Gerçekten hepiniz o kadar haklısınızki... Biliyorum o adam bana yaramaz, hasta ruhlu, alkolik, ben ondan kurtuldum... Ama içim anlamıyorki...
Gece geldi eve eski eşim, sabaha kadar ağladı. “Sen istedin sen bitirdin, beni oraya sen götürdün, nasıl sevgimize kıydın...” deyip durdu... Sabaha kadar durmadan ağladım...
Belki beni eleştireceksiniz, hala bu adamı nasıl seversin diyeceksiniz ama içime anlatamıyorumki... Bu akşam seve seve gidiyorum ailemin yanına, içim yana yana... Durmadan kafamda sorular: acele mi ettim, doğru zaman mıydı, gerçekten ben mi bitirdim, mahkemeye ben götürdüm acaba ben mi istemeseydim, içimde bu sevgi varken nasıl dayanıcam bu acıya, ailem yıkılıcak ne yapıcam, ya özlersem, pişman olursam... Hep içimden bunlar geçiyor, sadece ağlıyorum..
Toparlanamadım hala, kalkıp valizimi hazırlayamıyorum.. Açlıktan mı ağlamaktan mı bilmem sadece başım dönüyor, yataktan kalkamıyorum.. Fazla duygusalım biliyorum.. Ve sağlığımdan oldum sadece...