03.01.2016 Güzel yavrum.. Can parçam.. Gitti benden..

Ahhh cnm seni okadar iyi anlıyorum ki rabbim sabır versin melek annesi o. Bizim açımız anca meleklerimize kavustugumuzda geçecek. Bende 40. Haftamda dogumuma birgün kala kaybettim oğlumu güzel oğlum bnm herşey okadar güzel gidiyordu ki herşeyi hazırdı bi o eksik di nasıl gelişi süpriz olduysa gidiside süpriz oldu melegimin. Hiç bir sebep bulunamadı kalbi durmuş yawrumun ani bebek ölümü dendi sezeryana girdim hiç öldüğüne inanmadım hep bir mucize bekledim takiii Y awrumu siyah çantada görene kadar yarabbim ne büyük bi sınav ne büyük bir aciymis taş oldu yüreğim kaldim karnım bombosdu yawrum yokdu artık okadar guzeldiki melek yawrum bnm annen seni çok özledi yakışıklı oğlum 7. 5 ay oldu yawrum gideli acisi hiç dinmedi dinmeyecek
 
burda yazılanları okuyunca gözyaşlarım sel oldu.içim sızladı.yutkunamadım.Allah sabır versin ,güç versın ,kuvvet versin.Bu sayfaya hiç bakmak istemiyordum fakat baktım.Kelimeler yetmiyor anlatmaya.Ben de 2 tane meleğimi 6 haftalıkken kaybetmiştim.Kalp atışlarını sevinçle duymaya gittiğimizde kalp atışları duyulmamıştı ve uzun süre kendime gelememiştim.Ne olur ümidinizi kaybetmeyin.Rabbime çok şükür şimdi 2 tane yavrum var.Rabbim size de sağlıklı sıhhatli evlatlar versin.
 
Cok kotu oldum. Allah size ve esinizie sabirlar versin. Ve en yakin zamanda size bi yavru nasip etsin.Allah kimseyi evladiyla sinamasin ve kimsenin Kucağı bos kalmasin.

Amin arkadaşım, sağolasın..
Meleğim cennette beni bekliyor,
o orada çok mutlu biliyorum..
Sabır gerekiyor bu acılar için.. Zaman tek ilacı..


Canımsın.. Çok sağol..
Söz çok güzel, güzel yavrum dünyada koşup yürüyemedi
fakat cennet bahçelerinde koşup oynuyor..
Bu da benim yüreğime ferahlık veriyor..


Başın sağolsun arkadaşım çok üzüldüm..
Rabbim sabrını veriyor, ama çok zor!
Dayanması beklemesi çok zor bir acı gerçekten..
Rabbim kimseyi evladıyla sınamasın..
Dünyadaki en büyük acılardan biriymiş..
Yaşayınca anladım, anne olmadan bilmezdim..
Rabbim oğlunun kardeşlerini göndersin inşallah,
sana da bana da..



Ben de hamileyen bu bölüme bakamazdım, baktığım zamanlarda da her satırı ağlayarak okurdum.. Nerden bilirdim ki, bir gün bende burada konu açacağım.. Kaybettiğim evladımın acısını yaşayacağım... Bilemezdim.. Başın sağolsun arkadaşım, Rabbim sağlıklı evlatlar nasip etsin..
 
Çocuğunu kaybettiği halde buna sabreden Müslüman’a, Cenab-ı Allah’ın verdiği mükâfat Ebû Musa (ra) tarafından naklediliyor: “Resûlullah (sallallâhu aleyhi ve sellem) şöyle buyurmuştur:
Bir kulun çocuğu öldüğü zaman Allah Teâlâ meleklerine:

