2 çocuklu hayata alışamamak

Bulanabilir ben buna birşey demiyorum zaten
Ama yazdığı çok kırıcı
Tüp bebek yapanlar yazmasın falan bu nedir arkadas
O kırıcı üslup kullanıyorsa çocuk Özlem’i çeken kadınları vuruyorsa bende ona acımam kusura bakmasın
Ne kadar itici ya az vicdan ayıptır arkadasım
Bence konu sahibi tüp bebek yapan yazmasın derken, çocuk sahibi olmak içinçok mücadele edip, çocuk sahibi olamayan ama annelik, bebek bakımı, kürtaj vs ile ilgili konulara hemen işte biz ne kadar uğraşıyoruz, siz kıymetini bilmiyorsunuz, nasıl sitem edersiniz, nankörsünüz… diye esip gürleyen bazı kişiler için söylemiş. O kişileri kırmak istediğini düşünmüyorum. Konu Sahibi kendi durumunu yaşayan birden fazla çocuklu , kendi durumuyla empati kurabilecek annelerden fikir, moral, motivasyon almak istemiş bana kalırsa
 
Eşinize kendimi hazır hissedene kadar cocuk yapamam demeliydiniz.İş sizde bitiyor çünkü.Şu anda da ne yapıp edip size tekrar yardimci bulmalı.Aileniz de uyarırken hakliymıs tabi ama bazen yaşayıp görmek gerekiyor.
 
Olan olmuş henüz ikinci ayinizdasiniz bu duruma alisicaginizi düşünüyorum. Herkes nasilvyapiyorsa elbette siz de üstesinden gelirsiniz. Çocuğum yok ben de bebek konusunda olumlu değilim ama iki çocuğum olsaydı bunca insan nasıl üçer beşer çocuğa bakiyo benim neyim eksik diyip bunun için korkuya kapilmazdim
 
Eşinize kendimi hazır hissedene kadar cocuk yapamam demeliydiniz.İş sizde bitiyor çünkü.Şu anda da ne yapıp edip size tekrar yardimci bulmalı.Aileniz de uyarırken hakliymıs tabi ama bazen yaşayıp görmek gerekiyor.
Öyle olmuyor o bence kadın kimbilir kaç kişi tarafından psikolojik baskıya maruz kaldı, kaldı ki sokaktan geçen x teyze bile yok okuyor musun, evli misin, evliysen çocuğun var mı diyor. Herkes koyun gibi aynı düşünce içi boş tonla aileler var, kim ne derse desin çok aşkı ve kadını öldürüyor. Biz 9 yılı devirdik ilk gün gbyız hiç cocuk isteğimiz olmadı, benim hiç olmayacakta belki ha olacaksa önce hayallerim var 40ıma bile dayansam yaşadığım sürecr hayallerimi ve ideallerimi gerçekleştirmeden dusunmem. Annem diyor bana senin için yaşıyorum; neden anne diyorum ya neden benim için bu hayata 1 kez geldin kendin için yaşa. Estetik yaptıracak o parayı sana biriktrdım diyor anne dedim al hepsini ye mutlu ol asla çolukmuş cocukmus dusunme bu hayat senın dedim ki öyle biz cocuk yaparak da ömürlernin son dinlenme huzurlu olma demlerini ailelerimizden çalıyoruz ne münasebet ya, iyi doğur ver anne kaynana baksın buna da hakkımız yok.
 
