HİÇ BEBEĞİM OLMAYACAK MIYDI?
Hiç bebeğim olmayacak mıydı? Sonuçları olumsuz da olsa her ay içimde yeşerttiğim umutlarım ne olacaktı? Ya “Belki içimdesindir artık bebeğim” diye konuşmalarım? Ya duyduğum bebek kokuları? Ya rüyalarımdaki meleğim?
Hep hayalimdi bir kızımın olması... Sevgi dolu hayatımızı bir melek ile süslemek istedik. Bebek yapmaya karar verdiğimde heyecanla aldığım testlerin aylarca sonuçsuz kalacağından habersizdim. Her ay testteki tek çizgi değişmiyor, ben meleğimden biraz daha uzaklaşıyordum. Üzüntümü içimde yaşıyor, kimse üzülmesin diye sürekli tebessümle dolaşıyordum. Etrafimdaki sevdiklerimin beni teselli edecek mutlaka bir iki çift lafı oluyordu. Ben burnumda bebek kokusu, yüreğimde bebek hasreti ile güçlü duruyordum karşılarında. Tüm çocuklara sevgiyle bakıyor, kucağıma alıp sıcacık nefeslerini nefesimde hissetmek istiyordum. Umudumu yitirmeden hiç bıkmadan test alıyor, olumsuz sonuca inanmayıp bir test daha alıyordum. Test yapıp da tek çizgiyi görünce kocaman bir of çekip testi çöpe atıyordum. İçim içimi kemiriyordu çöpe atınca, belki 5 dk geçmemiştir diye hemen çöpü karıştırıyordum belki çift çizgi olmuştur hayaliyle. Sonuç hep aynıydı: Tek çizgi! Aylarca süren savaşımda bir rahatsızlık nedeniyle hamile kalamadığımı öğrendiğim an yüreğim savaşıyordu benim yerime. Hiç bebeğim olmayacak mıydı? Sonuçları olumsuz da olsa her ay içimde yeşerttiğim umutlarım ne olacaktı? Ya “Belki içimdesindir artık bebeğim” diye konuşmalarım? Ya duyduğum bebek kokuları? Ya rüyalarımdaki meleğim? Hepsi avucumdan uçup gitmişti. Oysa eczaneleri değiştiriyordum uğursuz diye, evin her yerinde test deniyordum belki bugün bu köşe iyidir diye.
ELİMİ KARNIMDAN ÇEKEMİYORDUM
Maalesef gerçek bambaşkaymış, canımdaki can. Tedavi ile olma şansı çok zor da olsa sevgisi hep içimdeydi bebeğimin. Beyaz düşlerimin yerini siyahlar almışken tedavinin birinci ayında bir test daha aldım, alışkanlık olmuştu artık. Testi yapıp dua okuyarak sonuca bir baktım ki çift çizgi. “Yok yok kesin yanlış, o kadar çok çocuk istiyorum ki testi bile çift çizgi görüyorum” diye söyleniyordum. Testi alıp evin odalarında gezdiriyordum “Allah Allah ışıklar nasıl yansıtıyor hala çift çizgi görüyorum” diye uyku sersemi dolaşıyordum evin içinde. Pencereyi açıp da ne ışık, ne uyku hali, ne çocuk isteği değildi gördüğüm, gördüğüm benim bebeğimdi. Gözyaşlarımı tutamıyor vücudumun titremesini önleyemiyordum. İmkansız olmuş, kalmamam gereken bir ayda, testin akla gelmeyecegi bir ayda ben bir anne adayı olmuştum. Ben artık hamileydim. O kadar beklemiştim ki bebeğimi, elimi karnımdan çekemiyor, bebeğimi kaybetmek istemiyordum. Eşimin yanına koşup “Bak ne görüyorsun tek çizgi mi çift çizgi mi?” diye sordum. “Çift çizgi ne oldu?” dedi. Tüm mutluluğumu paylaşmak için sıkıca sarıldım eşime. Eşim de nihayet baba adayıydı artık. O sadece “Çift çizgi iyi bir şey sanırım. Ama ne anlama geliyor?” dedi. O kadar imkansızdı bu haber bizim için ve doktorlarımız için. Telefonu açıp da “Alooo kalkın anneanne, teyze, babaanne oluyorsunuz” diye sabahın 7’sinde herkesi arayınca, bana inanan kimse olmadı. “Kim hamile?” diye sordu her aradığım. Neyse ki kendimizi toparlayınca büyük bir eğlence yapıldı akşama. Herkes mutlu, herkes umutlu, herkes başka bir heyecanlıydı artık. Ve ben bu yazıyı yazarken nefesini nefesimde hissettiğim, kokusunu duyduğum, hayalini kurduğum melek kızım, mucize CEREN’im tatlı uykusunda yanıbaşımda. Hoşgeldin mucize meleğim.