- 31 Ağustos 2009
- 1.038
- 7
Eki Görüntüle 743938
kızımın adı :Azra Gülistan
doğum tarihi :27/05/2013
doğum saati : 10.;20
doğum şekli :genel aneztezi sezeryan
kilo :2,500
boy :47 cm
hikayemiz........
31 haftalıkken hafif suyum geldiği için erkenden rapor alıp işyerinden ayrıldım.annemlerde dinlenmeye başladım.heran doğum ihtimaline karşı her hafta kontrole çağırdı doktorum çatımda dar olduğu için normal doğum şansım yoktu.haftalar geçtikçe yavaş yavaş sancılarım gelmeye başladı.her gece sessiz sedasız kendimce dayanmaya çalıştım annem yanımda yattı ben sancılandıça annem üzülüyordu( 21 mayısda kontrole gittim doktorum sezeryan tarihi verdi 5 hazirana ama beklemeye bilir dedi ama ben ısrarla beklerim ben dedim sen beklersin ama kızın gelmek isitiyor dedi.eve geldim ama benim sancılarım gün geçtikçe çoğalmaya başladı son 26 mayıs pazar günü sabah acile gittik doktorum yoktu hemen nst bağladılar beni bebeğin kalp atışların duymadık ilk başta sonra zorda olsa duyduk bebek sırtını dönmüştü ebe muane etti açılma yok ama sancı var dedi hemen doktorumu aradı yarın sabah aç karnına 9 da burda ol dedi.eve geldik son hazırlığımızı yaptık eşim geldi 27 mayısta sabah erkenden gittik hastaneye odamıza geçtik bütün ailem arkadaşlarım geldi odamızı süsledik,sonra hemşire geldi beni hazırlamaya o an işte tırstım:)))giydim önlüğümü damar yolu açıldı nst bağladılar kalp atışları iyice azalmaya başladı hemen ameliyathane aldılar.kimseyle vedalaşamadım
gözlerimi bi açtım üşüyorum ağrım var ameliyathanenin kapısında ailem eşim kızın tatlı diyorlar çok şeker daha birçok şey diyorlar ama o kadar ağrım vardıki hiç birşey duymuyor gibiydim.odama çıktım kendime gelemedim hemşire kızımı getirdi yanıma öptüm kokladım ağlıyrdu yanağı yanağıma dokunduktan sonra sustu ama bunların hepsini ben hayal meyal hatırlıyorum henüz narkozdan çıkmamıştım çünkü.sonra aldılar yanımdan ama bi telaş oldu ortalık herkes dışarı çıktı birşeyler yolunda gitmiyordu farkındaydım ama sormaya cesaretim yoktu annem geldi yanıma ağlıyarak anne ne oldu dedim korkma kızım bişi yok dedi ama dışarda bişiler oluyordu aklıma binbir türlü şeyler geliyordu.doktorlar geldi yanıma yarım saat sonra bebeğini başka hastaneye göndericez erken doğum yaptığım için bebek prematrüre solunum sıkıntısı var dediler ambulans gelecek ve gidicek dediler o an geldim kendime yaşayacak dimi diyebildim sadece.allah büyük sen sakın ümidin kaymetme herşey iyi olucak dua et üzme kendini sütün gitmesin dediler.sonra odam tekrardan bomboş kaldı herkes bebeğin yanına gitti.15 dk sonra kapım açıldı ve işte o an kendimdeyim ve gitmeden kızımı bana getirdiler.sonra öptüm kokladım hemen aldılar götürdüler.ağlayamadım sırf bebeğim için direndim onun annesine ve süte ihtiyacı vardı.ertesi gün taburcu oldum ağrılarım çok fazlaydı.hastaneden çıkar çıkmaz bebeğimi götürdükleri hastaneye gittim görüş saati değildi ama rica ettik aldılar beni yoğun bakıma küvezdeydi.çok tatlıydı karakızım benim.allahım bu duyguyu herkese yaşatmayı nasip etsin.10 gün kaldı yoğun bakımda çok zor günler geçirdim hergün 10 dk görebildim ama şükürler olsun rabbime sonunda sağsalim aldım kuzumu veee tam 33 gün oldu.
işte bizim hikayemizde böle hergünüme binlerce kez şükürler olsun.şuanda kızımda mışıl mışıl uyuyor teyzeleri.hepinizi öpüyoruz kocaman.....
Canım Rabbim bağışlasın Allah ım hiç bir yaratığı evlat acısı ile sınamasın. ohhhh misss gibidir şimdi :) sahip olduğumuz ve olabileceğimiz en kıymetli şeyi Allah hiç bir karşılık istemeden veriyor ya ne kadar şükretsek az
kaç kere verirmisiniz dedim kafası güzel herhalde dediler hiç bebeğini isteyn anne görmemişler gibi
Bu kadar basitse bi sürü yaparız diyoruz 
