2 Yaş Sendromu

Nixe

Guru
Kayıtlı Üye
1 Nisan 2007
255
0
selam arkadaşlar;
ıkı yaşında bir oglum var afacanmı afacan aşırı hareketli.benı acaıp yoruyor su anda ıkı yaşını üç ay geçti bazen çok inatcı oluyor kendıne gore kuralları var .bende sakın olmaya calışıyorum ama bazen çileden çıkartıyor beni.aslında bazen düşünüyorum kuralcı olması ıyı dıye ılerıde kendı kararlarını verebılme acısından.bana önerebılecegınız seyler varsa beklıyorumm.
 
nixe benim oğlumda aynı çok hareketli 1 dk durmuyor.2 yaşına 4 nisanda gircez.banadaaa tavsiye bekliyorum kıslar
 
oh be yalnız değilmişim bende kızım hiperaktif diye üzülüyodum.valla benm okumadığım dergi kitap vs kalmadı gb.okuduklarımı çocuğumda uygulayamıyorum.sadece ters psikolojiyi deneyin derim.inattan ne derseniz tersini yapıyolar veletler
 
Çocukların her yaşlarının bir sendromu var:))))

Tek çözüm sakinlik..
 
merhaba benimde oglum 14 nisanda 2 yaşına giricek. oda çok inatçı hareketli dediği şeyi mutlaka yapıyor. ve hayır dan yapmadan anlamıyor yardım lütfennnnnnn
 
sabır sabır arkadaşlar. o kadar çok şey okuyorum ki bu durumları atlatmak için ama her çocuk kendi kitabını kendisi yazıyor.
 
benimkide iki yaşını dört ay geçti,iki yaş sendromu diyorlar zaten,bu yaşlarda sizin sınırlanızı zorlayacaklar tabi ne kadar ileriye gidebilirim diye,ben çok sinirlendiğim zaman içimden 10'a kadar sayıyorum,sakinleştiğim an tekrar konuşmaya çalışıyorum oğlumla.
 
ay benimkide öle helede inada televizyonu gidip kapatıyo deli oluyorum komidinden tırmanıyo falan inatçı olcak diyodum ama her çocuk böle bu zamanda heralde
 
benim kızım da mart 5 te 2 yi doldurdu.maalesef arkadaşlar bu yaşlarda artık cocuklar kendilerinin de bu ailede bu dünyada tamamen var olduklarını ispata çalışıyorlar.ben de bu ailenin bir ferdiyim benim de isteklerim istemediklerim olacak demeye başlıyorlar.bende yaşadığım sıkıntıları bir pedegogla paylaştım.onun bana tavsiyelerini sizlerle paylaşayım.
 
1- kesinlik le ve kesinlik le onunda ailenizin bir ferdi olduğunu kabul edip istek ve arzularını önemseyin.
ancak yapılamyacak olumsuz istekleri cocuğunuzun zafiyetlerini kullanarak farkındalığınızı ama imkansızlığını anlatarak red cevabını verin
2-onun fert olduğunu ama hala sizin küçük ve yardımınıza ilginice çok muhtaç bir bebek olduğunu unutmayın.
3-yerine göre hayır deyin ve nedeni ni acıklayın.
4-henüz ilginize şevkatinize çok muhtaç bunu sakın unutmayın.
5-ona kendi kendine karar verebileceği noktalarda kısıtlama getirmeyin.özellikler kendi odası ve oyuncakları konusunda müdehale etmemeye çalışın kendine ait bir dünyası olmasını istediğini unutmayın
6-bu zamanlarda kendi kendine oynamak istemesini doğal karşılayın sıkmayın zorla başkaları ile oynamaya itmeyin.
daha da var dönecem müsadenizle:)))
 
bazen sınılernıyorum kendımı tutamıyorum ama bu bana ve cocuklarıma zarar verıyor tabıı.2 yasını bıtırecek 1 hafta sonra sevgılı oglum ve kendını yere atıp tepınıyor.her yerde hemde :))sabır ve sevgı ıle yaklaşmaktn baska bırsey gelmıyor elımızden en krıtık yaslar bunlar.karakterının temelını atıyoruz dawranıslarımızla.zor yorucu ama bır okadar da zevklı bır ıs bızımkısı **anneyız bız**hem ne demıslerNE EKERSEN ONU BICERSIN...
 
kızımyirmi aylık inanılmaz hareketli ve inatçı bir bebek kendi başına bilgisayar açıyor kapıyor karıştırmadğı dolap gözü yok ben topluyorum o dağıtıyor bazen çıldıracak gibi oluyorum.
 
kızlar benim kızım da 18 nisanda 2 yaşında olacak...hiç laf dinlemiyor.herşeyi kendisi yapmak istiyor,istediğini giymek için diretiyor,herşeye 'ben ben'diyor...işine gelmeyince de dayak yemiş gibi baba diye ağlıyor..
 
