2010 Şubat Anneleri Doğum Hikayelerini Paylaşıyor.. :)

tugba64 .!.:

gelelim bizim doğum hikayemize
14 şubatı 15ine bağlayan gece karnımda sancılarla uyandım lavaboya gittiğimde aniden kan geldi ve onunla birlikte ağrılar artmaya başladı eşimi uyandırdım beklesek mi hastaneye gitsek mi derken sabahın 4.30 unda dru aradık :) hastaneye gidin deyince doğum olacak diye çantalarımızla saat 5 olduğu için acile gittik acildeki ebe hemşire açılmanın 1cm olduğunu doğumun başladığını söyleyip nstye bağladı eve gitmeyin kalın burda dedi ara ara artan ara ara kaybolan sancılarla saat 8.30 kadar dru bekledim gelince oda açılmaya baktı hala 1cm normal doğum istiyorsan bekle dedi saat 2.30 kadar kimi zaman sancı girdi kimi zaman kaçtı drum tekrar geldi o gelene kadar 3kez daha nstye girdik orda sancılar yetersiz çıktı drum gelince 3.kez hop yine çatala açılma hala yok drum artık sen bugün doğuramazsın yarına kalırsın ister sezeryana alalım ister bekle ister eve git dedi bende daha önceden ayın 16sına kadar normal doğmasını bekler doğmazsa çarşamba günü alırız dediği için bekleyeceğim eve gideyim olmazsa ne yapacağız dedim çarşamba günü sezeryan yaparız deyince eve geldik salı günü nerdeyse sancısız geçti geceye doğru tekrar artmaya başladı ama eşimde bende beklemekten korkttuk dru aradık sezeryan için çarşamba gününe randevu aldık ama ben sabaha kadar sancı çektim eyvah dedim sabahı beklemeyecek doğacak bu çocuk binbir sabırla sancı çektim ama suyum falan gelmediği için eşimi kaldırmadım sabah hastaneye geldik hemen hazırlıklar yapıldı zaten drumun ikinci sezeryanı benimdi ameliyathaneye giderken ne eşim ne annem kimse yoktu drumda bir bebişi dünyaya getirmeye çalışıyordu beklemeye aldılar tabi ordaki heyecan sabırsızlık korku ve daha çeşitli duygular içireisinde bana çok uzun gelen dakikalar geçirdim daha sonra beni aldılar epidural spinal karışık sezeryan oldum ama tam ayık olmadığım için ne bebişimin sesini duydum ne doğduğunda gördüm ameliyathaneden çıkarken eşim beni bekliyordu ona hemen oğlumuz nerde gördünmü onu ben bayılmışım ne sesini duydum ne kendisini gördüm dedim malesef bebişim tam zamanı olmasına rağmen kakasını yapmış ve yemiş doğduğunda ağlamamış bile hemşireler hemen ağzından burnundan hava vermeye götürmüşler odama getirildiğimde anneme ve eşime sürekli bebeğimi getirsinler deyip duruyordum aklım başımdan gitti iyiki daha fazla normal doğum diye ısrar edip sancıları beklememiş sezeryan olmuşum her türlü ağrı ve acıya rağmen bebeğimiz şu anda bizimle ya başka hiçbişey umrumda değil şu anda kuzum uyuyor ve ben onu her görüşümde Allahıma binlerce şükür ediyorum bebeğimi bana bağışladığı için dünyadaki en mükemmel duyguymuş Rabbim herkese tattırsın bu duyguyu inş.
işte buda benim oğlumla hikayemiz

Genişletmek için tıkla...

ayshe85 .!.:

o kadar kotu bır dogum hıkayem varkı yazmak hıc ıcımden gelmıyo cok sukur bebegım saglıklı ve kollarımda ya onunla tesellı buluyorum
29 ocak aksamı kahverengı bır akıntı gelmesıyle bırlıkte solugu hastanede aldık,3 cm acılma oldugunu ve gece musahede altında orda kalmam gerektıgı soylendı sabaha kadar bı kac saat arayla nstye gırdım cıktım ve sabah doktorum gelene kadar 4 cm oldu acılma,sunı sancıyı verdıler sancılarımı sıklastırmaya basladılar,hastanenın adetınden hıc memnun kalmadım,once lavman yaptılar
daha sonra yat catala suyunu acıcaz dedıler,gozlerım fal tası gıbı acıldı su acmakda ne demek dıye
yattım catala suyumu bosalttılar,daha sonra 8 saatlık dehset sancıların sonunda bırde serumuma gelıp bısey ılave ettıler can havlıyle o ne dıye sordum ve cok gecmeden onun makattan yogun bır agrıyla beraber sancı oldugunu anladım

sımdı bana dıyeceksınız dogum ıste bu boyle olur dıye,,,
hayır efendım dogum boyle olmaz,bu benım ılk cocugum degıl,
benım ılk cocugumda ne kımse bana lavman yaptı
ne kımse gelıp suyumu actı kı dogumda cocukla beraber gelır su,nıtekım kızımda oyle oldu
nede kımse bana makatımdan sancı verdı
neyse makattan sancıyıda bı yarım saat cektıkten sonra doguma alındım ve catalda bayıldım kendımden gectım agrıdan,nefesım kesıldı nefes alamadım oksıjen tuplerıne baglandım hemen yanıbasımda mını bır yogun bakım unıtesı olusturuldu,doktorların hemsırelerın seslerını duyuyordum ama panık halındeydı herkes,doktor bagırıyodu hemsırelere 'cabuk amelıyathane hazır olsun anestezı uzmanları hazırda beklesın' dıye
daha sonra benı ayılttılar ve doktorum ssenı hemen acıl amelıyata alcam ama son bı kez daha deneyelım bebegın kalp atısları dustu sımdı dogum gerceklesebılırse bebek ıcınde senın ıcınde daha ıyı olur dedı ve ben kalan gucumle son bı kez daha gayret ettım ve o an neşterın soguklugunu hıssettım ve hemsırenın karnıma basmasıyla bebegım cıktı ama bende olumlerden dondum
daha sonra uzun bır dıkıs ıslemı basladı cok afedersınız makatıma kadar dıkısım vardı kac dıkısım oldu dedım doktora 15ten sonrasının saymadım dedı,,,
bugun 21 gunluk olduk ve ben 3 gundur daha yenı yenı oturabılıyorum
dogumhanenın kapısında bekleyen esım ve annem,benım sesımı ve doktorun hemsırenın o panık hallerını seslerını duydukca aglıyolarmıs
bebegımı goremedım hemen cunku bebek cıktıktan hemen sonra tekrar bayılmısım,yıkayıp temızleyıp babasına goturmusler bebegımı,esım daha cocugun yuzune bakmadan hemsıreye esım nasıl neden sesı gelmıyo naptınız ona durumu nasıl dıye bagırıyomus
anlayacagınız ıskence gıbı bır dogum gecırdım allah dusmanımın basına boyle bı dogum vermesın onada yazık valla
odama gelıpte yatagıma yattıgımda ılk ıstedıgım sey bebegımı verın yuzunu goreyım dedım,kucagıma aldım ve 15- 20 dakıka agladıgımı hatırlıyorum
alın sıze dogum hıkayesı ıste,cokta harıka bır dogum hıkayem yok anlayacgınız
sımdı bebısım uyandı kızlar ben kacar gıdeım yavrumu doyurayım byyyyyy

Genişletmek için tıkla...

