2 yaş sendromu ve mutsuzluğum

mermaid2608

Popüler Üye
Kayıtlı Üye
16 Ekim 2015
2.860
2.429
43
Kızım 21 aylık. Doğuştan beri ağlamayı seven bir bebek. Kolik diyorlar ya ilk 3 ay öyleydi. Resmen saati vardı. 18.15 ağlamaya başlama saatiydi. Kırkı çıksın, ikinci kırkı çıksın, üç aylık olsun, 6 aylık olsun, yaşına gelsin diye diye 21 aylık olduk. Ama hala ağlıyor. Yaşıtlarına göre konuşma konusunda oldukça ileri. Normal cümleler kuruyor. Her derdini anlatıyor. Ama bu konuşma işi bizde daha fazla sıkıntı yaratıyor. Mesela arabayla ana yolda gidiyoruz, beni burda indirin, top oynayacağım, koşacağım diye ağlamaya başlıyor. O an mümkün olmayan bir istek. 24 saati kameraya almam lazım anlatmak için. Doğduğundan beri günde 3 - 4 saati dışarıda geçiriyoruz. Avm, restoran, dışaryda kahvaltı mümkün değil. Kesinlikle o an ilginç bir isteği olacak ve ortalığı yıkacak. Mesela dün sabah e bebeğe gidelşm, oyuncak alalım dedi. Gün içinde dikkatini dağıtıp duymazdan geldik. Akşam e bebeğe gidip oyuncak alalım diye saatlerce ağladı. Unutmuyor. Ağzımızdan çıkan her kelimeye o kadar dikkat ediyoruz ki. Aman duyup birşeyler istemesin diye. Bahçede yavru kediler var. Birimin gözü hafif iltihaplıydı.İlaç aldık. Sürdük.Bu defa gece nin bir vakti uyanıp ağlamaya başladı. Bebek kediye bakalım. Gözüne ilaç sürelim diye. O kadar inatçı bir şekilde istiyor ki anlatamam. Giydirmek, bez değiştirmek zaten olay. Ağlamayı da aşırı seviyor. 2 yaş sendromu mu nedir bu? Ağlasın bırakın diye ler var. Bu defa da kusuyor. Aşırı kusuyor. Burnundan bile çıkıyor. Dolayısıyla ağlasın bırak yapamıyoruz. Dikkat dağıtmak, müzik açmak, yiyecek bir şeyler vermek, konuşmak hepsini denedik. Sarılıp geçecek kızım yolu da varmış. Ama sarılmayı sevmiyor. Tecrübesi olanlar, lütfen yol gösterin. Geçecek mi? Kalabalık hiç bir yere gidemiyoruz. Sadece sokakta yürüyoruz ya arabayla Dolaşıyoruz.
 
hiç doktordan tavsiye aldınız mı?
Kendi doktorumuz var, düzenli gittiğimiz tabii. Ağlamaların çocuklar için normal olduğunu, kendilerinin bilişsel gelişiminde deşarj yöntemi olduğunu söyledi. Çok erken konuşup farkındalığı fazla olduğu için ne görse ben yapacağım der, benlik oluşma süreci dedi. Ama iş doktorların teorik anlatımıyla aynı olmuyor. İnsan o kadar sabırlı olamıyor çünkü. Biz de Yoruluyoruz.Her an birşey görüp ben yapacağım diyecek ve ağlayacak gerginliği de var.
 
inatciligi tam da yasinin normali.

ama anladigim kiziniz cok zeki, 21 aylikken bu denli ne istedigini iyi anlatabilmek buyuk kabiliyet.
belki bu sebeple bir yardim alabilirsiniz,

bilemiyorum yoksa kizlar mi boyle, benim 2 erkek cocugum da 21 aylikken anne baba ucak araba seklinde sinirli olduklari icin bana cok zeki geldi.
 
