Çok merak ettiğim bi konu. Benim kız da 43 günlük. Şu an aynı durumdayız. Tecrübeli arkadaşlar görüp yanıtlar umarımHerkese merhaba,
64 günlük erkek bebeğim var. Benim sizlere danışmak istediğim bir konu var. Ben tek çocuğum ve çevremde pek bebek görmedim kuzenlerimin, arkadaşlarımın vsde pek bebeği yok o yüzden bu durum normal mi bilmek istiyorum. Bebeğim uyanık kaldığı süre boyunca oyalamakta çok zorlanıyoruz. Kucakta tutuyoruz, ana kucağına koyuyoruz, tummy time yaptırıyoruz hepsinden on on beş dakika sonra sıkılıp ağlıyor. Yani uyanık kaldığı süre boyunca (1,5 saat uyanık tutuyoruz) hep ağlayıp mızırdanıyor, bu durum normal mi? Çevremde bebek görmediğim için emin değilim. Yani bebek dediğin uyanık olunca hiç susmaz mı? Kucakta tutarken de oyun oynarken de sürekli göz teması kurup konuşuyoruz hep şarkı söylüyoruz ama yok on dakika durup farklı bir pozisyona alıcaz illa ki. Bu arada tabii ki karnı tok, gazı çıkmış, altı temiz durumda herhangi bir problemi yok. Sizlerin de bebekleri 2 aylıkken böyle miydi sonra değişiyor mu lütfen cevap verin normal mi değil mi bileyim
Merhaba,bebişiniz hayırlı olsunHerkese merhaba,
64 günlük erkek bebeğim var. Benim sizlere danışmak istediğim bir konu var. Ben tek çocuğum ve çevremde pek bebek görmedim kuzenlerimin, arkadaşlarımın vsde pek bebeği yok o yüzden bu durum normal mi bilmek istiyorum. Bebeğim uyanık kaldığı süre boyunca oyalamakta çok zorlanıyoruz. Kucakta tutuyoruz, ana kucağına koyuyoruz, tummy time yaptırıyoruz hepsinden on on beş dakika sonra sıkılıp ağlıyor. Yani uyanık kaldığı süre boyunca (1,5 saat uyanık tutuyoruz) hep ağlayıp mızırdanıyor, bu durum normal mi? Çevremde bebek görmediğim için emin değilim. Yani bebek dediğin uyanık olunca hiç susmaz mı? Kucakta tutarken de oyun oynarken de sürekli göz teması kurup konuşuyoruz hep şarkı söylüyoruz ama yok on dakika durup farklı bir pozisyona alıcaz illa ki. Bu arada tabii ki karnı tok, gazı çıkmış, altı temiz durumda herhangi bir problemi yok. Sizlerin de bebekleri 2 aylıkken böyle miydi sonra değişiyor mu lütfen cevap verin normal mi değil mi bileyim
Evet çok ihtiyacım var tecrübeli annelerden deneyimlerini duymayaÇok merak ettiğim bi konu. Benim kız da 43 günlük. Şu an aynı durumdayız. Tecrübeli arkadaşlar görüp yanıtlar umarım
Canım çok teşekkürler senin de bebişin hayırlı olsun sağlıkla büyüt inşallahMerhaba,bebişiniz hayırlı olsunbenim de erkek bebeğim 70 günlük ve artık yenidoğanlıktan çıktığı için etrafı keşfetmeye başlıyor. İnanın aynı durumu biz de yaşıyoruz. Bilhassa bizi ayağa kaldırıp kucakta gezmek istşyor evin içinde dediğiniz etkinliklerle en fazla 10-15 dk oyalanıyor. Tabi bu arada karnı tok altı temiz gazı yok. Benimki meme emerken bile beni ayağa kaldırıyor,ayaktayken emmek istiyor yani yaşadığınız şeyler gayet normal. Dua edelim de kolik bebeklerimiz yok. Yoksa bubyaşadıklsrımızın x10 katını yaşardık. Biraz daha büyüyp oyuncaklarla oynamayı bilse tabi ki bu süreler daha da uzayacak. Şuan yenidoğan kadar çevreye kapalı değil ama oyuncakla oynayacak kadar da büyük değil. Ve arada atak haftaları da oluyor,bu haftalarda uyku düzeni bozuluyor,huysuzluğı da artıyor. Tek çözüm akşamları cadı saatlerinde eşinizle değişmeli olarak kucak mesaisi yapmanız