AYKIZZ .!.:

ECEMIM KOLLARIMDA

Sonunda bende burda dogum hikayemi yaziyorum.......
Hamile oldugumu ögrendigim günden itibaren benim için hayat bambaska bir boyut almisti o kadar istemistimki bir bebegimin olmasini ve rabbim sonunda banada nasip etmisti.
9 koca ay nasil geçicek deyip durdum ve çok sükür rahat bir hamilelik geçirdim artik son ayimizda geri sayim baslamisti. günler geçiyordu ama kizimin çikmaya niyeti yoktu 40 haftamizi doldurmamiza ramen tik yoktu küçük prensesimden. Doktorumuz 42 haftaya kadar normal yolla gelmesini bekliycez dedi iki koca hafta daha. Ama Allahtan o kadar beklemeye gerek kalmadi......
03/02/2010 çarsamba sabahi saat 7de bir agriyla uyandim kanaman oldugunu farkettim o anda bir heyecan bir telas bir korku inanin elim ayagim titriyordu. Esim yatiyordu hemen kaldirip onuda telaslandirmak istemedim ilk bas benim sakinlesmem lazimdi. Bu arada sancilarimda siklasmaya baslamisti 5dk da bir sanci tamam dedim kizim yolda sonunda. Son kez valizimi kontrol ettim hazirlandim ve esimi kaldirdim oda birden heyecanlandi hemen hastenenin yolunu tutduk.
Saat 9 30 Hastaneye giris yaptik hemen ebe gelip muayene etti dogum baslamis dedi ama daha yolun basindasin dedi açilmam 2cm di sadece. saat 11 gibi Açilmam hala 2cmdi ebemiz bana açilmayi hizlandirmak için doguma hazirlik odasina çikicagimi orda biraz egzersiz yapip yürüyecegimi söyledi yukari çiktik bana dus aldirdilar önlük giydirdiler ve beni bir odaya aldilar buraya kadar hersey güzel di odadaki ebe beni yatirdi nts ye bagladi tansiyon aletini bagladi ve serum için damar yolu açmaya basladi bu sekilde nasil yürüyüs yapicam nasil egzersiz yapicam diye sordum ve ebe gerek kalmadigini doktorumu aradiklarini ve suni sanciyla açilmayi hizlandirmalarini istemis. O anda anesteziste epidural için gelmisti iste o anda asil korku basladi bende igneyi yaparken tir tir titriyordum içimden bildigim tüm dualari okudum ve sonunda bitmisti ve ben hiç bir sey hissetmemistim elime küçük bir pompa verdiler sancilar agri yaptikça ilacin dozunu arttir dedi bende ilk baslarda bol bol pompaladim sancilari hiç hissetmedim ara sira ebe gelip açilmayi kontrol etti 4 6cm derken suyumu patlatti.
Saat 3te doktorum geldi ve muayene etti açilmam 10 cm olmus fakat kizimin basi tam olarak inmemis epiduralin dozunu kapatti ikinirken bebegin inmesini hissetmen gerek diyerekten.
Ilk sanciyla birlikte derin nefes alip ikinmaya basladim bu sirada esimde yanimda elimi siki siki tutuyordu canim benim ikinci üçüncü sanci derken ne kadar ikinsamda yok inmiyodu kizim.
Doktor vacumla çekerek yardimci olucam dedi bu sirada ben agrilari hissetmeye baslamistim. basi inmisti yavas yavas ama canim çok aciyordu ve bagirarak hastaneyi ayaga kaldirdim esim yanimda tamam bitti az kaldi diyerek tesseli veriyordu.Allahim yardim et diye dualar ediyordum bagira çagira aglaya aglaya saat tam 3 30da kizimin kafasi çikmisti tek bir ikinmayla vucududa çikti çok sükür ve sonunda sesini duyurdu kizim .
hafifce silip kucagima koydular kizimi onun o yüzünü o kokusunu aldiktan sonra çektigim onca agriyi unutuvermistim doktor dikislerimi atti onu bile hissediyordum ama olsun melegim kollarimdaydi gerisi bostu. Esim yanimda agliyordu bi beni öpüyor bi kizimizi. Kizimin göbisinide babasi kesti hemen yani basimda bakimini yaptilar melegimin 51 cm boyu ve 4kilo 600 gr kilosu tonton mu tonton.
Allahim yok böyle bir duygu kizima bakip bakip agladik esimle bu cennet kokulu melek bizim yavrumuzdu bizim canimizdi.
Allahim bu duyguyu isteyen herkeze tattirsin bu güzelligi herkeze nasip etsin

Simdi kizim 19 günlük oldu bile ne çabuk günler geldi geçti diyorum simdide..........

Genişletmek için tıkla...

HavvaEsen .!.:

Tarih: 15 şubat 2010... Günüm geçtiği için tam kararlı olarak son kontrolüme ve doğuma gidiyorum. Yanımda annem ve eşim.. Dr.un kapısına geldik. Kapıda kayınvaldem (( Drumla hoş olmayan şeyler konuşmuş. Beni zorla sezeryana falan alacağını. Dr. da bana söyleyince öfkeden ne yapacağımı bilemedim. Dr uma beni bugün doğurt bile diyemedim. Biz yine sancısız ve açılmasız eve geri döndük. Ne olduysa sinirden o gün oldu...

Tarih: 17 Şubat 2010. Sabah sancılarla uyandım...Anneme Esram geliyor galiba dedim ve sancıların şiddetlenmesini bekledim. Kayınvaldem ve görümcem geldiler. Hiçbir şey söylemedim onlaraklava: Onlar gitmek üzereyken nişanım geldi. Ama yine söylemedim. Bana kalsa sancıların artmasını bekleyip dr u öyle arayacaktım. Eşim de ara dr u gidelim içimiz rahat olsun dedi.Dr u aaradım. Hemen gel bakalım dedi. Duşumu aldım. Dulumu alırken dua ettim Allah'ım kızım gelsin artık diye...Sonra annemi ve çantayı evde bırakıp dr a gittik. :Nasılsa doğurmazdım daha. Sancılaarımı evde çekeyim diyecektim. Dr. çatala aldı beni. 3 cm açılmam olmuş. içerden eşime seslenip hemen yatış yaptırın doğuma alalım dedi. Eşim yatışa gitti. Ben şaşkınım. Ne hissedeceğimi bilemedim. Sadece olacakları bekleyip olanları izliyorum şaşkın bir şekilde. Dr. hemen servise çıkmamı söyledi. Eşim alt katta işlemleri yaptırırken ben yine şaşkın ve yalnız doğum katına çıktım. Hemşireler hemen odaya aldılar beni ve hazırlamaya başladılar. Sunni sancı takıldı.Nst bağlandı. Kalp atışları 50 de. Çok düşük...Allahım bebeğimi koru diye dualar ediyorum. Ayetel kürsi okuyorum...Ama hala şaşkınım ve olanları izliyorum. ne hissedeceğimi bilmiyorum.Öyle şaşkın ve korku doluyum ki... Allahım evladıma bi şey olmasın nolurr...
Dr. arada gelip açılmayı ölçtü: 5 cm. 2,5 saat sancı çektim ama açılmam ilerlemedi. Drum keseyi patlattı. Esram kakasını yapmış. Ve kalp ritmi çok düzensizmiş.Bu arada eşim de annemi alıp geldi yanıma. Drum durumu anlattı ve normal denersek hayati risk olacağını söyledi. Hemen sezeryana aldılar. Epidural veya spinalin adını bile anmadılar. Vakit yokmuş. Sancı çeke çeke ameliyat haneye indim. Çok korkuyorum bebeğime bi şey olacakmış diye...Allahım koru onu.....

etrafıma bakıyorum her yer sedye...biri bana iyi misin diye soruyor. o kadar tatlı bir uyku ki... Ama bebeğimmmm.....O nerde... Hemen onu soruyorum. İyi dediler. Odasında. Sonra beni odaya götürdüler...Allahım minik mucizem beni bekliyoror... Aşkım benim... O kadar tatlı bir bebek ki...
Giydirdiler beni...Ardından bebeğimi verdiler kollarıma...Mis gibi bir yavru.. Ağlayamadım. Ne diyeceğimi bilemedim...Sadece ANNEMMMMM diyebildim yarı baygın...Çeekilen bütün acılara değdi.

