Cok kotu oldum. Allah size ve esinizie sabirlar versin. Ve en yakin zamanda size bi yavru nasip etsin.Allah kimseyi evladiyla sinamasin ve kimsenin Kucağı bos kalmasin.
Bak çok hoşuma giden bir söz görmüştüm ben de o ara. Halen daha üzüldükçe aklıma gelir.. "Ölen bebekler büyümek için annelerini beklerler" Eşime ahirette de cennette evlat büyüteceğiz inşallah demiştim ilk okuduğumda..
Ahhh cnm seni okadar iyi anlıyorum ki rabbim sabır versin melek annesi o. Bizim açımız anca meleklerimize kavustugumuzda geçecek. Bende 40. Haftamda dogumuma birgün kala kaybettim oğlumu güzel oğlum bnm herşey okadar güzel gidiyordu ki herşeyi hazırdı bi o eksik di nasıl gelişi süpriz olduysa gidiside süpriz oldu melegimin. Hiç bir sebep bulunamadı kalbi durmuş yawrumun ani bebek ölümü dendi sezeryana girdim hiç öldüğüne inanmadım hep bir mucize bekledim takiii Y awrumu siyah çantada görene kadar yarabbim ne büyük bi sınav ne büyük bir aciymis taş oldu yüreğim kaldim karnım bombosdu yawrum yokdu artık okadar guzeldiki melek yawrum bnm annen seni çok özledi yakışıklı oğlum 7. 5 ay oldu yawrum gideli acisi hiç dinmedi dinmeyecek
burda yazılanları okuyunca gözyaşlarım sel oldu.içim sızladı.yutkunamadım.Allah sabır versin ,güç versın ,kuvvet versin.Bu sayfaya hiç bakmak istemiyordum fakat baktım.Kelimeler yetmiyor anlatmaya.Ben de 2 tane meleğimi 6 haftalıkken kaybetmiştim.Kalp atışlarını sevinçle duymaya gittiğimizde kalp atışları duyulmamıştı ve uzun süre kendime gelememiştim.Ne olur ümidinizi kaybetmeyin.Rabbime çok şükür şimdi 2 tane yavrum var.Rabbim size de sağlıklı sıhhatli evlatlar versin.
Meleğim derdim sana.. Melek olacağını bilmeden..
Yazmalıyım diyorum yazamazsam acım hafiflemez, konuşmalıyım diyorum susarsam kendime kapanırım, dünya gözüme gözükmez.. Ama ne yazmak geliyor içimden, ne de konuşmak.. Yanıma geliyolar, destek olmak için.. Benim yüzümü güldürecek tek şey yavrumu kucağımda görmekti diyorum, göremiyorum.. Bir pazar günü,kaybettim yavrumu.. her şey normaldi.. Bi' hafta önce takiplerini yaptırmıştık, haftasından önde gidiyordu. Doktor bir sorun yok demişti.. Sabah uyandım nişanım gelmişti.. Lakin bir damla sancı ağrı vs yok.. Eşime dedim bana bir şeyler oluyor hastaneye gidelim.. Arabayı hazırladı, beni giydirdi. Çıktık yola.. Yolda başladı sancım.. Hastaneye vardığımızda 6 cm açılmam vardı.. Doktor hemen doğumhaneye almamız gerek sizi dedi. Daha suyum gelmemişti.. Haykırdım, ağladım bebeğim çok küçük daha doktor,en azından bir kaç hafta daha dursaydı.. Dikiş atılıyomuş rahim ağzına dedim, o uygulansın.. Sancınız var dedi yapamayız.. Eşimden imza aldılar, çıktık o hastaneden başka bir hastaneye o da aynı şeyleri söyledi.. Bu arada sancım artmaya başladı.. 3. hastaneye gitmiştik, inanamıyoduk çaresini arıyorduk bulamıyorduk.. Rahim ağzı yetmezliği dediler.. Geldiğimiz hastanede suyum geldi, acil üstümü soydular. Doğuma aldılar, ağla ağla öleceğimi sandım..5 te suyum geldi 10 buçuk da normal doğumla doğurdum evladımı.. Sunii sancı verelim dediler kabul etmedim, kendi sancımla doğuracağım dedim.. Bebeğim doğduğunda ona bakmamı istemediler, ömür boyu unutamazsın bakma lütfen dediler, ağlama krizine girdim.. Ne kadar ağladım neler yaşadım o arayı hatırlamıyorum, sonra narkoz vermişler bebeğin eşini almak için.. Gece saat 1 de uyandım, doğum sonu servisine alındım.. Herkesin yanında bebeği.. Gece boyunca ağlayan bebek sesleri..O bebekler ağladıkça ben ağladım.. Normal doğum yaptığım için lohusayım.. Sancılarım var sancılarım bile bebeğimi hatırlatıyo.. Deli gibi acaba gitmedi mi içimde mi hala diyorum.. Oysa ki gözümün önünde doğdu.. 5. Ayımız bitiyordu 6 aya girecektik.. Normal doğum olduğu için bir gün sonra çıkardılar.. Şimdi evimdeyim.. Ailem yanımda.. Bebeğim kara topraklarda.. Doğduğu gün ve öldüğü gün aynı.. Babası gömdü gülbahçe mezarlığına.. Gülbahçede canım var şimdi gülbahçede yavrum var.. Ve bebeğimi gömdüğümüz günün gecesi yağmurlar yağdı şehrime.. Mezarına yağmur doluyor, CANIMIN PARÇASI üşüyo mu.. diye nefes alamadım. Rabbim verdi Rabbim aldı ammenna.. Ama İnsanız dayanması zor. Babasının sıkmaktan avuçları morardı bir gecede.. Doktorun ona dediği.. Artık bebekten geçtik anneyi kurtaralım..
