Çok yazmışımdır bu konulara. Önce bebeğimi yalnız ve ekonomik sıkıntılarla büyüten biri olarak, erteledim. Yani 2. Yi en rahat şekilde büyütme isteğini anlıyorum.
6 yaşına geldiğinde hazırım dedim. Şimdi de olmuyor,
tüp bebek tedavisi görüyorum 3 senedir. Yani çocuk olmadığında, ister rahat ister rahatsız yeter ki çocuk olsun kafasını da anlayabiliyorum.
9 yaşında tek çocuk büyüten biri olarak, kardeşlerin yaş farkının yakın olması büyük avantaj, 3-4 yaş. Şimdiki haliniz gibi. Diyebilirim ki tam zamanı. 5 yaşı da geçirmemek lazım.
Hem anne, hem çocuk için. Şu anda küçük çocuk düzenine alışıksınız. İleride büyümüş ve tam rahatlamış olduğunuz anda, tekrar gireceksiniz aynı düzene. Ve hayatınızın çocuk büyütmeye ayrılmış zamanı ikiye katlanacak.
Kendine yeten Bir çocuk için 5 yaşına getirmiş olmanız gerekiyor. Bu sürede iki çocuk da büyüyor ama ara verip tekrar başladığınızda, o ekstra 5 yılı tekrardan veriyorsunuz. Ama eğer iki çocuk yeter diyorsanız, ikisi bir arada büyüdüğünde siz de hayatınıza devam ediyorsunuz.
Ben mesela 22 yaşında anne oldum. Tekrar istediğimde 28 yaşındaydım. Şu anda 31 yaşındayım, hala süreç devam ediyor ve en az 36 yaşıma kadar bebek işlerinde olacağım.
Eğer, 3 yıl sonra, 25 yaşındayken, 2. Yi yapsaydım, 30 unda çocuk defterini kapatmış, kendi iş ve eğitimime yoğunlaşıyor olurdum.
Bunlar mantık bölümü.
Yaş farkı 6 dam fazla olan çocuklar oyun arkadaşı olmuyorlar. Birini eğlendirmek için sinemaya götürebilecekken, diğerinin altı daha bezli. Onun yerine aynı safhaları beraber geçirmeleri, iki yıl yorgunluktan sonra, artık kendi kendini oyalamaları hem daha eğlenceli, hem de anne için daha az yorucu.
Ben oğlumla hep dipdibeyim.ama çok çocuklu arkadaşlarımda, çocuklar kendi oyun dünyalarında, anne ise gerektiğinde müdahil oluyor yalnızca.
Eşiniz çok da haksız değil yani ama iş annede bitiyor. Anne hazır ve mutlu değilse, baba istese de yetmez tabi ki.