Sonradan öğreniyorum eşimden. Kordon dolanmış boynuna yavrumun. ve kakasını yemiş. Hareketleri çok düşükmüş doğduğunda. Hemen küveze almışlar yavrum hemen hareketlenmeye başlayıunca hasta bezine sarıp odaya getirmiş hemşireler koşa koşa... Odada giydirmişler...

Sağlıkla kavuştum sonunda yavruma... Allahım herkesin evladını bağışlasın ve evlat acısını kimseye yaşatmasın...

Annelik o kadar yüce bir duyguymuş ki... Rüveyda'nın dediği gibi: Şimdi cennete gideceğime dair umudum daha fazla...

Sizleri ve bebişlerinizi kokluyorum gıdılarından ....

Genişletmek için tıkla...

AYKIZZ .!.:

ECEMIM KOLLARIMDA

Sonunda bende burda dogum hikayemi yaziyorum.......
Hamile oldugumu ögrendigim günden itibaren benim için hayat bambaska bir boyut almisti o kadar istemistimki bir bebegimin olmasini ve rabbim sonunda banada nasip etmisti.
9 koca ay nasil geçicek deyip durdum ve çok sükür rahat bir hamilelik geçirdim artik son ayimizda geri sayim baslamisti. günler geçiyordu ama kizimin çikmaya niyeti yoktu 40 haftamizi doldurmamiza ramen tik yoktu küçük prensesimden. Doktorumuz 42 haftaya kadar normal yolla gelmesini bekliycez dedi iki koca hafta daha. Ama Allahtan o kadar beklemeye gerek kalmadi......
03/02/2010 çarsamba sabahi saat 7de bir agriyla uyandim kanaman oldugunu farkettim o anda bir heyecan bir telas bir korku inanin elim ayagim titriyordu. Esim yatiyordu hemen kaldirip onuda telaslandirmak istemedim ilk bas benim sakinlesmem lazimdi. Bu arada sancilarimda siklasmaya baslamisti 5dk da bir sanci tamam dedim kizim yolda sonunda. Son kez valizimi kontrol ettim hazirlandim ve esimi kaldirdim oda birden heyecanlandi hemen hastenenin yolunu tutduk.
Saat 9 30 Hastaneye giris yaptik hemen ebe gelip muayene etti dogum baslamis dedi ama daha yolun basindasin dedi açilmam 2cm di sadece. saat 11 gibi Açilmam hala 2cmdi ebemiz bana açilmayi hizlandirmak için doguma hazirlik odasina çikicagimi orda biraz egzersiz yapip yürüyecegimi söyledi yukari çiktik bana dus aldirdilar önlük giydirdiler ve beni bir odaya aldilar buraya kadar hersey güzel di odadaki ebe beni yatirdi nts ye bagladi tansiyon aletini bagladi ve serum için damar yolu açmaya basladi bu sekilde nasil yürüyüs yapicam nasil egzersiz yapicam diye sordum ve ebe gerek kalmadigini doktorumu aradiklarini ve suni sanciyla açilmayi hizlandirmalarini istemis. O anda anesteziste epidural için gelmisti iste o anda asil korku basladi bende igneyi yaparken tir tir titriyordum içimden bildigim tüm dualari okudum ve sonunda bitmisti ve ben hiç bir sey hissetmemistim elime küçük bir pompa verdiler sancilar agri yaptikça ilacin dozunu arttir dedi bende ilk baslarda bol bol pompaladim sancilari hiç hissetmedim ara sira ebe gelip açilmayi kontrol etti 4 6cm derken suyumu patlatti.
Saat 3te doktorum geldi ve muayene etti açilmam 10 cm olmus fakat kizimin basi tam olarak inmemis epiduralin dozunu kapatti ikinirken bebegin inmesini hissetmen gerek diyerekten.
Ilk sanciyla birlikte derin nefes alip ikinmaya basladim bu sirada esimde yanimda elimi siki siki tutuyordu canim benim ikinci üçüncü sanci derken ne kadar ikinsamda yok inmiyodu kizim.
Doktor vacumla çekerek yardimci olucam dedi bu sirada ben agrilari hissetmeye baslamistim. basi inmisti yavas yavas ama canim çok aciyordu ve bagirarak hastaneyi ayaga kaldirdim esim yanimda tamam bitti az kaldi diyerek tesseli veriyordu.Allahim yardim et diye dualar ediyordum bagira çagira aglaya aglaya saat tam 3 30da kizimin kafasi çikmisti tek bir ikinmayla vucududa çikti çok sükür ve sonunda sesini duyurdu kizim .
hafifce silip kucagima koydular kizimi onun o yüzünü o kokusunu aldiktan sonra çektigim onca agriyi unutuvermistim doktor dikislerimi atti onu bile hissediyordum ama olsun melegim kollarimdaydi gerisi bostu. Esim yanimda agliyordu bi beni öpüyor bi kizimizi. Kizimin göbisinide babasi kesti hemen yani basimda bakimini yaptilar melegimin 51 cm boyu ve 4kilo 600 gr kilosu tonton mu tonton.
Allahim yok böyle bir duygu kizima bakip bakip agladik esimle bu cennet kokulu melek bizim yavrumuzdu bizim canimizdi.
Allahim bu duyguyu isteyen herkeze tattirsin bu güzelligi herkeze nasip etsin

Simdi kizim 19 günlük oldu bile ne çabuk günler geldi geçti diyorum simdide..........

Genişletmek için tıkla...

HavvaEsen .!.:

Tarih: 15 şubat 2010... Günüm geçtiği için tam kararlı olarak son kontrolüme ve doğuma gidiyorum. Yanımda annem ve eşim.. Dr.un kapısına geldik. Kapıda kayınvaldem (( Drumla hoş olmayan şeyler konuşmuş. Beni zorla sezeryana falan alacağını. Dr. da bana söyleyince öfkeden ne yapacağımı bilemedim. Dr uma beni bugün doğurt bile diyemedim. Biz yine sancısız ve açılmasız eve geri döndük. Ne olduysa sinirden o gün oldu...

Tarih: 17 Şubat 2010. Sabah sancılarla uyandım...Anneme Esram geliyor galiba dedim ve sancıların şiddetlenmesini bekledim. Kayınvaldem ve görümcem geldiler. Hiçbir şey söylemedim onlaraklava: Onlar gitmek üzereyken nişanım geldi. Ama yine söylemedim. Bana kalsa sancıların artmasını bekleyip dr u öyle arayacaktım. Eşim de ara dr u gidelim içimiz rahat olsun dedi.Dr u aaradım. Hemen gel bakalım dedi. Duşumu aldım. Dulumu alırken dua ettim Allah'ım kızım gelsin artık diye...Sonra annemi ve çantayı evde bırakıp dr a gittik. :Nasılsa doğurmazdım daha. Sancılaarımı evde çekeyim diyecektim. Dr. çatala aldı beni. 3 cm açılmam olmuş. içerden eşime seslenip hemen yatış yaptırın doğuma alalım dedi. Eşim yatışa gitti. Ben şaşkınım. Ne hissedeceğimi bilemedim. Sadece olacakları bekleyip olanları izliyorum şaşkın bir şekilde. Dr. hemen servise çıkmamı söyledi. Eşim alt katta işlemleri yaptırırken ben yine şaşkın ve yalnız doğum katına çıktım. Hemşireler hemen odaya aldılar beni ve hazırlamaya başladılar. Sunni sancı takıldı.Nst bağlandı. Kalp atışları 50 de. Çok düşük...Allahım bebeğimi koru diye dualar ediyorum. Ayetel kürsi okuyorum...Ama hala şaşkınım ve olanları izliyorum. ne hissedeceğimi bilmiyorum.Öyle şaşkın ve korku doluyum ki... Allahım evladıma bi şey olmasın nolurr...
Dr. arada gelip açılmayı ölçtü: 5 cm. 2,5 saat sancı çektim ama açılmam ilerlemedi. Drum keseyi patlattı. Esram kakasını yapmış. Ve kalp ritmi çok düzensizmiş.Bu arada eşim de annemi alıp geldi yanıma. Drum durumu anlattı ve normal denersek hayati risk olacağını söyledi. Hemen sezeryana aldılar. Epidural veya spinalin adını bile anmadılar. Vakit yokmuş. Sancı çeke çeke ameliyat haneye indim. Çok korkuyorum bebeğime bi şey olacakmış diye...Allahım koru onu.....

