Tamam, medeni hal de okumaya engel değil :)
Ancak ne olur ne olmaz bu konuyu bir konuşun nişanlınla, onun desteğini en baştan al. "İçimde uhde kaldı, ben okumak istiyorum; bana bu yolda, hayat arkadaşım olarak da destek vereceksin, pes etsem de beni cesaretlendireceksin değil mi?" filan diye onun da yolunu güzelce bi yap ne olur ne olmaz. Sonra "Nereden çıktı?" filan demesinler.
Eltiymiş vs kimseye de bakma, onların hayatının çok iyi ya da çok kötü olması senin yaşadığın hayatı tahlil etmende bir referans değil. Sen kendin yaşıyor, elinden geldiğince durumunu iyileştirmeye çabalıyorsun. Hiç kıskanma da ezilme de.