benimde oğlum haziranda 2 yaşına girecek ama burnumuzdan getiriyor heryeri karıştırı dağıtır kırar döker gözümün iiçne baka baka birazsesim yükseldimi çığlık çığlığa ağlar oynuyorum onunla ilgileniyorum abiside var zaten evde ama naifle.. çıldırtıyo bazen ben topluyorum arkamdan önümden o heryeri dağıtır . hareketli çenesi durmaz . ben yazarken o pc masasında ..yürüyüşe çıkarıyorum babasıda götürüyo parklara falan ama o ayrı işkence yüremk istiyo arabalar aldırmıyı bize elini tuturmuyo taşıt olmayan yerden gitsek önüne bakımıyo elimizi sürdükmü kusağımıza aldıkmı kendini yeden yere atıyo çığlık çığlığa bağırıyo gören dövüyoruz sanıcak rezil oluytoruz kuccamızda çığlık atarken getiriyoruz eve ama canımızı çıkartıyo yorgunluktan ölüyorum ya on çoğuğa bedel . ALLAH bize sabır versin sabrediyorum kendi kendime söğlenip dudruyorum .. başka çaremizde yok sabırdan başka..şuan koltuğunda oturyor ve avazı çıktığı kadar bana inat yaparcasına çığlık atıyor ve ben bakınca gülüyor küçük terminatörr..
 
sizlerin durumu yine benden iyimiş arkadaşlar...benim oğlumda iki yaşını iki ay geçti.yemek yemiyor....tükettiği tek gıda süt ve çorba..hemde hala biberon kullanıyor...bunlar bi yana öfke saldırganlık avaz avaz bağırmaları saatlerce sürüyor..yapma etme dediğimizde şiddete başvuruyorr.nolur bi çıkış yolu bulun bana kızlar..kendi sağlığımdan endişeliyim.sinirlerim tamamen bozuldu..ne laftan anlıyor oğlum nede sözden....
 
bayanlar benim ki de 33 aylık bitmiyor o inatları ve haşarılıkları..
ben yazın rahat ettim bol bol dışarda oynadık durduk..evdede yorulunca fazla bişey yapamadı..
ama aklınızda olsun bişey için inatlaştığında ondan vazgeçtirebilecek kadar ilginç yada dikkatini dağıtacak bişey bulmaktan başka çaremiz yok..tv ilemi inatlaşıyor, bilgisayarda bişey gösterin, tvyi unutana kadar oyalayın..
yemek mi istemiyor, balkona çıkın aşagıdaki arabaları sayana kadar bir iki lokma yedirebilirsiniz belki:) o nekadar inatsa biz anneler okadar değişik alternatifler bulmalıyız...
 
benım oglumun kreşının psıkologu bıze 2 yaş çocugun kendını bır bırey olarak kabul ettırme yaşıdır çocuk bu yaşta sızın dedıgınız herşeye hayır dıyecektır çocuk bu dönemı bırde ergenlık dönemınde yanı 14 15 yaşlarında yaşayacaktır mesela çocuk aç yemek yemıyor hayır yemıyecem dıyor sızde ona tamam yeme götürüyorum deyın bunu yaptıgınızda çocugun hayır cevabı etkısız olacagından yemek yemeyı kabul edecektır demıştı bunun gıbı şeylerde sızde onunla ınatlaşmayın kabul edın onunla ınatlaştıgınızda ınat onda bır huy olarak kalabılır oysakı bu geçıcı bır dönemdır bütün bu olumsuz sızı yoran davranışları zamanla geçecektır demıştı ve öylede oldu. bırde bu dönemde çocuklar yenı yenı konuştugu ıçın kendını ıfade edemeyınce asabı ve yaramaz oluyolar. zamanla geçıyo bız onların annesıyız sabır edecegız mecburen saglıklı olsunlarda yaramaz olsunlar allah hep ıyı ınsanlara denk getırsın yavrularıızı hayatları boyunca..........
 
benım oglumun kreşının psıkologu bıze 2 yaş çocugun kendını bır bırey olarak kabul ettırme yaşıdır çocuk bu yaşta sızın dedıgınız herşeye hayır dıyecektır çocuk bu dönemı bırde ergenlık dönemınde yanı 14 15 yaşlarında yaşayacaktır mesela çocuk aç yemek yemıyor hayır yemıyecem dıyor sızde ona tamam yeme götürüyorum deyın bunu yaptıgınızda çocugun hayır cevabı etkısız olacagından yemek yemeyı kabul edecektır demıştı bunun gıbı şeylerde sızde onunla ınatlaşmayın kabul edın onunla ınatlaştıgınızda ınat onda bır huy olarak kalabılır oysakı bu geçıcı bır dönemdır bütün bu olumsuz sızı yoran davranışları zamanla geçecektır demıştı ve öylede oldu. bırde bu dönemde çocuklar yenı yenı konuştugu ıçın kendını ıfade edemeyınce asabı ve yaramaz oluyolar. zamanla geçıyo bız onların annesıyız sabır edecegız mecburen saglıklı olsunlarda yaramaz olsunlar allah hep ıyı ınsanlara denk getırsın yavrularımızı hayatları boyunca..........
 
