2 çocuklu hayata alışamamak

Keşke doğurmasaydın .O zsmanda tek çocukla bıle kenfıme zaman

Keşke dogurmasaydın tek çocukla bile kemdıme zaman ayıramıyorum derdın .Tek cocuk olsa bıle synı tepkılerı verırdın .Bana boyle gelıyor .
Siz yazınca bana da öyle geldi acaba ben hayattan zevk almayı bilmeyen rahatın battığı tiplerden miyim? Tek cocukluyken de yakındıgım zamanlar olmuştu ama şimdi o Halime dönmek için herşeyimi verebilirdim
 
Kendinize guvenmiyorken, ilk cocukta zorlanmisken 2. Cocugu eş istedi diye yapmasaydiniz keske.

Neyse allah hayirli uzun ömür versin. 2 aylik bebek, kolik mi? Yoksa pek bi zorlugu olmaz ama siz henuz logusalik etkisini atamamissiniz, yardim almaya öcü gibi bakmayin. Kardesiniz anneniz kim musaitse gelsin birini bulana kadar.

Esiniz de destekmis, temizlige yardimci alin, yemekleri anne yapsa, bence bir cok kisiye gore acayip avantajlisiniz.
Temizliğe yardımcı geliyor su an. Zaten ev işini gözüm görmüyor artık. Kolik mi diye ben de düşündüm ağlama krizleri oluyor ama genelde uyku saati gelip uyuyamadıgı için ağlıyor uyutmak için herşeyi deniyoruz sanırım en son sızıp kalıyor
 
Öncelikle kolaylıklar diliyorum ve bu sürecin geçici olduğunu söylemek istiyorum. Ben şu an sizin tek çocuklu halinizim. Aman arayı açma rahata alışma dediler hep. Diyorlarda.Yahu nedir bu cümle ne saçma ne anlamsız ve ne salakça. Alışırsam ne olacak her türlü bir insanın sorumluluğunu almak yeterince ve her durumda zor zaten. Bir insan büyütüyorsunuz içinizde. İçinizden çıktıktan sonra en zoru bu dünyada. Ben rahata alışayım kafam ruhum dinç olsun ki daha faydalı olayım evladıma her zaman yanında olayım dinlenmiş bir bedenle. Her sıkıntısında her sorusunda her dara düştüğünde ona cevap vereyim dolu dolu. Bunlar ancak ruhsal ve bedensel yönden sağlam ve sağlıklı bir anne ile olmalı. Yorgun bir bedene ve ruha yükledikçe yükle yükleri ve sorumlulukları. Çöktüğü zaman daha büyük bir yıkıntı olmaz mı? Herkes bir ezberlemiş rahata alışma. Ağızlarına kürekle vurulası insanlar.
Valla ben de o mantıkla yaptım bana da rahata alışma zor olur dediler hep halbuki kal dimi tek cocukla ikinci şart mı illa? Valla arkadaslarıma da söylüyorum çok zor iyice düşünün diye ama çevre 3. Cocukbile istiyor tabi herkesin mizacı farklı beni ilgilendirmez de. Yani kızım daha bir yasına gelmemişken elimdeki oyuncağı vermedi diye yalnız ondan kardeşi yok ondan diye diye beynime işlediler valla etki altında kaldım bende
 
Yeri geliyor biz şu kadar denedik uğraştık evlat sahibi olduk diyenler dahi bıkkınlık yaşıyor 7 24 gözlerinden kalpler fışkırarak bakmıyorlar yani çocuklarına burada da okuyoruz kaldı ki siz anaç biri değildim diyorsunuz normal bence. Hatanız ise eşinizin gazına gelerek ikinci çocuğu yapmanız olmuş. İlk çocukta herkes tecrübesizdir ancak ikinciyi bile isteye yapmak ben çocuk sevdiğime bakabileceğime emin oldum demektir. Ama şu da var sizde bir çok kişinin sahip olamadığı yardımcı imkanı var o kadar karamsar olmayın derim
 
