kesinlikle öyle, 3.5 yılda sadece 1 defa işim dolayısıyla bıraktım ona da 2 saat sonra hemen aldım, bıraktığım dönemde çok zorbalıkları yoktu, son 1 yıldır zirve resmenOğlunuzu kuzeniyle aynı ortamda asla yalnız bırakmayacak ve çocuğunuzu kız kardeşinize asla emanet etmeyeceksiniz.
Ailenizi görmeye de kardeşiniz yokken gideceksiniz. Kardeşiniz de çocuğunun küçücük bir çocuğa eziyet etmeye yönelik eğilimleri için bir uzman desteği almalı; almıyorsa da yeğeninizden uzak durmalısınız.
var , oyun grupları vs var ama ona ayrı bir hayranlığı varBaşka arkadaşı yok mu
Senin ağlaman da önemli ancak yanlış davranışları var ve uyardığım halde düzeltmediler. Bu yüzden görüşmüyoruz gibi bir açıklama her sorduğunda yaparsınız. Eninde sonunda sizi anlar. Psikolojik zararın yanısıra fiziksel bir zarar da verebilir kaşla göz arası.kuzenini çok seviyor garip bir şekilde, hatta bir seferinde anne ben katlanırım yeter ki evimize gitmeyelim gibi yaptı yavrum
onunla 2 dk oynamasına bile razıonunla nasıl konuşayım onu bilmiyorum, tamamen kesersem , ben ağladığım için konuşmuyoruz der mi acaba
var , oyun grupları vs var ama ona ayrı bir hayranlığı var
Çevrenizde ona arkadaşlık yapacak biri varsa onun ailesiyle yakınlık kurun. Benim oğlumda o yaşlarda. Abi hayranlığı var bizimde. Bu şekilde davranan yeğenim de olsa sessiz kalamam. Çocuk 10 yaşinda gayet küçük büyük bilecek yaşta. Ben böyle bir durumda kardeşim ve çocuğunun olduğu ortama asla cocugumu goturmem. Çocuğunuz da bir şekilde unutur. İnanın. Onun iyiliği için her şey. Ve anlatın çocuğunuza. O abi sana zarar veriyor. O yüzden gitmiyoruz falan deyin. Başka arkadaş edinirse unutur kesinlikle. Benimkilere böyle durumlar da anlatıyorum. Anlıyorlar. Sizin yavrunuz da anlar diye düşünüyorum.kuzenini çok seviyor garip bir şekilde, hatta bir seferinde anne ben katlanırım yeter ki evimize gitmeyelim gibi yaptı yavrum
onunla 2 dk oynamasına bile razıonunla nasıl konuşayım onu bilmiyorum, tamamen kesersem , ben ağladığım için konuşmuyoruz der mi acaba
gayet normal, 4 kız kardeşiz, diğerleri de müdahale ediyor aynı ortamda olurlarsa , işte o zaman zorbamızın annesi vah vah yavrumu aralarına aldılar vs diyor, eşi benim oğlumu kucağına alırsa hemen kaş göz yapıyor falan, ve diğerlerinin çocuklarına karşı bu zorbalık yok biliyor musunuz, sadece benim oğlumaSizin kardeşiniz eve koyulacak insan değil. Herşeyi geçiyorum yeğeninin zarar görmesi durumuna bile tepkisiz. Bu insanlar için evladınızı üzdürmeyin. Bu yaşta en doğrusu minimum görüşme. 3.5 yaş anlamaz sizin dilinizden pek. Aileniz nasıl kardeşinize ve size
ayy evett, amin inşallahÇevrenizde ona arkadaşlık yapacak biri varsa onun ailesiyle yakınlık kurun. Benim oğlumda o yaşlarda. Abi hayranlığı var bizimde. Bu şekilde davranan yeğenim de olsa sessiz kalamam. Çocuk 10 yaşinda gayet küçük büyük bilecek yaşta. Ben böyle bir durumda kardeşim ve çocuğunun olduğu ortama asla cocugumu goturmem. Çocuğunuz da bir şekilde unutur. İnanın. Onun iyiliği için her şey. Ve anlatın çocuğunuza. O abi sana zarar veriyor. O yüzden gitmiyoruz falan deyin. Başka arkadaş edinirse unutur kesinlikle. Benimkilere böyle durumlar da anlatıyorum. Anlıyorlar. Sizin yavrunuz da anlar diye düşünüyorum.