Bu 2 yaş sendromu denilen olay aslında şöyle özetleniyor. Bebek doğumundan itibaren anne ve babanın koruması altında ve bundan çok mutlu, kendini güvende hissediyor, sonra 18 ay civarı kişiliğinin farkına varıyor ve tercihlerini ortaya koymaya başlıyor. Anne hava soğuk diye kazak giydirmek istiyor ama o bu tercihi kendisi yapmak istiyor. Anne üşüyor diye çocuk da üşüyecek değil. Tabi böyle bir durumda anne-baba ilk önce duvara tosluyor, çünkü onların doğrularını sorgulayan bir birey birden bire çıkıveriyor. Aslında bu dönemi şiddetli geçiren çocukların ileride kendine güveni daha gelişmiş bireyler olacağı da savunuluyor. Önemli olan her iki tarafın da bu 18-36 ay dönemini en sağlıklı şekilde atlatabilmesi. Ebeveynlerin sabır konusunda kendilerini geliştirmeleri gerekiyor. Bence bu ilerisi için de güzel bir antreman. Nasıl olsa büyüyecekler, nasıl olsa büyüdüklerinde kendi bildiklerini yapacaklar.

Tabi bu durumda soru şu oluveriyor. Ne yapmalıyız? Yapılacak şey aslında çok basit. Karşımızdaki küçük insanların da birer birey olduklarını ve kendi tercihleri olacağını öncelikle kabul edeceğiz. Peki hava buz gibiyken kazak giymeye itiraz eden çocuğun göz göre göre hasta olmasına izin mi vereceğiz. Tabi ki hayır. Ama bunu çaktırmadan yapacağız. Bunun yöntemi ise daha basit, tercih etmelerini sağlayacağız. Hava soğudu kazak giy emri yerine; mavi kazağını mı bej kazağını mı giymek istersin diye soracağız. Ve seçtiği kazak pantalonuna hiç uymasa bile giydireceğiz. Böylelikle inatlaşmadan, güven telkin ederek bu dönemi aşmaya çalışacağız.
 
2 yaş sendromu


Yaklaşık 18 ay civarı başlayıp, bazen 36–42 aylara kadar devam edebilen, özellikle ebeveynler açısından anlaşılması ve dayanılması zor bir dönem olarak kabul edilir. Bu dönemde çocuk sürekli olumsuz davranabilir, söylenenleri özellikle yapmak istemeyebilir ve kendi isteklerinin, ne olursa olsun kabul ettirmek konusunda oldukça dirençli olabilir. Bunun sebebi doğumdan itibaren kendini anneyle veya primer anlamda gereksinimlerini karşılayan kişiyle bir bütün olarak gören çocuğun, yaklaşık 1 yaşından itibaren kendini ayrı bir birey olarak algılaması ve bunu keşfetmesiyle beraber de çevresine kabul ettirmek konusundaki çabasıdır.

Bu dönem her çocukta aynı derecede zorlukları kapsamaz. Bu zorlukların derecesi, çocuğun mizacı ve kendisine yönelik davranışların tarzıyla farlılık gösterebilir.

Burada önemli olan, her şeyden önce bu dönemde çocuğun içinde bulunduğu durumu ebeveynlerinin anlamasıdır.

Bireyselliğini keşfetmiş çocuk kapasitelerini de sorgulamaya başlar, bu da sınırların zorlanması demektir. Bu bireysel gelişim adına çok güzel ve yararlı bir şeydir ancak korkutucudur. Özellikle de nerede durması gerektiğini bilmeyen çocuk için çok korkutucudur. Bu dönemde ebeveynler tarafından sınırların çok net ve kesin çizilmesi, çocuğun içinde bulunduğu ortama güven duymasını ve böylece daha etkin bir şekilde kendine olan güvenini geliştirmesini sağlar. Ancak bir taraftan da çocuğun keşif ihtiyacının da bu dönemde karşılanması, kendi kendine başarabileceği şeyler konusunda da (yemek yemek, bazı giysilerini giymek veya çıkarmak, ellerini yıkamak, bir yere tırmanmak vs.) fırsat verilmesi gerekir.

Sınırları zorlamak adına ne yaparsa yapsın, "hayır"lar konusunda ailenin net ve kararlı olması ilerde çok daha güvenli bir birey olmasını sağlar. Burada ailenin çocukla sürekli iletişim kurması, neleri yapıp yapamayacağı konusunda nedenlerin de açıklanarak kuralların konması ancak bunun yanında kendini ifade edebileceği eylemlerin de olabildiğince fırsat olarak sunulması çok önemlidir.


alıntı...
 
X