Evet azıcık büyüse en azından uyanıkken ağlamadan oyalanabilse hayat boyu birbirlerine yoldaş güzel olur zorlukların yanında. İlk paragrafta söylediğinize katılıyorum itici gelmiş olabilir ama evlat hasreti ile sınanmak bizim elimizde olan bişey değil ki hiç birimiz bişey yapamayız bu konudaO yazmasın bu yazmasın diye konuya eklemek itici oluyor esasında ama çocuklarıyla ilgili sıkıntı yaşayanlara ben şu kadar yıldır çocuk hasreti çekiyorum yazılmasını da doğru bulmuyorum. Herkes birşeylerin eksikliğini çekiyor, başkasına ayıp olur diye hiç konu açılmasın o zaman.
Benim çocuklarımın arasıda 2 buçuk yaş. İkisi de uykusuz çocuklardı bende ilk sene çok zorlandım. İlk aylarda ev işleri için yardım almama rağmen üstelik. Biraz zamana ihtiyacınız var. Büyük olan kreşe başlayacakmış zaten siz sürekli gelen biri bulamazsanız bile en azından haftalık temizlik için yardım alın. Ailenizden de bir süre yardım alabilirsiniz bunun da sıkıntısını çekmeyin.
Bizim küçük 3 yaşında şuan ve iyi ki bu yaş aralığı olmuş diyorum çünkü birbirlerine arkadaş oldular. Biraz zamana ihtiyacınız var sadece.
Linçlenmek su yüzden aklıma geliyor çoğu kişiye göre iyi şartlarda yasıyorum Allah sağlıklı iki evlat verdi ama ben şükretmeyi bilmiyorum. Bunların farkındayım ama elimde değil devamlı hayatımı mahvettiğimi düşünüyorum tam rahat edecekken tekrar en başa döndüm diyorumNeden hep linclenmek akliniza geliyor? Siz de bir insansiniz. Elbette ki sukur sagliklilar. Fakat bende ayni sizin gibi dusundugum icin sadece tek cocuk da kaldim. Calismaktan ona bile bakamadim ki genellikle kayinvalidem , annem ilgilendi. Bazen vicdanim yokluyor. Keske tam anlamiyla güzel baksaydim. Ama dusundum de hep calistim basimi kaldiramadim. Bir taneye bile duzgun bakamazken bu kosullarda 2. Dusunemem . Haklisiniz , sadece haklisiniz demeye geldim.
Ben aslında büyük kızım kreşe başladıktan sonra yardımcı her gün gelmesin diye düşünüyordum çünkü evde yabancı bir kadınla olmak da ayrı bir zorluk bence. İyi yanları da var tabi.Benimde au an iki tane ufak cocugum var aralri 3 yas her gun biri yardima geliyor bende yardimci ariyorum olmuyor cunku buyuk ilgisiz kaliyor tv telefon vermek zorunda kaliyorum cok uzuluyorum vicdan azabi hissediyorum ben psiman degilim de yardimci sart yani sizi anliyorum bende buyugu krese verene kadar yardımcı ile idare edicem yoksa buyuk cocuklara gunah oluyor ve tabi bizlere. Cocugu olmayanlar var diye sikayet etmeye hakkimiz yok diye bisey yok cocuk bakmak dunyanin en zor isi.
Evet sartların iyi olduğunun farkındayım gerçekten o yüzden yazdıklarım şükürsüzlük gibi algılanabilir. Lohusa depresyonu ilkinde yaşamadım ama bunda yasıyorum bence de yardım almayı düşündüm ama yüzümüze burdan güvenemem kimseye online olanları araştırmam lazımSahip olduğunuz şartlar bir çok insana göre daha iyi bununda farkındasınız ve bu nedenle linç gelmesin diyorsunuz. Bence zaten linçlenecek bir durum yok.
Lohusa depresyonu yaşıyor olabilir misiniz , gebelik sürecinde de çok iyi değilmiş zaten psikolojiniz. Bu ihtimal bence epey kuvvetli görünüyor. Maddi olarak da çok sıkışık olmadığınızı anladım yazdiklarinizdan. Kendinize yapabileceğiniz en büyük iyilik bu konu için profesyonel yardım almak. Lütfen ertelemeyin/göz ardı etmeyin.
Güzel günleriniz olsun.
