- 7 Mart 2018
- 1.331
- 3.783
- Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.
Kadınlar Kulübü'ne ücretsiz üye olmak için tıklayın...
10 Yaşımdaki kızımın takıntısı (OKB)
- Konu Sahibi lepka
- Başlangıç Tarihi
Aldigin karar hayatında olumlu etkiler yaptını pelinim.ben 38 yaşındayım fakat ciddi bir sorgulama yaşıyorum.aklim çok karışık bazı konularda.tabi canım daha neler neler, özet geçtim.
yalan söylersen cehennemde dilinden asarlar, annene karşı gelirsen yanarsın vs vs
küçücük çocuksun ve seni sürekli cezalarla tehdit eden bir güce tapınmanı istiyorlar.
ya düşünmeden kabul edecek ya reddedecek ya da kafayı hafiften çizeceksin
din büyükler için tercih, ama çocuklar için asla zorlama olmamalı.
- 18 Ocak 2018
- 2.662
- 6.831
- 32
Çok benzerini ben de yaşadım tam o yaşlardayken. Benim de bir arkadaşım çok korkunc hikayeler anlatırdı. O kadar korkardim ki gece tuvalete gidemezdim. En sonunda anneme anlattim annem de o kizin anlattıklarının yalan olduğuna ikna etti beni. Baya rahatladım.
Bu obsesiflik konusu da, bir psikiyatrist den duymuştum genelde zaten ya dinle ya temizlikle ilgili oluyormuş. Bende de vardı . Ama benim şansım o zaman bir din kültürü öğretmenimiz vardı ona sorardım her şeyi. O kişi sayesinde hem cinler konusundaki korkularimdan hem de takıntılarimdan kurtuldum. Çok ileri seviye değildi ama belki o öğretmen olmasaydı ileri seviyeye gidebilirdi.
Kızınız da otör kabul ettiği -bu babası olabilir, öğretmeni olabilir, siz olabilirsiniz- biriyle bu konuları konussa. Arkadaşlarının onu kandırdığını anlasa çok rahatlar diye dusunuyorum.
Bu obsesiflik konusu da, bir psikiyatrist den duymuştum genelde zaten ya dinle ya temizlikle ilgili oluyormuş. Bende de vardı . Ama benim şansım o zaman bir din kültürü öğretmenimiz vardı ona sorardım her şeyi. O kişi sayesinde hem cinler konusundaki korkularimdan hem de takıntılarimdan kurtuldum. Çok ileri seviye değildi ama belki o öğretmen olmasaydı ileri seviyeye gidebilirdi.
Kızınız da otör kabul ettiği -bu babası olabilir, öğretmeni olabilir, siz olabilirsiniz- biriyle bu konuları konussa. Arkadaşlarının onu kandırdığını anlasa çok rahatlar diye dusunuyorum.
Dini inanç olarak mı agnostiksiniz? Yanlış anlamayın yalnızca merakımdan soruyorum. Benim de böyle olaylar yaşayıp agnostik olan arkadaşlarım var da.
- 22 Haziran 2017
- 584
- 313
- 31
Büyük kızımda da oldu bu tarz korkular o zaman bende yeni doğum yapmıştım. Sürekli herşeyi sorgulamaya başlamıştı. Neyse uzatmayayım paranoya başlangıcı teşhisi kondu uzun süre terapi aldık ,haftalık ve düzenli. Uzun sürdü .Bir de Wisc-R testi yapıldı zeka yüksek çıktı, biraz da problemin kaynağı o görüldü. Beyin lob farkları vs. Ama bizim uzmanımız çok iyi ve başarılı biriydi en önemlisi kızım çok seviyordu. Yavaş yavaş açtı içini korkularını. Elhamdulillah geçti gitti şimdi 16 yaşında pırıl pırıl sağlıklı bir genç kız. İşin uzmanını bulursan korkmana gerek yok inşallah geçer gider herşey.
- 27 Şubat 2018
- 3.667
- 5.469
Bence okulundaki din kültürü öğretmeniyle de konuşturabilirsiniz. Bir imamla da konuşturabilirsiniz. İşinin ehli birisi çocuğun dilinden anlayarak güzelce konuşursa bir nebze rahatlar. Nasıl hasta oldugunu düşündüğünde doktora danışmak iyi bir şey bu da öyle bir şey. Tabi okb si için de çocuk psikiyatrı yüzde yüz şart. Çünkü gün gelir dini takıntı olur gün gelir temizlik takıntısı vs. Okb konudan konuya sıçrayabilen bir şey çünkü. Ve ek olarak kesinlikle servisteki o konuları konuşan kişiyle bir araya getirmeyin.