Ben biriyle de tükeniyorum.kendinizi üzmeyin yasayip.hissettikleriniz cok normal kimse de linc edemez yani.
Ama sukur aileniz esiniz destekmis size ailenize yuk olmazsiniz biraz yardim almaliyiz her zaman onlarin da torunlari ayrica bir cocuk buyutmek bir mahalle ister demis eskiler cok hakli buldugum bir söz bu. Aileniz kendi evinde yapiyor yemek nasilsa fazla yapsinlar size de versinler bir sure derim bu yük olmak degil. Kiziniz zaten kreste ogle yemegini de yiyerek gelecek ara ogun ve aksam yemegi yeterli olacak.
Camasir bulasik vs bir rutin yapin cokta kasmadan oyle ayarlayin. Umarim yardimciyi da en kisa zamanda bulursunuz.
Allah kolaylik ve sabir versin saglikla buyutun insallah
Önce bir sakin olun siz sakin olursanız çoçuklarınızda sakinleşir lütfen giden günler geri gelmiyor bugünleriniz güzel günleriniz büyük kızınızın size çok ihtiyacı var sarılın koklayın sakinleştiğini görüceksiniz kolay değil çoçuk büyütmek önceliğiniz çoçuklarınız olsun sonra yemek kızınızla oynayarak yemek yapın sizinle vakit geçirirken oda mutlu olucak kolay gelsi
 
Valla ben de o mantıkla yaptım bana da rahata alışma zor olur dediler hep halbuki kal dimi tek cocukla ikinci şart mı illa? Valla arkadaslarıma da söylüyorum çok zor iyice düşünün diye ama çevre 3. Cocukbile istiyor tabi herkesin mizacı farklı beni ilgilendirmez de. Yani kızım daha bir yasına gelmemişken elimdeki oyuncağı vermedi diye yalnız ondan kardeşi yok ondan diye diye beynime işlediler valla etki altında kaldım bende
Kalmayacaksınız. Bundan sonra kalmayın. Mantıklı olun kendinizi en iyi kendiniz bilirsiniz, tanırsınız. Herkesin isteği kendine göredir. 4. Çocuk isteyen de insandır tek çocukla kalanda veya hiç istemeyende insandır. Bunlar gayet doğal istekler. Milletin demesine bakarsak kafayı kırmıştık çoktan.
 
Önce bir sakin olun siz sakin olursanız çoçuklarınızda sakinleşir lütfen giden günler geri gelmiyor bugünleriniz güzel günleriniz büyük kızınızın size çok ihtiyacı var sarılın koklayın sakinleştiğini görüceksiniz kolay değil çoçuk büyütmek önceliğiniz çoçuklarınız olsun sonra yemek kızınızla oynayarak yemek yapın sizinle vakit geçirirken oda mutlu olucak kolay gelsi
Haklisiniz ama alinti yanlis oldu galiba 😀
 
Anne kardeşlerle aynı şehirdesiniz ve çocuklardan birisinden birini bir nefes almalık da olsa götürme size alan açma şansları var, eve temizlikçi geliyor ve bulunduğu anda eve gelecek bir yardımcı seçeneği daha var. Bu kadar imkâna rağmen biraz abartmıyor musunuz icinde bulunduğunuz durumu? Benim oğlum 2.5 yaşında ve ben 2.5 aylık hamileyim bulunduğum şehirde ne kendi ailem ne kayınvalidemler var, doğum yaptığımda her şeyle kendim ilgileneceğim, hamile olmadan önce ikinci çocuk fikri beni çok korkutuyordu ama yaş araları açılmadığı için mutluyum, oğlumu iki numara doğmadan kreşe vereceğim zaten o yüzden psikolojik olarak fazla yıpranmaz, odası zaten ayrıydı her yönden aslında durumu ortamı hazırlamaya çalıştım o sebeple hiç kaygım endişem de yok.
Siz de elinizde bulunan imkanlara şükrederek hayatı daha yaşanılır kılın, bu şekilde hem kendiniz hem de çocuklar çok fazla yara alır
 
