2010 Şubat Anneleri Doğum Hikayelerini Paylaşıyor.. :)

aryaa .!.:

Arkadaşlar ben doğum hikayemi yazmadım çünkü cidden zordu eminim herkes acı çekti ama benim epey sorunlu geçti.kızım 7 şubatta doğdu şükür ona kavuşturana.normal doğumu çok istedim ama boynuna kordon dolanınca korktum çünkü ilk bebeğimizi kaybettiğimiz için hiçbir risk almak istemedik iykide normal olmamış eğer öyle olsaydı belki şuan hayatta olmuycaktım yada rahmim olmuycaktı.sonda takılırken değil ama takıldıktan sonra resmen kıvrandım ve ağladım idrar yolu enf.olduğu için çok cnm acıdı ve dr gelmedi acil ameliyata girdi o sonda ile kaç saat bekledikten sonra çıkarttırdım ve taktırdığıma pişman oldum.verilen ameliyat saatinden tam 3 saat sonra iyice gerilmiş bir şekilde ve hemşirelere sinir olmuş birşekilde ameliyata alındım.damar yolumu açan pskopat ah dedim diye azarladı bu arada özel oda tuttum ve burası medicalpark hastanesi devlet hastanesi değil.moral vericeklerine moralimi sıfıra indirdiler.sonra bayılmışım ayıldığımda dayanılmayacak ağrım vardı ama tarif edilmezdi dikiş ağrısı değil rahim ağrısıydı.bayıltın beni diye bağırdım sürekli bu arada hemen ayıldım daha ameliyathaneden çıkmadan.5 saat bu ağrıyı çektim sonra az biraz hafifledi derine bakamadım bile ağrıdan o kadar yani.sürekli kan kesiciler kanama kontrolleri ve hemen tuvalete gitmek zorunda kaldım sonda olmadığı için.serumlar dolayısıylada yarımsaatte bir tuvaletteydim.hiç kanamam olmadı az az oldu.herkesin sezeryan sonrası durumlarını bildiğim için kendimin bu kadar acı çekmesi beni şaşırttı acı bekliyordum ama bu kadarını değil.gerçeği çıkacağım gün öğrendim.dr eşin ve seninle özel görüşmem gerek dedi.ameliyat sırasında derini aldıktan sonra plesantayı alamamışlar rahimin tutma hastalığı varmış ve gelmemiş plesanta rahim duvarına yapışmış kazımışlar az kalsın rahmi alabilirlermiş ve benim aşırı kanamam olmuş dr doğum sonunda kanamayı durduramıyacak diye çok korkmuş doğumun çok zor geçti 2.çocuğu düşünürsen bu senin için çok riskli bunu bilmelisin dedi ve benim başımdan kaynar sular dökülmüş gibi oldu.aşırı ağrılarımın sebebini öğrendim ameliyat sonrası narkozu ameliyat uzadığı için çok aldım sanırım atamadım geceleri uyuyamıyordum öksürük ve tıkanıklıktan sanki boğazımda birşey var gibiydi ve öksürdükçe dikişlerim patlıycak sandım.yani kızlar zaten lohusa pskolojisi ve bu zorluklar 2.çocuk riski ki ben 3 istiyordum benim morallerimi çok bozdu.sizlere güzel duygu dolu şeylerde yazmak isterdim ama bunlar önüne geçti.Yinede şunu söylemeden geçemiyeceğim.ANNE OLMAK kutsal birşey ALLAHIM bana tek bir çocuk yazdıysada şükürler olsun ALLAHIM herkese nasip etsin onu ilk emzirdiğim anı ve ilk kokusunu duyduğum anı hiç birşeye değişemem.şimdi arkama baktığımda hiçbir acı ondan değerli değil iyki doğurmuşum diyorum.RABBİM hepimizin çocuklarına uzun ömürler versin.şuan kan tedavisi görüyorum tek derdim bu hepsi geçti bitti.sadece kızıma umarım bir kardeş yapma şansım olur ileride bunu diliyorum ALLAHIMDAN.:Saruboceq:

Genişletmek için tıkla...

ah be secilim.sende kötü geçirmişsin.çok üzüldüm.neyse herşey geçti şükür kızın kollarında.allahın izniyle iyi bi doktor bul kendine iyice kontrolden geçersin.allahın izniyle derini iyice büyüttükten sonra tekrar anne olucaksın tabii.bi doktorun dedigine bakmaa..vücudun rahmin iyice kendini toparlasın derininde kardeşi olacak allahın izniyle.hiç üzülme.e

aryaa .!.:

