Yorumlarınızı çok sevdim, beni anladınız:) Kendimi maddiyatçı gibi bile hissettim. Ben de onunla tatile geziye gitmek istiyorum, ben de hediye istiyorum, ben de aşk sözleri duymak istiyorum. Ki ben de hediye alırım, aldım da. Paraya da kıyarım, tatili ben bile öğrenci halimle tamamını üstlenebilirim. Hiç önemli değil. Ama artık kendimden bile şüpheye düştüm maddiyatçı mıyım niye bekliyorum diye.
O bana hediye göndermezse ben de göndermeyim mantığıyla göndermemezlik yapmadım. Hediyenin turşusunu kuracak değilim, ona aldım onun sonuçta. Bana böyle yapınca gönderesim gelmedi, açık ve net.Güzel bir mesaj atsa bile gönderecektim. Bilmiyorum hangimiz daha sabırlıyız. İlgilenmiyor da, tek sorun 14şubat değil yani.
Size özelden burçlarımızı söylesem, söyler misiniz. Ben pek anlamıyorum, googledan baktıklarım da tutmuyor:)
Çok teşekkür ederim beni anladığınız için:) Her zaman ilgili olsaydı 14şubat umrumda olmazdı ki. Ben bari o gün özel hissetmek istedim. Bi de bana kızanlar oldu, yok onun yerinde olsalarmış ayrılırlarmış falan. Bir de ben içimden ne geçiyorsa çat diye söylüyorum. O da dinleyip haklısın diyor ama düzelmiyor
Pardon? Neymiş madalyonun öteki yüzü?
Çiçek de göndermesin, onu da geçtim mesajla kutlasa bana yeterdi..
Ona düşün diye süre bile verdim. Seviyorum diyor başka bir şey demiyor. Bu nasıl sevgi anlamadım.. Bir çiçek kaç lira olabilir, ki pahalı olsa bile onu sarsmaz durumu iyi
Kötü biri değil zaten evet. Ben de bu ilişkide kendimi tanımaya başladım. Kendimi odun sanardım, baya romantikmişim. Sabırsız sanırdım, bu adama aylardır sabrediyorum. Arada ağır konuşuyorum yine anlamıyor düzelmiyor.