Dua istiyorum.. İçime sabır dolsun.. Yoksa dayanamam..
Hz. Zeynebin imtihanına benzedi yaşadığım acı..Dualarım dua üstüne..RABBİMe inancım sonsuz..
Neden demedim hiçbi' zaman..Çünkü meleğim ondan geldi
ona gitti.. İçimi ferahlatan tek bir şey var.. Hiç kucaklayamadığım öpüp koklayamadığım yavrum beni öbür dünyada bekleyecek.. O kadar sakınarak geçiriyordum ki hamileliğimi.. Geç buldum erken kaybettim bebeğimi.. 3 sene bekledim yavrumun gelmesini.. Şimdi bi' ömür sürecek acısı.. Hayatta bu acı kadar içimi yakan bir şey olmadı, evlat acısı hiç kolay değilmiş... Baş sağlığına gelenler oluyo..Herkes dünya derdinde, arada dalıp gittim.. koca dünya bi' hiç gözümde.. Yavrumu kucaklayamadım ya...Sabır ve dayanma gücü istiyorum.. içim yanıyor..Herkesin imtihanı farklı.. Benimki de buymuş..Cennette sarılacağım yavruma.. O mis kokusunu içime çekeceğim.. Yalan dünyada sevemedim orada seveceğim..
titrettin içimi haykıra haykıra aglamak ıstıyorum Allahın sınavı bu ıınsallah son bulacak hepımız evlatlarımızı saglıkla alacgız kucaımıza sabır versin RABBİM BU MUBAREK GUNDE HEPIMIZECanım okudum, ciğerim yandı tekrar. Ben de minik oğlumu kaybettiğimde yağmur yağmıştı 8 Eylül'de. 9 Eylül'de toprağa verdi ailem ben ancak 11 Eylül'de çıkabildim hastaneden sezaryen olduğum için ve ertesi gün yağmur yağmıştı yine. Eşimin dizlerinde yatıyordum, yağmur sesini duydukça ben daha çok ağlamaya başlamıştım. Dedim "Yağmasın yağmur, yağmasın!!! Oğlum toprakta ıslanıyor, üşüyor. Yağmasın, dursun!!!... Günler boyu dua ettim Allah'a yağmur yağmasın diye...
5,5 ay oldu. Yangınım hala sürüyor ve ölene kadar da sürecek. Sadece alışacağız arkadaşım, bu acıyla yaşamaya alışacağız...
Her şeyi hazırdı miniğimin, her şeyini tamamladığım günün ertesi günü kaybettim ciğerparemi. Odasını kendi ellerimle hazırlamış, tüm kıyafetlerini öpe koklaya yerleştirmiştim. Yatağını hazırlarken hadi oğlum fazla bekletme anneni, gel hemencik diyordum. Nereden bilirdim 2 gün sonra bebeğimin cansız vücudunu kucağıma alacağımı...
Sınavımız çok büyük. Evlat acısıyla sınanıyoruz hepimiz. Rabbim yar ve yardımcımız olsun. Rabbim dayanma gücü ve sabırlar versin tüm melek annelerine...
Amin canım. Rabbim hepimize sabır versin ve aynı acıyla bir daha sınamasın bizleri inşallah...titrettin içimi haykıra haykıra aglamak ıstıyorum Allahın sınavı bu ıınsallah son bulacak hepımız evlatlarımızı saglıkla alacgız kucaımıza sabır versin RABBİM BU MUBAREK GUNDE HEPIMIZE
içim parçalandı.Acılar aynı hikayeler farklıAllah sabırlar versın ben 3.gebelik kaybımı yasadım hala aklımda her biri Rabbim kucaklarımızı bos bırakmasın her cumlen ıcımı parcaladı senınle bırlıkte o anları yasadım sankı Başın sağolsun arkadasım
Canım okudum, ciğerim yandı tekrar. Ben de minik oğlumu kaybettiğimde yağmur yağmıştı 8 Eylül'de. 9 Eylül'de toprağa verdi ailem ben ancak 11 Eylül'de çıkabildim hastaneden sezaryen olduğum için ve ertesi gün yağmur yağmıştı yine. Eşimin dizlerinde yatıyordum, yağmur sesini duydukça ben daha çok ağlamaya başlamıştım. Dedim "Yağmasın yağmur, yağmasın!!! Oğlum toprakta ıslanıyor, üşüyor. Yağmasın, dursun!!!... Günler boyu dua ettim Allah'a yağmur yağmasın diye...