Arkadaşlar ben doğum hikayemi yazmadım çünkü cidden zordu eminim herkes acı çekti ama benim epey sorunlu geçti.kızım 7 şubatta doğdu şükür ona kavuşturana.normal doğumu çok istedim ama boynuna kordon dolanınca korktum çünkü ilk bebeğimizi kaybettiğimiz için hiçbir risk almak istemedik iykide normal olmamış eğer öyle olsaydı belki şuan hayatta olmuycaktım yada rahmim olmuycaktı.sonda takılırken değil ama takıldıktan sonra resmen kıvrandım ve ağladım idrar yolu enf.olduğu için çok cnm acıdı ve dr gelmedi acil ameliyata girdi o sonda ile kaç saat bekledikten sonra çıkarttırdım ve taktırdığıma pişman oldum.verilen ameliyat saatinden tam 3 saat sonra iyice gerilmiş bir şekilde ve hemşirelere sinir olmuş birşekilde ameliyata alındım.damar yolumu açan pskopat ah dedim diye azarladı bu arada özel oda tuttum ve burası medicalpark hastanesi devlet hastanesi değil.moral vericeklerine moralimi sıfıra indirdiler.sonra bayılmışım ayıldığımda dayanılmayacak ağrım vardı ama tarif edilmezdi dikiş ağrısı değil rahim ağrısıydı.bayıltın beni diye bağırdım sürekli bu arada hemen ayıldım daha ameliyathaneden çıkmadan.5 saat bu ağrıyı çektim sonra az biraz hafifledi derine bakamadım bile ağrıdan o kadar yani.sürekli kan kesiciler kanama kontrolleri ve hemen tuvalete gitmek zorunda kaldım sonda olmadığı için.serumlar dolayısıylada yarımsaatte bir tuvaletteydim.hiç kanamam olmadı az az oldu.herkesin sezeryan sonrası durumlarını bildiğim için kendimin bu kadar acı çekmesi beni şaşırttı acı bekliyordum ama bu kadarını değil.gerçeği çıkacağım gün öğrendim.dr eşin ve seninle özel görüşmem gerek dedi.ameliyat sırasında derini aldıktan sonra plesantayı alamamışlar rahimin tutma hastalığı varmış ve gelmemiş plesanta rahim duvarına yapışmış kazımışlar az kalsın rahmi alabilirlermiş ve benim aşırı kanamam olmuş dr doğum sonunda kanamayı durduramıyacak diye çok korkmuş doğumun çok zor geçti 2.çocuğu düşünürsen bu senin için çok riskli bunu bilmelisin dedi ve benim başımdan kaynar sular dökülmüş gibi oldu.aşırı ağrılarımın sebebini öğrendim ameliyat sonrası narkozu ameliyat uzadığı için çok aldım sanırım atamadım geceleri uyuyamıyordum öksürük ve tıkanıklıktan sanki boğazımda birşey var gibiydi ve öksürdükçe dikişlerim patlıycak sandım.yani kızlar zaten lohusa pskolojisi ve bu zorluklar 2.çocuk riski ki ben 3 istiyordum benim morallerimi çok bozdu.sizlere güzel duygu dolu şeylerde yazmak isterdim ama bunlar önüne geçti.Yinede şunu söylemeden geçemiyeceğim.ANNE OLMAK kutsal birşey ALLAHIM bana tek bir çocuk yazdıysada şükürler olsun ALLAHIM herkese nasip etsin onu ilk emzirdiğim anı ve ilk kokusunu duyduğum anı hiç birşeye değişemem.şimdi arkama baktığımda hiçbir acı ondan değerli değil iyki doğurmuşum diyorum.RABBİM hepimizin çocuklarına uzun ömürler versin.şuan kan tedavisi görüyorum tek derdim bu hepsi geçti bitti.sadece kızıma umarım bir kardeş yapma şansım olur ileride bunu diliyorum ALLAHIMDAN.:Saruboceq:

Genişletmek için tıkla...

secılcım cok zor bı dogum yasamıssın. cok gecmıs olsun...
Allah sızı hıc ayırmasın ınsallah... cocuk ıcınse hakkınızda hayırlısı neyse oyle olsun. Rabbım olmayanlara da versın...

Saolun kızlar.ALLAH bebişlerimize uzun sağlıklı ömürler versin.dediğim gibi zordu ama geçti bitti.şimdi kızım bana gülümsedikçe dahada hızlı unutuyorum o günleri.öpüyorum herkesi.

SAT a göre bebeğimin doğum tarihi en son 24 şubattı. 1 Şubat’ta doğum iznime ayrılacaktım. 22 Ocak Cuma günü şirketteyken içimde nasıl bir sıkıntı var anlatamam. Mutsuz, bezgin, bir şeye takığım ama neye belli değil. Öğlen bir arkadaşımla yemeğe gittiğimiz yerde merdivenleri çıkmakta çok zorlandım. Yemeği doğru düzgün yiyemedim. Kötüydüm yani. Sonra eve geldim. Bağırsaklarım bozuldu ve ben öğlen yemeğe çalıştığım tavuğun bana dokunduğunu düşünmeye başladım ve bebeğime bir zararı olmasın diyerek devamlı su içtim o gece. Fakat bağırsaklarım daha kötü duruma geldi o gece sabaha karşı. Eşimle saat sabah 3,5 ta acile gittik. Bir takım testler yapıldı. NST’ye bağlayıp kuzum iyimi diye kontrol edildi. Her şey yolundaydı. Sadece yediğim bir şeyin dokunmuş olacağını söyledi acil doktoru ve haşlanmış patates, ayran ve su içmemi önerdi. O gece öyle geçti. Hiçbir iyileşme olmadan.