Anlayışsız kardeşle ve şımarık yegenle uğraşmak zor. Allah yardımcınız olsun
gayet normal, 4 kız kardeşiz, diğerleri de müdahale ediyor aynı ortamda olurlarsa , işte o zaman zorbamızın annesi vah vah yavrumu aralarına aldılar vs diyor, eşi benim oğlumu kucağına alırsa hemen kaş göz yapıyor falan, ve diğerlerinin çocuklarına karşı bu zorbalık yok biliyor musunuz, sadece benim oğluma
benim oğlum da bir şekilde hayatta kalmayı başaracak heralde ama kesinlikle anne beni niye savunmadın demesini istemiyorum, o konuda kendimi yetersiz görmek de istemiyorum , karşımdaki de çocuk sonuçta , büyük olan 5 yaşında olsa siz kardeşsiniz vs derim de her şeyi anlayacak kadar büyükObjektif olması için ya da size yönlendirici olması için değil sadece kendi yaşadığımı anlatmak istiyorum. Benzer bir kuzen sorununu ben de yaşadım ve benim bir çok kuzenim vardı. Orta okula gidene ladar kendimi çok savunamadım ve kendimi savunmaya başlayınca teyzelerim çocuklarını çok güzel savundu, anneme hatta o dönem herkes kendi çocuğunu savunuyor sen pasif kalıyorsun diye serzenişte bulunduğumu hatırlıyorum. Lise dönemi ve sonrasında ise bu kuzenlerimle can ciğer olduk. Hep böyle olur mu bilmiyorum ama küçükken annem beni savunmadığı için kendimi savunmayı öğrendim ardından da bir onlar bana bir ben onlara şeklinde devam etti konu. Sizin kadar yaş farkı yoktu bizde öylede bir durum var söylemem lazım. Yine de kendimi savunmayı o şekilde öğrendim çünkü benden büyük abim ablam yoktu en büyük çocuktum ben. Beni geliştirdi bu durum.
veriyor zaten, ne oldu alnına kıpkırmızı dedim , yanlışlıkla arkadan ittim kapıya çarptı diyor, kardeşim de orda, oğlunun ismini uzatarak sitem ediyor , örnek veriyorum: ömeeeerrr gibiSenin ağlaman da önemli ancak yanlış davranışları var ve uyardığım halde düzeltmediler. Bu yüzden görüşmüyoruz gibi bir açıklama her sorduğunda yaparsınız. Eninde sonunda sizi anlar. Psikolojik zararın yanısıra fiziksel bir zarar da verebilir kaşla göz arası.
Annem asla pasif bir kadın değildi beni bilerek savunmadı. Bir çok erkek kuzen içerisindeki tek kız çocuktum ben ve bir süre sonra hepsiyle baş eder oldum. Belli bir süre sonra hepsi bana birer abi olsa da beni de çok ciddiye aldılar. Sözüm geçti kendimi saydırabildim. Çocuğunuzun eğitimi gelişimi kesinlikle sizin bileceğiniz iş ancak sürekli savunulan çocuklar ileride de hep kendilerini savunacak birini arıyorlar. Bu kadar yaş farkı olmasa biraz daha serbest bırakın derim ancak sizin durumunuzda yaş farkı çok. Siz asıl müdahale edeceğiniz yeri iyi bilin bence her zaman savunmaya çalışmayın bir yetişkin olarak orta yolu bulun. Kuzenler kardeşler veya arkadaş ortamı arasında büyüyen çocuklar çok daha özgüvenli ve savunma mekanizması gelişmiş olarak büyüyor.benim oğlum da bir şekilde hayatta kalmayı başaracak heralde ama kesinlikle anne beni niye savunmadın demesini istemiyorum, o konuda kendimi yetersiz görmek de istemiyorum , karşımdaki de çocuk sonuçta ama 5 yaşında olsa siz kardeşsiniz vs derim, her şeyi anlayacak kadar da büyük
Ay benzer bi dertte bende var. Ablamın çocukları inanılmaz fena. Kaç kere uyarıyorum ablam hiç oralı olmuyor. Dün bendelerdi bebeği uyutmak için odaya götürdüm kapıyı hayvanca çaldı bebeğim korktu ağlamaya başladı. Bende içeri gittim bağırdım yeğenime. Ablam hala oralı değil. En son onlarla aynı ortama girmeme kararı aldım.merhaba