Ben gerçekten burada yazılan yorumları da anlamıyorum, kadın haklı kocasının zoruyla cocuk sahibi oluyor, tüm yük kadın bedeninde kolay mı ya karnında canlı taşımak, hormonuydu dedormasyonuydu, değişimler. Asla çocuk istemedim, istemiyorum da. Bu ülkenin sosyo ekonomik durumunun farkında olmayan 20 yaş anneleri hala bir şeyleri idrak edebilmş değil, doğurdukça doğuruyorlar para da yok onu da anlamıyorum, çünkü daha toylar ve akılları başına gelmemiş. Ben mesela 32 yasıma gireceğim ideallerim var hala yapamadıklarım var, cok lüks güzel bir ev ve araba istiyorum neden kendi hayatımı yaşamak varken illa sorumluluk alayım neden yani? Tüp bebek bebek diye ağlayanlar olmuyorsa olmuyordur, sonra sakat doğduğunda mutlu mu olacaksınız? Parası olmayanlar çocuğa hayat veremedikten sonra onu bu dünyaya getirip yoksun bırakmak mı anne baba olmak bu bencilliktir, yaşlanınca bakıcılık yaptırmak istemektir ya da. Anne olmaktan yorulan, ya da istemeyen kişilere hastalıklı gözüyle bakmayı bırakın, asıl siz mazoşistsiniz acı cekmek sürünmek hoşunuza gidiyor ne yazık ki. Postu yazN hanım efendi sizi anlıyorum, kötü niyetli değilsiniz bence cocuk bakmak dünyanın en ağır yükü asla bunu alabileceğimi de sanmıyorum. Bir an önce terapiye spora vs aktivitelere gitmelisnz
Bence de eskiler demiş taş taşımak çocuk bakmaktan daha kolay diye valla doğruymuş sizi de tebrik ederim kararlı duruşunuzdan dolayı ben eşime söz geçiremedim her şeyi anlattım ama ikna edemedim. En sonunda pes ettim şimdi ben çekiyorum
 
yorumları okumadan yazıyorum.
belki cevap vermişsinizdir.
benim de çocuklarımın arası 2 yaş. ilk yıl kolay geçmişti.
ben küçük 1 yaşında geldiğinde işe başladım büyük de kreşe başladı.
geceleri bebeğim koynumda uyuduğu için uykusuz aksi nalet bir şey oluverdim.
iki seans destek aldım.
benim ufkumu açan şey şu oldu.
kendi alanım kalmamış kendim için değil düzeni sürdürmek için yaşıyormuşum onu anladım.
bakıcı vardı ama o ben yokken vardı.
sonrası kolay çözüldü. önce çocukları yarım saat sonra 1 saat eşime bırakmaya başladım tek başına yürüyüşe çıktım.
anneliğimi sorgulayan yorumlara kulaklarımı tıkadım. (tahmin etmesi zor değildir herhalde)
her şeye yetmeye çalışmadım.
iyi bir evlat iyi bir eş iyi bir gelin iyi bir anne...
mükemmel olmak zorunda değilim dedim.
ha tepkiler olmadı mı? elbette oldu.

kendinizi deşarj edecek şeyler bulun. kendinizi en iyi siz tanırsınız.
size ne iyi gelir?
arkadaşınızla kahve?
spor? yürüyüş?
bunun için destek almanız gerekli tabi ki.
çocuklar sadece sizin değil, eşinizin de :)
Bazen ben de düzeni devam ettirmek için yaşadığımı düşünüyorum. Çocuklar Bugün uyudu mu yediler mi büyük oynadı mı akşamın yemeğini yaptım mı eh bi de duş aldıysam tamam zaten gün bitiyor ve yorum oluyorum. İlk kızım teni doğduğunda bile hep üç yasına gelince kreşe gitmeli oyun oynamalı yaşıtlarıyla derdim şimdi kreşe başlayacak çevremden çok küçük kardeşi geldi gitsin ama tepkileri alıyorum ona bile üzülüyorum evet tabi biraz yüküm hafifleyecek ama ikinci bebek olmasaydı da gitmesini isterdim
 
