, keyfim yerindeydi , önce ovül koydular, sabaha kadar sancı çektim ve açıklık sadece 2 cm olmuştu, bunun üzerine ovülü çıkartmadan suni sancı verdiler ( ki ovül çıkartılmadan suni sancı verilmez yoksa aşırı uyarılma olur) ve işte o zaman sancı neymiş gördüm, güçlü ve uzun kasılmalar dolayısıyla bebeğimin kalp atışları 60 a kadar düştü! Dr u çağırdılar, oksijen maskesi taktılar, karnımı sallayıp bebeği uyarmaya çalıştılar derkeeen çok şükür bebeğim normale döndü !! Ama çooook korktum bişi olcak ona diye
Sonra açıklığım artmaya başladı, 7 cm den sonrası sanki çok daha sancılı ama çok daha kısa süreliydi, ıkınma hissi gelince , bayramın 1. Günü 12:50 de masaya aldılar, 13:00 de çocuğum dünyaya geldi çok şükür
Ayyynı anasına benziyor
İyi ki Rabbim bana bu duyguyu nasip etmiş , bana kalsa belki hala bu duygulardan mahrum kalmış olarak yaşayacaktım..anne olmak çok zor ama çook da güzel değil mi?