Cumartesi sabahı 10:00’da doğum doktorumla önceden alınmış rutin randevum vardı. Kontrolümde gayet normal geçti. NST de hiçbir şey çıkmadı. Oda bol su iç geçer diyerek beni eve gönderdi. Bir daha randevum da 8 Şubat’taydı. Hastanemize ve doğum şeklimize karar verecektik. Neyse, aksam bağırsak sancıları, devamlı tuvalete koşmalar eşliğinde eşimle televizyon seyrederken birden televizyonun sağ dipteki saatine gözüm takıldı. Ve sancılarımın arasını ölçmeye başladım. O sırada hatta espiri yaptık. Oğlumuz bugün gelse ona büyüdüğünde “karlı bir kış günü doğdun” deriz diyorduk. A O da ne? Sancılarım 10 dakikada bir, 6 dakikada bir, 5 dakikada bir diyerek sıklaşmaya başlamıştı. Sancılarım düzenli düzenli artıyordu. ınanamadım. Doğum sancısı gibiydiler yani. O anda, bir akıntım olduğunu fark edip tekrar tuvalete koştum. Nişan ve suyum aynı anda geldi. Eşimin şimdi anlatmasına göre çok heyecanlanmışım. Devamlı olarak “Nevzat doğum başlamış olabilir. Bunlar doğum belirtisi. Nasıl olur” gibi şeyler söylüyormuşum telaşla. Halbuki o sırada kendisi ne kadar sakindi. Ve ben ona sinir olmuştum. Duşumu aldım. Doktoruma, anneme ve yakın arkadaşlara haber verilerek, doğum çantası kapıldı, hastane yoluna düşüldü. Ve ıstanbul’da o sırada 2010 yılının ilk güzel karı lapa lapa yağıyordu. Artık taksinin içinde sancılarım dayanılmaz olmuştu ve bağırmaya başlamıştım.

Hastaneye de haber verdiğimiz için bizi hemen hazırlanan odamıza aldılar. Annem, annemin arkadaşı Gülten ve Nurhan teyzeler, iş yerinden arkadaşım Ayşegül hanım, en yakın arkadaşım Pelin ve eşi Korhan sırasıyla hastaneye geldiler. Bir sürü insanla telefonda konuşmuşum ama hayal meyal hatırlıyorum çoğunu. Sancılarım felaketti. Bağırtılarım hastaneyi inletiyordu. Ve ben artık bu sancılara dayanamayacağımı anladımış normal doğum hayalimden vazgeçmiştim. Doktorum normal doğum yanlısı olduğu için beni bekletiyordu ve ben kendisine yalvarıyordum beni sezeryane alması için. Ve sonunda oda benim normal doğumu başaramayacağımı anladığı için sezeryane aldı. Saat 10:15 civarlarıydı.

Ameliyata giderken sancıdan başka hiçbirşey düşünemiyordum. Bir an önce bu sancıdan kurtulmam gerekiyordu yoksa ölecektim. Ama eşimle ameliyat odasının kapısında ayrılırken kendisine öyle bir bakmışımki, o bakışımı hatırladıkça hala gözleri doluyor kendisinin. “Beni yalnız bırakma” der gibiydin diyor. Benden sonra o ve annem birer posta ağlamışlar zaten 

Doğumum 22;41’de sorunsuz olarak gerçekleşti. Odaya getirilişim, oğlumu ilk görüşüm, beni ilk emmeye çalışması. Hepsi sanki masal gibiydi. ınsan bu anları hiçbir zaman unutamıyor sanırım. Etrafımızda bizi seven insanlar. Bence her anne baba bebeğini görür görmez aşık oluyor. Bu kadar yoğun bir sevgi olamaz. Tabi o zaman bu sevginin hergün katlanarak büyüyeceğini bilmiyordum.

Küçük prensim 2,5 kg 47 cm. olarak 35+3 haftada doğumuna daha 4 hafta varken aramıza katıldı. ıyikide katıldı. Erken geldi ama her şeye; hayata, ailesine, havaya her şeye çok güzel uyum sağladı. Hiç zorlanmadı. Koca kışı birkez bile hasta olmadan geçirdi. Kendi aydaşlarını kiloda ve boyda yakaladı. Umarım bize hep böyle güzel süprizler yapar yaşamımız boyunca. ısmini Doruk koyduk. Hep doruklarda yaşasın, doruklarda sevgiler tatsın, doruklar kadar şanslı olsun.

aryaa .!.:

Arkadaşlar ben doğum hikayemi yazmadım çünkü cidden zordu eminim herkes acı çekti ama benim epey sorunlu geçti.kızım 7 şubatta doğdu şükür ona kavuşturana.normal doğumu çok istedim ama boynuna kordon dolanınca korktum çünkü ilk bebeğimizi kaybettiğimiz için hiçbir risk almak istemedik iykide normal olmamış eğer öyle olsaydı belki şuan hayatta olmuycaktım yada rahmim olmuycaktı.sonda takılırken değil ama takıldıktan sonra resmen kıvrandım ve ağladım idrar yolu enf.olduğu için çok cnm acıdı ve dr gelmedi acil ameliyata girdi o sonda ile kaç saat bekledikten sonra çıkarttırdım ve taktırdığıma pişman oldum.verilen ameliyat saatinden tam 3 saat sonra iyice gerilmiş bir şekilde ve hemşirelere sinir olmuş birşekilde ameliyata alındım.damar yolumu açan pskopat ah dedim diye azarladı bu arada özel oda tuttum ve burası medicalpark hastanesi devlet hastanesi değil.moral vericeklerine moralimi sıfıra indirdiler.sonra bayılmışım ayıldığımda dayanılmayacak ağrım vardı ama tarif edilmezdi dikiş ağrısı değil rahim ağrısıydı.bayıltın beni diye bağırdım sürekli bu arada hemen ayıldım daha ameliyathaneden çıkmadan.5 saat bu ağrıyı çektim sonra az biraz hafifledi derine bakamadım bile ağrıdan o kadar yani.sürekli kan kesiciler kanama kontrolleri ve hemen tuvalete gitmek zorunda kaldım sonda olmadığı için.serumlar dolayısıylada yarımsaatte bir tuvaletteydim.hiç kanamam olmadı az az oldu.herkesin sezeryan sonrası durumlarını bildiğim için kendimin bu kadar acı çekmesi beni şaşırttı acı bekliyordum ama bu kadarını değil.gerçeği çıkacağım gün öğrendim.dr eşin ve seninle özel görüşmem gerek dedi.ameliyat sırasında derini aldıktan sonra plesantayı alamamışlar rahimin tutma hastalığı varmış ve gelmemiş plesanta rahim duvarına yapışmış kazımışlar az kalsın rahmi alabilirlermiş ve benim aşırı kanamam olmuş dr doğum sonunda kanamayı durduramıyacak diye çok korkmuş doğumun çok zor geçti 2.çocuğu düşünürsen bu senin için çok riskli bunu bilmelisin dedi ve benim başımdan kaynar sular dökülmüş gibi oldu.aşırı ağrılarımın sebebini öğrendim ameliyat sonrası narkozu ameliyat uzadığı için çok aldım sanırım atamadım geceleri uyuyamıyordum öksürük ve tıkanıklıktan sanki boğazımda birşey var gibiydi ve öksürdükçe dikişlerim patlıycak sandım.yani kızlar zaten lohusa pskolojisi ve bu zorluklar 2.çocuk riski ki ben 3 istiyordum benim morallerimi çok bozdu.sizlere güzel duygu dolu şeylerde yazmak isterdim ama bunlar önüne geçti.Yinede şunu söylemeden geçemiyeceğim.ANNE OLMAK kutsal birşey ALLAHIM bana tek bir çocuk yazdıysada şükürler olsun ALLAHIM herkese nasip etsin onu ilk emzirdiğim anı ve ilk kokusunu duyduğum anı hiç birşeye değişemem.şimdi arkama baktığımda hiçbir acı ondan değerli değil iyki doğurmuşum diyorum.RABBİM hepimizin çocuklarına uzun ömürler versin.şuan kan tedavisi görüyorum tek derdim bu hepsi geçti bitti.sadece kızıma umarım bir kardeş yapma şansım olur ileride bunu diliyorum ALLAHIMDAN.:Saruboceq:

Genişletmek için tıkla...

Arya yaşadıkların cidden cok üzücü şeylermiş. Yeni bir doktor buldunmu bilmiyorum ama kendi doktorumu sana önerebilirim. Çok iyi bir doktorum var. Cok normal olsun istedim ama olmadı. Yukarda okumussundur. Ama normal kadar güzel bir ameliyatım oldu doktorum sayesinde. Bence sende ona bir görün. madem 2.yi istiyorsun birde onun fikrini al derim ben. Eger ilgilenirsen veririm sana bilgilerini.

ZEYNEP6672 .!.:

SAT a göre bebeğimin doğum tarihi en son 24 şubattı. 1 Şubat’ta doğum iznime ayrılacaktım. 22 Ocak Cuma günü şirketteyken içimde nasıl bir sıkıntı var anlatamam. Mutsuz, bezgin, bir şeye takığım ama neye belli değil. Öğlen bir arkadaşımla yemeğe gittiğimiz yerde merdivenleri çıkmakta çok zorlandım. Yemeği doğru düzgün yiyemedim. Kötüydüm yani. Sonra eve geldim. Bağırsaklarım bozuldu ve ben öğlen yemeğe çalıştığım tavuğun bana dokunduğunu düşünmeye başladım ve bebeğime bir zararı olmasın diyerek devamlı su içtim o gece. Fakat bağırsaklarım daha kötü duruma geldi o gece sabaha karşı. Eşimle saat sabah 3,5 ta acile gittik. Bir takım testler yapıldı. NST’ye bağlayıp kuzum iyimi diye kontrol edildi. Her şey yolundaydı. Sadece yediğim bir şeyin dokunmuş olacağını söyledi acil doktoru ve haşlanmış patates, ayran ve su içmemi önerdi. O gece öyle geçti. Hiçbir iyileşme olmadan.