Hepimiz konuşurduk o yaşlarda bu tür şeyleri. Ama yapılan şakalar bizim kafamızda soyut olan şeyleri delillendirmiş bir bakıma. Psikoterapi ile kontrol altına alınabilir. Yanısıra uzun bir müddet, kendini epey yoran bir günlük programda iyi gelecektir. Enstrüman kursu, yüzme, spor gibi akttiviler psikoterapi ile desteklenirse yaşı da ilerledikçe kontrol etmeyi başaracaktır. Kurtulmak diyemiyorum çünkü yaşı çok küçük. Ancak kontrol edebilir sanıyorum.
Fakat gerçekten çok üzüldüm.
Fakat gerçekten çok üzüldüm.
- 5 Eylül 2014
- 14.245
- 50.135
evet yaklaşık 13 yaşımdan beri agnostiğim.
yani benim için din bir bilinmezlik, bilmek de istemiyorum
Ekleme yapmak istiyorum inancınızı ve İnanca bağlılığınızı bilmiyorum fakat kızınıza herhangi bir dini öğe Sunmadan hayatını geçinmesini sağlamanız bana kalırsa önemli bir etken ben dindar bir ailede büyüdüm ve çocukluğunda ki 11-12 Yaşlarındaydım dini sorgular Vesveseler korkular bilinmezlikler beni bir yıl kadar çok yordu. Etrafımdaki dini motifler azalmaya başladığında bu sıkıntılarım azaldı arttığında sıkıntılarım arttı. Matematiğin dahi yaş ve zeka seviyesine göre bir öğretme süreci varsa ruhumuzla alakalı olan dinin öğretilmesi süreci de Yaşa göre olmalıdır. Yaratıcı hakkında kendi içimde yanlış cümleler kurduğunda kendini suçlar ve çok ağladım ailem tarafından bu duygularım şeytan vasıtasıyla kontrol edilmeye çalışıldı fakat bu karışıklığa Bir de en az diğer sıkıntılarım kadar soyut şeytan kavramı eklenince iyice sarpa sardım. Çivi çiviyi sökmez.
- 5 Eylül 2014
- 14.245
- 50.135
kendi adıma çok mutlu ve huzurluyum.
sınanmalar, "neden"ler, adaletsizlikler üzerine kafa yormalar, "madem kötü bir insan olacaktı, onu neden yarattın"lar, cinler, periler, zebaniler, karanlıkta izleyenler, her an beni gören melek vs ruhani şeyler benim hayatımda nerdeyse 20 yıldır yoklar. acaba mı dediğim an bile tüylerim ürperiyor...
- 3 Mart 2016
- 18.150
- 76.557
tabi canım daha neler neler, özet geçtim.
yalan söylersen cehennemde dilinden asarlar, annene karşı gelirsen yanarsın vs vs
küçücük çocuksun ve seni sürekli cezalarla tehdit eden bir güce tapınmanı istiyorlar.
ya düşünmeden kabul edecek ya reddedecek ya da kafayı hafiften çizeceksin
din büyükler için tercih, ama çocuklar için asla zorlama olmamalı.
Kesinlikle, zorlama-korku unsuru haline gelmesi... Salt bu sebepten insanların vücut algıları, dünya algıları her şeyleri bozuluyor. Yani bilindik bir şeyi tekrar etmek gibi olacak ama, cinsellikteki sorunlar, sürekli bi pis miyim-temiz miyim kaygısı, içinden geçirdiği düşüncelerin utancı, biriyle konuşurken onun cennet cehennemlik tartımı vs vs... Oysa ne kadar basit açıklaması, insanız ve hiçbir halin tek doğrusu yok.
Bu korkutma seansları bizim milletin kültürel faaliyeti olmuş halde, her hal kendi ecünnülü hikayesiyle birlikte gelir. Evleniriz, şunu şunu demeden şu tarafına 10 kere üfürmeden eşikten atlama iyi olmaz, o düğüne gitme kırkın karışır iyi olmaz, hamile kalırsın şunu okumadan sakın şunları yeme iyi olmaz, çocuk olur, her dokunduğun şeye besmele çekeceksin bak iyi olmaz, kırkın çıkana kadar şunu kafana tak, yoksa iyi olmaz, çamaşırları gece asma iyi olmaz.
Bir insan kaç farklı şeyi aklında tutacak? Hepsine inansan uygulamaya çalışsan kimseyle konuşamazsın çünkü her dakika içinden dua okuman gerek, unutma lüksünü ortadan kaldıran, insanı sıkıntıya sokan şeyler... Obsesyon böyle böyle geliyor.