bu platformdan hep destek alıyordum, okuyordum hep ama ilk defa konu açıyorum, desteğinizi bekliyorum
ama bu sefer benimle aynı sorunu yaşayan var mı onu da bilmiyorum
kız kardeşimin oğlu 10 yaşında ve benim oğlum henüz 3,5 yaşında, oğlum kuzenini çok seviyor, sürekli onu idol olarak görüyor ama yeğenim resmen zorbalık yapıyor. vuruyor, itiyor, bağırıyor ve bunları bizim yanımızda çok rahat yapıyor
her seferinde müdahale ediyorum çünkü o da benim öz yeğenim ama annesinde hiç tepki yok, hatta tüm aile onun oğlunun elinden çocuğu almaya çalışınca bile kılını kıpırdatmıyor, içeride vah vah tüm aile oğlumu hedef aldı gibi gibi şeyler söylüyor
çok görüştürmüyorum, zaten okulu kursu vs var ama bayram seyran doğum günü illaki görüşüyoruz ve yapmadığını bırakmıyor, yalnız bırakmamaya çalışıyorum ama bazen bir dakika bile yalnız kalsalar ya elini ters çevirmiş bileğine oturuyor, ya kafasını kapıya vuruyor ve ben müdahale edince kardeşim ayy sen de çocukla çocuk oluyorsun demelere başlıyor
ben mi çok abartıyorum bilmiyorum ama oğluma bir bağırışı var, çocuk ağlayarak bana geliyor anne korktum diye
yapma oğlumetme oğlum demeler çaresiz
anne bir şey demeyince ki babasına karşı bile çocuğunu savunan bir anne, çocuk da güç buluyor tabi
hatta bileğine oturduğunda o da yanlarındaydı ve bacak bacak üstüne atmş izliyordu
hemen koştum, ne yapıyorsun dedim
kardeşim hemen lafa girdi
ne yapsın, senin oğlun geldi onun yanına, bilerek yapmadı dedi
dedim ki çocuk çığlık atıyor, bi ayağa kalkar insan en azından
eline oturduğunu nerden hissetsin diyor
bir diğer olay ki bunları sadece bir gün içinde yaşıyoruz
çocuklar çikolata yediler, oğlumun da omzunda çikolata lekesi
gel değiştireyim üzerini oğlum dedim, omzun çikolata olmuş
o anda bir haykırış, küfür..m..l çocuk, çikolata yemeyi bilmiyor musun seennn diye
10 yaşındaki beyimiz bağırıyor
dedim ki ne bağırıyosun, ne malum senin elinden gelmediği, omzunda sonuçta
kız kardeşim benim bu yaptığıma bozuldu, çocuğun psikolojisini bozuyorlar, onlar çocuk vs dedi anneme
aldı oğlunu gitti surat beş karış
ilk defa konu açınca döktürmüşüm, ama olay bu, oğluma uzak dur diyorum ama daha 3.5yaşında anlamıyor, etkilenmemesi için ne yapabilirim bilmiyorum, bana bir akıl verin ne olur
aynen öyle, ben de öyle bir ailede büyüdüm, bizdeki durum garip bir şekilde hepimiz çok iyi anlaşırdık 12 kuzen.. oğlumla yaşları yakın olsa anlaşın aranızda derim ama ciddi bir fark var ve bazı şeyler bilinçli yapılıyor arkasında da destek var, ben müdahale edince çocukla çocuk olma diyor kardeşim, kendi oğluna yapılsa aa, böyle çocuk olmaaz, sen bunu bir psikoloğa götür okulda da sıkıntı our bu sana der eminimAnnem asla pasif bir kadın değildi beni bilerek savunmadı. Bir çok erkek kuzen içerisindeki tek kız çocuktum ben ve bir süre sonra hepsiyle baş eder oldum. Belli bir süre sonra hepsi bana birer abi olsa da beni de çok ciddiye aldılar. Sözüm geçti kendimi saydırabildim. Çocuğunuzun eğitimi gelişimi kesinlikle sizin bileceğiniz iş ancak sürekli savunulan çocuklar ileride de hep kendilerini savunacak birini arıyorlar. Bu kadar yaş farkı olmasa biraz daha serbest bırakın derim ancak sizin durumunuzda yaş farkı çok. Siz asıl müdahale edeceğiniz yeri iyi bilin bence her zaman savunmaya çalışmayın bir yetişkin olarak orta yolu bulun. Kuzenler kardeşler veya arkadaş ortamı arasında büyüyen çocuklar çok daha özgüvenli ve savunma mekanizması gelişmiş olarak büyüyor.
