Yine ben..
Burda tonlarca konu açmıştım annemle çok anlayaşamayız ikimizin de sorunları var falan filan. Para konusunda kavga etmiştik bi kaç hafta önce, sürekli iş bul çalış falan diyip duruyordu.
Aylık aldığım 200 lira, okulum vakıf üniversitsi 1 öğün yemek 10 lira bir günlük yol param 5 lira. Bunların toplamı bile 300 ediyor zaten. Bir de mimarlık okuyorum almam gerek onca ıvır zıvır var. Okulda artık yemek yememeye başladım. Ve inanın 25 kuruşun hesabını yapıyorum.
Krediye (300tl) başvurdum eğer çıkarsa sanırım ocakta almaya başlıyorum. Krediye başvurmadan önce annemle babama siz de para vericek misiniz diye sordum onlar da bakarız dedi. Geçen annemin yumuşak anına denk geldim sanırım, parayı sürekli başıma kakıyorsun deyince o da sinirlenince söylüyorum işte falan dedi. Kredi gelince ben de sana 200 lira veririm ayda 500 olur zengin olursun vs vs konuştu.
Çok paragöz olarak anlaşılmak istemiyorum ama gerçekten yetmiyor, arkadaşlarımla beraberken yemediğimi görünce kendileri ısmarlamaya çalışıyorlar sürekli. Bi yere davet edilince çoğunlukla geri çevirmek zorunda kalıyorum o zaman da yanlış anlaşılabiliyor. Ayrıca giyim alışverişi de sorun. Alışverişe illa annemle çıkmam lazım para istesem e verdim ya sana para diyor. Beraber çıksak her giydiğime bir kulp takar onun burası açık şunun şurası açık, hiç utanman yok mu der moralimi bozar. (Gayet kapalı giyinen bir insanım kısa kollu bile giymem - babam sağolsun, yani açık dediği şeyler normal şeyler)
Bu sabah tekrar sordum vermiycem sana 200 lira dedi. Ben de dedim ki ama vercem demiştin ben şimdi sadece 100 lira fark için mi kredi alıyorum. (Bu arada durumumuz kötü değil gayet normal). Bağırdı hemen ailemin üstünden yük alıyorum diye düşünmüyor da 100 lira mı diyor falan diye. Tamam haklı ama bir de benim açımdan bakalım, 300 liraya yemek + yol + kırtasiye + giyim alışverişi yapmam lazım. Ve 100 lira için ilerde kaç tane maaşımı geri ödemeye yatırıcam. Yani ben en azından kendi giyim alışverişimi yapabilmek istiyordum, işte pantolondur çantadır gömlektir vs. Çünkü cidden annemle sorun yaşıyoruz alışverişte. Bişey almak istesem işte sen şöyle şöylesin ama biz sana yine de alıyoruz kıymet bilmiyorsun falan diyor. Ayrıca artık 20 yaşıma giricem kendi tarzımı oluşturmak ve kendi kendime alışveriş yapabilmek istiyorum.
Sizce haksız mıyım?
Burda tonlarca konu açmıştım annemle çok anlayaşamayız ikimizin de sorunları var falan filan. Para konusunda kavga etmiştik bi kaç hafta önce, sürekli iş bul çalış falan diyip duruyordu.
Aylık aldığım 200 lira, okulum vakıf üniversitsi 1 öğün yemek 10 lira bir günlük yol param 5 lira. Bunların toplamı bile 300 ediyor zaten. Bir de mimarlık okuyorum almam gerek onca ıvır zıvır var. Okulda artık yemek yememeye başladım. Ve inanın 25 kuruşun hesabını yapıyorum.
Krediye (300tl) başvurdum eğer çıkarsa sanırım ocakta almaya başlıyorum. Krediye başvurmadan önce annemle babama siz de para vericek misiniz diye sordum onlar da bakarız dedi. Geçen annemin yumuşak anına denk geldim sanırım, parayı sürekli başıma kakıyorsun deyince o da sinirlenince söylüyorum işte falan dedi. Kredi gelince ben de sana 200 lira veririm ayda 500 olur zengin olursun vs vs konuştu.
Çok paragöz olarak anlaşılmak istemiyorum ama gerçekten yetmiyor, arkadaşlarımla beraberken yemediğimi görünce kendileri ısmarlamaya çalışıyorlar sürekli. Bi yere davet edilince çoğunlukla geri çevirmek zorunda kalıyorum o zaman da yanlış anlaşılabiliyor. Ayrıca giyim alışverişi de sorun. Alışverişe illa annemle çıkmam lazım para istesem e verdim ya sana para diyor. Beraber çıksak her giydiğime bir kulp takar onun burası açık şunun şurası açık, hiç utanman yok mu der moralimi bozar. (Gayet kapalı giyinen bir insanım kısa kollu bile giymem - babam sağolsun, yani açık dediği şeyler normal şeyler)
Bu sabah tekrar sordum vermiycem sana 200 lira dedi. Ben de dedim ki ama vercem demiştin ben şimdi sadece 100 lira fark için mi kredi alıyorum. (Bu arada durumumuz kötü değil gayet normal). Bağırdı hemen ailemin üstünden yük alıyorum diye düşünmüyor da 100 lira mı diyor falan diye. Tamam haklı ama bir de benim açımdan bakalım, 300 liraya yemek + yol + kırtasiye + giyim alışverişi yapmam lazım. Ve 100 lira için ilerde kaç tane maaşımı geri ödemeye yatırıcam. Yani ben en azından kendi giyim alışverişimi yapabilmek istiyordum, işte pantolondur çantadır gömlektir vs. Çünkü cidden annemle sorun yaşıyoruz alışverişte. Bişey almak istesem işte sen şöyle şöylesin ama biz sana yine de alıyoruz kıymet bilmiyorsun falan diyor. Ayrıca artık 20 yaşıma giricem kendi tarzımı oluşturmak ve kendi kendime alışveriş yapabilmek istiyorum.
Sizce haksız mıyım?