Kızım 21 aylık. Doğuştan beri ağlamayı seven bir bebek. Kolik diyorlar ya ilk 3 ay öyleydi. Resmen saati vardı. 18.15 ağlamaya başlama saatiydi. Kırkı çıksın, ikinci kırkı çıksın, üç aylık olsun, 6 aylık olsun, yaşına gelsin diye diye 21 aylık olduk. Ama hala ağlıyor. Yaşıtlarına göre konuşma konusunda oldukça ileri. Normal cümleler kuruyor. Her derdini anlatıyor. Ama bu konuşma işi bizde daha fazla sıkıntı yaratıyor. Mesela arabayla ana yolda gidiyoruz, beni burda indirin, top oynayacağım, koşacağım diye ağlamaya başlıyor. O an mümkün olmayan bir istek. 24 saati kameraya almam lazım anlatmak için. Doğduğundan beri günde 3 - 4 saati dışarıda geçiriyoruz. Avm, restoran, dışaryda kahvaltı mümkün değil. Kesinlikle o an ilginç bir isteği olacak ve ortalığı yıkacak. Mesela dün sabah e bebeğe gidelşm, oyuncak alalım dedi. Gün içinde dikkatini dağıtıp duymazdan geldik. Akşam e bebeğe gidip oyuncak alalım diye saatlerce ağladı. Unutmuyor. Ağzımızdan çıkan her kelimeye o kadar dikkat ediyoruz ki. Aman duyup birşeyler istemesin diye. Bahçede yavru kediler var. Birimin gözü hafif iltihaplıydı.İlaç aldık. Sürdük.Bu defa gece nin bir vakti uyanıp ağlamaya başladı. Bebek kediye bakalım. Gözüne ilaç sürelim diye. O kadar inatçı bir şekilde istiyor ki anlatamam. Giydirmek, bez değiştirmek zaten olay. Ağlamayı da aşırı seviyor. 2 yaş sendromu mu nedir bu? Ağlasın bırakın diye ler var. Bu defa da kusuyor. Aşırı kusuyor. Burnundan bile çıkıyor. Dolayısıyla ağlasın bırak yapamıyoruz. Dikkat dağıtmak, müzik açmak, yiyecek bir şeyler vermek, konuşmak hepsini denedik. Sarılıp geçecek kızım yolu da varmış. Ama sarılmayı sevmiyor. Tecrübesi olanlar, lütfen yol gösterin. Geçecek mi? Kalabalık hiç bir yere gidemiyoruz. Sadece sokakta yürüyoruz ya arabayla Dolaşıyoruz.

26 aylik oglum var. Soylediginiz her sey dogal surecin bir parcasi. Benim oglum da geceyarisi uyanip evi supurucem diye agliyor ya da illa ses cikaran arabasiyla yataga girmek istiyor. Normal olan uykulari bu ara cok bozuldu. Beni cok zorluyor, uykuya gecerken 1 saat ustumu ort, ortme, suyumu ver, verme diye agliyor. Cok yoruyor ama gececek, sabrediyorum. Kabul ettim artik.

Sizi diger konularinizdan biliyorum. Uzgunum ama sizin temel sorununuz cocugunuzu hala kabul edemeyisiniz. Cocugun her yaptigi size agir geliyor. Hayati kendinize zorlastiriyorsunuz. Bunlarin dogal surecin bir parcasi oldugunu kabul etmeyi deneyin.
 
oğlum da o aylarda aynen anlattığınız gibiydi. 3 yaşına girecek hala çok farklı değil. ama geçen yılki kadar uzun sürmüyor tutturması. konuşunca, anlatınca anlamaya başladı. 2 yaş civarı bir bebeğin en zorlu dönemi bence çünkü ne küçücük bebek ne de çocuk. bol bol sabır gerek. bıkmadan usanmadan neden o an o istediği şeyi yapamayacağınızı anlatın ve tutarlı olun. geçiştirmek doğru değil çünkü o zaman sorunun üstü örtülmüş oluyor sadece, başka zaman denemeye devam edecek. bir de tek bakım veren siz misiniz? oğluma ben işteyken anneannesi ve babaannesi dönüşümlü bakıyordu mesela. oğlum hepimizi ayrı ayrı deniyordu, babaanne çok daha esnekti . bu da inat ve tutturma huyunu tetikleyen bir şey mesela. neden babaannesinin tamam dediği bir şeye ben demiyorum bunu çok sorgulardı oğlum.
 
