Ah onu bi tanısanız inanın bu şekilde söylesem annemi arar altınları kızınız yemiş bana geri ödeyin der o karaktersizlikte .
Zor bir durum... Maddi gücünüz vardır umarım, yoksa da aileniz sahip çıksın size..tek diyeceğim bu
Birikimim var biraz . Ailem de yanımda hiçbi şeyi düşünme yanındayız diyorlar
Altınlar geline aittir ona bilezik mi takmışlar düğünde :) korkmanızı gerektiren bir durum yok bak kısa bir bilgilendirme :
İnanın zaten bana taktıkları 5 bilezik başka bi şey yok . Düğünde takılan çeyrek , para hepsine ailesi el koydu tek kuruş bile vermediler . Onun da derdi belası o 5 bilezik. Sanki bana dünyayı takmış gibi davranıyor . Bu kadar çifkef paragöz olduğunu hiç belli etmedi nasıl oynadı senelerce bilmiyorum
sizinle tek farkımız sizin eşiniz kumar oynuyor, bendeki de saklı gızlı alkol ve bence ınkar etmesıne ragmen hap kullanımı vardı. bende sakladım gızledım ha bıraktı ha bırakıcak deyıp bekledm. herkes esımı ıyı bılıyor ıyı de bı adam sankı, ya duzelırse ya ben pısman olursam dıye cok korktum sonuc 3 sene sonra bır de baktım kı beklemeye o kadar alısmısım kı hala ıstedgım adam olmaısnı beklıyorum. hayal kuruyorum duzeldıgını falan düşlüyorum. ama uzgunum hayallerımızle gercek farklı. ben bosanmak ıstedgmı esımle de paylastım. üzerimden buyuk bı sıkıntı kalktı sankı. sonra kı hayatımı dusundum.
Bende çok tartışma yaşadım altınlar yüzünden en sonunda borç yüzünden hepsini bozdurmak zorunda kaldım o yüzden çok hassas konu benim için başka kadın aynısını yapsın hiç istemem
yerine koymakta ayrı mesele .. zaten hep böyle yaparlar bana da 4 bilezik takmışlardı bence dediğimi dikkate al sonra insan çok pişman oluyor ..
okurken daraldım benHerkese merhaba…
Öncelikle yazacaklarım uzun olabilir ama ricam okuyup yorum yapmanız ,yorumlar benim için çok önemli . Şimdiden teşekkür ederim.
Ben 2 senelik evliyim. 28-29 yaşındayız. Uzun süren bir sevgililik sonrası evlendik. Bu süreçte çok az beraberdik uzaktan devam etti ilişkimiz . Bazı şeyleri fark etmiştim aslında düzelir ,belki değişir umuduyla devam ettim. Çok kez evlenmekten vazgeçtim, istemedim ama o çok ısrar etti ben de bir cesaret mi desem ne desem kabul ettim.
Altlı üstlü oturmak istiyordu kesinlikle istemediğimi belirttim ama ailesiyle bir problem olmayacağına dair defalarca söz verdi. Maddi durumum yok kiraya çıkamam dedi. Tabiki öyle olmadı çok kez problem oldu evlendiğimizden beri ailesi yüzünden de çok kez tartıştık . Annesinin abartı hareketleri,gece yarıları kapımızı çalması, sürekli onlarla olalım diye ısrarları, oğlunu gün içinde defalarca araması, mesajları yazsam satırlar yetmez . Ama her seferinde eşim beni haksız buldu , “ailemi sevmiyorsun , nankörsün” tarzı söylemlerde bulundu .
Bu olayların dışında biz nişanlıyken eşimde öfke problemleri olduğunu sezdim ve ayrılmak istedim ama o düğün stresine bağladı geçecek dedi. Ama her konuda benimle kavga ediyordu . Evlendik bi gün sonra eşimin kumar oynadığını ve yüksek miktar borcu olduğunu öğrendim . Tahmin edersiniz kavga , gürültü. Söz verdi bir daha yapmayacağım diye . İnanmadım Tabiki ama daha 1 gün olmuş evleneli yani ayrılsam bi türlü ayrılmasam bi türlü. Bi şekilde borcu kapattı ve yine tekrar oynadı . Sonra yine kapattı şu anda yine borç var . Geçim sıkıntısı, anlayışsızlık , annecilik , ilgisizlik vs derken bu 2 sene nerdeyse tamamen tartışarak geçti . Ve sinirlendiğinde kapılara bi şeyler fırlatıp bi yerlere vurup küfürler ediyor. Başlarda tepki veriyordum ama şu an beni sindirdi sanırım bana vurur diye tepki gösteremiyorum bu durum çok zoruma gidiyor.
