- 21 Haziran 2016
- 263
- 56
- 53
- Konu Sahibi zamanlizamansiz
- #1
Burda çok tepkiler aldım ama bırakamadım işte.
Şimdi benden 13 yaş büyük bir beyle beraberim 1 oğlu var ilkokula gidiyor. Bende üniveristeye gidiyorum (lütfen çok çirkin misin baba sevgisi mi alamadın vb vb yorumlar yapmayın alakası yok)
Annesi çocukla çok ilgilenmiyor cuma cumartesi pazar babası ilgileniyor çocukla tam vakit geçirlcek zamanlar.
Oğluna çok bağlı bana sen mi oğlum mu dersen oğlum diyor kime sorsan aynı şeyi der diyor. Hak veriyorum
bir yandan bir senedir inişli çıkışlı kavgalı kopamadık birimizden ben hiç evlenmedim yaşım genç beklentilerim var ilerde çocuk meselesi canımı çok sıkıcak gibime geliyor çünkü şimdiden bile hayatımı ona göre idame ettiriyorum buluşmamamız ilerde olacak çocuğuma tayinim olursa gidip gidemeyeceğime kadar vb. benle hiç bağlantısı yokken bile.
ben pek kabullenemedim çocuğu neden derseniz çocuk kaynaklı o kadar çok problem yaşadım ki bu beni soğuttu meseleden. İlk başlarda cidden ben böyle değildm ablalık yapabilirm diyordum adımlar attım.
bir kaç tane örnek vereceğim sabırla okursanız, ondan yola çıkarak bana yorum yaprsanız sevinirim.
Beni tatilin olduğu gün kendi oturduğum şehirden kendi şehrine çağırdı orası daha güzel gezilecek mekanlar çok bende ayarlayıp sabah gelip akşama dönecek şekilde kendimi ayarladım akşam dönmem 10 da lazımdı çünkü başkaları ile geldim başkaları ile gidecek şeklde ailemden izin aldım. Bana yoldayken mesaj attı oğlumu 6 da alıcam ona göre gel diye 1 haftalığına oğlu şehir dışına gidicekti evvellesi gün çocuk zaten ondaydı bende sordum buluşmadan önce alıcak mısın tatil bak diye hayır dedi bende ona göre ayarlayıp geldim tartıştık falan oğlunu çok özlermiş 1 hafta uzunmuş vb vb dedi bana ben şehir dışından geldiğim ile kaldım sadece buluşmadık o gün.
başka bir gün çok hasta oldum kaldığım ailem şehir dışında taksi tutup hastaneye gidicek nakit param yok yanımda bende o gün bunu aradım sesim çok kötüydü kapattı telefonu oğlunun doğum günü varmış defalrca kez mesaj atmama rağmen açmadı .
yeni daha bir ay önce kaldığım evin mutfağını su bastı oraya yakın bir muhitte oturuyor bende aradım aa ne olmuş falan dedi ee yardımcı olayım ben zaten o muhitte oturyorum şu usta var onu arayım hiç bir şey yok o gün oğlu ile avmde gezdi ve aramalarıma cevap vermedi. Sonra tartıştığımızda ben ne yapabilirim dedi insan en azından nezaketen bir ihtiyacın var mı cümlesi bekliyor.
Şimdi bu olaylar sonrası hep ne oluyor beni haklı buluyor özür diliyor bu aralar %65 oranında bir düzelme var ama benim korkularım var.
ağzından bir kere evlenir evlenmez çocuk olursa hem oğluma kardeş hemde ben onu daha iyi anlarmışım anne olcağım için.
çocuğuna evlendiğimiz zaman evimizde oda istiyor sonra diğer problem ben çalışmıyorum alınan maaşın 1 bin lira kadarı çocuğa gidiyor annesi boşandık yarı yaıya olsun bi mantığı yok baştan sona her şeyi babasının karşılamasını istiyor.
ben kendim ağzımla çocuk meselesine çok takıldığımı bunun beni yoracağını olmazsa bu yüzden olmayacağını dile getiridim açıklıkla hayatımı haftanın 3 günü başka biriyle aynı evde geçirebilir miyim bilmiyorum bakabilr miyim ben vicdansız bir insan değilim yaşım büyük değil anne olmadım kendimden ufak kardeşimde yok o sorumluluğu almadım şimdi buraya bizim oğlumuz demek çok mu zorcular yorum yapıcak genel okuduğum bunu herkes kabul edemez hele benim durumumda biri hiç kabul edemez zor.
olumsuzlukları biliyorum ama bırakıp bırakmamak işte o konuda iradem yetersiz kalıyor.