Dini bir konuya evrilsin istemiyorum fakat söylemeden geçemedim. Dinlerin varlığı ve yokluğu inancına sahip olmaktaki ince çizgide eşikte biri olarak dünyadaki adaletsizlikler için nasıl çıldırmadan akıl sağlığınızı koruduğunuzu merak ediyorum. Sanırım beni çizginin bu yanında tutan şey zulüm sahiplerinin birgün ceza alacağına inanmak istemem. Bir de sevdiklerimden sonsuza dek ayrılmak ve asla kavuşamayacak olmak fikri. Zannediyorum ahiret inancının filizlendiği Mısır’da firavunlar da tahtları için aynı sevgiyi besliyordu ve akıl sağlıklarını korumak adına böyle bir inanç var ettiler. Bilemiyorum Altan.
- 5 Eylül 2014
- 14.245
- 50.135
Özellikle korkutulmasa da ruhani seyler hassas bir cocuk icin son derece rahatsiz edici olabiliyor.
Mesela Allah her yaptigini gorur, omzundaki melekler her yaptığını izler gibi seyler anlatilirdi kucukken, e simdi biri beni izlerken nasil tuvaletimi yapicam, nasil uyuyacagim... korku, utanc, surekli kontrol hissi, dayanilmaz bir obsesyon yaratiyor kucuk beyinlerde.
Ben de çok üzüldüm, toplumumuz çok cahil maalesef. Ben de bir anımı anlatayım. İlkokuldaydım bize yakın oturan bir kız arkadaşım vardı. Aynı zamanda sınıf arkadaşımdı.Bazen ona giderdim. Ama ailem ailesini vs.tanıyor.Yoksa göndermezlerdi zaten. Bir gün arkadaşımın kuzeni de geldi. Tanıştı benimle. O zamanlar biz ufacık ilkokul çocuğuyduk tabii. Kuzen de o zamanlar 18-19 yaşlarında.Bize oyun oynatıyordu, abla diye seviyordum ben de. Sonra bir gün bize özel güçleri olduğunu söyledi. Benim sihirli güçlerim var vs. dedi. E biz de ufacık çocuğuz,inandık :) O günden beri hep onu sihirli biri olarak sandım. Arkadaşıma gittiğimde artık hep o da orada oluyordu ve bizimle oyun oynuyordu. Ben perilerle konuşuyorum, şu an onları görüyorum vs.diyordu. Ben de hayran olmuştum çocuk halimle. Ne kadar güzel,özel güçleri var diye düşünüyordum. Saf çocuk aklı :) Bazen; "İçime peri girdi ben şu an periyim",diyordu bize. Peri cinmiş gibi davranıyordu.Tabii bu arada bize istediklerini de yaptırıyordu kurnaz:) Bunu şu an fark ediyorum tabii. Bir gün yine arkadaşıma gittim kuzen yine oradaydı. Gittik oturuyoruz yine bu kuzen ay kötülük perisi geliyor dedi.Sonra birden içine peri girmiş gibi yaptı. Gitti mutfağa. Az sonra elinde kocaman bıçakla gelmesin mi!! Üzerimize yürüdü biz arkadaşımla korkudan donakaldık. O anki korkumu anlatamam. Sonra benim sinirlerim bozuldu galiba, gülmeye başladım. O an bıçağı indirdi. Kötülük perisi gülücüğün olduğu yerde durmaz, dedi. Herhalde korktu kriz geçireceğiz diye. Ama ne kadar yanlış...Ya bize bir şey olsaydı? Şimdi gülüyorum ama o an çok korkmuştum. Çocuklara çok hassas yaklaşılmalı...
- 5 Eylül 2014
- 14.245
- 50.135
Dini bir konuya evrilsin istemiyorum fakat söylemeden geçemedim. Dinlerin varlığı ve yokluğu inancına sahip olmaktaki ince çizgide eşikte biri olarak dünyadaki adaletsizlikler için nasıl çıldırmadan akıl sağlığınızı koruduğunuzu merak ediyorum. Sanırım beni çizginin bu yanında tutan şey zulüm sahiplerinin birgün ceza alacağına inanmak istemem. Bir de sevdiklerimden sonsuza dek ayrılmak ve asla kavuşamayacak olmak fikri. Zannediyorum ahiret inancının filizlendiği Mısır’da firavunlar da tahtları için aynı sevgiyi besliyordu ve akıl sağlıklarını korumak adına böyle bir inanç var ettiler. Bilemiyorum Altan.
Iste o adaletsiz dunyayi yaratan ve izleyen guclerin oldugunu dusunuesem o gucten nefret ederim. Ama bunu bir bilinmezlige yorarsam, icimde ofke, korku gibi buyuk duygular yasatmiyorum. Dunya adil bir yer degil, birileri acliktan ölürken bir ekmek caldi diye bu dunyada cektigi zulmü diger dunyada da cekmeyecek benim icin. Olecek ve kurtulacak.