5,5 ay oldu. Yangınım hala sürüyor ve ölene kadar da sürecek. Sadece alışacağız arkadaşım, bu acıyla yaşamaya alışacağız...
Her şeyi hazırdı miniğimin, her şeyini tamamladığım günün ertesi günü kaybettim ciğerparemi. Odasını kendi ellerimle hazırlamış, tüm kıyafetlerini öpe koklaya yerleştirmiştim. Yatağını hazırlarken hadi oğlum fazla bekletme anneni, gel hemencik diyordum. Nereden bilirdim 2 gün sonra bebeğimin cansız vücudunu kucağıma alacağımı...
Sınavımız çok büyük. Evlat acısıyla sınanıyoruz hepimiz. Rabbim yar ve yardımcımız olsun. Rabbim dayanma gücü ve sabırlar versin tüm melek annelerine...
Kesinlikle unutmayacağız, unutamayacagiz ve unutmamaliyiz canım. Ama bazen düşünüyorum da bizim meleklerimiz hiç aglamadan hiç uzulmeden dünyanın tüm kötülüklerinden uzaktalar ve bu yüzden onun için seviniyorum. Onlar herkesin gitmek istediği yerdeler. Sanıyorum biz kendimize üzülüyoruz. Onlarla kurduğumuz tüm hayaller yarım kaldı diye, onlardan uzaktayiz ayriyiz diye üzülüyoruz... Annelik aslında ne olursa olsun evladı için en iyisini istemek değil mi? O yüzden aslında sukretmeliyiz Rabbime en güvenilir en iyi yerde oldukları için. Varsın bizden uzak olsunlar ama iyi olsunlar. Ya meleklerimiz kayıp olsaydı. Ölü mü diri mi bilmeseydik. İyi mi kötü mü bilmeseydik? O daha zor be arkadaşım. Çok şükür Rabbime çok şükür..."Daha kavuşamadan Mevlam ayrılık yazmış.."
Bu türküyü dinledim biliyo musun bu iletini okuduktan sonra.. Kendimi buldum.. Kavuşma anını bile yaşayamadım ben, yavrumu kucaklayamadım.. Normal doğum yaptım ama ebeler göstermedi, "unutamazsın" dediler.. Zaten unutamıyorum ki.. Her anımda yavrum var, annesinin bir tanesi sen orada iyi ol mutlu ol diyorum, başımı her yastığa koyduğumda, rahat uyu annem diyorum.. Oğlumla konuşuyorum.. Unutmak istemiyorum, onu karnımda hissettiğim zamanları hatırlıyorum..
Başınız sağolsun, ne denir ki bu acının üstüne..? Diyecek çok fazla bir cümlem yok.. İçim acıyo sadece.. Nerede bir bebek görsem, evladım aklıma geliyor.. Ağlayamadı bile benim kuzum.. Ciğerleri gelişmediği için hiç sesi çıkmadı.. Sessiz gitti yavrum..
Annesinin bir tanesi, can parçası o.. Unutulmayacak hiçbi' zaman...
B BlackandBlack
Hayat bazen bize hiç beklemediğimiz şeyleri yaşatıyor.. Benim bebeğim bana hiç beklemediğim bir anda geldi, ve hiç beklemediğim bir anda gitti.. BOŞLUĞUNU DOLDURACAK BAŞKA BİR SEVGİM YOK.. Yıllarca onu bekledim ben, gözyaşı döktüm.. Şimdi yine gözyaşı döküyorum, yokluğu için.. Evet biliyorum yavrum en güvenli yerde.. Belki benim kucağımda bile o kadar güvenli olamazdı.. Orada mutlu orada herşey çok güzel.. Ama gel de bunu yaralı gönlüme anlat.. Doğum yaptıktan sonra hastanedeki bütün lohusalı kadınların yanında bebekleri vardı, oysa benim yanımda puset boştu... İçim gibi.. Bomboş... Rabbim düşmanıma yaşatmasın evlat acısını... Bir ben bilirim bir de Allah... Çünkü yanımda bir tek "O" vardı.. Dost bildiklerim yalan oldu.. İçime kapandım.. Bir gün oğlumun kardeşleri gelir mi bana bilmiyorum.. Hayat çok zor geliyor, atlatmaya çalışıyorum, ama yeri dolmuyor.. Geçmeyen bir yara gibi benimle bu acı... Dünyanın en pahalı kremini bile sürsem fayda etmez.. Çünkü ciğer acısı.. CAN PARÇASI....
(Bu arada bu gece benim için gerçekten zor! Hem bebeğime ağlıyorum hem de kayınpederim yoğun bakımda.. Onu babam yerine koymuştum.. Rabbim korusun...)
Rabbim sabır sabır sabır versin ...
Amin inşALLAH... Dua edin..
Geçmiycek biliyorum, ama geçmiş gibi gelecek zamanla..
O'da sadece sabır ve duayla...