inatciligi tam da yasinin normali.

ama anladigim kiziniz cok zeki, 21 aylikken bu denli ne istedigini iyi anlatabilmek buyuk kabiliyet.
belki bu sebeple bir yardim alabilirsiniz,

bilemiyorum yoksa kizlar mi boyle, benim 2 erkek cocugum da 21 aylikken anne baba ucak araba seklinde sinirli olduklari icin bana cok zeki geldi.
Ben aslında konuşmanın çok zeka ile ilgili olduğunu düşünmüyorum. Dil kasları, genetik yatkınlık, ekrandan uzak kalması ve bizim çok fazla etrafı basit şekilde anlatmamız etkili. Yetişikşn bir insan gibi konuşuyor. Az kalsın düşüyordum, ayağım takıldı, gözüm daldı, yatakta emziği buldum, ağzıma attım,anne kedi bebeğini emziriyor. Bu cümleleri çok rahat kuruyor.
 
Çok yorucu gerçekten, bebeğim yok ama iki yaşta ne varsa tüm annelere sinir krizi geçirtiyor. Aşırı bilmiş ve inatçı oluyorlar, becerebilseler sonsuza kadar ağlarlar. Arkadaşımın kızı varken oturup iki kahve içemezdik, acayip bir dikkat çekme çabası vardı. Bizim apartmanın bahçesinde kedileri sevecekmiş diye, gece biz kahve içerken ortalığı yıktı, adeta yırtınarak ağladı. Zamanla duruldu tabi, ama arkadaşım ses yükseltip cezalandırıyor ve istediklerini yapmıyordu.
 
26 aylik oglum var. Soylediginiz her sey dogal surecin bir parcasi. Benim oglum da geceyarisi uyanip evi supurucem diye agliyor ya da illa ses cikaran arabasiyla yataga girmek istiyor. Normal olan uykulari bu ara cok bozuldu. Beni cok zorluyor, uykuya gecerken 1 saat ustumu ort, ortme, suyumu ver, verme diye agliyor. Cok yoruyor ama gececek, sabrediyorum. Kabul ettim artik.

Sizi diger konularinizdan biliyorum. Uzgunum ama sizin temel sorununuz cocugunuzu hala kabul edemeyisiniz. Cocugun her yaptigi size agir geliyor. Hayati kendinize zorlastiriyorsunuz. Bunlarin dogal surecin bir parcasi oldugunu kabul etmeyi deneyin.
Arkadaşların çocuklarını bakıyorum. İstanbulu gezmişler bu ara tatilde. Bizi düşünüyorum mümkün değil. Biz her yerden saçlarımız dikilmiş geliyoruz. Hatta arkadaşım giyinmiş makyaj yapmış. Biz tuvalete gidecek vakit bulsak çok şükür diyoruz. Çamaşırı, bulaşığı her şeyi gizli yapıyoruz. Ufak görevleri de kabul etmiyor. İlla ki onun dediği, onun dediği şekilde olacak. Sabah bez topunu getirmiş. İçini aç dedi. Anlattım. İçi açılmaz topun. Açılabilen bir şey değil. Makasla kes o zaman dedi.ve kesmeyince 1 saat ağladk
 
yaa :) anılarım canlandı bırden
evet bu surecler gercekten sıkıntılı ... zor ama ınanın zamanla herseyı kolaylasıyor
sımdı kendısını aglayarak ıfade etmesı cok normal :) ne yapsın bacak bacak ustune atıp bugun menumuz bu olsun mu desın annesı soyleyın ne yapsın tabı aglayacak