etrafıma bakıyorum her yer sedye...biri bana iyi misin diye soruyor. o kadar tatlı bir uyku ki... Ama bebeğimmmm.....O nerde... Hemen onu soruyorum. İyi dediler. Odasında. Sonra beni odaya götürdüler...Allahım minik mucizem beni bekliyoror... Aşkım benim... O kadar tatlı bir bebek ki...
Giydirdiler beni...Ardından bebeğimi verdiler kollarıma...Mis gibi bir yavru.. Ağlayamadım. Ne diyeceğimi bilemedim...Sadece ANNEMMMMM diyebildim yarı baygın...Çeekilen bütün acılara değdi.

Sonradan öğreniyorum eşimden. Kordon dolanmış boynuna yavrumun. ve kakasını yemiş. Hareketleri çok düşükmüş doğduğunda. Hemen küveze almışlar yavrum hemen hareketlenmeye başlayıunca hasta bezine sarıp odaya getirmiş hemşireler koşa koşa... Odada giydirmişler...

Sağlıkla kavuştum sonunda yavruma... Allahım herkesin evladını bağışlasın ve evlat acısını kimseye yaşatmasın...

Annelik o kadar yüce bir duyguymuş ki... Rüveyda'nın dediği gibi: Şimdi cennete gideceğime dair umudum daha fazla...

Sizleri ve bebişlerinizi kokluyorum gıdılarından ....

Genişletmek için tıkla...

dilek86 .!.:

3 aylik bir ugrastan sonra ikinci bebgime hamile kalmistim planli bir hamilelik kizim uc bucuk yasinda artik ona bir kardes gerekiyodu 4 ayima kadar bazen iyi bazen cok kotu gunler gecirdim tam rahat edicem derken 5 aylikken suyum geldi ve acilma 4 santim oldu hemen hastaneye yatirdilar 14 gun hic yerimden kalkmadan yattim heve ciktiktan sonrada her hafta kontorollere gittim dogum olana kadar bu boyle devam etti 13 subata beni hastaneye yatirmalari gerektigini seker hastasi oldugum icin ve ilk bebegim kilolu dogdigu icin fitil vererek sanciyi baslaticaklarini soylediler saat 12 de hastaneye gitiim yatis isleim yapildi nben yattim yanimdaki herkesin sancisi geliyo ama bende tik yok arkdaslarim arayip bir coocgu doguramdan diye benle dalga geciyolardi aksam uzerine dogru hafif hafif sancilarim basladi git gide artiyodu ben durmdan su aldim en son saat ucte beni ebe konturol etmek icin stg ya aldi ilk baslarda bir sey yoktu bir saat ctg rahat sekilde yattaim saat4 te dogum sancilarim bir basladi 5.45 kizimi kollarima aldim ben kizimi severken doktor teyzesi dikislerimi atti kizim 5 kilo 53 santim dogdu allahim herkese bu duyguyu yasatsin iki gun hastanede kaldiktan sonra eve geldik

Genişletmek için tıkla...

Beris .!.:

teyzoşlar bizim de hikayemizi anlatma vaktimiz geldi..

9 senelik evlilik ve 2 senelik denemenin ardından geldi mucize kızım İpeğim.. artık normal yollarla geleceğine dair ümidimizi kaybetmiş tüp bebek tetkikleri için randevu almıştık ki randevu tarihinden 3 gün önce şüphelenip test yaptırarak hamile olduğumu öğrendim. Böyle mucizeler hep başkalarının başına gelir sanırdım Allahım bana da nasip etti çok şükür..

Hamilelik süreci tiroid hastalığımdan ötürü düşük riski, kanamalar, 3 kere hastaneye yatışım

ardından şekerimin çıkması

onun ardından tansiyonumun yükselmesi, bir de bundan dolayı yatışım gibi bütün sorunları bir arada yaşayarak geçti.. zaten kilo fazlası olduğundan dolayı bir beslenme listesi uyguluyordum ve kilo alımım kontrol altındaydı, bir de uygulamasaydım nolurdu tahmin edemiyorum. doktorum sende 4 gebe takip ettim nerdeyse derken hiç abartmadı..

son haftamız hareketlerimizin azalmasıyla başladı. artık gün aşırı kontrole gidiyorduk. çatı muayenesinde açıklığım dar çıkmıştı doktorum büyük ihtimalle sezaryen olucaksın ama normali de deneriz dedi. beni en çok korkutan sezaryenden sonra sütün geç gelmesi olasılığıydı ona karşı suni sancı vericeğini söyledi.

cuma günü için hastane çantanızı da yanınıza alarak gelin, nst ve ultrason sonucuna göre yatırabilirim dedi doktorumuz. sabah erkenden duşumu aldım, eşim inanmak istemiyordu bugün de eve gönderir cmst ya da pzt alır diyordu. bense cok sakindim herseye hazırlıklıydım Allah en hayırlı zamanda sağlık sıhhatle kızımı kollarıma almayı nasip etsin diye dua ettim hep.

hastaneye gittik nst ye girdik, doktor ultrasonda birşeyi beğenmedi ama bana söylemedi neydi bilmiyorum -bugün yatırıyoruz seni berrin dedi. odamıza çıktık önlüğü giydim damar yolu açıldı nst bağlandı suni sancı verilmeye başladı saat 10 da.. bu arada eşim yavaş yavaş durumu anlamaya başladı tabii :) bu sefer de heyecan bastı ama çabuk toparladı allahtan..sancıları gerilmeler ve ince keskin sızılar şeklinde hissettim arada doktorum gelip kontrol etti, rahmin sancıya verdiği tepki çok iyi dedi senin kızın doğum günü bugünmüş hakkaten.. ama gel gör ki benim minik azmanım ne aşağı indi ne rahimde yumuşama oldu ne de doğru dürüst açılma.. toplamda 5 saat sancı çektim daha da çekerdim ama doktorum beklemeye gerek yok artık bu saate kadar reaksiyon olmadı bundan sonra olmaz dedi.. anestezist ile görüştük odamızı süslettik ameliyathaneye indirildim, annemle vedalaştım bu saate kadar çok sakindim hiç ağlamadım ama içerde ne olucağıma dair bir fikrim yoktu.. hatta güldük bile eşime XL önlük aradılar uzun süre :)

ameliyathaneye alındım anestezist beni bekliyordu işin en korkunç kısmı buydu çünkü sırtımda ödem oluşmuş ve iğneyi sokarken çok zorlanmış.. farklı kereler denemeler yaptı çok ağrılı oldu.. bu süre zarfında bir hemşire hep elimden tuttu. şansınız varmış sonunda oldu sizi uyutmamıza ramak kalmıştı dedi. ayaklarımda bir sıcaklık hissettim hemen sağ yanıma yatırdılar bundan sonrası çok hızlı oldu. karnımda batmalar yoğurmalar baskılar hissetmeye başladım, anestezist sürekli telkinler veriyordu bense hala gelmemiş eşimi sorup duruyordum. herhalde son anda pes etti diye düşünürken yanımda bitiverdi. 2 dk sonra hemşirenin elinde kızımı gördüm o an gözyaşlarımı tutamadım eşimin sesi titredi o anki duygu yoğunluğunu size anlatamam eğer imkan varsa ve kaldırabiliyorlarsa bence eşler mutlaka doğuma girmeli.. çocuk doktoru kontrollerini yaptı maşallah çok iyiydi kızım aferini aldı doktor amcasından.biraz silip yanımıza getirdiler öpüştük koklaştık biraz göğsüme değdirdiler ağzını, uyarı olsun diye. sonra götürdüler bense yaklaşık bir 20 dk kadar dikildim çok sıkıldım bir an önce kızıma kavuşmak için can atıyordum en sonunda yukarı çıkarıldım bir 10 dk sonra da meleğimi getirdiler ilk sütünü vermeye çalıştık malesef cok azdı olsun buna da şükürdü kızım sağlıklıydı kollarımdaydı tansiyon ve şekerden etkilenmemişti normal boy ve kilosunda doğdu..