Öyle olmuyor o bence kadın kimbilir kaç kişi tarafından psikolojik baskıya maruz kaldı, kaldı ki sokaktan geçen x teyze bile yok okuyor musun, evli misin, evliysen çocuğun var mı diyor. Herkes koyun gibi aynı düşünce içi boş tonla aileler var, kim ne derse desin çok aşkı ve kadını öldürüyor. Biz 9 yılı devirdik ilk gün gbyız hiç cocuk isteğimiz olmadı, benim hiç olmayacakta belki ha olacaksa önce hayallerim var 40ıma bile dayansam yaşadığım sürecr hayallerimi ve ideallerimi gerçekleştirmeden dusunmem. Annem diyor bana senin için yaşıyorum; neden anne diyorum ya neden benim için bu hayata 1 kez geldin kendin için yaşa. Estetik yaptıracak o parayı sana biriktrdım diyor anne dedim al hepsini ye mutlu ol asla çolukmuş cocukmus dusunme bu hayat senın dedim ki öyle biz cocuk yaparak da ömürlernin son dinlenme huzurlu olma demlerini ailelerimizden çalıyoruz ne münasebet ya, iyi doğur ver anne kaynana baksın buna da hakkımız yok.
İlk kızım da planlıydı asla baskıyla yapmadım ikimizde istedik. Ama 2. Eş ailesi tarafından bile baskı hissettim. Tek olmaz kardeş şart tek oldugu için paylaşmayı bilmiyor ki bunu dediklerinde kızım bir yasında bile değildi. Görümcem 7 yıl sonra 2. Yi yaptı bak çok zorlanıyor arası yakın olsun yani malesef etkilendim kendimi çok mantıklı sanıyordum ama etki altında kaldım. İlk hamile olduğumu öğrendim aldıralım diye eşime ağladım kabul etmedi 9 ay boyunca neler cektim ben biliyorum stresli mutsuz bi hamilelik geçirdim doğum yaptım yine öyle kendimi ikinci kez anne olmus gibi hissetmiyorum evet tüm bakımını ben yapıyorum ama ilk kızımda çabaladığı çoğu konuda koyvermeye başladım malesef
 
Bence konu sahibi tüp bebek yapan yazmasın derken, çocuk sahibi olmak içinçok mücadele edip, çocuk sahibi olamayan ama annelik, bebek bakımı, kürtaj vs ile ilgili konulara hemen işte biz ne kadar uğraşıyoruz, siz kıymetini bilmiyorsunuz, nasıl sitem edersiniz, nankörsünüz… diye esip gürleyen bazı kişiler için söylemiş. O kişileri kırmak istediğini düşünmüyorum. Konu Sahibi kendi durumunu yaşayan birden fazla çocuklu , kendi durumuyla empati kurabilecek annelerden fikir, moral, motivasyon almak istemiş bana kalırsa
Çok doğru valla çok teşekkür ederim umarım bu yorumunuzu konumu okuyan herkes görür anlar
 
Herkes ayni değil ki kimi 5 cocuga bakar kimi 2ye zor o yüzden kıyaslama yapmayın
Ben sizi anladim ben de asiri kwyifci biriyimdir ama ilki nasıl büyüdükçe ikincisi de öyle büyüyecek sabir lazım
Allahtan ailen yanında
Ama birini büyütmussun diğerini de buyutirsun küçük bir düzene girsin şimdi gazı falan vardır
 
tünelin ucunda ışık var merak etmeyin:)
ben de 1 yıl çok söylendim.. eşim yoğun çalışıyordu. hala öyle ve hala sorumluluk % 80-90 bende.
en büyük desteği internetten çocuklara alışveriş yapmak :) bunu ben yapmadığım için de epey kızıyor :))
eşimin ailesinin o dönem pek desteği olmadı galiba ben de rahat etmeyeceğim için mesafeli durdum.
annem ve kardeşim ellerinden geleni yaptılar (o zaman hiç yetmiyordu ve yalvaran gözlerle bakıyordum onlara)
herkesin bir düzeni vardı ve benim baş etmem gerekiyordu bu durumla.
banyoda suyu açıp iki çocuk senin neyine, psikolojisi bozuk çocuk yetiştireceksin iyi halt ettin diye ağladığımı bilirim.
ama geçiyor, her şey yoluna giriyor.
o kadar çok iyi ki peş peşe doğurmuşum, iyi ki ikinciyi hemen düşünmüşüm dedim ki...
daha bebeğiniz çok minik.. yeni hayatınıza alışmanız biraz zaman alacak. geçeceğini ve onlara yetebileceğiniz bilin.
ve tabi her şeyin kusursuz olması gerekmediğini de..
nefes almaya çalışın.. küçük nefes alanları..
 