sız o esnada derın nefes alın bende bebek oldum bende agladım dıye kendı kendınızı telkın edın bebek olmak cocuk olmak buyumek daha zor onlar ıcın hayat daha zor bunu dusunun
her aglayarak ıstedıgı seyı kesınlıkle vermeyın agladıgın ıcın anlamıyorum duymadım aglamadan kendını ıfade et dersınız devam edın ısrarla azalacaktır aglaması

duyup ıstemesın duydugu seyı unutmuyor aglayarak ıstemesın dıye dıkkatlı konusuyoruz demıssınız
ıstedıgı bırsey oldugunda sımdı alamayız cunku... dıyerek mantıklı acıklama yapın o agglayacak bagıracak kıyametı koparacak sakın kalıp aynen sakın ses tonuyla devam edın

bır sure sonra gercekten azalıyor duzelıyor cozuluyor
 
Benim kızım da 2 yaşında ve evet 2 yaş çok zormuş.
Benimkide bu aralar herşeyi dışarı atıyor mesela mandalları balkondan aşağı atıyordu bir kaç kere kızdım yapmayı bıraktı ama şimdide birşeyleri dökmeye başladı Su istiyor veriyor bir yudum içip yere döküveriyor. Acılı turşu falan çok sever. Acılı şalgam içecem dedi bir yudum aldı gerisini halının üzerine döktü kızdım. Şimdi evde yapamiyor ama anneannesigile gidince evde yapamadıklarını orda yapıyor çünkü onlar kızmıyor ne bulursa balkondan aşağı atıp sonra bir de kahkaha atıyor. Taze meyve suyu yapıyor anneannesi bir yudum alıp döküyor ben kızınca dinlemiyor çünkü orda anneannesi ve dedesi kızmayınca 😔 bide bu aralar en ufak birşeyde ağlıyor...
Mesela oyuncağını atıyor "ama oyuncak kırılır uff olur ağlar" diyorum. "Hayıyy atacaaam" diyor. Sonrada ağlaya ağlaya diğer odaya gidiyor ben gidip kucağıma almazsam ağlama devam ediyor 🤷🏻‍♀️
 
Arkadaşların çocuklarını bakıyorum. İstanbulu gezmişler bu ara tatilde. Bizi düşünüyorum mümkün değil. Biz her yerden saçlarımız dikilmiş geliyoruz. Hatta arkadaşım giyinmiş makyaj yapmış. Biz tuvalete gidecek vakit bulsak çok şükür diyoruz. Çamaşırı, bulaşığı her şeyi gizli yapıyoruz. Ufak görevleri de kabul etmiyor. İlla ki onun dediği, onun dediği şekilde olacak. Sabah bez topunu getirmiş. İçini aç dedi. Anlattım. İçi açılmaz topun. Açılabilen bir şey değil. Makasla kes o zaman dedi.ve kesmeyince 1 saat ağladk
aglaman bıttıgınde tekrar konusuruz deyıp dıger tarafa donerdım ben olsam
kayıtsız kalırdım yanı :)
 
Çok yorucu gerçekten, bebeğim yok ama iki yaşta ne varsa tüm annelere sinir krizi geçirtiyor. Aşırı bilmiş ve inatçı oluyorlar, becerebilseler sonsuza kadar ağlarlar. Arkadaşımın kızı varken oturup iki kahve içemezdik, acayip bir dikkat çekme çabası vardı. Bizim apartmanın bahçesinde kedileri sevecekmiş diye, gece biz kahve içerken ortalığı yıktı, adeta yırtınarak ağladı. Zamanla duruldu tabi, ama arkadaşım ses yükseltip cezalandırıyor ve istediklerini yapmıyordu.
Hepsi aynı diye kendimi sakinleştirmeye çalışıyorum ama inanınki dişlerimi sıkmaktan çenem ağrıyor. Kızmıyorum, sesimi yükseltmiyorum. Sakin sakin anlatıyorum. Duymuyor ki beni
 