Öncelikle linç tayfa gelmeden söyliyim Allah isteyen herkese hayırlı zamanda evlat versin inşallah. Konu evlat sahibi olamamaktan tamamen bağımsız.
Artık psikolojimin iyice bozuk olduğunu düşünüyorum. Planlı hamilelik sonucu 2 kızım var. Küçük 2 aylık araları 2,5 yaş. Yapı gereği çok anaç bi insan hiç olmadım. Rahatıma da aşırı düşkündüm. İlk bebeğimden çok cektim özellikle uyku konusunda. Hayalim hep tek çocuğumun olması herşeyiyle ilgilenebilmek bölünmemekte.Ama eşim 2. Çocuk illa olmalı arayı açmadan rahata alışmadan diye diye beynime işledi. Ayrıca bana her gün gelecek bir yardımcı tutacağına söz verdi. Biraz da ona güvenerek 2. Çocuğu yaptım ama hamileliğim boyunca çok pişman oldum İkisine birden yetememe ve ilk kızımın henüz bebek olması vs stresli bi hamilelik geçirdim. Eşim söz verdiği gibi bana yardımcı ayarladı. Aslında bi Kadınla tüm gün beraber olmak beni çok zorladı ama mecburdum. Kadın hasta olup işten ayrılmak istediğini söyledi. Yeni birini aradık arıyoruz ama malesef küçük bi yerde yasıyorum ve su an sezon dolayısıyla günlük işlerden çok para kazanıyor kadınlar. Yardımcı bulamadık henüz. Büyük kızım 1.5-2 ay sonra kreşe başlayacak bu 2. Bebekten bağımsız bir konu yani tek çocuk da olsaydı kreşe göndermek istiyordum.Eşim de sabret kreşe gittikten sonra biraz rahatlarsın diyor. Eşim yoğun çalışıyor yorgun oluyor ama işten gelince çocuklarla ilgileniyor ama bana yetmiyor.
Su an o kadar zorlanıyorum ki Allah’a isyan etmeye başladım her gün neden yaptım nasıl yaptım bile bile hayatımı mahvettim bu düşüncelerden kurtulamıyorum iki çocuğum da uykusuz malesef dinlenmeyi geçtim ilk kızımın yemeğini zor yapıyorum. Anneler ablam vs var yardım da ediyorlar ama kimseye yük olmak istemiyorum. Onlar da yoruluyorlar benim yüzümden. Evdeki hesap çarşıya uymadı eve her gün gelen yardımcım olsa kimseye minnet etmek zorunda kalmayacaktım. Su an devamlı çocuk taşımak zorundayım ya da biri eve gelmek zorunda ya da çocuklardan birini götürmek zorunda ikisi ile bir idare edemiyorum. Ve bu durumu kabullenemeyip devamlı modum düşük dolaşıyorum aklımdan geçenler Allah’ın gücüne gidecek beni cezalandıracak diye devamlı diken üstündeyim.napıcam bilmiyorum yine söylüyorum lütfen şükret biz on kere tüp bebek denedik olmadı vs diyecekler yazmasın.
Ben de siZinle aynı durumdayım da tek avantajım aralarının 4.5 yaş olması. Tabi eşime bakarsak daha erken yapsaymışız, boşuna benim keyfimi beklemişiz. Erkeklere göre hava hoş zaten, eşinizi dinlemekle hata yapmışsınız. Birinci kucaktan inmeden ikimci Zor, okuyan çocuksuz arkadaşlara benden tavsiye. Benim de eşim yoğun çalışıyor, sabahtan akşama kadar bakıcılık yapıyorum. Üstelik ailelerimiz memlekette. Yani hayatım karardı sanmayın, doğal bir süreç yaşıyorsunuz. Bugün biz yaşıyoruz bunları bekarlar geziyor, yarın bizimkiler büyüyünce bekarlar evlenip aynı yollarda yürüyecekler 😂
 