Ay ilk kızım emerek uyurdu Allah korusun benden başka kimse uyutamazdı emmeyi bıraktık rahatladım biraz. Annem bile derdi ikinci olsun direk ayağımda sallamaya alıştırcam emerek uyutmak zor. Büyük kızım uyku akıyor gözünden ki öğle uykusu çoktandır uyumaz yine de uykum yok uyumayalım diyor zorla yatırıyorum hadi kalkalım diyor uykusuz bebek çok zorEmziriyorsanız emerek uyutmaya çalışın
Olmadı ayakta sallayın
Bnm 2. Oğlum alerjik bebekti farkedene kadar hiç uyumaz hep huysuz olurdu. Farkedince de birşey değişmedi uykuyu sevmiyor adam zorla uyutuyorum hala. Dışarı çıkınca rezil olup geri dönüyoruz. İstedikleri anında olsun istiyorlar. Allah kolaylık versin ne diyeyim
Katılıyorum size benim kotam tek çocukmuş 2. Çocuk benim neyime ama bunu çok geç farkettim eşimin baskısı bi anlık gaflet mi diyim basiretim mi bağlandı diyim neyse ne olan oldu hayatımı mahvettim işte.. diğer önerileriniz için teşekkür ederimÖncelikle mükemmel olmaya çalışmayı bırakın. Evde 2 çocuk değil , 2 bebek var. Salın herşeyi. Kontrol, organizasyon, rutin hepsini bırakın bir süre. 2. çocuğu karakterinize göre çok erken yapmışsınız. Bende zora gelemem, çabuk bunalırım. Kızım aşırı zor bir bebekti ve ben 2. çocuğu direk onun 5-6 yaşına erteledim. Siz biraz gaza gelmişsiniz
Yemekleri çok yapın, buzluğa koyun. Çocuk yemekleri dahil. Özellikle yabancı sitelerde ve Pinterestte çok tarif var. Çocuklara ev kıyafeti miktarını arttırın ki tek seferde çok kıyafet yıkayın ,bir iki gün gitsin. Mümkünse eve robot süpürge alın , süpürsün silsin. Yüzsüzleşin anneye kardeşe gurban olan falan deyin çocukları alsınlar biraz ,hiçbir şey yapmadan uzanın veya uzun uzun duş alın. 2 bebek demek kaos demek herşey süper gibi davranmayın, sonunda kimse plaket vermeyecek size. Boşverin 2 yıl. Sonra istediğiniz düzene dönersiniz tekrar
Evet çok doğru aileme bile bazen dert yanıyorum sonra eeee sen kendin istedin derler diye korkuyorum ki hamileyken bile yüzüm gülmedi stres ve panikten. Bazen aileminde dediği oluyor evdeki hesap çarşıya uymuyor işte planladığın gibi olmuyor diye susuyorum ne diyebilirim ki2 gün sonra 2. Bebeğim geliyor. Ve aralari 2 buçuk yaş olacak. İlk kızım sakin ve uyumlu olmasına rağmen çok korkuyorum. Bu cadı olursa diye
Planlı da olsa, zorlanabilirsiniz. Toplumumuzdaki bu baskı yüzünden psikolojimiz daha çok bozuluyor zaten. 2 tane bebeği olan bir annenin hislerini dile getirmesi bile suç oluyor. Aileniz bile sizi eleştirir diye yardım istemekten cekiniyorsunuz. Öncelikle rahatlamak için profesyonel destek alın. Tanımadığınız biriyle elestirilme korkusu olmadan konuşun. Siz gerginlikten kurtulunca daha kolay olacak herşey emin olun.
Keşke doğurmasaydın .O zsmanda tek çocukla bıle kenfıme zamanÖncelikle linç tayfa gelmeden söyliyim Allah isteyen herkese hayırlı zamanda evlat versin inşallah. Konu evlat sahibi olamamaktan tamamen bağımsız.
