Eskilerden kim kaldı?
Hanımlar selam. Öyle ya da böyle evliliğimi 2.5 yıl sürdürebildim. Ve şu an boşanma aşamasında ailemin evindeyim. Eşim son 4 aydır anne ablasıyla ilgili sorun getirmiyordu, onlara köyde ev yaptırıyo diye aramızda çıkan sorunlara aklınca çözüm olarak kullanmam için araba da almıştı… ama bu neyin çözümü ki? Eşime bağımlı anne ve ablası oldukça ben huzurumun tam anlamıyla olacağına inanamadım dostlar… Eşimde bu süreçte alttan alttan benim aileme kısas yapıyordu. Ben onunkilerle görüşmediğim için. Kv ile en son yaşadığımız konu da bizi boşanmaya getirtmişti çünkü, eşime karın beni mutfaktan kovdu demişti, eşim de annesinin yanında beni arayıp hesap sormuştu filan, koca bir iftiraya şok olmuştum.
En son konu, memleketine gittim ilk defa eşimin bir cenaze için annesi babası ile birlikte. Araba da gidip gelirken baba ve annesinin aslında hep beyninde olan o konu açıldı sözde espri ile. Biz 8 ay köyde kalıcaz artık ev yapıldı, istanbuldaki evleri de kiraya verelim 4 ay sizde kalırız. İnsan oğluna bunu deyince eşim de annesine filan sordu gülümseyerek ama tabii baba dedi başka ne denir ki? Ana baba olarak bu sorulur mu? Hastalık yok bir şey yok! Ben zaten doluyum geçmiş zamanlara bu benim kulağıma takıldı.
Sonra ben döndüğümüzde bir baktım eşim bana soğuk yapıyo. 1 2 gün sabrettim. Sonunda bunu söyledim , iftar sofrasını sarstı yumrığuyla masa dağıldı ve sigaraya gitti. Ben o hali görünce çıldırdım ve ailenden de senden de nefret ediyorım insanlar hep müdahale etmeye çalışıyor diye. Bağrındım. Ailesine laf ettiğim için ( hakaret değil yaptıklarını söyleidğim için) eşim üzerime çullandı, boynumu sıktı ve kısa süre de olsa şiddet gördüm.
Ailemi aradım gelip beni aldılar. Eşim geldi peşimizden ve tabii ne kadar boş konulardan olay çıkardığımı babasının sadece şka yaptığını benim ailesine takık olduğumu filan söyledi . Annemin yüzüne karşı annemi suçladı , maveranın hep arkasında durduğunuz için böyle böyle oluyo gibi.
Sonra çekt gitti.
Şu an hep beni suçlayan boşuna evlilik bittrdiğime bana rahat battığına dair mesajlar atıyor.
Geçmiş konularımı bilen bilir.
Ben çocuk olması halinde yaşayacaklarımızdan çok korkuyordum. Ne anasının ne ablasının psikolojik demogojisi bitmeyecekti. Eşim hep yutmamı istedi. Ben bana yapılandan ona bahsetmeyeceksem? İçe atarak nasıl geçerdi ömür? Ve babamlar kalmazdı ama isterlerse tabii kalırlar… bu ne demekti? Her an yılın 4 ayı insanlar kendi keyifleri için benim evimde olacaktı.
Zaten kesemiz bir mantığı var. Kayınvalidenin ağzından düşmez. Bizim kesemiz bir.
Böyle işte hanımlar. Şu an kalbim ağrıyo. Eşimin verdiği emek miydi? Anne ablasına sadece beni götürmeyerek çözüm bulması kalıcı çözüm müydü? Bir ömre yeter miydi? Bu evliliğin sonunun gelmesi gerek, bana güç gerek. Ben suçlu muyum?