Benim Allahim Eksikliklerini göstermesin üc tane evladim var. Üc bucuk sene icinde ücüncü kes anne oldum ve isteyerek yaptik. Evet zor ama ben önceliklerimi deyistirdim, sizde deneyin. Mesela temizliyi ön plana koymadim uyandiklarinda onlarla ilgilendim, uyuduklarinda bir gün temizlik yaptiysam öbür gün camasirlari yaptim. Ve unutmadan söyleyeyim, is hayatimada ara vermedim calistim. Yardimci tutmadim kendim, yemek yapanimda yoktu. Sadece hayata bakis acimi deyistirdim. Onlarin birgün büyiceklerini ve aslinda bu günlerin gecirdiyimiz en deyerli en kiymetli günlerimiz oldugunu, sonradan istesemde o günlere dönemiceyimin hep bilincinde olarak yasadim o gpnleri. Evet zor tataflari var bende yasadim, ama size sebepsih sarilip gülümsemeleri ve sizi yaptiklari seylerle gülümsetmeleri herseye deyiyor. Sizde güzel seyleri düsünün, telasi ve yetememeyi düsünürseniz kendinizi daha kötü bir piskolojiye sokarsiniz. Birde biz evlendinten sonra cok uzun zaman bekledik bebek sahibi olmayi hemen istemedik, ve en sonda artik gercekten benek hasreti cekmeye baslayinca karar verdik. Galiba o yüzdende bukadar etkilenmedik. Kendinize gün programi yapin, islerinizi bölün, ve keyfini cikartmaya bakin.
 
Anne kardeşlerle aynı şehirdesiniz ve çocuklardan birisinden birini bir nefes almalık da olsa götürme size alan açma şansları var, eve temizlikçi geliyor ve bulunduğu anda eve gelecek bir yardımcı seçeneği daha var. Bu kadar imkâna rağmen biraz abartmıyor musunuz icinde bulunduğunuz durumu? Benim oğlum 2.5 yaşında ve ben 2.5 aylık hamileyim bulunduğum şehirde ne kendi ailem ne kayınvalidemler var, doğum yaptığımda her şeyle kendim ilgileneceğim, hamile olmadan önce ikinci çocuk fikri beni çok korkutuyordu ama yaş araları açılmadığı için mutluyum, oğlumu iki numara doğmadan kreşe vereceğim zaten o yüzden psikolojik olarak fazla yıpranmaz, odası zaten ayrıydı her yönden aslında durumu ortamı hazırlamaya çalıştım o sebeple hiç kaygım endişem de yok.
Siz de elinizde bulunan imkanlara şükrederek hayatı daha yaşanılır kılın, bu şekilde hem kendiniz hem de çocuklar çok fazla yara alır
Kızım 6-7 aylıklen kendi odasında yatmaya başladı. Hamileliğimde arada eşim uyuttu ama kızım annem uyutsun diyordu. 3 yasına gelince zaten kreşe gönderecektim kardeşten bağımsız fikrim buydu. 2. Bebek doğdu kızım benim odamda benimle uymak istiyor yani ben ne kadar ortamı hazırlasam da olmayınca olmuyor. Büyük kızım la asla aramda sıkıntı yok kıskançlık yok yani onun çok etkilendiğini düşünmüyorum istekleri her zaman önceliğim dedim gibi rahatıma düşkünüm bu kadar imkana rağmen şikayet edebiliyorum
 
Şu an Bebek bekliyoruz ilk çocuk olacak ona yetemeyeceğimi düşündüğüm zamanlar oluyor. Kimse mükemmel değil hiçbir zaman dört dörtlük olmayacak.
Elinizden geldiği kadar çocuklarınıza yetmeye çalışın eksik kalan yerler olur. Ailenizin yardım etmesine izin verin. İstemeseler gelmezler. Bırakın yükünüzü alsınlar yardımcı bulana kadar.
 
Ben de siZinle aynı durumdayım da tek avantajım aralarının 4.5 yaş olması. Tabi eşime bakarsak daha erken yapsaymışız, boşuna benim keyfimi beklemişiz. Erkeklere göre hava hoş zaten, eşinizi dinlemekle hata yapmışsınız. Birinci kucaktan inmeden ikimci Zor, okuyan çocuksuz arkadaşlara benden tavsiye. Benim de eşim yoğun çalışıyor, sabahtan akşama kadar bakıcılık yapıyorum. Üstelik ailelerimiz memlekette. Yani hayatım karardı sanmayın, doğal bir süreç yaşıyorsunuz. Bugün biz yaşıyoruz bunları bekarlar geziyor, yarın bizimkiler büyüyünce bekarlar evlenip aynı yollarda yürüyecekler 😂
Valla ben su an tek çocuklu annelere özeniyorum hatta niye ağırlığımı koymadım bakcak olan bendim diyorum nutkum tutuldu resmen nasibi varmış 2. Bebeğinde yoksa çok çalışmadık olsun diye 🙄
 