- Kulumun çocuğunun ruhunu mu aldınız, buyurur. Melekler:
- Evet, derler. Allah Teâlâ:
- Kulumun gönül meyvesini (ciğerparesini) mi kopardınız, buyurur. Melekler:
- Evet, derler. Allah Teâlâ:
- Peki, kulum ne dedi, buyurur. Melekler:
- Sana hamdetti ve ‘innâ lillahi ve innâ ileyhi râciûn’ diye istircâda bulundu, derler. Bunun üzerine Allah Teâlâ:
- O halde kulum için cennette bir ev yapın ve adını da “hamd evi” koyun, buyurur.” (Tirmizi, Cenaiz 36)

Kur’ân-ı Kerim’de geçen “Vildânün muhalledun” tâbirinden anlaşıldığına göre, mü’minlerin bulûğ çağından önce vefât eden çocukları doğrudan cennete gidecek, lâkin dâimî çocuk olarak kalmak sûretiyle, çocuk sevmek ve okşamak zevkini anne ve babalarına tattıracaklardır.
 
içim parçalandı.Acılar aynı hikayeler farklı Allah sabırlar versın ben 3.gebelik kaybımı yasadım hala aklımda her biri Rabbim kucaklarımızı bos bırakmasın her cumlen ıcımı parcaladı senınle bırlıkte o anları yasadım sankı Başın sağolsun arkadasım
 

Canım okudum, ciğerim yandı tekrar. Ben de minik oğlumu kaybettiğimde yağmur yağmıştı 8 Eylül'de. 9 Eylül'de toprağa verdi ailem ben ancak 11 Eylül'de çıkabildim hastaneden sezaryen olduğum için ve ertesi gün yağmur yağmıştı yine. Eşimin dizlerinde yatıyordum, yağmur sesini duydukça ben daha çok ağlamaya başlamıştım. Dedim "Yağmasın yağmur, yağmasın!!! Oğlum toprakta ıslanıyor, üşüyor. Yağmasın, dursun!!!... Günler boyu dua ettim Allah'a yağmur yağmasın diye...

5,5 ay oldu. Yangınım hala sürüyor ve ölene kadar da sürecek. Sadece alışacağız arkadaşım, bu acıyla yaşamaya alışacağız...

Her şeyi hazırdı miniğimin, her şeyini tamamladığım günün ertesi günü kaybettim ciğerparemi. Odasını kendi ellerimle hazırlamış, tüm kıyafetlerini öpe koklaya yerleştirmiştim. Yatağını hazırlarken hadi oğlum fazla bekletme anneni, gel hemencik diyordum. Nereden bilirdim 2 gün sonra bebeğimin cansız vücudunu kucağıma alacağımı...

Sınavımız çok büyük. Evlat acısıyla sınanıyoruz hepimiz. Rabbim yar ve yardımcımız olsun. Rabbim dayanma gücü ve sabırlar versin tüm melek annelerine...
 
titrettin içimi haykıra haykıra aglamak ıstıyorum Allahın sınavı bu ıınsallah son bulacak hepımız evlatlarımızı saglıkla alacgız kucaımıza sabır versin RABBİM BU MUBAREK GUNDE HEPIMIZE
 
titrettin içimi haykıra haykıra aglamak ıstıyorum Allahın sınavı bu ıınsallah son bulacak hepımız evlatlarımızı saglıkla alacgız kucaımıza sabır versin RABBİM BU MUBAREK GUNDE HEPIMIZE
Amin canım. Rabbim hepimize sabır versin ve aynı acıyla bir daha sınamasın bizleri inşallah...
 

Başınız sağolsun, teşhisinizi merak ettim.. Rabbim evlat acısı yaşayan her bir anneye sabırlar ihsan eylesin.. Dayanması en zor acılardan biriymiş, yaşayınca anladım.. Anneliğin ne kadar yüce bir duygu olduğunu öğrendim.. Evladımın ne yüzünü ne gözünü görebildim, ama kalbime yazdım ben oğlumu.. Öbür alemde anasının dibinde olacak inşallah.. Buna inanıyorum, bu tesellim olmazsa çok daha zor olur herşey benim için.. 3 sene beklemiştim yolunu, hiç beklemediğim bir anda gelmişti bebeğim bana.. 3 sene denememe rağmen bebeğim olmuyodu.. 3 senenin sonunda bir mucize gibi girdi hayatımıza.. Hatta konu açmıştım, bilenler bilir, çok şükür mucize (m) benimle diye.. İnanamıyodum çünkü anne olacağıma.. Şimdi inanmadığım şeyler gerçekleşti, ben anne oldum ama yavrum kucağımda değil.. Rabbim tekrarını yaşatmasın.. Sabır versin evlat acısı çeken tüm yüreklere...
 