Bir maraton gibi dusunursek biri digerinden kilometrelerce geride baslatildigi halde ayni anda final cizgisine ulasilmasi beklenmiyor benim dunyamda.
Afrikada bir bir ölen bebeklerini gomdugu icin tanriya isyan eden herhangi bir kadinla, arabistanda bolluk bereket icinde doğup bir ömür ibadet etme sansina sahip kadinin ayni kopruden gecmesini bekleyen anlayisi benimsemektense bunlar nerden geldi bilmiyorum nereye gidecekler onu da bilmiyorum demek vicdanimi daha az rahatsiz ediyor.
- 3 Mart 2016
- 18.150
- 76.557
Anneannemin anlattıkları işte, biz de bol bol dinledik aynı hallerden geçtik Pelin. Tuvalete girmeyi geç, tek başına gaz çıkarmaktan bile imtina eder olur ki insan. Bir çocuk aklı ile düşününce hele ne büyük sıkıntı, hastalanma sebebi. Mesela klasiktir, yemeğe başlarken besmele çekmek gerektiği öğretilecek ya, illa bi şeytan karıştırılır onu öğretirken "Besmelesiz yersen şeytanla ortak yersin"... Bu bir çocuğa söylenebilir mi? Söyleniyordu ve hala daha söyleyenler vardır belki.
Ya da bak bunu bizzat yaşadım, ben solağım. Tahmin ediyorsundur, yemek ve taharet konusunda anneannemin nasıl konuşmuş olabileceğini yukarıdaki örnekle birlikte. Uzunca bir süre bunu sorguladım ben çocuk halimle kendi içimde, kimseye belli etmeden. Bakarsan solaksın yani bu durumda ne denecek "Allah seni solak yaratmış çocuğum, sen sol elinle de yemek yesen sağ el yerine geçer" dersin yani en fazla bu konuda çok hassassan. Yani iki elin var, biri haramsa niye var vücudunda? O da ayrı bir sorgu ya neyse uzatmayayım. Biz yine iyi büyümüşüz diyorum bazen, şimdi bu konularda daha bilinçli olduğumuzu düşünüyorum. Annem anneannemin bazı ikazlarına müdahale etmezdi eskinin "Saygı" kafası sebebiyle, şimdi bizler kendi annelerimizi de süzgeçten geçirebiliyor, müdahil olabiliyoruz.
- 25 Ağustos 2014
- 6.767
- 8.891
Doktora da gidin de .Yüzme,gitar,müzik,resim,ing,mental aritmetik ,jimnastik,judo ,plates ,bale hangi kursu bulursanız götürün .İlgi alanı değişsin.
Üni'lerde cok gzl kurslar var .Kac yıl ordan oraya taşıdım cocuklarımı .Saatlerce bekledim ,oralarda .
Cocuk bu en güzel dönemleri .Spor yapan cocuk derstede iyi oluyor merak etmeyin .Kardeşini de eve geri getirin o cocukla ne alakası var ,niye babannede .???
Üni'lerde cok gzl kurslar var .Kac yıl ordan oraya taşıdım cocuklarımı .Saatlerce bekledim ,oralarda .
Cocuk bu en güzel dönemleri .Spor yapan cocuk derstede iyi oluyor merak etmeyin .Kardeşini de eve geri getirin o cocukla ne alakası var ,niye babannede .???
- 25 Nisan 2018
- 3.689
- 7.315
Benimde erkek kardeşim 9 yaşından beri okb hastası bana göre bu hastalik herşeyi tam yapmaya çalışmak tam yapamayınca da kafayi yemek bende bir ara böyleydim
Mesela abdest alır bu olmadi yanlis aldım kesin bir yeri unuttum deyip sırılsıklam hasta olurdum tam 4 yıl boyleydim doktira gidemedim ama yakın arkadaslarim sayesinde değiştim çok şükür
Şimdi de kardeşim böyle namaz kılar abdest alır ve hiç birini beğenmez birde temizlik takıntısı var bu hastalik yüzünden iki sene arkadassiz yaşadı bizden bile uzak durdu.
Sobra devlet hastanesinden randevu aldım bir bayan pedagog yardimci oldu konusup ilaç verdi o ilaç lar ve konuşmadan sonra daha sosyal ve normal olmaya basladi agladm ben o haline
Eğer ben demeseydim ailem hastaneye bile goturmeyecekti
Uzun uzun kendimden bahsettim ozur dilerim ama şu an daha iyiyiz.
sizde sabredin sonuç bulacaktır
Küçücük bir kızın bu tür şeylerle korkması cço üzücü inşallah tez zamanda düzelir....
- 27 Mart 2017
- 16.160
- 65.357