Benim Allahim Eksikliklerini göstermesin üc tane evladim var. Üc bucuk sene icinde ücüncü kes anne oldum ve isteyerek yaptik. Evet zor ama ben önceliklerimi deyistirdim, sizde deneyin. Mesela temizliyi ön plana koymadim uyandiklarinda onlarla ilgilendim, uyuduklarinda bir gün temizlik yaptiysam öbür gün camasirlari yaptim. Ve unutmadan söyleyeyim, is hayatimada ara vermedim calistim. Yardimci tutmadim kendim, yemek yapanimda yoktu. Sadece hayata bakis acimi deyistirdim. Onlarin birgün büyiceklerini ve aslinda bu günlerin gecirdiyimiz en deyerli en kiymetli günlerimiz oldugunu, sonradan istesemde o günlere dönemiceyimin hep bilincinde olarak yasadim o gpnleri. Evet zor tataflari var bende yasadim, ama size sebepsih sarilip gülümsemeleri ve sizi yaptiklari seylerle gülümsetmeleri herseye deyiyor. Sizde güzel seyleri düsünün, telasi ve yetememeyi düsünürseniz kendinizi daha kötü bir piskolojiye sokarsiniz. Birde biz evlendinten sonra cok uzun zaman bekledik bebek sahibi olmayi hemen istemedik, ve en sonda artik gercekten benek hasreti cekmeye baslayinca karar verdik. Galiba o yüzdende bukadar etkilenmedik. Kendinize gün programi yapin, islerinizi bölün, ve keyfini cikartmaya bakin.
İnanın işler bi şekilde oluyor onları kafaya takmıyorum ama uyumayan sürekli ağlayan 2 aylık bebek zorluyor azcık uyusa büyükle ilgilenirim. Maşallah 3,5 senede 3 çocuk helal olsun tebrik ederim sizi
 
Lohusalık döneminde sayılırsınız bu çok normal..
Belliki ekonomik durumunuz iyi bu bir artı sizin için..psikolojik destek almalısınız..ve bunun geçici bir süreç olduğunu bir süre sonra rahatlayacağınızı bilerek yaşayın..hayatı kendinize zehir etmeyin.evet 2 çocuk zor bende sizin gibiyim yani anaç değilim bir kızım var şu an 16 yaşında 2.düşünmüyorum yaşadığım ailevi sorunlardan dolayı ...önemli olan benim mutluluğum bencillikse bencillik..gelelim size,
Hayata bir kez geliyoruz imkânlarınızın tadını çıkartmaya bakın
Bırakın çocukları aileye eşinizle başbaşa biryerlere gidin 1 2 gece iyi gelir kendinize vakit ayırın bu kadar bunalmazsınız
 
Temizliğe yardımcı geliyor su an. Zaten ev işini gözüm görmüyor artık. Kolik mi diye ben de düşündüm ağlama krizleri oluyor ama genelde uyku saati gelip uyuyamadıgı için ağlıyor uyutmak için herşeyi deniyoruz sanırım en son sızıp kalıyor
Sizin stresiniz çocuğa geçiyor olabilir. Bence destek alabilirsiniz bu konuda.çocuklar neredeyse her şeyi hissediyorlar.
 
Konunun evlat hasreti cekip cekmemekle alakasi yok. Sadece herseyden cok cabuk yoruluyoruz. Annelerimizin yasadiklarini gorunce, onca isin altinda birde bir suru evlat yetistirmisler. bizim yasadigimiz tembellikten cocuklara yetememekten baska birsey degil.
10 yil evlat hasreti cektim. Tup bebek yontemi ile ilk kizimi kucagima aldim sonra arada yine tup bebek dusugum oldu. Sonra tekrar tup bebek yontemi ile oglum oldu. Suan 10 aylik Aralarinda 4 yas var ve ben bitmis haldeyim. Elimi kaldiracak gucu bulamiyorum bazen.

Iki cocuklu hayata alisamadim hep birseyler eksik. Bende yetemiyorum. bazen sinirden oturup agliyorum. Yani durumu ozetlersek fazla rahata duskunuz yapacak bisey yok. Zamanla alisilir diye umit ediyorum.
 
X