İpek kızımız 12 Şubat Cuma günü saat 16:08 de 3.075 gr olarak epidural spinal sezaryenle
dünyaya geldi..Evimize güneş, hayatımıza neşe getirdi.. Allah herkese sağlıklı sıhhatli çocuklar versin bütün kötülüklerden korusun bebişlerimizi..

Genişletmek için tıkla...

Beris .!.:

teyzoşlar bizim de hikayemizi anlatma vaktimiz geldi..

9 senelik evlilik ve 2 senelik denemenin ardından geldi mucize kızım İpeğim.. artık normal yollarla geleceğine dair ümidimizi kaybetmiş tüp bebek tetkikleri için randevu almıştık ki randevu tarihinden 3 gün önce şüphelenip test yaptırarak hamile olduğumu öğrendim. Böyle mucizeler hep başkalarının başına gelir sanırdım Allahım bana da nasip etti çok şükür..

Hamilelik süreci tiroid hastalığımdan ötürü düşük riski, kanamalar, 3 kere hastaneye yatışım

ardından şekerimin çıkması

onun ardından tansiyonumun yükselmesi, bir de bundan dolayı yatışım gibi bütün sorunları bir arada yaşayarak geçti.. zaten kilo fazlası olduğundan dolayı bir beslenme listesi uyguluyordum ve kilo alımım kontrol altındaydı, bir de uygulamasaydım nolurdu tahmin edemiyorum. doktorum sende 4 gebe takip ettim nerdeyse derken hiç abartmadı..

son haftamız hareketlerimizin azalmasıyla başladı. artık gün aşırı kontrole gidiyorduk. çatı muayenesinde açıklığım dar çıkmıştı doktorum büyük ihtimalle sezaryen olucaksın ama normali de deneriz dedi. beni en çok korkutan sezaryenden sonra sütün geç gelmesi olasılığıydı ona karşı suni sancı vericeğini söyledi.

cuma günü için hastane çantanızı da yanınıza alarak gelin, nst ve ultrason sonucuna göre yatırabilirim dedi doktorumuz. sabah erkenden duşumu aldım, eşim inanmak istemiyordu bugün de eve gönderir cmst ya da pzt alır diyordu. bense cok sakindim herseye hazırlıklıydım Allah en hayırlı zamanda sağlık sıhhatle kızımı kollarıma almayı nasip etsin diye dua ettim hep.

hastaneye gittik nst ye girdik, doktor ultrasonda birşeyi beğenmedi ama bana söylemedi neydi bilmiyorum -bugün yatırıyoruz seni berrin dedi. odamıza çıktık önlüğü giydim damar yolu açıldı nst bağlandı suni sancı verilmeye başladı saat 10 da.. bu arada eşim yavaş yavaş durumu anlamaya başladı tabii :) bu sefer de heyecan bastı ama çabuk toparladı allahtan..sancıları gerilmeler ve ince keskin sızılar şeklinde hissettim arada doktorum gelip kontrol etti, rahmin sancıya verdiği tepki çok iyi dedi senin kızın doğum günü bugünmüş hakkaten.. ama gel gör ki benim minik azmanım ne aşağı indi ne rahimde yumuşama oldu ne de doğru dürüst açılma.. toplamda 5 saat sancı çektim daha da çekerdim ama doktorum beklemeye gerek yok artık bu saate kadar reaksiyon olmadı bundan sonra olmaz dedi.. anestezist ile görüştük odamızı süslettik ameliyathaneye indirildim, annemle vedalaştım bu saate kadar çok sakindim hiç ağlamadım ama içerde ne olucağıma dair bir fikrim yoktu.. hatta güldük bile eşime XL önlük aradılar uzun süre :)

ameliyathaneye alındım anestezist beni bekliyordu işin en korkunç kısmı buydu çünkü sırtımda ödem oluşmuş ve iğneyi sokarken çok zorlanmış.. farklı kereler denemeler yaptı çok ağrılı oldu.. bu süre zarfında bir hemşire hep elimden tuttu. şansınız varmış sonunda oldu sizi uyutmamıza ramak kalmıştı dedi. ayaklarımda bir sıcaklık hissettim hemen sağ yanıma yatırdılar bundan sonrası çok hızlı oldu. karnımda batmalar yoğurmalar baskılar hissetmeye başladım, anestezist sürekli telkinler veriyordu bense hala gelmemiş eşimi sorup duruyordum. herhalde son anda pes etti diye düşünürken yanımda bitiverdi. 2 dk sonra hemşirenin elinde kızımı gördüm o an gözyaşlarımı tutamadım eşimin sesi titredi o anki duygu yoğunluğunu size anlatamam eğer imkan varsa ve kaldırabiliyorlarsa bence eşler mutlaka doğuma girmeli.. çocuk doktoru kontrollerini yaptı maşallah çok iyiydi kızım aferini aldı doktor amcasından.biraz silip yanımıza getirdiler öpüştük koklaştık biraz göğsüme değdirdiler ağzını, uyarı olsun diye. sonra götürdüler bense yaklaşık bir 20 dk kadar dikildim çok sıkıldım bir an önce kızıma kavuşmak için can atıyordum en sonunda yukarı çıkarıldım bir 10 dk sonra da meleğimi getirdiler ilk sütünü vermeye çalıştık malesef cok azdı olsun buna da şükürdü kızım sağlıklıydı kollarımdaydı tansiyon ve şekerden etkilenmemişti normal boy ve kilosunda doğdu..

İpek kızımız 12 Şubat Cuma günü saat 16:08 de 3.075 gr olarak epidural spinal sezaryenle
dünyaya geldi..Evimize güneş, hayatımıza neşe getirdi.. Allah herkese sağlıklı sıhhatli çocuklar versin bütün kötülüklerden korusun bebişlerimizi..