Şimdi benden 13 yaş büyük bir beyle beraberim 1 oğlu var ilkokula gidiyor. Bende üniveristeye gidiyorum (lütfen çok çirkin misin baba sevgisi mi alamadın vb vb yorumlar yapmayın alakası yok)
Annesi çocukla çok ilgilenmiyor cuma cumartesi pazar babası ilgileniyor çocukla tam vakit geçirlcek zamanlar.
Oğluna çok bağlı bana sen mi oğlum mu dersen oğlum diyor kime sorsan aynı şeyi der diyor. Hak veriyorum
bir yandan bir senedir inişli çıkışlı kavgalı kopamadık birimizden ben hiç evlenmedim yaşım genç beklentilerim var ilerde çocuk meselesi canımı çok sıkıcak gibime geliyor çünkü şimdiden bile hayatımı ona göre idame ettiriyorum buluşmamamız ilerde olacak çocuğuma tayinim olursa gidip gidemeyeceğime kadar vb. benle hiç bağlantısı yokken bile.
ben pek kabullenemedim çocuğu neden derseniz çocuk kaynaklı o kadar çok problem yaşadım ki bu beni soğuttu meseleden. İlk başlarda cidden ben böyle değildm ablalık yapabilirm diyordum adımlar attım.
bir kaç tane örnek vereceğim sabırla okursanız, ondan yola çıkarak bana yorum yaprsanız sevinirim.
Beni tatilin olduğu gün kendi oturduğum şehirden kendi şehrine çağırdı orası daha güzel gezilecek mekanlar çok bende ayarlayıp sabah gelip akşama dönecek şekilde kendimi ayarladım akşam dönmem 10 da lazımdı çünkü başkaları ile geldim başkaları ile gidecek şeklde ailemden izin aldım. Bana yoldayken mesaj attı oğlumu 6 da alıcam ona göre gel diye 1 haftalığına oğlu şehir dışına gidicekti evvellesi gün çocuk zaten ondaydı bende sordum buluşmadan önce alıcak mısın tatil bak diye hayır dedi bende ona göre ayarlayıp geldim tartıştık falan oğlunu çok özlermiş 1 hafta uzunmuş vb vb dedi bana ben şehir dışından geldiğim ile kaldım sadece buluşmadık o gün.
başka bir gün çok hasta oldum kaldığım ailem şehir dışında taksi tutup hastaneye gidicek nakit param yok yanımda bende o gün bunu aradım sesim çok kötüydü kapattı telefonu oğlunun doğum günü varmış defalrca kez mesaj atmama rağmen açmadı .
yeni daha bir ay önce kaldığım evin mutfağını su bastı oraya yakın bir muhitte oturuyor bende aradım aa ne olmuş falan dedi ee yardımcı olayım ben zaten o muhitte oturyorum şu usta var onu arayım hiç bir şey yok o gün oğlu ile avmde gezdi ve aramalarıma cevap vermedi. Sonra tartıştığımızda ben ne yapabilirim dedi insan en azından nezaketen bir ihtiyacın var mı cümlesi bekliyor.
Şimdi bu olaylar sonrası hep ne oluyor beni haklı buluyor özür diliyor bu aralar %65 oranında bir düzelme var ama benim korkularım var.
ağzından bir kere evlenir evlenmez çocuk olursa hem oğluma kardeş hemde ben onu daha iyi anlarmışım anne olcağım için.
çocuğuna evlendiğimiz zaman evimizde oda istiyor sonra diğer problem ben çalışmıyorum alınan maaşın 1 bin lira kadarı çocuğa gidiyor annesi boşandık yarı yaıya olsun bi mantığı yok baştan sona her şeyi babasının karşılamasını istiyor.
ben kendim ağzımla çocuk meselesine çok takıldığımı bunun beni yoracağını olmazsa bu yüzden olmayacağını dile getiridim açıklıkla hayatımı haftanın 3 günü başka biriyle aynı evde geçirebilir miyim bilmiyorum bakabilr miyim ben vicdansız bir insan değilim yaşım büyük değil anne olmadım kendimden ufak kardeşimde yok o sorumluluğu almadım şimdi buraya bizim oğlumuz demek çok mu zorcular yorum yapıcak genel okuduğum bunu herkes kabul edemez hele benim durumumda biri hiç kabul edemez zor.
olumsuzlukları biliyorum ama bırakıp bırakmamak işte o konuda iradem yetersiz kalıyor.