Oğlum23 aylık oldu ağzımızdan ne çıkacak diye korkuyoruz bizde . Ağlama krizleri bitmiyor. Evi temizlemem imkansıza yakın sinir krizi geçiriyor . Sebebi de o yapacakmış tamam eline bez veriyorum benim elimdekini istiyor mesela . Giydirmeye çözüm buldum açıkçası konuşuyorum sürekli ama anlatıyorum . Bir oyuncakla 1 dk dan fazla ilgilenmiyor . Sürekli soru soruyor konuşması geri ne yazık ki . Sürekli kitap okuyup nesneleri açıklayorum . Neyi sorsak gösteriyor bildiği şeyleri bile milyon kere anlatıyorum asla durmuyor sormaya devam. Bez değiştirme işine nedenlerini anlatarak adapte ettim açıkçası hala bazen istemiyor eline poşet vs veriyorum . Bence bi pedagog ile görüşün kusana kadar böyle davranması çok zor
 
Benim kızım da 2 yaşında ve evet 2 yaş çok zormuş.
Benimkide bu aralar herşeyi dışarı atıyor mesela mandalları balkondan aşağı atıyordu bir kaç kere kızdım yapmayı bıraktı ama şimdide birşeyleri dökmeye başladı Su istiyor veriyor bir yudum içip yere döküveriyor. Acılı turşu falan çok sever. Acılı şalgam içecem dedi bir yudum aldı gerisini halının üzerine döktü kızdım. Şimdi evde yapamiyor ama anneannesigile gidince evde yapamadıklarını orda yapıyor çünkü onlar kızmıyor ne bulursa balkondan aşağı atıp sonra bir de kahkaha atıyor. Taze meyve suyu yapıyor anneannesi bir yudum alıp döküyor ben kızınca dinlemiyor çünkü orda anneannesi ve dedesi kızmayınca 😔
Hepsi farklı demek ki. Atma, dökme, kırma huyu yok. Her oyuncağı, oynadıktan sonra kutusuna yerine koyuyor. Vurma huyu yok. Çekmece Karıştırmaz.Ama inat ve ağlaması yedi bİzi.eşimdd çarpıntı oluyor artık kendini aıkmaktan
 
O aylar için normal. Oğlum da ondan 5 ay büyük. Rahat rahat gezip bir yerlerde oturmak mümkün değil. Giydirmesi mesele, bana bağımlı gibi. Çok vuruyor, çok döküp saçıyor. Ama bir şey istediğinde biz dikkatini dağıtabiliyoruz. İnat ettiğinde tane tane anlatıyorum istediği şeyin neden olmayacağını. Mesela akşam parka bisikletle gidemeyiz çünkü sabah gittik, şimdi akşam oldu, uyku vakti yaklaşıyor, hava karanlık ve soğuk diyoruz. Gerekirse ağlasın. Böyle böyle öğrenecek hayatı. Ama sen kızına türünün son örneği muamelesi yaptığın için biliyorum ki yine çareler çaresiz kalacak. Çünkü o şöyle, o böyle... Dolayısıyla verecek bir tavsiyem yok.
 
Hepsi aynı diye kendimi sakinleştirmeye çalışıyorum ama inanınki dişlerimi sıkmaktan çenem ağrıyor. Kızmıyorum, sesimi yükseltmiyorum. Sakin sakin anlatıyorum. Duymuyor ki beni
aynen devam valla cok ıyı gıdıyorsunuz anne survıvor olmussunuz sız :)
hep bu yasta kalmayacak elbet buyuyecek ve bu hallerı gececek en azından bunu bılıyoruz :)
 
