- Konu Sahibi Ozlem_ahmet
-
- #3.241
canlar iyi akşamlar naznaz çok sevindim senin adına cnm
bende bende yaaaa offfffffffff bu ilaçlar maaffetti bizii gülüyom bi aglıyom kasıklarmda haff agı varrr
canlar iyi akşamlar naznaz çok sevindim senin adına cnmamayaacım inşallah bi dahaki sefere güzel haberlerini alacağız ayrıca gerçekten hayran kaldım sana,Rabbim bizim için en iyisini bilir..
Senin kaçıncı günün dü tatlım?
bnm daha dün olduuu ya trnsferm
dün yumurtalarım toplandı. bugün aradılar 10 tane döllenmiş yarın bir daha arayıp bilgilendireceklermiş. pzt veya salı transferi yaparız dedi. merak ediyorum neden yarın yapmıyorlar? işten izin almam zaten sıkıntı. yarın transfer olur diye düşünmüştüm. transferin 4. veya 5. gün yapılması daha mı iyi daha mı kötü? hafta sonu diye atlatmış olabilirler mi? kafamdaki tilkiler
Ilk 3 gün benim aralıksız ağrım olmuştu.
5. Gün transferi en iyisinin diyorlar. Çünkü gelişimini 2 gün daha takip etme şansları oluyor. Umarım 5. Güne gider. Gerçi 3. Gün transferi olup tutan da çok elbette... Şimdiden hayırlı olsun :) umarım sıkıntısız olur ve pozitif sonucu alırsınız.
Arkadaşlar, bugün birkaç kişi sormuştu, topluca yazarım diye söz vermiştim. Gerçi herkeste farklıdır, hatta bazen hiç olmazmış ama istediniz diye transfer sonrası 10 günümü paylaşıyorum:
Transferim öğleden sonra 4'teydi, geldim ve heyecandan belirti filan hiç bişe hissedemedim. Hem eşimin deli yatışına güvenemediğinden, hem de rahat yatmayayım da sağa sola dönmeyeyim diye salondaki kanepeye yerleştim 5 günlüğüne.
1. Gün: kasıklarda ağrı ama regil ağrısı gibi değil, yanma, batma ve karıncalanma şeklinde ama kesintisiz...
2. Gün: aynı şekilde kasık sıkıntıları aralıksız devam ve mercimek büyüklüğünde, siyah, çamur renginde birkaç topak (muhtemelen jel kalıntıları. Jeli transferden önce 1 hafta kullandım, transfer günü iğneye geçti)
3. Gün: aynı şekilde kasık sıkıntıları aralıksız devam.
4. Gün: kasık ağrısı regil ağrısına döndü. Göğüslerim hafif doldu ve uçlarındaki kahve rengi kısım genişledi. Ama ağrı, dokununca acıma filan yok.
5. Gün: ara ara hafif sancı ve ilk duş :) ayakta, saç yıkamadan, soğuğa yakın ılık suyla 2 dk.... Ve sağ göğsümün üzerinde mavi bir çizgi damar çıktığı farkedildi...
6. Gün: inanılmaz bir regil sancısı ve akıntı. Bir ara azıcık sütlü kahve rengi leke... Ateş basması (37'ye çıktı, normalde 35'i geçmez) ve tutmadığını düşünerek işe gidip kitap kolisi kaldırmacalı filan çalışmak ve arabayı sinirden tüm çukurlara dalarak kullanmak...
7. Gün: ilk kez bir şişkinlik ve gaz hali ama tüm gün. Sürekli su içtiğim için, her akşam dut kurusuyla kayısı yediğim için ve hiç yatmayıp hep evde hareket halinde olduğum için hiç kabız olmadım ve 7. Gün ilk ve son kez şişkinliğin ve gazım oldu.
7'yi 8'e bağlayan gece sıcak basmasından sabaha kadar kanter içinde kalmak... Ateş en faza 37 ama vücudum, özellikle göğüsler ve karın yanıyo....
8. Gün: sabah tatlı tatlı inceden bir bel ağrısı... Göğüsler küçülmüş, ( tutup sürdürerek acıtmaya çalıştığım halde bama mısın demediler) uçları normale dönmüş ama bu sefer de diğer göğsümün üzerinde ince bir kaç mavi damar daha... Ve gün boyu sık sık ateş basması...