Herkes ayni değil ki kimi 5 cocuga bakar kimi 2ye zor o yüzden kıyaslama yapmayın
Ben sizi anladim ben de asiri kwyifci biriyimdir ama ilki nasıl büyüdükçe ikincisi de öyle büyüyecek sabir lazım
Allahtan ailen yanında
Ama birini büyütmussun diğerini de buyutirsun küçük bir düzene girsin şimdi gazı falan vardır
Tek tesellim o 2024 yeniden doğuşum olacak diyorum 2 yasından sonra ilk kızımda epey rahatlamıştım
 
tünelin ucunda ışık var merak etmeyin:)
ben de 1 yıl çok söylendim.. eşim yoğun çalışıyordu. hala öyle ve hala sorumluluk % 80-90 bende.
en büyük desteği internetten çocuklara alışveriş yapmak :) bunu ben yapmadığım için de epey kızıyor :))
eşimin ailesinin o dönem pek desteği olmadı galiba ben de rahat etmeyeceğim için mesafeli durdum.
annem ve kardeşim ellerinden geleni yaptılar (o zaman hiç yetmiyordu ve yalvaran gözlerle bakıyordum onlara)
herkesin bir düzeni vardı ve benim baş etmem gerekiyordu bu durumla.
banyoda suyu açıp iki çocuk senin neyine, psikolojisi bozuk çocuk yetiştireceksin iyi halt ettin diye ağladığımı bilirim.
ama geçiyor, her şey yoluna giriyor.
o kadar çok iyi ki peş peşe doğurmuşum, iyi ki ikinciyi hemen düşünmüşüm dedim ki...
daha bebeğiniz çok minik.. yeni hayatınıza alışmanız biraz zaman alacak. geçeceğini ve onlara yetebileceğiniz bilin.
ve tabi her şeyin kusursuz olması gerekmediğini de..
nefes almaya çalışın.. küçük nefes alanları..
Ben de aynı seyleri düşünüyorum sana bir çocuk bile fazla ikinci neyine diyorum. İlk kızım 2 yaştan sonra düzene girdi epey. 2. Ye uyku eğitimi verebilirsem belki rahatlarım biraz. İnanın bazen annemlerden biri arasın diye dua ediyorum ben arayıp diyemiyorum çünkü. Sizinkiler kaç yasında şimdi? Ben bir de 3 yaşındaki kızımı kreşe göndericem bir ay falan kaldı bazen çok mu küçük diyorum aslında niyetim kardeşi olmasa da 3 yasında kreşe göndermekti ama şimdi sanki kardeşin oldu sen evden git der gibi olur mu diye düşünüyorum üzülüyorum
 
Koca istiyor diye cocuk yapmak cok sacma diil mi ya. Senin vucudun sen bakacaksin en nihayetinde sen emzireceksin. Niye her seye tamam diosunuz anlamiorum ki. Bir tanesini bi hakkiyla buyutseydiniz keske. Acun falan degilsen ne geregi var yani sersefil olacaklar.

Maalesef bi çözüm gelmio aklima. Cocuklar buyuyunce dertleri de buyuyo ayrica hic bi zaman rahat edemeyeceksiniz. Rahata düşkün insanlar cocuk yapmamalı. Ömür boyu onlarla ugrascaksin çünkü.

Yatili bakici iyi olabilir bence.
 