Oğlum23 aylık oldu ağzımızdan ne çıkacak diye korkuyoruz bizde . Ağlama krizleri bitmiyor. Evi temizlemem imkansıza yakın sinir krizi geçiriyor . Sebebi de o yapacakmış tamam eline bez veriyorum benim elimdekini istiyor mesela . Giydirmeye çözüm buldum açıkçası konuşuyorum sürekli ama anlatıyorum . Bir oyuncakla 1 dk dan fazla ilgilenmiyor . Sürekli soru soruyor konuşması geri ne yazık ki . Sürekli kitap okuyup nesneleri açıklayorum . Neyi sorsak gösteriyor bildiği şeyleri bile milyon kere anlatıyorum asla durmuyor sormaya devam. Bez değiştirme işine nedenlerini anlatarak adapte ettim açıkçası hala bazen istemiyor eline poşet vs veriyorum . Bence bi pedagog ile görüşün kusana kadar böyle davranması çok zor
Çok kolay kusan bir çocuk. Mesela sabah kahvaltıda yumurta soydum, birazcık yakın koymuşum ona, baktım öğürüyor. Ne oldu dedim? Yumurta koktu dedi. Kusma konusunda bana benziyor sanırım. Sizinkinin de benzermiş davranışları. Ben saatlerce anlatırım, gezdiririm, oynarım yeter ki ağlamsın
 
O aylar için normal. Oğlum da ondan 5 ay büyük. Rahat rahat gezip bir yerlerde oturmak mümkün değil. Ama bir şey istediğinde biz dikkatini dağıtabiliyoruz. İnat ettiğinde tane tane anlatıyorum istediği şeyin neden olmayacağını. Mesela akşam parka bisikletle gidemeyiz çünkü sabah gittik, şimdi akşam oldu, uyku vakti yaklaşıyor, hava karanlık ve soğuk diyoruz. Gerekirse ağlasın. Böyle böyle öğrenecek hayatı. Ama sen kızına türünün son örneği muamelesi yaptığın için biliyorum ki yine çareler çaresiz kalacak. Çünkü o şöyle, o böyle... Dolayısıyla verecek bir tavsiyem yok.
Ayy neler Anlatıyoruz.hangi yollardan. Yaratıcılıkta sınırları Zorluyoruz.Keşke öyle karanlık olduyla ikna olsa. Ya da azcık ağlayıp bitirse.
 
Ben aslında konuşmanın çok zeka ile ilgili olduğunu düşünmüyorum. Dil kasları, genetik yatkınlık, ekrandan uzak kalması ve bizim çok fazla etrafı basit şekilde anlatmamız etkili. Yetişikşn bir insan gibi konuşuyor. Az kalsın düşüyordum, ayağım takıldı, gözüm daldı, yatakta emziği buldum, ağzıma attım,anne kedi bebeğini emziriyor. Bu cümleleri çok rahat kuruyor.

tmam bu konuda sorun yok diyorsaniz. o zaman diger konular normal diyelim.

ben ne yapardim onu yazayim ama sizin verdiginiz ornekler uzerinden.

Bebek magazasina gitme istegi : Sabah soylemis ve unutur diye gecistirmissiniz. Burada ya kesin sekilde bugun gidilmeyecek deyin, ya da gidilecekse goturun. Unutmuyorlar ve de dediginiz gibi daha buyuk tepki veriyorlar.

Gece kedi meselesi: Gece ben acikcasi uzun uzun sundan soyle bundan boyle diye anlatmam, zaten kendi kafam da kaldirmaz. Simdi uyku zamani derim, ne derse desin, ne isterse istesin, cevap hep ayni, simdi uyku zamani yarin konusalim.

Disarida bir sey icin tutturmak: Bu konu cidden cok zor, bir de cocukla ilgilenen herkesin ayni tepkiyi vermesi gerekiyor o da zorlastiriyor. Ben mesela her seferinde inatlastiginda o aktiviteyi bitirme taraftariydim, esimse bastan hic disari cikmamak taraftariydi, sahsen biz o donem bunu yonetemedik. Ama ne yapmayi secerseniz secin, cocuga bakan diger kisilerle ayni karari almaya calisin, tavsiye olarak bunu soyleyebilirim sadece.
 
X