Yuvadan uçma zamanı geldi galiba
Ne çabuk büyüdüm ne çabuk evleniyorum
Daha dün gibi hatırlıyorum uçak sesinden korkup annemin kucağına koştuğumu
Köpeğimle oturup dertleştiğimi sokakta arkadaşlarımla oynadığım ip atladığım günleri
ıçimde öyle bir hüzün var ki sanki istemeyerek gidiyorum zannedersin
Sevdiğimle mutlu bir yuva kurmaya gidiyorum
Ama bir yandan da gitmek istemiyorum işte
odamdan nasıl ayrılırım.Şu çalışma masası
Ders çalışırım diye alınmıştı ama üzerinde ancak 2 3 defa ders çalışmışımdır
Yatağım, kaç gece ağladım yorganımın altında.
Şu dört duvarlarla ne çok derdimi sevinçlerimi paylaştım ne çok haykırdım sessizce
Bir tek onlar duyuyordu beni onlarda sessizdi benim gibi
Gelinliğim hazır her şey hazır 39 gün kalmış yuvadan uçmaya
Babamla hiç anlaşamam hep uzak olmuşuzdur birbirimize
Evde bir sessizlik sabah kahvaltıları eskisi gibi neşeli geçmiyor babam sürekli suskun annem ağlamaklı abim sürekli öpüp kokluyor
Eşyalarım toparlanıyor yavaş yavaş ev boşaldı sanki
Meğer ne çok ıvır zıvırım varmış
Şimdi ben gidiyor muyum?
Kendi evimin kadınımı olucam annem gibi güzel yemek yapabilirmiyim
Annem gibi cefakar olabilrmiim
Çok şeylere göğüs gerdi sırf bizim için çocukları için çok acılara katlandı
Acaba bende aynı annem gibi olabilirmiim
Sinirliyim biraz biraz değil oldukça
Duygularımı da pek belli edemem
Ama her gece yastığa başımı koyduğumda sessizce ağladığımı da yüce Rabbimden başkası bilemez
Sessizce yaşarım hüznümü sessizce ağlarım hep yaptığım gibi
Hep içimde büyütürüm içimde saklarım
Anne ben gitmek istemiyorum senden ayrılmak istemiyorum
Geceleri korkarak uyandığımda abim yanımdaki yatakta uyuduğu halde koşarak senin yanına gelirdim
Ne babamın sıcaklığı ne abimin
Hiçbiri beni güvende hissettrmez sadece senin yanına koşardım senin kokunu duyunca hiç korkmazdım .
Ya geceleri yine kâbus gördüğümde sana ihtiyaç duyursam…