Ya bu konuda bilginiz vardır o zaman benim oğlumun 2 yaş dönemi kısa bi süre sendromu oldu ama kolaylıkla atlattik. Kreşe başladı aşırı bir özgüven oluştu tamam güzel ama arkadaşlarına vuruyormuş kulak çekiyormuş inanın şok olduk yazın bi arkadaşı vardı o çok vuruyordu bizimki de önce duruyordu bir oldu iki oldu vurmaya başladı kendini savundu hadi neyse dedik ama uzuun bi süre görüşmediler ve böyle bir durumu yoktu. Kreşte vuruyormuş evde bize de vuruyor psikolog ne yapmamız gerektiğini söyledi tamam eyvallah da. Bu nasıl bir inattir bu nasıl herşeyin tersini yapmaktır istediği olmayınca nasıl bağırıp çağırmak kendini yere atmaktır anlatamam şirret bi çocuk oldu. Okul psikoloğu bu dönemde olabiliyor bazı çocuklarda dedi basa çıkamıyoruz eskiden alttan alırdık güzellikle anlatırdık davranışı biterdi 1 2 haftaya. Ama şimdi imkanı yok konusturmuyor bile.
Uzun oldu ama okuldan alırken öğretmeni dedi ki ben annemi istiyorum diye ağladı dedi. Ben de konuştum oğlum akşam gelip aliyorum ne güzel egleniyorsun seni bırakınca dedim falan sarildik bana desi ki sen evde hep yalnız mısın dedi ben de evet dedim başka çocuk mu düşünüyorsun hep dedi ben şok asla bunun lafı bile eşimle aramızda geçmedi çünkü düşünmüyoruz. Heralde dedim bunun hırçınlığı bu yaptıkları. Genel olarak dışarda iyi sosyal güleç iletişimi çok güçlü duygularını da çok iyi ifade ediyor öğretmenleri de dedi bunu ama bize karşı aşırı hircin ve inanın abartmıyorum ne tv izliyoruz ne başka bişey hep onunla oynuyoruz konuşuyoruz evet bazen sıkıcı oluyor bize ama tadını çıkarmaya çalışıyoruz yani niye bunu vize yapıyor nerede hata yapıyor olabiliriz.
Çoçuğunuzu gözlemlemeden,onunla sohbet edip oyun oynamadan yapacağım yorum isabetli olmayabilir.
Aile yapınızı ve ebeveynlik tarzınızı da bilmiyorum dolayısıyla nerde hata yapıyorsunuz? Ya da ciddi bir hata yaptınız mı?
Onu da bilmiyorum.
Yazdıklarınızdan hareketle söyleyebileceklerim:
*Çocuklar ilk defa evden bu kadar uzun saatler ayrı kalıp okula gittiklerinde davranış değişiklikleri ve istenmeyen davranışlar olabiliyor,bu normal bir durum çok endişe etmeyin.Zamanla ve okulda aldığı eğitimin etkisiyle çoçuğunuz doğru davranış kalıplarını pekiştirecektir.
*Öğretmeni ve okul danışman psikoloğu ile iletişiminizi sıkı ve güçlü tutun, onlar size yardımcı olacaktır.
*Hiç ilgisiz olmak kadar evde tüm zamanınızı ve ilginizi çoçuğunuza ayırmanız da sağlıklı bir durum değil.
Akşam okul dönüşünde,15-30 dk arasında iki ayrı periyotta ayıracağınız zaman dilimi çoçuğunuz için yeterli.Sonrasında kendi başına vakit geçirmeyi öğrenmesi lazım.Bu demek değil ki tamamen başıboş kalsın, arada kısa sohbetler olur,sorularına cevap verirsiniz ama tüm dikkatinizi, tüm akşam çoçuğunuza ayırmak zorunda değilsiniz.
*Muhtemelen vurma,kulak çekme vb davranışları sosyal öğrenme yoluyla bahsettiğiniz arkadaşından öğrenmiş.
Bu yaş grubundaki çocuklarda henüz empati ve vicdan gelişimi tamamlanmadığı ve çocuklar mantıklarıyla değil hisleri ile hareket ettiği için ceza,mola paspası,eleştiri,kızma vb. doğru yaklaşım olmayacaktır, sohbet esnasında arkadaşlarımızın canını yakmanın doğru olmadığını anlatmalısınız.
Kendi çocukluğunuzdan örnek verebilirsiniz,hikayeler üretebilirsiniz,
bu konuda yazılmış yaş grubuna uygun hikaye kitapları okuyabilirsiniz.
*Vurma ve benzeri istenmeyen davranışları düzeltmenin en iyi yolu söndürme yani davranış farkedildiğinde görmezden gelmedir.
Uyarı daha sonra yukarda bahsettiğim yöntemlerle yapılabilir.
*Olumlu davranışları fark etmek ve takdir etmek işe yarar.Burada dikkat edilmesi gereken şu:Çocuğu değil davranışı ve çabayı takdir ediyoruz.
-Çok akıllı bir çocuksun-hatalı övgü
-Arkadaşlarınla tartışmadan oynaman ne kadar güzel...-doğru övgü
Umarım yardımcı olabilmişimdir.
Yavrunuza sağlıklı ve mutlu bir ömür diliyorum.
Sevgiyle kalın...