Cumartesi sabahı 10:00’da doğum doktorumla önceden alınmış rutin randevum vardı. Kontrolümde gayet normal geçti. NST de hiçbir şey çıkmadı. Oda bol su iç geçer diyerek beni eve gönderdi. Bir daha randevum da 8 Şubat’taydı. Hastanemize ve doğum şeklimize karar verecektik. Neyse, aksam bağırsak sancıları, devamlı tuvalete koşmalar eşliğinde eşimle televizyon seyrederken birden televizyonun sağ dipteki saatine gözüm takıldı. Ve sancılarımın arasını ölçmeye başladım. O sırada hatta espiri yaptık. Oğlumuz bugün gelse ona büyüdüğünde “karlı bir kış günü doğdun” deriz diyorduk. A O da ne? Sancılarım 10 dakikada bir, 6 dakikada bir, 5 dakikada bir diyerek sıklaşmaya başlamıştı. Sancılarım düzenli düzenli artıyordu. İnanamadım. Doğum sancısı gibiydiler yani. O anda, bir akıntım olduğunu fark edip tekrar tuvalete koştum. Nişan ve suyum aynı anda geldi. Eşimin şimdi anlatmasına göre çok heyecanlanmışım. Devamlı olarak “Nevzat doğum başlamış olabilir. Bunlar doğum belirtisi. Nasıl olur” gibi şeyler söylüyormuşum telaşla. Halbuki o sırada kendisi ne kadar sakindi. Ve ben ona sinir olmuştum. Duşumu aldım. Doktoruma, anneme ve yakın arkadaşlara haber verilerek, doğum çantası kapıldı, hastane yoluna düşüldü. Ve İstanbul’da o sırada 2010 yılının ilk güzel karı lapa lapa yağıyordu. Artık taksinin içinde sancılarım dayanılmaz olmuştu ve bağırmaya başlamıştım.

Hastaneye de haber verdiğimiz için bizi hemen hazırlanan odamıza aldılar. Annem, annemin arkadaşı Gülten ve Nurhan teyzeler, iş yerinden arkadaşım Ayşegül hanım, en yakın arkadaşım Pelin ve eşi Korhan sırasıyla hastaneye geldiler. Bir sürü insanla telefonda konuşmuşum ama hayal meyal hatırlıyorum çoğunu. Sancılarım felaketti. Bağırtılarım hastaneyi inletiyordu. Ve ben artık bu sancılara dayanamayacağımı anladımış normal doğum hayalimden vazgeçmiştim. Doktorum normal doğum yanlısı olduğu için beni bekletiyordu ve ben kendisine yalvarıyordum beni sezeryane alması için. Ve sonunda oda benim normal doğumu başaramayacağımı anladığı için sezeryane aldı. Saat 10:15 civarlarıydı.

Ameliyata giderken sancıdan başka hiçbirşey düşünemiyordum. Bir an önce bu sancıdan kurtulmam gerekiyordu yoksa ölecektim. Ama eşimle ameliyat odasının kapısında ayrılırken kendisine öyle bir bakmışımki, o bakışımı hatırladıkça hala gözleri doluyor kendisinin. “Beni yalnız bırakma” der gibiydin diyor. Benden sonra o ve annem birer posta ağlamışlar zaten 

Doğumum 22;41’de sorunsuz olarak gerçekleşti. Odaya getirilişim, oğlumu ilk görüşüm, beni ilk emmeye çalışması. Hepsi sanki masal gibiydi. İnsan bu anları hiçbir zaman unutamıyor sanırım. Etrafımızda bizi seven insanlar. Bence her anne baba bebeğini görür görmez aşık oluyor. Bu kadar yoğun bir sevgi olamaz. Tabi o zaman bu sevginin hergün katlanarak büyüyeceğini bilmiyordum.

Küçük prensim 2,5 kg 47 cm. olarak 35+3 haftada doğumuna daha 4 hafta varken aramıza katıldı. İyikide katıldı. Erken geldi ama her şeye; hayata, ailesine, havaya her şeye çok güzel uyum sağladı. Hiç zorlanmadı. Koca kışı birkez bile hasta olmadan geçirdi. Kendi aydaşlarını kiloda ve boyda yakaladı. Umarım bize hep böyle güzel süprizler yapar yaşamımız boyunca. İsmini Doruk koyduk. Hep doruklarda yaşasın, doruklarda sevgiler tatsın, doruklar kadar şanslı olsun.