Son düzenleme:
Öncelikle linç tayfa gelmeden söyliyim Allah isteyen herkese hayırlı zamanda evlat versin inşallah. Konu evlat sahibi olamamaktan tamamen bağımsız.
Artık psikolojimin iyice bozuk olduğunu düşünüyorum. Planlı hamilelik sonucu 2 kızım var. Küçük 2 aylık araları 2,5 yaş. Yapı gereği çok anaç bi insan hiç olmadım. Rahatıma da aşırı düşkündüm. İlk bebeğimden çok cektim özellikle uyku konusunda. Hayalim hep tek çocuğumun olması herşeyiyle ilgilenebilmek bölünmemekte.Ama eşim 2. Çocuk illa olmalı arayı açmadan rahata alışmadan diye diye beynime işledi. Ayrıca bana her gün gelecek bir yardımcı tutacağına söz verdi. Biraz da ona güvenerek 2. Çocuğu yaptım ama hamileliğim boyunca çok pişman oldum İkisine birden yetememe ve ilk kızımın henüz bebek olması vs stresli bi hamilelik geçirdim. Eşim söz verdiği gibi bana yardımcı ayarladı. Aslında bi Kadınla tüm gün beraber olmak beni çok zorladı ama mecburdum. Kadın hasta olup işten ayrılmak istediğini söyledi. Yeni birini aradık arıyoruz ama malesef küçük bi yerde yasıyorum ve su an sezon dolayısıyla günlük işlerden çok para kazanıyor kadınlar. Yardımcı bulamadık henüz. Büyük kızım 1.5-2 ay sonra kreşe başlayacak bu 2. Bebekten bağımsız bir konu yani tek çocuk da olsaydı kreşe göndermek istiyordum.Eşim de sabret kreşe gittikten sonra biraz rahatlarsın diyor. Eşim yoğun çalışıyor yorgun oluyor ama işten gelince çocuklarla ilgileniyor ama bana yetmiyor.
Su an o kadar zorlanıyorum ki Allah’a isyan etmeye başladım her gün neden yaptım nasıl yaptım bile bile hayatımı mahvettim bu düşüncelerden kurtulamıyorum iki çocuğum da uykusuz malesef dinlenmeyi geçtim ilk kızımın yemeğini zor yapıyorum. Anneler ablam vs var yardım da ediyorlar ama kimseye yük olmak istemiyorum. Onlar da yoruluyorlar benim yüzümden. Evdeki hesap çarşıya uymadı eve her gün gelen yardımcım olsa kimseye minnet etmek zorunda kalmayacaktım. Su an devamlı çocuk taşımak zorundayım ya da biri eve gelmek zorunda ya da çocuklardan birini götürmek zorunda ikisi ile bir idare edemiyorum. Ve bu durumu kabullenemeyip devamlı modum düşük dolaşıyorum aklımdan geçenler Allah’ın gücüne gidecek beni cezalandıracak diye devamlı diken üstündeyim.napıcam bilmiyorum yine söylüyorum lütfen şükret biz on kere tüp bebek denedik olmadı vs diyecekler yazmasın.
Isteyen istediği yorumu yapar begenmezsseniz şikayet edersiniz bastan had bildirmek ne yahu.

Cocuklarin yas araligi benimkilerle aynı ben tektim ne bakıcı ne baci ne ana zordu ama oldu buyuttum.

Baskasinin istemesiyle çocuk dogurmanin sonucu budur iste ilk cocukta zorlanan kadına illa 2. Nie yaptirilir acele ne mantiga rahata alismadan.

Umarim tekrar çocuk istediğinizde kendiniz karar verebilirsiniz.


Herkes yardımcı oluyor zaten daha ne anlamadim ben yardımcı simdilik olmasada varmis eş yardım ediyor anne baba baci yardim ediyor büyük kiz krese baslicak sorun ne ..
 
Kesinlikle öyle. Her kadın çok anaç olmak zorunda değil. Her kadın hemen çocuk sahibi olmak zorunda değil. Bu böyle uzar gider. Her anne ve her çocuk kendine özel. Bunu anlayabilirsek belki değişir.
Hah iste zorunda degil zaten ama konu sahibi esinin gaziyla dogurmus pişman olmuş işin ozeti bu .