Artık psikolojimin iyice bozuk olduğunu düşünüyorum. Planlı hamilelik sonucu 2 kızım var. Küçük 2 aylık araları 2,5 yaş. Yapı gereği çok anaç bi insan hiç olmadım. Rahatıma da aşırı düşkündüm. İlk bebeğimden çok cektim özellikle uyku konusunda. Hayalim hep tek çocuğumun olması herşeyiyle ilgilenebilmek bölünmemekte.Ama eşim 2. Çocuk illa olmalı arayı açmadan rahata alışmadan diye diye beynime işledi. Ayrıca bana her gün gelecek bir yardımcı tutacağına söz verdi. Biraz da ona güvenerek 2. Çocuğu yaptım ama hamileliğim boyunca çok pişman oldum İkisine birden yetememe ve ilk kızımın henüz bebek olması vs stresli bi hamilelik geçirdim. Eşim söz verdiği gibi bana yardımcı ayarladı. Aslında bi Kadınla tüm gün beraber olmak beni çok zorladı ama mecburdum. Kadın hasta olup işten ayrılmak istediğini söyledi. Yeni birini aradık arıyoruz ama malesef küçük bi yerde yasıyorum ve su an sezon dolayısıyla günlük işlerden çok para kazanıyor kadınlar. Yardımcı bulamadık henüz. Büyük kızım 1.5-2 ay sonra kreşe başlayacak bu 2. Bebekten bağımsız bir konu yani tek çocuk da olsaydı kreşe göndermek istiyordum.Eşim de sabret kreşe gittikten sonra biraz rahatlarsın diyor. Eşim yoğun çalışıyor yorgun oluyor ama işten gelince çocuklarla ilgileniyor ama bana yetmiyor.
Su an o kadar zorlanıyorum ki Allah’a isyan etmeye başladım her gün neden yaptım nasıl yaptım bile bile hayatımı mahvettim bu düşüncelerden kurtulamıyorum iki çocuğum da uykusuz malesef dinlenmeyi geçtim ilk kızımın yemeğini zor yapıyorum. Anneler ablam vs var yardım da ediyorlar ama kimseye yük olmak istemiyorum. Onlar da yoruluyorlar benim yüzümden. Evdeki hesap çarşıya uymadı eve her gün gelen yardımcım olsa kimseye minnet etmek zorunda kalmayacaktım. Su an devamlı çocuk taşımak zorundayım ya da biri eve gelmek zorunda ya da çocuklardan birini götürmek zorunda ikisi ile bir idare edemiyorum. Ve bu durumu kabullenemeyip devamlı modum düşük dolaşıyorum aklımdan geçenler Allah’ın gücüne gidecek beni cezalandıracak diye devamlı diken üstündeyim.napıcam bilmiyorum yine söylüyorum lütfen şükret biz on kere tüp bebek denedik olmadı vs diyecekler yazmasın.
Keşke dogurmasaydın tek çocukla bile kemdıme zaman ayıramıyorum derdın .Tek cocuk olsa bıle synı tepkılerı verırdın .Bana boyle gelıyor .Öncelikle linç tayfa gelmeden söyliyim Allah isteyen herkese hayırlı zamanda evlat versin inşallah. Konu evlat sahibi olamamaktan tamamen bağımsız.
Artık psikolojimin iyice bozuk olduğunu düşünüyorum. Planlı hamilelik sonucu 2 kızım var. Küçük 2 aylık araları 2,5 yaş. Yapı gereği çok anaç bi insan hiç olmadım. Rahatıma da aşırı düşkündüm. İlk bebeğimden çok cektim özellikle uyku konusunda. Hayalim hep tek çocuğumun olması herşeyiyle ilgilenebilmek bölünmemekte.Ama eşim 2. Çocuk illa olmalı arayı açmadan rahata alışmadan diye diye beynime işledi. Ayrıca bana her gün gelecek bir yardımcı tutacağına söz verdi. Biraz da ona güvenerek 2. Çocuğu yaptım ama hamileliğim boyunca çok pişman oldum İkisine birden yetememe ve ilk kızımın henüz bebek olması vs stresli bi hamilelik geçirdim. Eşim söz verdiği gibi bana yardımcı ayarladı. Aslında bi Kadınla tüm gün beraber olmak beni çok zorladı ama mecburdum. Kadın hasta olup işten ayrılmak istediğini söyledi. Yeni birini aradık arıyoruz ama malesef küçük bi yerde yasıyorum ve su an sezon dolayısıyla günlük işlerden çok para kazanıyor kadınlar. Yardımcı bulamadık henüz. Büyük kızım 1.5-2 ay sonra kreşe başlayacak bu 2. Bebekten bağımsız bir konu yani tek çocuk da olsaydı kreşe göndermek istiyordum.Eşim de sabret kreşe gittikten sonra biraz rahatlarsın diyor. Eşim yoğun çalışıyor yorgun oluyor ama işten gelince çocuklarla ilgileniyor ama bana yetmiyor.