2 sene bu şekilde ben aşırı stres oldum hergün ağladım neden evlendim diye hep pişman oldum . Bu stres bende yoğun bi şekilde sağlık anksiyetesi olarak patlak verdi . inanılmaz derecede ağrılarım var çoğu zaman panik atak eşlik ediyor ama yine eşim dediğim insan ortada yok . Ona göre benim hiçbi yerim ağrımıyor temizlikten yemekten kaçmak için bu bahaneyi buldum! Sürekli başka bi doktora gidiyorum bi yerim bitiyor bi yerim başlıyor .Ben anksiyeteyi bile düzgün yaşayamıyorum,ev bir gün toplanmasa bin tane laf yemek bi gün yapılmasa işitmediğim söz kalmıyor üstelik sürekli işe gir para kazan diye baskı yapıyor . Bana karşı çok saygısız , hiçbi şekilde tahammülü yok . En ufak şeyde çocuk gibi azarlar , hor görür. Çok nadir iyi olur ama sonrası yine aynı tartışma , kavga. Bana bir yol gösterin lütfenÇocuk yok bu arada.
valla en ıyı yaptınız sey bu olmusÇocukları çok severim ama daha ilk gün bana attığı kazıkla bu adamdan çocuğum olsa ne olucak ne eğitim verebilecek diye düşündüm ve hep içimde çocuk düşüncesi uzaklık olarak kaldı . Çok teşekkür ederim, umarım
ben de yaşadım
eee hıc durmayın
Canım çok basitçe, yıllarını neden böyle harcıyorsun? 2 senedir neden her gün stres yaşatıyorsun kendine? İnsan kendine de ebeveynlik yapabilmeli. Kendine anne gibi yaklaş ve acı çektirmeyeceğine söz ver. Kendine şefkat göster, stres ortamından ve stres yaratan faktörlerden kendini ivedilikle uzak tut. Bu kocan olsa bile. Yaşın da genç, çocuk da yok. Ha çok aşıksan, evlilik terapistine gider bu iş çözüme ulaşabilir mi görürsünüz. Evde kendi kendinize bir şeyler düzelmeyecekHerkese merhaba…
Öncelikle yazacaklarım uzun olabilir ama ricam okuyup yorum yapmanız ,yorumlar benim için çok önemli . Şimdiden teşekkür ederim.
Ben 2 senelik evliyim. 28-29 yaşındayız. Uzun süren bir sevgililik sonrası evlendik. Bu süreçte çok az beraberdik uzaktan devam etti ilişkimiz . Bazı şeyleri fark etmiştim aslında düzelir ,belki değişir umuduyla devam ettim. Çok kez evlenmekten vazgeçtim, istemedim ama o çok ısrar etti ben de bir cesaret mi desem ne desem kabul ettim.
Altlı üstlü oturmak istiyordu kesinlikle istemediğimi belirttim ama ailesiyle bir problem olmayacağına dair defalarca söz verdi. Maddi durumum yok kiraya çıkamam dedi. Tabiki öyle olmadı çok kez problem oldu evlendiğimizden beri ailesi yüzünden de çok kez tartıştık . Annesinin abartı hareketleri,gece yarıları kapımızı çalması, sürekli onlarla olalım diye ısrarları, oğlunu gün içinde defalarca araması, mesajları yazsam satırlar yetmez . Ama her seferinde eşim beni haksız buldu , “ailemi sevmiyorsun , nankörsün” tarzı söylemlerde bulundu .