Daha eşler birbirini anlayamiyorken bir kadın vucudu hakkinda karar veremiyorken bir kadın çocuk dogurmak istemiyor diye toplumdan baski goruyorken bu insanliktan bir p.hh olmaz.
 
Hah iste zorunda degil zaten ama konu sahibi esinin gaziyla dogurmus pişman olmuş işin ozeti bu .

Daha eşler birbirini anlayamiyorken bir kadın vucudu hakkinda karar veremiyorken bir kadın çocuk dogurmak istemiyor diye toplumdan baski goruyorken bu insanliktan bir p.hh olmaz.
Güzel bir özet olmuş☺️hakikaten de öyle.
 
Ben de aynı seyleri düşünüyorum sana bir çocuk bile fazla ikinci neyine diyorum. İlk kızım 2 yaştan sonra düzene girdi epey. 2. Ye uyku eğitimi verebilirsem belki rahatlarım biraz. İnanın bazen annemlerden biri arasın diye dua ediyorum ben arayıp diyemiyorum çünkü. Sizinkiler kaç yasında şimdi? Ben bir de 3 yaşındaki kızımı kreşe göndericem bir ay falan kaldı bazen çok mu küçük diyorum aslında niyetim kardeşi olmasa da 3 yasında kreşe göndermekti ama şimdi sanki kardeşin oldu sen evden git der gibi olur mu diye düşünüyorum üzülüyorum
3 yaşında kreşe gidebilir.
kreşe gitmenin ceza olduğunu düşünmesine sebep olmadan tabi ki.
tam gün bile gitse sabahın köründe götürüp akşam almayın mesela.
Evde olacaksanız yürüme mesafesi bir kreşse 9-3 iyidir bence.
tabi her kreşten aldığınızda vicdan azabıyla abur cuburla karşılamayın :) bazen yapılabilir ama ölçüyü kaçırmamak lazım bu konuda.

benim büyük 8 küçük 6 oldu.
şimdi başka gündemlerimiz var bizim.
tableti nasıl azaltırız gibi mesela :KK43:

çocukları hep çok severdim. çok yazmışımdır buralarda konularda.
10 yaşında beri mahallenin bebeklerine bakıcılık eder, yeni annelerin imdadına koşardım :)
alt komşumuz çalıştığı için bebeğe çok yaşlı babaanne bakardı. kadıncağız bana ne dua ederdi. uyutur, yedirir, oynatırdım.
tabi o zaman temizlik, yemek, çamaşır, ütü gibi bir dert yok. sorumluluk yok :)

zor bir süreç ama çok hırpalanmadan çıkmaya bakın.
gözünüz korkmasın.
ooo büyüdükçe dertler de büyüyor bilgiçliği yapmayacağım size.
her dönemin farklı zorlukları, farklı aşamaları var.
ama bunlara süreç olarak bakmaya çalışın.
of ek gıdaya nasıl geçicem, of bezi nasıl bıraktıracağım, of odasında uyumaya nasıl alıştıracağım endişelerine kapılmayın.
kendinizi strese sokmayınca hepsi tıkır tıkır işliyor.
ha tabi bir de şu var.
niye ben stres yapıyorum diye de stres yapmayın :)
özgürlüğüme düşkünüm.
ben eşimle de öyle mıç mıç olmayı çok sevmem.
anne olunca bunları koruyabilmek çok kolay olmuyor.
bir de ben hala çocukları birilerine bırakamıyorum mesela.
8 yıldır akşam kaç kere eşimle başbaşa çıktım desem sanırım 3-5.
çocuklarla yapabileceğimiz şeyleri yaptık hep.
ben bazen şikayetçi olurum bundan ama diğer türlüsünü de beceremedim hiç.
çalışmak beni
 
X