9. Gün: sabah sevdiğim birinin tüp bebek sonucu hamilelik haberi ve ardından hemşiremin arayıp, gelin testinizi yapalım dediği andan itibaren, reklamlar da dahil herşeyde ağlamak. Evde yalnız olduğumdan hatta bazen hüner hüngür ve evin içinde dolaşarak ağlamak... Ciddi regil sancısı ve kramplar...
10. Gün: 2. Kısa duş... sabah yine regil sancısı ve ağlama seramonisiyle birlikte kliniğe gitmek ve sonucu alınca hüngür hüngür ağlayarak eşimi utancından yerin dibine sokmamak:) ama hemşirem de benimle ağladı :) sonrası doktorumun odasında uzun sohbet ve sakinleşme çabaları...
Eve gelir gelmez de size yazmak :))
Bu arada 1 gün dışında evden çıkmadım ama hiç yatmadım. Her gün en az 4 lt su içtim. Her gün 1 dilim Ananas, 2 avuç dut kurusu, 2 kivi, 2 ceviz, 1 bardak light süt, 1 kase yoğurt ve 1 gün et, 2 gün balık - salata yedim...
Umarım faydası olur...
Seni ve o heyecanı çok iyi anlıyorum tatlım... Bu duyguyu yıllarca yaşadığımdan anlıyorum. Hepimiz aynı yollardan geçiyoruz. Insan kendini görüveriyor birden karşıdakinın yerinde.... Bu da bize güç, inanç, ümit ve direnç veriyor. Sonunda da istediğimiz yere gidiyoruz Allah'ın izniyle.
Aynı empati bazen de çok üzüyor bizi işte, bugün amayaya üzülmem gibisık sık çıkmaya çalıştım siteden bugün, kortum stres ve üzüntünün zarar vermesinden ama gerçekten üzüldüm çok
Bana 1 hafta önce bu günkü yaşadığım ruh hallerimi biri anlatsa kıçımla gülerdim, hayatta inanmazdım. Düşünsene yıllardır uğraşıyorum. bu 9. Ve son tüp denemem. Bu olmazsa anne olamayacağım diyorum. Doktor artık donör diyor, çünkü yumurta yok. Bu embriyonun o tek yumurtasını 7. Ay iğne ilaç ve 7 opu dan sonra zor buluyorum ve Allah büyük ya işte duyuyor çığlığımı ve umudumun bittiği bir anda tutunuveriyor bebek.
Ve ben sırf evde yatarken oyalanmak için birkaç gün önce girdiğim sitedeki (kaldı ki kimse kimsenin adını bile bilmiyor) tanımadığım bir kızın negatif haberine üzülüyorum ve hayalini bile kurmaktan vazgeçtiğim bu büyük günün sevinci burkuluyor. Birkaç gün önce sorsalar dı bana ne hissedersin diye dünya umurumda olmaz derdim.
Ama öyle olmuyor, neden biliyor musun karşıda kendimizi görebiliyoruz çünkü. Sen neden eşine annene söylüyorsun beni, çünkü kendini, kendi yaşayacağın mutluluğunu görüyorsun bende...böyle bir şey işte....
Ve ben hala aileme söylemedim (ki 1 ay daha söylemeyeceğim) arkadaşlarıma söylemedim, ama koşarak size haber verdim. İşte bu yüzden buradaki herkes çok içten ve samimi. Bu yüzden ailelerimizde bile paylaşmadıklarımızı paylaşıyoruz.
Ay, zatı duygusalım, seni de şeyettim sanırsamama sen bunlara hiiiiçççç takılmıyorsun şimdi.... napıyoruz, üzülsek de toparlanıyoruz hemen ve amayayı da, sevilmedimi de toparlıyoruz değil mi?
Sonra kendimize dönüyoruz ve içimizdeki bebeği düşüyoruz. Onu üzmüyoruz. Olumlu düşünüyoruz ve tes gününü heyecanla, mutlu ve umutlu bekliyoruz.