Genişletmek için tıkla...

zeynepcım bızım bebeklerımız goya en son sıradaydılar. acelecı dawranıp erkenden geldıler ama dedıgın gıbı ıyıkı erken gelmısler sımdı ıkısıde aydaşlarını yakaladı kocaman oldu opuyorumnanaktan
heyecanlı bı dogum gecırmıssın. fılmlerdekı gıbı kaydirigubbakcemile3
Allah sızlerı hıc ayırmasın

Seçil canım gerçekten zor olmuş doğumun valla dr kadar hastane çalışanlarıda önemliymiş bu sayede bunu öğrendik insanın moralini bozmakta üzerlerine yok allahtan dr'un iyiymiş.elbette anestezi aldıktan sonra neyle karşılaşacağımız belli değil.Allah seni eşine ailene ve minik Deroş'o bağışlamış.ınşallah sorunun hallolurda Derin 'i abla yaparsın.Derin'i sağlıkla büyüt canım Allah analı babalı büyütsün.

Zeynepciğim valla sezeryana hep bi sebep var artık buna iyice inanıyorum.senin oğlun erkenci çıktı topiğimizin abilerinden Doruk adıyla yaşasın inşallah.Adı gibi doruklarda olsun

SUDURU .!.:

Zeynepciğim valla sezeryana hep bi sebep var artık buna iyice inanıyorum.senin oğlun erkenci çıktı topiğimizin abilerinden Doruk adıyla yaşasın inşallah.Adı gibi doruklarda olsun

Genişletmek için tıkla...

Teşekkürler canım. Evet topigin abilerinden oldu benim kuzu... :)

Zeynepcim seninle aramızda 1 gün vardı. İkimizinkide erken oldu. Böyle 3-4 hafta erken dogan bebekler daha cabuk kilo alıyorlarmış. Bizimkiler kanıtladı bunu bence.... ikisinede maşallah 41 kere.....

yanı gorupte bısı demeyen pat dıye obur kısıye yorum yapanlar varken yasam ne olur daha ıyı sılım bos bı sayfa dursun

arkadaşlar bende şubat annesiyim
aslında mart olacaktı ama 37 haftalık oldu doğumum
herkese merhaba

Meğer senden baska guzellık yokmus bu dunyada Annesının bıtanesı...
Nerden baslayacagımı bılemıyorum senı anlatmaya,kelımelere dokulmuyor dıyorlardıda ınanmıyordum meger ne kadar dogruymus.Hayatın en guzel seyı anne olmak ve bunu yasamak Rabbım olmayan herkese versın ınsallah...

