Maalesef, anne modern toplumda “kadın” olarak değerlendirildiği için, annelik sanki bir zayıflıkmış gibi algı oluşturulmuş bilinç altlarında… ve sanayi toplumu çocuk doğran bir kadına işveren açısından bakarak, sanki “iş gücü kaybı” gibi değerlendirildiği için, “anne nasıl en erken yaşta çocuktan koparılır da iş pazarına döner?” düşüncesinin bir sonucudur anne ile çocuğun yatağını ayırmak… Bunun gerekçesi olarak da çocuk “anne bağımlısı” olmasın endişesi annelere yüklenmektedir. Halbuki, eğer bir çocuk annesine doyarsa neden anne bağımlısı olsun ki? Çocuk anneye doyamaz, anne kokusuna hasret bırakılırsa, anne ile ten tene göz göze ruh ruha olamaz ise erken çocukluk döneminde, o zaman çocuk anneye karşı aşırı bir yöneliş ve anneyi yeniden elde etme çabası sergiler, ki, işte bağımlılık denilen şeyin aslı budur… Çocuk ruhen doyamadığı ve doyumsayamadığı annesine bağımlılık kazanır… yoksa anne ile yan doyasıya bir süreç geçirmiş bir çocuk “bağımlılık” değil “güven” duygusu kazanır… Bundan dolayıdır ki çocuklar 2 yaşını tamamlayıncaya kadar anne ile aynı yatakta ten tene uyumaları onlarda güven duygusunu geliştirir. Ah Anadolu Pedagojisi’ni yok sayarak kendimizi farklı kültürlerle yetiştirme gayreti yok mu, işte bu sarhoş halimizin sonucudur şuan çocuklardaki yoksunluklar, güvensizlikler ve duyarsızlıklar olarak kendini nasıl da su üzerine çıkarıyor… Size tavsiyem şu; bebeğinizle siz yatın, abisi ile de zaman zaman babası yatsın… göreceksiniz o geceleri uyandıkça, annesini yanında gördükçe… annesinin simasından aldığı sıcaklığı bir de annesinin göğsüne doğru kendini bıraktıkça, onun yüzündeki huzur size de annelik keyfini yaşatacaktır… bırakın duygularınızı… ve sıyrılın ön yargılarınızdan, doğal bir süreç içinde doyasıya anneliğinizi yaşayın… Çocuğunuz size alışır diye korkularınızdan sıyrılın, zira çocuklar zaten annelerine alışması gerekir… yarın size alışmamış ve mesafeli duran bir çocuk sahibi olmaktansa sizin ona, onun size alışmış, uyum içinde olan bir çocuğunuz olsun… unutmayın, bebeğinizin bebeksi kokusunu özlediğinizde, geçmişe dönüp pişmanlıklar yaşamaktansa, her şeyi vaktinde yaşamak çok daha iyi…
canım bence çok doğru bir tespit kendimden biliyorum ilk oğlum daha 3 ayını doldurmadan işe başlamıştım yeni atandığım için ücretsiz izin vs kullanamamıştım. 10 yaşında hala hemen hemen her gece kalkıp yanımıza geliyor, bazen emir i de emzirmek için almış oluyorum, tabi 4 kişi uyuyamayınca babamız kaçıyor, ben bazen babasını onun odasına gönderiyorum ama yinede gelip bana sarılmak istiyor, kardeşi ile bir alakası yok o doğmadan öncede hatta hamilelikten öncede böyleydi, ilk çocukluk döneminde evde olduğum vaktin %90 ını onunla ilgileniyordum, ev işi yemek hatta babası bile ikinci plandaydı, bilmiyorum belki çok üstüne düştüğümden, belkide anneye doymadığından böyle ama o benim ilk göz ağrım, geçen yıl okuldançıkınca işyerime gelirdi o kadar öpüşüp koklaşırdıkki arkadaşlarım kaç senedir hasretsiniz birbirinize derlerdi, kazık kadar oldu ama ben hala kucağıma alıp seviyorum tosunumu...
ben de azcık hazırlık yapayım kendim için değil sadece halamız için yanlış anlaşılmasın yani ben sevmem ıvır zıvır yemeyi zaten biliyorsunuz
sadece benim çağırdıklarım gelecek kimse haberim olmadan birini çağırmasın dedim umarım ciddiye almışlardır
oldu dedim ne işi var milletin benim yatak odamda
ben liste yaptım 50 kişi falan oldu gelemeyenler falan da olur yeter bana herkes gelse bile en fazla 50 kişi olmuş oluruz birde çocukları var yani bir sınır koymak lazım sayıya yoksa kafayı yerim herhalde ben
50 kişiden fazlası benim sinir sistemimi çökertir
(
oda oda bitirerek hızla ilerliyorum henüz sadece 2 oda bitirdim