Doğru diyorsunuz illa ki gazı vardır ama ne bileyim her gün mü böyle gazı olur her gün mü uyanık olduğu anlar huzursuz geçer. Gazı olsa uyumazdı diye düşünüyorum düne kadar akşamları çok güzel uyuyordu. Bir iki gün önce 2 aylık aşıları oldu acaba o mu ekstra huzursuz etti. Bir sürü sebep olabilir ama bu dönem çok yorucu ne zaman bitecek diye hep düşünüp duruyorum, iyi değilimyenidoğanların sürekli gazı olabiliyor,bize göre çıkmış olsa da ilk 3-4 ay bu durum böyle gidebiliyor..ani ağlamalar ıkınmalar sıkılmalar vs..uykusu olan bebeğin de huzursuz olacağını düşünürsek bebeğinizi zamanla tanıyor olacaksınız..gaz çıkarma masajlarını rutin hale getirin ne kadar yok desek de o gaz hep orada var minik atom bombaları
şuan dış dünyaya adapte olma sürecindeler hala günleri günlerini de asla tutmaz..günün çoğunu uyuyarak geçirmeye ihtiyaçları var..tabi aşıdan da olur..bir iki gün sürer etkisi..zaman su gibi akıp geçiyor bir bakmışsınız büyümüş..iyi olun çünkü bebişiniz sizin ruhsal durumunuza bakarak şekillenecek..daha iyi hissettmek için iyi ki daha kötüsü değil ne durum da olan bebekler var bebeğim sağlıklı en azından düşüncesine kendinizi şartlayın..bunun dişi emeklemesi yürüme süreci gözleri açıldığın da olmadık şeylere ağlama süreci gibi gibi şeyler var daha önünüz de..şimdiden yıkılırsanız ilerisi için tükenmiş olursunuz..arsştırın,bebeğinizi nasıl daha huzurlu yaparsınız okuyun izleyin..Doğru diyorsunuz illa ki gazı vardır ama ne bileyim her gün mü böyle gazı olur her gün mü uyanık olduğu anlar huzursuz geçer. Gazı olsa uyumazdı diye düşünüyorum düne kadar akşamları çok güzel uyuyordu. Bir iki gün önce 2 aylık aşıları oldu acaba o mu ekstra huzursuz etti. Bir sürü sebep olabilir ama bu dönem çok yorucu ne zaman bitecek diye hep düşünüp duruyorum, iyi değilim
Çok teşekkür ederimCanım çok teşekkürler senin de bebişin hayırlı olsun sağlıkla büyüt inşallahMesele kucakta da durmaması, inan kucakta dursa sabahtan akşama tutayım ama yok kucakta da belli bir süre sonra ağlıyor. Bi omzuma koyup tutuyorum, bi yüzü dışarı dönük olacak şekilde tutuyorum yok yok durmuyor... Gündüzleri yarım saatte bir uyanmaya başladı, gece uykusu güzel diyordum akşam 8de yatıp sabah 8e kadar sadece emmek için kalkıyordu ama dün gece uykusu da bozuldu mahvoldum hep böyle mi devam edecek diyorum çok mutsuzum bir de üstüne lohusa depresyonundayım o da ayrı bir konu. Herkes geçecek düzene girecek diyor ama inancım kalmadı...
Yorumunuz için teşekkürler, biraz da olsa kendimi daha iyi hissetmek için zorlayacağım. Bebeğimin benim ruh halimden etkilendiğini çok iyi biliyorum ama elimde olmadan kendimi depresif bir moda sokuyorum. Sanki hiç büyümeyecek, hep böyle kalacak, uykusuz günler bitmeyecek gibi. Ama dediğiniz gibi daha önümde farklı bir sürü süreç var kendimi toplayıp bu durumu kabullenip adapte olmalıyımşuan dış dünyaya adapte olma sürecindeler hala günleri günlerini de asla tutmaz..günün çoğunu uyuyarak geçirmeye ihtiyaçları var..tabi aşıdan da olur..bir iki gün sürer etkisi..zaman su gibi akıp geçiyor bir bakmışsınız büyümüş..iyi olun çünkü bebişiniz sizin ruhsal durumunuza bakarak şekillenecek..daha iyi hissettmek için iyi ki daha kötüsü değil ne durum da olan bebekler var bebeğim sağlıklı en azından düşüncesine kendinizi şartlayın..bunun dişi emeklemesi yürüme süreci gözleri açıldığın da olmadık şeylere ağlama süreci gibi gibi şeyler var daha önünüz de..şimdiden yıkılırsanız ilerisi için tükenmiş olursunuz..arsştırın,bebeğinizi nasıl daha huzurlu yaparsınız okuyun izleyin..