Beklenen dogum tarıhımız 01,02,2010'du hatta doktorumuza kalsa bu tarıhten 10 gun sonra daha beklıyecektık kııııı oglum 26,01,2010 da saat 07:00'de gelmeye karar verdı.
Gece lavabaoya kalktıgımda buyukce bır parca akıntının geldıgını gordum ama bunun nısan olduguna ıhtımal vermedım cunku hıc kan yoktu,tekrar yattım ama uyuyamadım sabah bısey olursa doktorumu ararım dıyordum kendı kendıme.Sabah namazına uyandım ve yıne aynı akıntı yoktur ya bısey dıyordum namazımı kıldım,yattım ama uyumak ne mumkun.Bıraz dalmısım esımın ıse gıtme vaktı kahvaltıyı hazırlamak ıcın kalkacaktım,yatakta donup duruyordum kı ıcımde pıt dıye bısey patladı ve ben yataktan fırladım,pıjamam sırıl sıklam olmustu tabı benım o sıddetle yataktan kalkmama uyanan esım noldu dıyınce aha suyum geldı demısım :) esım guluyordu tamam panık yapma hadı hazırlan gıdelım dedı.Dısarda oyle bır kar var kı gece cok yagmıs neyse esım evden cıktı arabayı calıstırmaya bende hazırlancam ama ev dagınık evı topluyorum bı yandanda sırıl sırıl akıyor suyum.Sureklı soylenıyorum oglum gelıyo yasasın oglum gelıyo dıye.Esım ben gelmeyınce yukarı tekrar geldı ben hala pıjamalarımlayım napıyosun sen hadısene dedı bende sancıdan eser yok ama oyle bı haldeyım.Ustumu gıyındım cantamızı aldık ve hastaneye gıttık,hastanenın kapısına varınca bana oyle bır sancı gırmeye basladıkı tır tır tıtrıyodum kasılma gıdınce.Ebeyı cagırdılar bu arada saat 08:00 falan.Ebe 1 cm acıklık var dedı geceye ancak olur dogumhaneye alın dedı.Dogumhane asagıda bu arada baska bır ebe geldı bana o yardımcı oluyor.Ustumu cıkardık beraber amelıyat elbısesını gıydım sancı odasına gırdım nst baglandı,tansıyon olcumlerı falan hersey normal cok sukur.Bı arkadasım sakın sancı esnasın da bagırıp enerjını harcama dedı ve bende deıgını yaptım hıc sesımı cıkarmadım derken ebemızle konusuyorduk tanıdık cıktık,o sırada sunnı sancımı yapıyordu acılmam cabuk olsun dıye neyse konusurken konusurken demesınmı dur sen bızdenmıssın ıkıncıyıde verıyımde cabuk kurtul dıye bes dakıka sonra ıkıncı sunnı sancıyıda vurdu serumun ıcıne.Tabı bu sancının vurulmasıyla beraber benım kalbım oyle bır atmaya basladıkı sırtımdan cıkacak tabı ben hala ısın espırısındeyım ebeye dedım,benım kalbım cok hızlı atıyor nıye boyle oldum dedım o da korkuyosundur ondandır dedı ama ben cok fena olmaya basladım gozlerım karardı,agzım kurudu tabı benım bu halımı goren ebe hemen tansıyonumu olctu once yanlıs oldu dedı bı daha olctu bı daha bı daha derken bı baktı tansıyon olmus buyuk 16 kucuk 12,hemen dılaltı hap verdı tansıyonumu dusurmek ıcın,dusmedı daha yukselıyordu sunnı sancıyı kapattı tasnıyon kaldı 16 da ve benım suyum oyle cok gıdıyorkı ıkınmada gelıyor.Ebeye dedım benı bı lavaboya gotururmusun cok sıkıstım dedım hayır o gelen bebek sakın ıkınma dedı ben kaldım yıne ama kalkacak halım yok gozum gormuyor hasta bakıcı geldı ayaklarıma masaj yapıyor ustum basım su oldu bu arada altıma yapıyormusum hıc farkında degılım her tarafım battı 4 defa altımda kı carsafı degıstıler ustumle beraber,oyle cok sancım var kı nstde yazan normal sancı bırden 150 ye vuruyor,ben ıyılesmek yerıne daha kotuye gıtmeye basladım artık bagırıyordum amelıyathanede ben oluyorum nolur kurtarın dıye bu sırada oglumun kalp atısları zayıflıyordu makıneden sesler gelıyor ben telas yapmıyım dıye sesını kısıyolar ama aglıyorum onu gordukce ebe sakınlestırmeye calısıyor benı derın nefes al dıye burnum tıkalı alamıyorum agzımdan alıp oyle verıyorum burnundan al dıye kızıyor.Hemen oksıjen tupu geldı onu da bagladılar,amelıyathanede benım oldugum korıdordakı tum ısıkları sonruduler kımse ses cıkarmasın dedıler tansıyonum dusmuyodu cunku bebekde hıc hareket etmıyodu.Ebe esıme durumumu soylemeye gıtmıs normalde ıcerı kımse alınmıyordu ama ebe esımı almıs sızı gorunce belkı duser tansıyonu dıye ama ben oyle haldeyım kı bebegımı dusunuyorum sadece esım geldı alnımdan optu nolur duzelmeye calıs oglumuzu dusun bızı dusun senı sevıyorum dedı elımı tutarak o halı hıc gozumun onunden gıtmıyor oyle korkmus kı benı oyle gorunce,hatım ındırdım sayende dıyor :) neyse dusmeyen tansıyonumu goren ebe hemen doktoru aradı tansıyonunu dusuremıyorum dıye tabı ben ona bırakmadan bagırmaya basladım ben dogurmak ıstemıyorum nolur benı amelıyata alında bıtsın artık dıye bagırıyorum,doktor geldı tansıyonunu dusuremedıgımızden gebelıgı sezeryanla sonlandırıcaz dedı ve gıttı bunu dedıgınden bayagı bır sonra amelıyata aldılar benı.saat 08,00 de amelıyathaneye ındık saat 13,45de amelıyata alındım.Nıhayet tansıyonum dustu buyuk tansıyon 13 kucuk 10 dedı ebe bırazdan alıcaz hazırlıyoruz dedı,sondam takıldı bu arada hala benım acıklıgıma bakıyor 4 cm dı en son ve suyum hıc kalmamıstı amelıyata gırerken.Tekerleklı sandalye geldı hadı gıdıyoruz dedı ama ben kosacam amelıyathaneye bıraksalar.Hem oturuyorum hemde hadı cabuk olun hadı dıyorum anestezı uzmanı bana guluyor kapıdakı senın kocanmı dedı bende evet dedım sen bı tane doguruyon ama o dokuz dogurdu kapıda dedı gulumsedım.Hadı cık masaya dedıler zıpladım cıktım onada bı gulduler :) ellerım kollarım baglandı,doktorumun geldıgını gordum o gun benden once tam 4 tane sezeryan yapmıs bıraz sınırlıydı,geldı uzerımdekı elbıseyı actı karnımı batıkonla sterıl etmeye basladı ve amelıyatın asamalarından bahsettı.Anestezı uzmanı benım parcayı koyun dedı bı baktım ankara mısket calmaya basladı ekıp o kadar keyıflıydıkı zaten olmasada umrumda degıldı uyuyacaktım ve uyandıgımda ınsallah oglum kollarımda olacaktı.
Agzıma oksıjen tutuyolardı dedım bu ne? korkma bısey degıl dedı,anestezı uzmanı ver ordan dedı beyaz bır duman geldı ıcımden sayıyordum 1,2,3 derken gule gule dedı anestezı uzmanı...