Genişletmek için tıkla...

tugba64 .!.:

gelelim bizim doğum hikayemize
14 şubatı 15ine bağlayan gece karnımda sancılarla uyandım lavaboya gittiğimde aniden kan geldi ve onunla birlikte ağrılar artmaya başladı eşimi uyandırdım beklesek mi hastaneye gitsek mi derken sabahın 4.30 unda dru aradık :) hastaneye gidin deyince doğum olacak diye çantalarımızla saat 5 olduğu için acile gittik acildeki ebe hemşire açılmanın 1cm olduğunu doğumun başladığını söyleyip nstye bağladı eve gitmeyin kalın burda dedi ara ara artan ara ara kaybolan sancılarla saat 8.30 kadar dru bekledim gelince oda açılmaya baktı hala 1cm normal doğum istiyorsan bekle dedi saat 2.30 kadar kimi zaman sancı girdi kimi zaman kaçtı drum tekrar geldi o gelene kadar 3kez daha nstye girdik orda sancılar yetersiz çıktı drum gelince 3.kez hop yine çatala açılma hala yok drum artık sen bugün doğuramazsın yarına kalırsın ister sezeryana alalım ister bekle ister eve git dedi bende daha önceden ayın 16sına kadar normal doğmasını bekler doğmazsa çarşamba günü alırız dediği için bekleyeceğim eve gideyim olmazsa ne yapacağız dedim çarşamba günü sezeryan yaparız deyince eve geldik salı günü nerdeyse sancısız geçti geceye doğru tekrar artmaya başladı ama eşimde bende beklemekten korkttuk dru aradık sezeryan için çarşamba gününe randevu aldık ama ben sabaha kadar sancı çektim eyvah dedim sabahı beklemeyecek doğacak bu çocuk binbir sabırla sancı çektim ama suyum falan gelmediği için eşimi kaldırmadım sabah hastaneye geldik hemen hazırlıklar yapıldı zaten drumun ikinci sezeryanı benimdi ameliyathaneye giderken ne eşim ne annem kimse yoktu drumda bir bebişi dünyaya getirmeye çalışıyordu beklemeye aldılar tabi ordaki heyecan sabırsızlık korku ve daha çeşitli duygular içireisinde bana çok uzun gelen dakikalar geçirdim daha sonra beni aldılar epidural spinal karışık sezeryan oldum ama tam ayık olmadığım için ne bebişimin sesini duydum ne doğduğunda gördüm ameliyathaneden çıkarken eşim beni bekliyordu ona hemen oğlumuz nerde gördünmü onu ben bayılmışım ne sesini duydum ne kendisini gördüm dedim malesef bebişim tam zamanı olmasına rağmen kakasını yapmış ve yemiş doğduğunda ağlamamış bile hemşireler hemen ağzından burnundan hava vermeye götürmüşler odama getirildiğimde anneme ve eşime sürekli bebeğimi getirsinler deyip duruyordum aklım başımdan gitti iyiki daha fazla normal doğum diye ısrar edip sancıları beklememiş sezeryan olmuşum her türlü ağrı ve acıya rağmen bebeğimiz şu anda bizimle ya başka hiçbişey umrumda değil şu anda kuzum uyuyor ve ben onu her görüşümde Allahıma binlerce şükür ediyorum bebeğimi bana bağışladığı için dünyadaki en mükemmel duyguymuş Rabbim herkese tattırsın bu duyguyu inş.
işte buda benim oğlumla hikayemiz

Genişletmek için tıkla...

AYKIZZ .!.:

ECEMIM KOLLARIMDA

Sonunda bende burda dogum hikayemi yaziyorum.......
Hamile oldugumu ögrendigim günden itibaren benim için hayat bambaska bir boyut almisti o kadar istemistimki bir bebegimin olmasini ve rabbim sonunda banada nasip etmisti.
9 koca ay nasil geçicek deyip durdum ve çok sükür rahat bir hamilelik geçirdim artik son ayimizda geri sayim baslamisti. günler geçiyordu ama kizimin çikmaya niyeti yoktu 40 haftamizi doldurmamiza ramen tik yoktu küçük prensesimden. Doktorumuz 42 haftaya kadar normal yolla gelmesini bekliycez dedi iki koca hafta daha. Ama Allahtan o kadar beklemeye gerek kalmadi......
03/02/2010 çarsamba sabahi saat 7de bir agriyla uyandim kanaman oldugunu farkettim o anda bir heyecan bir telas bir korku inanin elim ayagim titriyordu. Esim yatiyordu hemen kaldirip onuda telaslandirmak istemedim ilk bas benim sakinlesmem lazimdi. Bu arada sancilarimda siklasmaya baslamisti 5dk da bir sanci tamam dedim kizim yolda sonunda. Son kez valizimi kontrol ettim hazirlandim ve esimi kaldirdim oda birden heyecanlandi hemen hastenenin yolunu tutduk.
Saat 9 30 Hastaneye giris yaptik hemen ebe gelip muayene etti dogum baslamis dedi ama daha yolun basindasin dedi açilmam 2cm di sadece. saat 11 gibi Açilmam hala 2cmdi ebemiz bana açilmayi hizlandirmak için doguma hazirlik odasina çikicagimi orda biraz egzersiz yapip yürüyecegimi söyledi yukari çiktik bana dus aldirdilar önlük giydirdiler ve beni bir odaya aldilar buraya kadar hersey güzel di odadaki ebe beni yatirdi nts ye bagladi tansiyon aletini bagladi ve serum için damar yolu açmaya basladi bu sekilde nasil yürüyüs yapicam nasil egzersiz yapicam diye sordum ve ebe gerek kalmadigini doktorumu aradiklarini ve suni sanciyla açilmayi hizlandirmalarini istemis. O anda anesteziste epidural için gelmisti iste o anda asil korku basladi bende igneyi yaparken tir tir titriyordum içimden bildigim tüm dualari okudum ve sonunda bitmisti ve ben hiç bir sey hissetmemistim elime küçük bir pompa verdiler sancilar agri yaptikça ilacin dozunu arttir dedi bende ilk baslarda bol bol pompaladim sancilari hiç hissetmedim ara sira ebe gelip açilmayi kontrol etti 4 6cm derken suyumu patlatti.
Saat 3te doktorum geldi ve muayene etti açilmam 10 cm olmus fakat kizimin basi tam olarak inmemis epiduralin dozunu kapatti ikinirken bebegin inmesini hissetmen gerek diyerekten.
Ilk sanciyla birlikte derin nefes alip ikinmaya basladim bu sirada esimde yanimda elimi siki siki tutuyordu canim benim ikinci üçüncü sanci derken ne kadar ikinsamda yok inmiyodu kizim.
Doktor vacumla çekerek yardimci olucam dedi bu sirada ben agrilari hissetmeye baslamistim. basi inmisti yavas yavas ama canim çok aciyordu ve bagirarak hastaneyi ayaga kaldirdim esim yanimda tamam bitti az kaldi diyerek tesseli veriyordu.Allahim yardim et diye dualar ediyordum bagira çagira aglaya aglaya saat tam 3 30da kizimin kafasi çikmisti tek bir ikinmayla vucududa çikti çok sükür ve sonunda sesini duyurdu kizim .
hafifce silip kucagima koydular kizimi onun o yüzünü o kokusunu aldiktan sonra çektigim onca agriyi unutuvermistim doktor dikislerimi atti onu bile hissediyordum ama olsun melegim kollarimdaydi gerisi bostu. Esim yanimda agliyordu bi beni öpüyor bi kizimizi. Kizimin göbisinide babasi kesti hemen yani basimda bakimini yaptilar melegimin 51 cm boyu ve 4kilo 600 gr kilosu tonton mu tonton.
Allahim yok böyle bir duygu kizima bakip bakip agladik esimle bu cennet kokulu melek bizim yavrumuzdu bizim canimizdi.
Allahim bu duyguyu isteyen herkeze tattirsin bu güzelligi herkeze nasip etsin

Simdi kizim 19 günlük oldu bile ne çabuk günler geldi geçti diyorum simdide..........

Genişletmek için tıkla...

aisee .!.:

Allah yardımcın olsun canm, gerçekten zor olmuş. insan kızmadan edemiyo ne biçim ebe, ne biçim hastane bea !!!

bu arada hangi hastane de doğum yaptın canm, bizde bilmeden böyle bi hataya düşmeyelim...

Genişletmek için tıkla...

HavvaEsen .!.:

Tarih: 15 şubat 2010... Günüm geçtiği için tam kararlı olarak son kontrolüme ve doğuma gidiyorum. Yanımda annem ve eşim.. Dr.un kapısına geldik. Kapıda kayınvaldem (( Drumla hoş olmayan şeyler konuşmuş. Beni zorla sezeryana falan alacağını. Dr. da bana söyleyince öfkeden ne yapacağımı bilemedim. Dr uma beni bugün doğurt bile diyemedim. Biz yine sancısız ve açılmasız eve geri döndük. Ne olduysa sinirden o gün oldu...