3 Ocak doğumlu, atak haftasında mı tam bilmiyorum bazen daha erken yada daha geç girebiliyorlarmış ama sanki her gün atak haftasıÇok teşekkür ederimcanınızı hiç sıkmayın,bana da herkes geçecek düzene girecek diyor. Sizin bebiş en azından akşam 8 de yatıyormuş,biximki 11 den önce uyumuyor maalesef ve bütün akşam kucakta da olsa durmuyor sizin dediğiniz gibi. Şuan kaç haftalıksınız,acaba atak haftasına mı girdiniz? Atak haftalarında bu şikayetler iki katına çıkıyor çünkü ve gündüz uykuları olmuyor. Biraz sabretmekten başka çaremiz yok maalesef. Çok şükür ki sağlıklılar,bugünler de elbet geçecek. Sanırım sizi biraz da lohusa depresyonu yormuş. Annenizden veya eşinizden biraz daha destek isteseniz şu dönemi biraz daha rahat atlatabilirsiniz
Evet 1,5 saat uyanık tutuyoruz zaten daha fazlası olmadı hiç2 saat uyanık kalmak için çok değil mi?
Belki uykusu geldiği için mızıklıyordur. O aylarda 1-1.5 saat maksimum uyanık kalıyor diye hatırlıyorum.
Sizin adınıza çok sevindim,eşinizden ailenizden böyle destek görmek çok güzel bir şey. Lohusalık işte her insan da farklı tepkilere yol açıyor bu yüzden kendinizi kötü hissetmeyin. Doktora da gitmişsiniz,şükür ki ilaçlık durumunuz yok. Ama bu süreci atlatmanın en iyi yolu bu durumu kabullenmek,bundan sonraki hayatının tamamen bebeğe bağlı olduğunu kabullenmek. Ben 8. Günde yalnız kalmaya bsşladım,sezaryen doğumluyum. İlk 30 gün çok zorlandım. Annem her gün değil ara ara gelmeye başladı.her gün özelliklr akşam saatlerinde ağlama atakları geliyordu,geleceği düşününce karamsarlığa kapılıyordum. Ama çok şükür bu his geçti. Bir sabah kalktım ve kendime şunu dedim: artık senin bir hayatın yok,geçmişi unut,durumu ksbullen ve bebeğinin sevgisiyle hayatına devam et. Şimdi çok daha rahatım,yalnızken yemeklerimi yapmaya başladım(tabi çok zorlanıyorum),temizlik şuan için çok fazla yapamıyorum evde yalnızken çünkü oğlum çok az uyuyor. Kafamda hep iki sonrasının planlarını kuruyorum ve buna göre yaşıyorum artık..3 Ocak doğumlu, atak haftasında mı tam bilmiyorum bazen daha erken yada daha geç girebiliyorlarmış ama sanki her gün atak haftasıbenim kadar eşinden ve ailesinden destek gören biri daha yoktur. Doğumdan bir ay önce ailemin yanına geldik. Kendi işimiz olduğu için eşim de 50 gün burada kaldı. Ve ben 50 gün boyunca sadece bebeği emzirdim. Geri kalan tüm işleri alt değiştirme, gaz çıkarma, uyutmak vs bütün hepsini eşim, annem, babam yaptı. 50 günden sonra eşim artık işe geri döndü ve ben halen ailemin yanında kalıyorum. Şu an bebeğin işlerini yapmaya yeni yeni başladım ama annem ve babam yine çok destekler. Tüm bu aşırı desteğe rağmen lohusa depresyonuna girdim. Psikiyatriste de gittim ilaç kullanacak kadar kötü olmadığımı söyledi. Ama maalesef depresyonum henüz bitmedi. Destek, kendine vakit ayırma, ev işleriyle uğraşmama vs birçok kişide olmayan imkanlara sahibim ama durumum böyle maalesef
bitiyor bitiyorYorumunuz için teşekkürler, biraz da olsa kendimi daha iyi hissetmek için zorlayacağım. Bebeğimin benim ruh halimden etkilendiğini çok iyi biliyorum ama elimde olmadan kendimi depresif bir moda sokuyorum. Sanki hiç büyümeyecek, hep böyle kalacak, uykusuz günler bitmeyecek gibi. Ama dediğiniz gibi daha önümde farklı bir sürü süreç var kendimi toplayıp bu durumu kabullenip adapte olmalıyım
Çoooooook teşekkür ederim inanın yazdığınız mesaj çok büyük destek oldu banaSizin adınıza çok sevindim,eşinizden ailenizden böyle destek görmek çok güzel bir şey. Lohusalık işte her insan da farklı tepkilere yol açıyor bu yüzden kendinizi kötü hissetmeyin. Doktora da gitmişsiniz,şükür ki ilaçlık durumunuz yok. Ama bu süreci atlatmanın en iyi yolu bu durumu kabullenmek,bundan sonraki hayatının tamamen bebeğe bağlı olduğunu kabullenmek. Ben 8. Günde yalnız kalmaya bsşladım,sezaryen doğumluyum. İlk 30 gün çok zorlandım. Annem her gün değil ara ara gelmeye başladı.her gün özelliklr akşam saatlerinde ağlama atakları geliyordu,geleceği düşününce karamsarlığa kapılıyordum. Ama çok şükür bu his geçti. Bir sabah kalktım ve kendime şunu dedim: artık senin bir hayatın yok,geçmişi unut,durumu ksbullen ve bebeğinin sevgisiyle hayatına devam et. Şimdi çok daha rahatım,yalnızken yemeklerimi yapmaya başladım(tabi çok zorlanıyorum),temizlik şuan için çok fazla yapamıyorum evde yalnızken çünkü oğlum çok az uyuyor. Kafamda hep iki sonrasının planlarını kuruyorum ve buna göre yaşıyorum artık..