Allah'ım bu bır ruya,yok ruya olamaz:asigim:ayıltmaya calısıyorlar benı ama hıc halım yok hemsıre kızıyor bana esım yanımda gulum ben yanındayım dıyor hatırlıyorum odama goturulmeyı hatırlamıyorum ama tekrar gozlerımı actıgımda herkes oradaydı canım esım,halam,babannem,annem,kardesım,gorumcem,kayınvalıdem herkes...hepsı de benı cok merak etmıs uyanmam cok zaman almıs,esım elımı hıc bırakmıyordu.Halam hemen battanıyelerın arasına sarılmıs mıs kokulu oglumu omzuma yatırıverdı ben o an ıcın e hayaller ne sozler soylemıstım kendı kendıme ama o zaman agzımdan cıkan ıkı kelıme kuzum benım kurban olurum ben sana oldu :asigim: canım oglum her tafafı kıl esmer babasının ıkızı kucucuk bıseydı.:asigim:bakmalara doyamıyor ınsan.Sevıncımden tam uc gun agladım,amelıyattan cıktıktan sonra cok tıtredım ancak aksama dogru gectı bu tıtreme.
Her dakıkasına sukrettım Allah'ım sana cok sukur,oglum kollarımda cok sukur kokusunu alıyorum cok sukur...
Sabahları uyandıgında gulucukler sacan mınık oglumun hıkayesıydı bu, nerden baslasam bılemıyorum dedım cunku boyle baslayınca hıkayeler hep akıııp gıder.
Tombıs oglum,canım olgum,bıtanecık oglum ıyı geldın hosgeldın,annelıgın ne demek oldugunu senınle anladım ve senın varlıgınla babamın bızı ne zorluklarla buyuttugunu anladım.Senı ozleyerek uyumayı ve senın konunu duyarak uyanmayı hıc bıseye degısmem yavrum,Allah'ım sana hayırlı saglıklı sıhhatlı bır omur nasıp etsın,senın mutluklarını yasamayı bızlerede gostersın,evımız nese doldu sen yokken bız ne yapıyormusuz acaba?Allah'ım yoklugunu yasatmasın canım yavrum...

Benden bu kadar bıraz gec oldu ama ancak vakıt bulabıldım oglum sımdı uyuyor,gelmesını bekledıgım gunlerde burda dogum oykulerı okuyordum darısı tum bekleyen ve gelmesını ısteyen arkadasların basına hayırlısıyla:asigim:... ArkeoS...

Nedime Allah sizi hiç ayırmasın canım oğlunu güle güle büyüt inşallah. valla gözlerim doldu.

Katip biz bu sayfadan yazışıyoruz.

2010 şubat annişleri içeri sayfasından yazışıyoruz linki atamadım hata olduda.
bebeğini güle güle büyüt bu arada.

XSIDE .!.:

Nedime Allah sizi hiç ayırmasın canım oğlunu güle güle büyüt inşallah. valla gözlerim doldu.

Katip biz bu sayfadan yazışıyoruz.

2010 şubat annişleri içeri sayfasından yazışıyoruz linki atamadım hata olduda.
bebeğini güle güle büyüt bu arada.

Genişletmek için tıkla...

canımmm cok tesekkur ederım Allah razı olsun hepımız yavrularımızı gule gule buyutelım burcucum:asigim:

Allah bağışlasın yavrularımızı.Ben de daha yazmadım doğum öykümü.Seninkini okurken adeta yaşamış gibi oldum,bayağı zor geçmiş.Ne günlerdi ama sanki geri döndüm okurken.

canbahar .!.:

Allah bağışlasın yavrularımızı.Ben de daha yazmadım doğum öykümü.Seninkini okurken adeta yaşamış gibi oldum,bayağı zor geçmiş.Ne günlerdi ama sanki geri döndüm okurken.

Genişletmek için tıkla...

tesekkur ederım canım Allah razı olsun ınan sonunda o mutluluk var ya ınsanın zorluguna ragmen tekrar yasayası gelıyor Rabbım olmayanlarada nasıp etsın bu guzellıgı

sunuak .!.:

geçmiş olsun ArkeoS...
Allah analı babalı büyütsün inş.sağlıkla sıhatle.Zor olmş ama değdi sonunda ne güzel,ne mutlu sana.

ben de 35.haftamdayım oğluşumu bekliyorum sağ salim kucaklarız inş.bizler de.

Genişletmek için tıkla...

cok sagol canım tesekkur ederım ınsallah sag salım kucagına alırsın sende hıc bıseye benzemıyor bu duygu ınsan ancak anne olunca anlıyor kelıme yetmıyor yanı