"Daha kavuşamadan Mevlam ayrılık yazmış.."

Bu türküyü dinledim biliyo musun bu iletini okuduktan sonra.. Kendimi buldum.. Kavuşma anını bile yaşayamadım ben, yavrumu kucaklayamadım.. Normal doğum yaptım ama ebeler göstermedi, "unutamazsın" dediler.. Zaten unutamıyorum ki.. Her anımda yavrum var, annesinin bir tanesi sen orada iyi ol mutlu ol diyorum, başımı her yastığa koyduğumda, rahat uyu annem diyorum.. Oğlumla konuşuyorum.. Unutmak istemiyorum, onu karnımda hissettiğim zamanları hatırlıyorum..

Başınız sağolsun, ne denir ki bu acının üstüne..? Diyecek çok fazla bir cümlem yok.. İçim acıyo sadece.. Nerede bir bebek görsem, evladım aklıma geliyor.. Ağlayamadı bile benim kuzum.. Ciğerleri gelişmediği için hiç sesi çıkmadı.. Sessiz gitti yavrum..
Annesinin bir tanesi, can parçası o.. Unutulmayacak hiçbi' zaman...
 
[QUOTinşallah ios, post: 45252808, member: 675475"]Başınız sağolsun, teşhisinizi merak ettim.. Rabbim evlat acısı yaşayan her bir anneye sabırlar ihsan eylesin.. Dayanması en zor acılardan biriymiş, yaşayınca anladım.. Anneliğin ne kadar yüce bir duygu olduğunu öğrendim.. Evladımın ne yüzünü ne gözünü görebildim, ama kalbime yazdım ben oğlumu.. Öbür alemde anasının dibinde olacak inşallah.. Buna inanıyorum, bu tesellim olmazsa çok daha zor olur herşey benim için.. 3 sene beklemiştim yolunu, hiç beklemediğim bir anda gelmişti bebeğim bana.. 3 sene denememe rağmen bebeğim olmuyodu.. 3 senenin sonunda bir mucize gibi girdi hayatımıza.. Hatta konu açmıştım, bilenler bilir, çok şükür mucize (m) benimle diye.. İnanamıyodum çünkü anne olacağıma.. Şimdi inanmadığım şeyler gerçekleşti, ben anne oldum ama yavrum kucağımda değil.. Rabbim tekrarını yaşatmasın.. Sabır versin evlat acısı çeken tüm yüreklere...[/QUOTE]
Amin insallah benim sonhamileligimde bbegim tTurner sendromu oolduğu otopside anlasildi içim yangin yeri sanki.başkahicbir sebep yok ddiğer kayiplar içinde sans diyorlar simdi çok istiyorum yeniden anne olmayi hatta bazen kaybettiğimizyavrularimin yaninagitmeyi
 
Kesinlikle unutmayacağız, unutamayacagiz ve unutmamaliyiz canım. Ama bazen düşünüyorum da bizim meleklerimiz hiç aglamadan hiç uzulmeden dünyanın tüm kötülüklerinden uzaktalar ve bu yüzden onun için seviniyorum. Onlar herkesin gitmek istediği yerdeler. Sanıyorum biz kendimize üzülüyoruz. Onlarla kurduğumuz tüm hayaller yarım kaldı diye, onlardan uzaktayiz ayriyiz diye üzülüyoruz... Annelik aslında ne olursa olsun evladı için en iyisini istemek değil mi? O yüzden aslında sukretmeliyiz Rabbime en güvenilir en iyi yerde oldukları için. Varsın bizden uzak olsunlar ama iyi olsunlar. Ya meleklerimiz kayıp olsaydı. Ölü mü diri mi bilmeseydik. İyi mi kötü mü bilmeseydik? O daha zor be arkadaşım. Çok şükür Rabbime çok şükür...
 