Ayy maşallah ne güzel büyütmüşsünüz çocuklarıbitiyor bitiyor20 ay araları vardı iki erkek büyüttüm o kadar zor büyüdüler ki hiç bitmeyecek sanıyordum ben de..baktım olmuyor işin hep eğlenceli kısımlarına bakmaya başladım günlük yaşıyordum bugün bittiği zaman yarın daha farklı bir gün olacak diye diye şimdi büyüğüm 13 yaşında öyle ki insan zorlu da olsa o günleri özlüyor yıllar sonra hatırlarsınız belki bu sözlerimi annelik asla bitmeyen bir yolculuk,her bir evre başka bir zorlukla karşılaştırıyor..her yaş farklı bir zorluk getiriyor,5 yaşına gelene kadar gelişim telaşesi,yok ilk okul süreci,sonra dersleri,edebi adabı derken ergenlik gelip çatıyor,sonra diyoruz ki keşke hep bebek kalsaydın hayat böyle garip işte bebişinizi sağlıkla büyütün inşallah..
rica ederim..bebekler mutlu olsun ki sağlıklı nesiller bırakalım arkamız da inşallah..kendinize iyi gelen şeyler varsa hobiniz ya da bunu yaparsam bana iyi gelir dediğiniz birşey kendi durumunuza göre ayarlayıp her fırsatta yapın..ben o karmaşa da kendime kuş üretimini hobi edinmiştim..40 civarı kuşla ilgileniyordum..çevrem de bana deli diyorduAyy maşallah ne güzel büyütmüşsünüz çocuklarısizin gibi tecrübeli bir anne olabilsem keşke... Ne güzel demişsiniz, annelik hiç bitmeyen bir yolculuk diye. Artık düşünce yapımı değiştirip bu durumdan keyif almam gerek böyle hem bana hem bebeğime zarar. Psikolojime pek laf dinletemiyorum ama kendimi artık ekstra zorlayacağım. Değerli mesajınız için gerçekten çok teşekkürler, kendini üzgün bitkin hisseden bir annenin kalbine dokundunuz
Benim bebeğim 6 ayşık 1.5 2 saat uyanık kalabiliyo. Galiba biraz fazla uyanık tutuyorsunuz daha çok uykuya ihtiyacı varHerkese merhaba,
64 günlük erkek bebeğim var. Benim sizlere danışmak istediğim bir konu var. Ben tek çocuğum ve çevremde pek bebek görmedim kuzenlerimin, arkadaşlarımın vsde pek bebeği yok o yüzden bu durum normal mi bilmek istiyorum. Bebeğim uyanık kaldığı süre boyunca oyalamakta çok zorlanıyoruz. Kucakta tutuyoruz, ana kucağına koyuyoruz, tummy time yaptırıyoruz hepsinden on on beş dakika sonra sıkılıp ağlıyor. Yani uyanık kaldığı süre boyunca (1,5 saat uyanık tutuyoruz) hep ağlayıp mızırdanıyor, bu durum normal mi? Çevremde bebek görmediğim için emin değilim. Yani bebek dediğin uyanık olunca hiç susmaz mı? Kucakta tutarken de oyun oynarken de sürekli göz teması kurup konuşuyoruz hep şarkı söylüyoruz ama yok on dakika durup farklı bir pozisyona alıcaz illa ki. Bu arada tabii ki karnı tok, gazı çıkmış, altı temiz durumda herhangi bir problemi yok. Sizlerin de bebekleri 2 aylıkken böyle miydi sonra değişiyor mu lütfen cevap verin normal mi değil mi bileyim
Aaa öyle mi acaba? Çünkü internette 2 aylık bebek için uyanıklık süresi 1-1,5 saat yazıyor bende 1,5 saat uyanık tutuyordum. Bir de kısaltıp deneyeyim. Denemekten zarar gelmezBenim bebeğim 6 ayşık 1.5 2 saat uyanık kalabiliyo. Galiba biraz fazla uyanık tutuyorsunuz daha çok uykuya ihtiyacı var
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?