Su an o kadar zorlanıyorum ki Allah’a isyan etmeye başladım her gün neden yaptım nasıl yaptım bile bile hayatımı mahvettim bu düşüncelerden kurtulamıyorum iki çocuğum da uykusuz malesef dinlenmeyi geçtim ilk kızımın yemeğini zor yapıyorum. Anneler ablam vs var yardım da ediyorlar ama kimseye yük olmak istemiyorum. Onlar da yoruluyorlar benim yüzümden. Evdeki hesap çarşıya uymadı eve her gün gelen yardımcım olsa kimseye minnet etmek zorunda kalmayacaktım. Su an devamlı çocuk taşımak zorundayım ya da biri eve gelmek zorunda ya da çocuklardan birini götürmek zorunda ikisi ile bir idare edemiyorum. Ve bu durumu kabullenemeyip devamlı modum düşük dolaşıyorum aklımdan geçenler Allah’ın gücüne gidecek beni cezalandıracak diye devamlı diken üstündeyim.napıcam bilmiyorum yine söylüyorum lütfen şükret biz on kere tüp bebek denedik olmadı vs diyecekler yazmasın.
Kocam devamlı tek çocuk olmaz deyince ben de acaba ilerde pişman olur muyum diye bu yükün altına girmek istemedim yani bana ilerde senin yüzünden bu çocuk yalnız kaldı böyle oldu diyebilir diye düşündüm. Madem ikinci çocuk olacaktı o zaman arayı açmadan peş peşe olmalı ki birbirlerine yoldaş olsunlar dedim fikrimcesiz hatayı başta yapmışsınız
Kendinize güvenerek değil kocanıza güvenerek 2. Yi dünyaya getirmişsiniz.
Kocam çok ısrar etti yardımcı tutacağına söz verdi diye çocuk yapılmaz ki
Yardımcı tutacak imkan varsa kreşe verecek imkanınız da vardır. Kreşe verin madem sizde çalışır gün içinde özlersiniz belki
Evet haklısınız imkanlar bi çok insana göre çok fazla bunu annemde diyor ne şartlarda büyüttük geçecek bu günler diye ben karamsarım sanırım.O kadar çok avantajınız var ki !
Birde iyi tarafından bakın...
Maddi gücünüz olmayıp yardımcı alamayacak durumda olsaydınız yemek, çamaşır , ütü de size kalsaydı ?
Aileniz yanınızda olmasaydı uzak bir şehirde tek başınıza olsaydiniz ?
Esiniz kreşe sıcak bakmasaydi ve okul çağına kadar ilk çocuğunuz sizinle kalsaydı ?
Bence bunlar hep artı şeyler
Benim bir tane kızım var Rabbim ona uzun ömürler versin. Akşam 7 de eve geliyorum yemek, bulaşık derken 8 buçuk oluyor, yorgunda olsam bir saat onunla oynuyorum sonra yıkayıp uyutuyorum gece 3-4 te uyanıyor kalkıp oyun oynuyoruz sabaha karşı uyuyor ve ben 7 de kalkıp işe gidiyorum topu topu iki üç saat uyuduğum oluyor. Öyle genç anne de değilim 37 yaşındayım ve kızım iki yasinda. Ev hanımı olsam, sizin imkanlarıniza sahip olsam üçüncü çocuğa bile bakmaya gözüm keserdi. Lohusa depresyonunda olabilirsiniz bir yardım alın bence
Psikolojik rahatsızlıklarda şartları kıyaslamayı çok doğru bulmuyorum. Ne güzel siz de arayışa girmişsiniz, inanin online tedavilerde epey etkili oluyor, inşallah güzel yanıt alabileceğiniz bir psikiyatr/ psikolog çıkar karşınızaEvet sartların iyi olduğunun farkındayım gerçekten o yüzden yazdıklarım şükürsüzlük gibi algılanabilir. Lohusa depresyonu ilkinde yaşamadım ama bunda yasıyorum bence de yardım almayı düşündüm ama yüzümüze burdan güvenemem kimseye online olanları araştırmam lazım