Tarih: 17 Şubat 2010. Sabah sancılarla uyandım...Anneme Esram geliyor galiba dedim ve sancıların şiddetlenmesini bekledim. Kayınvaldem ve görümcem geldiler. Hiçbir şey söylemedim onlaraklava: Onlar gitmek üzereyken nişanım geldi. Ama yine söylemedim. Bana kalsa sancıların artmasını bekleyip dr u öyle arayacaktım. Eşim de ara dr u gidelim içimiz rahat olsun dedi.Dr u aaradım. Hemen gel bakalım dedi. Duşumu aldım. Dulumu alırken dua ettim Allah'ım kızım gelsin artık diye...Sonra annemi ve çantayı evde bırakıp dr a gittik. :Nasılsa doğurmazdım daha. Sancılaarımı evde çekeyim diyecektim. Dr. çatala aldı beni. 3 cm açılmam olmuş. içerden eşime seslenip hemen yatış yaptırın doğuma alalım dedi. Eşim yatışa gitti. Ben şaşkınım. Ne hissedeceğimi bilemedim. Sadece olacakları bekleyip olanları izliyorum şaşkın bir şekilde. Dr. hemen servise çıkmamı söyledi. Eşim alt katta işlemleri yaptırırken ben yine şaşkın ve yalnız doğum katına çıktım. Hemşireler hemen odaya aldılar beni ve hazırlamaya başladılar. Sunni sancı takıldı.Nst bağlandı. Kalp atışları 50 de. Çok düşük...Allahım bebeğimi koru diye dualar ediyorum. Ayetel kürsi okuyorum...Ama hala şaşkınım ve olanları izliyorum. ne hissedeceğimi bilmiyorum.Öyle şaşkın ve korku doluyum ki... Allahım evladıma bi şey olmasın nolurr...
Dr. arada gelip açılmayı ölçtü: 5 cm. 2,5 saat sancı çektim ama açılmam ilerlemedi. Drum keseyi patlattı. Esram kakasını yapmış. Ve kalp ritmi çok düzensizmiş.Bu arada eşim de annemi alıp geldi yanıma. Drum durumu anlattı ve normal denersek hayati risk olacağını söyledi. Hemen sezeryana aldılar. Epidural veya spinalin adını bile anmadılar. Vakit yokmuş. Sancı çeke çeke ameliyat haneye indim. Çok korkuyorum bebeğime bi şey olacakmış diye...Allahım koru onu.....

etrafıma bakıyorum her yer sedye...biri bana iyi misin diye soruyor. o kadar tatlı bir uyku ki... Ama bebeğimmmm.....O nerde... Hemen onu soruyorum. İyi dediler. Odasında. Sonra beni odaya götürdüler...Allahım minik mucizem beni bekliyoror... Aşkım benim... O kadar tatlı bir bebek ki...
Giydirdiler beni...Ardından bebeğimi verdiler kollarıma...Mis gibi bir yavru.. Ağlayamadım. Ne diyeceğimi bilemedim...Sadece ANNEMMMMM diyebildim yarı baygın...Çeekilen bütün acılara değdi.

Sonradan öğreniyorum eşimden. Kordon dolanmış boynuna yavrumun. ve kakasını yemiş. Hareketleri çok düşükmüş doğduğunda. Hemen küveze almışlar yavrum hemen hareketlenmeye başlayıunca hasta bezine sarıp odaya getirmiş hemşireler koşa koşa... Odada giydirmişler...

Sağlıkla kavuştum sonunda yavruma... Allahım herkesin evladını bağışlasın ve evlat acısını kimseye yaşatmasın...

Annelik o kadar yüce bir duyguymuş ki... Rüveyda'nın dediği gibi: Şimdi cennete gideceğime dair umudum daha fazla...

Sizleri ve bebişlerinizi kokluyorum gıdılarından ....

Genişletmek için tıkla...

dilek86 .!.:

3 aylik bir ugrastan sonra ikinci bebgime hamile kalmistim planli bir hamilelik kizim uc bucuk yasinda artik ona bir kardes gerekiyodu 4 ayima kadar bazen iyi bazen cok kotu gunler gecirdim tam rahat edicem derken 5 aylikken suyum geldi ve acilma 4 santim oldu hemen hastaneye yatirdilar 14 gun hic yerimden kalkmadan yattim heve ciktiktan sonrada her hafta kontorollere gittim dogum olana kadar bu boyle devam etti 13 subata beni hastaneye yatirmalari gerektigini seker hastasi oldugum icin ve ilk bebegim kilolu dogdigu icin fitil vererek sanciyi baslaticaklarini soylediler saat 12 de hastaneye gitiim yatis isleim yapildi nben yattim yanimdaki herkesin sancisi geliyo ama bende tik yok arkdaslarim arayip bir coocgu doguramdan diye benle dalga geciyolardi aksam uzerine dogru hafif hafif sancilarim basladi git gide artiyodu ben durmdan su aldim en son saat ucte beni ebe konturol etmek icin stg ya aldi ilk baslarda bir sey yoktu bir saat ctg rahat sekilde yattaim saat4 te dogum sancilarim bir basladi 5.45 kizimi kollarima aldim ben kizimi severken doktor teyzesi dikislerimi atti kizim 5 kilo 53 santim dogdu allahim herkese bu duyguyu yasatsin iki gun hastanede kaldiktan sonra eve geldik

Genişletmek için tıkla...

Beris .!.:

teyzoşlar bizim de hikayemizi anlatma vaktimiz geldi..

9 senelik evlilik ve 2 senelik denemenin ardından geldi mucize kızım İpeğim.. artık normal yollarla geleceğine dair ümidimizi kaybetmiş tüp bebek tetkikleri için randevu almıştık ki randevu tarihinden 3 gün önce şüphelenip test yaptırarak hamile olduğumu öğrendim. Böyle mucizeler hep başkalarının başına gelir sanırdım Allahım bana da nasip etti çok şükür..

Hamilelik süreci tiroid hastalığımdan ötürü düşük riski, kanamalar, 3 kere hastaneye yatışım

ardından şekerimin çıkması

onun ardından tansiyonumun yükselmesi, bir de bundan dolayı yatışım gibi bütün sorunları bir arada yaşayarak geçti.. zaten kilo fazlası olduğundan dolayı bir beslenme listesi uyguluyordum ve kilo alımım kontrol altındaydı, bir de uygulamasaydım nolurdu tahmin edemiyorum. doktorum sende 4 gebe takip ettim nerdeyse derken hiç abartmadı..

son haftamız hareketlerimizin azalmasıyla başladı. artık gün aşırı kontrole gidiyorduk. çatı muayenesinde açıklığım dar çıkmıştı doktorum büyük ihtimalle sezaryen olucaksın ama normali de deneriz dedi. beni en çok korkutan sezaryenden sonra sütün geç gelmesi olasılığıydı ona karşı suni sancı vericeğini söyledi.

cuma günü için hastane çantanızı da yanınıza alarak gelin, nst ve ultrason sonucuna göre yatırabilirim dedi doktorumuz. sabah erkenden duşumu aldım, eşim inanmak istemiyordu bugün de eve gönderir cmst ya da pzt alır diyordu. bense cok sakindim herseye hazırlıklıydım Allah en hayırlı zamanda sağlık sıhhatle kızımı kollarıma almayı nasip etsin diye dua ettim hep.