Bu olayların dışında biz nişanlıyken eşimde öfke problemleri olduğunu sezdim ve ayrılmak istedim ama o düğün stresine bağladı geçecek dedi. Ama her konuda benimle kavga ediyordu . Evlendik bi gün sonra eşimin kumar oynadığını ve yüksek miktar borcu olduğunu öğrendim . Tahmin edersiniz kavga , gürültü. Söz verdi bir daha yapmayacağım diye . İnanmadım Tabiki ama daha 1 gün olmuş evleneli yani ayrılsam bi türlü ayrılmasam bi türlü. Bi şekilde borcu kapattı ve yine tekrar oynadı . Sonra yine kapattı şu anda yine borç var . Geçim sıkıntısı, anlayışsızlık , annecilik , ilgisizlik vs derken bu 2 sene nerdeyse tamamen tartışarak geçti . Ve sinirlendiğinde kapılara bi şeyler fırlatıp bi yerlere vurup küfürler ediyor. Başlarda tepki veriyordum ama şu an beni sindirdi sanırım bana vurur diye tepki gösteremiyorum bu durum çok zoruma gidiyor.
2 sene bu şekilde ben aşırı stres oldum hergün ağladım neden evlendim diye hep pişman oldum . Bu stres bende yoğun bi şekilde sağlık anksiyetesi olarak patlak verdi . inanılmaz derecede ağrılarım var çoğu zaman panik atak eşlik ediyor ama yine eşim dediğim insan ortada yok . Ona göre benim hiçbi yerim ağrımıyor temizlikten yemekten kaçmak için bu bahaneyi buldum! Sürekli başka bi doktora gidiyorum bi yerim bitiyor bi yerim başlıyor .Ben anksiyeteyi bile düzgün yaşayamıyorum,ev bir gün toplanmasa bin tane laf yemek bi gün yapılmasa işitmediğim söz kalmıyor üstelik sürekli işe gir para kazan diye baskı yapıyor . Bana karşı çok saygısız , hiçbi şekilde tahammülü yok . En ufak şeyde çocuk gibi azarlar , hor görür. Çok nadir iyi olur ama sonrası yine aynı tartışma , kavga. Bana bir yol gösterin lütfen
O kadar beni anlatmışsınız ki . Burda yabancıyım çevrem yok. Edinmek için tanıdığı insanlara gittim geldim hep ama kimse kapımı açmadı. Onda bile bana dedi ki “sen ciddi duruyorsun senden çekinip gelmek istememişlerdir” . Ya bunda bile bana bi şeyler yıkıp kendimi değersiz hissetmemi sağladı. Dediğiniz gibi ailesi ile geçinirsem iyiyim gözünde yoksa yok. Kendim gibi davranmaktan çıktım nerdeyse olmuyor böyle 2 senede kendimi ruhen de bedenen de tanıyamaz oldum
Aşk kalmadı ki nefret ettirdi kendinden içimde olan sevgiyi de yok etti . İlk zamanlar aile terapistine gitmeyi teklif ettim . Bana sorun sende . Ben neden geleyim dedi. Oraya deliler gidermiş vs dedi. Bu kadar cahil bu kadar sığ
İşim yok maalesef atanmam gerek bunun için. Ama eğitimim var lisans mezunuyum . Evlendiğim ilk gün pişman etti beni zaten son belli sadece uzatmaları oynadık
Nasıl atlattınız peki
İnanın evlilikten , erkeklerden nefret ettirdi beni . Boşandıktan sonra değil evlenmeyi sevgili olarak bile birini hayatıma almayı düşünmüyorum . Erkekler hiçbi şeyi hak etmiyor.
sizi çok ıyı anlıyorum boşanmayı dunyanın sonu gibi hissediyoruz aşırı pişman olacakmısız gibi bir his cok sevıyorum onsuz pişman olurum gibi dusunuyoruz beynımız belkı de bunu oynuyor ama sevdgımız kadar sevılmedıgımız yerde kalmakta kendımıze haksızlık değil mi? sızın ıcın savasmayan sızı oldgunuz gıbı sevmeyen kendınızı sureklı açıklamak zorunda kaldıgınız ılıskıye mı layıksınız . lutfen bunları da duşünün