umutluhatun Seni çok iyi anlıyorum arkadaşım, aynı acı yaşadığımız..
Benim teşhisim rahim ağzı yetmezliği..
Rahmim yetmedi bebeği taşımaya..
Bazen sana iyi anne olamadım yavrum diyorum..
Mesela bu gece...
Çok ağladım oğlum için..
 
B BlackandBlack

Hayat bazen bize hiç beklemediğimiz şeyleri yaşatıyor.. Benim bebeğim bana hiç beklemediğim bir anda geldi, ve hiç beklemediğim bir anda gitti.. BOŞLUĞUNU DOLDURACAK BAŞKA BİR SEVGİM YOK.. Yıllarca onu bekledim ben, gözyaşı döktüm.. Şimdi yine gözyaşı döküyorum, yokluğu için.. Evet biliyorum yavrum en güvenli yerde.. Belki benim kucağımda bile o kadar güvenli olamazdı.. Orada mutlu orada herşey çok güzel.. Ama gel de bunu yaralı gönlüme anlat.. Doğum yaptıktan sonra hastanedeki bütün lohusalı kadınların yanında bebekleri vardı, oysa benim yanımda puset boştu... İçim gibi.. Bomboş... Rabbim düşmanıma yaşatmasın evlat acısını... Bir ben bilirim bir de Allah... Çünkü yanımda bir tek "O" vardı.. Dost bildiklerim yalan oldu.. İçime kapandım.. Bir gün oğlumun kardeşleri gelir mi bana bilmiyorum.. Hayat çok zor geliyor, atlatmaya çalışıyorum, ama yeri dolmuyor.. Geçmeyen bir yara gibi benimle bu acı... Dünyanın en pahalı kremini bile sürsem fayda etmez.. Çünkü ciğer acısı.. CAN PARÇASI....

(Bu arada bu gece benim için gerçekten zor! Hem bebeğime ağlıyorum hem de kayınpederim yoğun bakımda.. Onu babam yerine koymuştum.. Rabbim korusun...)
 

Çok geçmiş olsun canım, Rabbim acil şifalar versin...

Aynı şeyleri hepimiz yaşadık canım. Bir de ben sezaryenliydim, bebeklerle dolu odaların olduğu koridorda yürümek zorundaydım. Hepsinin kapısında kapı süsleri, hepsi mutlu bir ben gözleri şiş ağlamaklı, bir kapım, koynum boştu. İsyan etmedim hiç Rabbim'e. Ben ondan hep her şeyin en hayırlısını istedim ve dedim ki bizim için en hayırlısı buymuş. Zor, çok zor ama zamanla alışıyorsun bu acıyla yaşamaya. Hatta öyle ki kalbin bile nasır tutuyor. İnsanlar başka şeyler için üzülürken diyorsun ki ne kadar da basit şeylere üzülüyorlar ki ben önceden filmlerdeki üzücü olaylara ağlardım, çok sulu gözdüm... Ama oğlum bir günde çocuk ruhlu olan annesini büyütüverdi... Hayat böyle işte...

Oğlum da bana 4.5 yılın ardından gelmişti. Haziran'da 33 yaşında olacağım ve bu yaşta hala kollarım bomboş olacak. Yeni bir bebek istiyordum hemen ilk kaybettiğimde ama doktor korunmayı bırakabileceğimizi söyledi, şimdi ise istemiyorum diyorum, yeni bir bebek istemiyorum. Sanki oğlum üzülecekmiş gibi geliyor. Ben kardeşini öpüp koklarken o orada bunları benimle yaşayamadığı için üzülecekmiş gibi geliyor...
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…