hastaneye gittik nst ye girdik, doktor ultrasonda birşeyi beğenmedi ama bana söylemedi neydi bilmiyorum -bugün yatırıyoruz seni berrin dedi. odamıza çıktık önlüğü giydim damar yolu açıldı nst bağlandı suni sancı verilmeye başladı saat 10 da.. bu arada eşim yavaş yavaş durumu anlamaya başladı tabii :) bu sefer de heyecan bastı ama çabuk toparladı allahtan..sancıları gerilmeler ve ince keskin sızılar şeklinde hissettim arada doktorum gelip kontrol etti, rahmin sancıya verdiği tepki çok iyi dedi senin kızın doğum günü bugünmüş hakkaten.. ama gel gör ki benim minik azmanım ne aşağı indi ne rahimde yumuşama oldu ne de doğru dürüst açılma.. toplamda 5 saat sancı çektim daha da çekerdim ama doktorum beklemeye gerek yok artık bu saate kadar reaksiyon olmadı bundan sonra olmaz dedi.. anestezist ile görüştük odamızı süslettik ameliyathaneye indirildim, annemle vedalaştım bu saate kadar çok sakindim hiç ağlamadım ama içerde ne olucağıma dair bir fikrim yoktu.. hatta güldük bile eşime XL önlük aradılar uzun süre :)

ameliyathaneye alındım anestezist beni bekliyordu işin en korkunç kısmı buydu çünkü sırtımda ödem oluşmuş ve iğneyi sokarken çok zorlanmış.. farklı kereler denemeler yaptı çok ağrılı oldu.. bu süre zarfında bir hemşire hep elimden tuttu. şansınız varmış sonunda oldu sizi uyutmamıza ramak kalmıştı dedi. ayaklarımda bir sıcaklık hissettim hemen sağ yanıma yatırdılar bundan sonrası çok hızlı oldu. karnımda batmalar yoğurmalar baskılar hissetmeye başladım, anestezist sürekli telkinler veriyordu bense hala gelmemiş eşimi sorup duruyordum. herhalde son anda pes etti diye düşünürken yanımda bitiverdi. 2 dk sonra hemşirenin elinde kızımı gördüm o an gözyaşlarımı tutamadım eşimin sesi titredi o anki duygu yoğunluğunu size anlatamam eğer imkan varsa ve kaldırabiliyorlarsa bence eşler mutlaka doğuma girmeli.. çocuk doktoru kontrollerini yaptı maşallah çok iyiydi kızım aferini aldı doktor amcasından.biraz silip yanımıza getirdiler öpüştük koklaştık biraz göğsüme değdirdiler ağzını, uyarı olsun diye. sonra götürdüler bense yaklaşık bir 20 dk kadar dikildim çok sıkıldım bir an önce kızıma kavuşmak için can atıyordum en sonunda yukarı çıkarıldım bir 10 dk sonra da meleğimi getirdiler ilk sütünü vermeye çalıştık malesef cok azdı olsun buna da şükürdü kızım sağlıklıydı kollarımdaydı tansiyon ve şekerden etkilenmemişti normal boy ve kilosunda doğdu..

İpek kızımız 12 Şubat Cuma günü saat 16:08 de 3.075 gr olarak epidural spinal sezaryenle
dünyaya geldi..Evimize güneş, hayatımıza neşe getirdi.. Allah herkese sağlıklı sıhhatli çocuklar versin bütün kötülüklerden korusun bebişlerimizi..

Genişletmek için tıkla...

fatos0808 .!.:

Topiğimizin İlk annesi olarak benimde doğum hikayemi yazma zamanım geldide geçiyor canlarım.
10 aralıkta doktor kontrolum vardı.o gün evden çıkarken eve dönemeyeceğim hiç aklıma gelmezdi meğersem doğum için Çıkıyormuşum evden.doktoruma tansiyonlarımın tekrar yüksek Çıktığını söyledİm oda hemen İdrar tahlili alalım dedi.İdarrada ki protein oranı Çok yükselmişti ve buda bebeğime ve bana zarfar verirmiş.hemen yatışımı verdi doktorum.Şok oldum ve Çok şaşırdım çünkü daha 29 haftalık hamileidim.
Karmakarışık duygularla doğumhaneye girdim orada müşahade altında tutulacaktım.hemen magnezyum vermeye başladılar.serum taktılar.ben İyileşip eve dönmeyi hayal ederken meğersem bu yatışın sonu doğum yapmaya kadar gidiyormuş.Çok korkmaya başlamıştım bebeğİmde bende tehlikede idik.ya ona bişe olursa korkusu içimi yiyip bitiriyordu.hergeçen gün beni yavruma yaklaştırıyordu ama daha Çok küçüktü doğsa nasıl olacaktı ne olacaktı bilmiyordum.6 tane tansiyon İlacı almama rağmen tansiyonum 20 14 Çıkıyordu.doktorum Çocuğun gelişiminin 2 hafta geride olduğunu kilo alacağına karnımda kilo kaybetmeye başladığını söyledi.30 ocakta doplere aldılar bebeiğime giden damarlarda direnç artışı başlamış buda zararlıymış doktorum bebeği yarın alalım çocuğa dışarda yaşama şansı verelim dedİi ama daha 32+5 teydim.ve doğuma alacaklardı.kuvez yok bulunmamıştı daha tuaf bir duygu kapladı beni.o gece sabahı zor ettim bir ara nefesimin kesildiğini bile hissettim.tam 3 hafta hastanede yattıktan sonra 31 ocak 2009 da sabah saat 10.30 da ameliyata alındım.yavrum biricik oğlum 11.20de dünyaya geldi.spinal sezeryan olmama rağmen yavrumu göremedim.doğum esnasında bİr bebek ağlaması duydum ben kendi kendime ne mutlu anne babasına ne güzel ağlıyor diye düşündüm.başımdaki anesteziciye benim bebğim nerde diye sordum.duymadın mı sesini dedi meğersem ağlayan benim bebiğimmİiş.canım oğlum Öyle güçlü gelkİyodu ki sesi.
1330 gram doğdu hemen kuveze alındı ve başka hastaneye götürüldü.Çok Şükür kuvez bulunduda başka şehre yollamadılar.o gün yılbaşıydı ve oğlum bana yıl başı piyangosu olmuştu eşimede yılbaşı hediyesi.o gece kontrol amaçlı yoğun bakımda kaldım.yanımda doğum yapan anneler bebekleri benim yanım boş çok tuaf olmuştum.doktorum süt sağmamı söyledi süt sağma odasında yalnızken Çok ağlıyordum anne olmuştum ama yavrumu hiç görmemiştim.hastaneden doğumdan 11 gün sonra taburcu oldum eve geldim içim buruktu karnımda yavrumla Çıkmıştım evimden ama dönüşümde kollarımda değildi bebeğim.12. GÜn sonra doğumdan yavrumu görmeye gittim.kuvezde yatıyor gözleri kapalı yanına gittim oğlum ben geldim annecim diye konuşup gözyaşı döktüm açtı gözlerini fıldır fıldır bana bakıyo allahım ne mutluluk bu ama kollarıma alammak çok zordu.
27 gün küvezde kaldı şuan yanımda kollarımda Çok mutluyum rabbim İsteyen herkese tattırsın bu duyguyu.anne olmak gerçekten Çok kutsal bir duygu.Çok zorluk çektim ama inanın onun kokusunu içime çekince hepsini unuttum.iyiki varsın oğlum.seni çok sevİyoruz.rabbime emanet etmiştim yavrumu çok şükür binlerce şükür rabbim sana....
Hastanede yattığım sürece dua ettiniz aradınız sordunuz allah hepinizden razı olsun tekrardan sizleri çok seviyorum iyiki varsınız.bebişlerimizi beraber büyütücez inşallah.teyzoşları ve oğlumun kardeşlerini öpüyoruz....

Genişletmek için tıkla...

07papatya .!.:

canım ya arasa sagsaglim kucagına aldınya çok şükür.kuzun saglıklı uzun ömrü olsun.opuyorumnanaktan

Genişletmek için tıkla...