Darısı sana tatlım benim. senin sonucunu bekliyorum şimdi ümitle ve heyecanla. Hadi kutlayalım önce sonucunu, sonra sen bana kızacaksın daha, unutma.... :))
kızlar 1 saat önce eşim gel temiz hava alalım dedi, tamam dedim giyindim, tam kapıdan çıkarken eşim tv deki filme takıldı. o anda bana ne oldu bilmiyorum, bir bağırdım, avaz avaz, sinirimi bozma diye. şok oldu, vurdum yatak odasının kapısını çarptım ağladım .kendim bile neden öyle çıldırdım bilmiyorum. sonra başım ağrıdı ve midem bulandı sinirden, 15 dakika önce sakinleştim. eşim hiçbir şey demedi, gel çıkalım dedi, mahçup olduğum için yok dedim, şimdi gecelikle oturdum, yazdım, böyle aniden büyük bir öfke ve sinir yaşayan var mı yoksa ilaçlardan mı
Benim bebeğim tutundu arkadaşlar. Allah'ıma şükürler olsun değerim 140. Hepiniz için tek tek dua ediyorum. Hep beraber sizlerin de güzel sonuçlarını alacağız inşallah. Ve aklım amaya da kaldı
al bi ağlayan daha... bak kızıcam ama, senin göbeğinde ışığın yokmu? üzme bakiyim yeğenimi? o daha annesine tutunmaya çalışıyo.
kızlar tekrarlıyorum RABBİM BENİ İLERLEYEN SAFHALARDA DAHA ÇOK ÜZÜLMEYEYİM DİYE KORUDU. hepsi bu. ağlamaktan ve üzülmekten vazgeçin. dualarımı kabul etti Rabbim. hem nazda aynı şeyi söylüyo ve beni dinlemi, hatta sallamıyo bile ama göbeğinde 140 koldan ona sarılmış yeğenimi üzüyo. bana dua edeceksiniz sadece. Rabbim gönlümdekini ikinci denememde nasip etsin ve sağlıkla doğuma kadar beni götürsün ve sonra da güle oynaya ice baby'mi büyüteyim diye. yapmayın kızlar, nolurrr yaaa.
öyleyse size birazcık kendimden bahsedeyim kızlar, yapı olarak benim durumum budur, babam vefat ettiğinde 2 damla aktı sadece. çünkü bu takdiri ilahii. kaçarı olunmayan bir durum. evden babamla birlikte çıkmıştık, ablam ve annemde vardı. annemle ben bi süre sonra döndük, babamla ablam kaldı. yaklaşık bir sat sonrada babamın vefat haberi geldi. bi on dakika kadar durup komşumuza gittim. ablam babamla birlikteydi, hastanede, durumu anlattım, ne yapmak lazım onlar hastaneden gelmeden burayı hazırlayayım dedim. adamcağız şaşırdı. ama böyleyim. hayat getirir sende yaşarsın, hepsi bu. istesem de başka türlüsü çok zor. bu yüzden bununla başa çıkmayı öğrendim önce. yani ağlayamayıp içine dert edersen nolur, o dert seni yer. bu olmasın diye(çocukluğumdan beri böyleyim çünkü) bir çıkarını buldum kendimce. bu durum bana acı vermiyor, ruhsuz yada duygusuz değilim. hatta kendimce şiirler de yazmışlığım vardır, kitap çıkarmayı düşünüyodum hatta. canım yanar, üzülürüm ama acımı çok kısa yaşar, duruma mantıklı bi açıklama bulur ve devam ederim. şimdide böyle. mantıksız gelebilir. ama olay budur. iyi geceler....
Canım ya, gerçekten yılın annesi olacak insansın. Sabrına, azmine hayranım. Bu benim 3. ve son denemem. Üstelik dondurulmuşum da yok. Malum yaşım da 38. İnsan son şansında mucizeyi yaşamak istiyor. İnşallah bir mucize de ben yaşarım. Hafta sonu cumartesi pazar çalışıyorum. Önce yorulacağım diye üzülmüştüm, şimdiyse evde kalıp kendimi dinlemeye zamanım olmayacak diye seviniyorum. Başka türlü salı günü gelmez. Bu arada iki gündür de adet sancılarım var. Ne kadar rahat olmaya çalışsam da çok korkuyorum.
dün yumurtalarım toplandı. bugün aradılar 10 tane döllenmiş yarın bir daha arayıp bilgilendireceklermiş. pzt veya salı transferi yaparız dedi. merak ediyorum neden yarın yapmıyorlar? işten izin almam zaten sıkıntı. yarın transfer olur diye düşünmüştüm. transferin 4. veya 5. gün yapılması daha mı iyi daha mı kötü? hafta sonu diye atlatmış olabilirler mi? kafamdaki tilkiler
sinirleri benim gibi ani inen çıkan var mı
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?