yaşandı vallahi, o da yaşandı, hatta kameradan gördüm, oğlu zile basmak için koşuyor o da arkada gülüyor ki bebek uyudu zile basmayın mesajını okuduğu halde, eve girince de ayy uyandı mı, ttüühhAy benzer bi dertte bende var. Ablamın çocukları inanılmaz fena. Kaç kere uyarıyorum ablam hiç oralı olmuyor. Dün bendelerdi bebeği uyutmak için odaya götürdüm kapıyı hayvanca çaldı bebeğim korktu ağlamaya başladı. Bende içeri gittim bağırdım yeğenime. Ablam hala oralı değil. En son onlarla aynı ortama girmeme kararı aldım.
bu vurdumduymaz annelerin eseri herhalde, zorbalanmasınlar , travmalar yaşamasınlar diye diye şımarık, haddi aşan çocuklar yetiştiriyorlar, ben bağırınca anne devreye giriyor bizde, benim oğluma niye bağırıyorsun yanlışlıkla çalmıştır gibi:)Ay benzer bi dertte bende var. Ablamın çocukları inanılmaz fena. Kaç kere uyarıyorum ablam hiç oralı olmuyor. Dün bendelerdi bebeği uyutmak için odaya götürdüm kapıyı hayvanca çaldı bebeğim korktu ağlamaya başladı. Bende içeri gittim bağırdım yeğenime. Ablam hala oralı değil. En son onlarla aynı ortama girmeme kararı aldım.
Bişey dicem olmayacak. Travma bundan olmaz. Bi zahmet çocuğuna oğlum/kızım dur, yapma, ayıp diye uyar. Kimse senin çocuğumu çekmek zorunda değil. Bak yeğenim olduğu halde sabrımı taşıyor artık. Mesela annesi onu güzelce uyarsaydı ben sinirlenip bağırmazdım ki yeğenim öyle küçükte değil 12 yaşımdabu vurdumduymaz annelerin eseri herhalde, zorbalanmasınlar , travmalar yaşamasınlar diye diye şımarık, haddi aşan çocuklar yetiştiriyorlar
Ay bendee var aynı sorun . Yigenim 6 yaşında benimki 2merhaba
bu platformdan hep destek alıyordum, okuyordum hep ama ilk defa konu açıyorum, desteğinizi bekliyorum
ama bu sefer benimle aynı sorunu yaşayan var mı onu da bilmiyorum
kız kardeşimin oğlu 10 yaşında ve benim oğlum henüz 3,5 yaşında, oğlum kuzenini çok seviyor, sürekli onu idol olarak görüyor ama yeğenim resmen zorbalık yapıyor. vuruyor, itiyor, bağırıyor ve bunları bizim yanımızda çok rahat yapıyor
her seferinde müdahale ediyorum çünkü o da benim öz yeğenim ama annesinde hiç tepki yok, hatta tüm aile onun oğlunun elinden çocuğu almaya çalışınca bile kılını kıpırdatmıyor, içeride vah vah tüm aile oğlumu hedef aldı gibi gibi şeyler söylüyor
çok görüştürmüyorum, zaten okulu kursu vs var ama bayram seyran doğum günü illaki görüşüyoruz ve yapmadığını bırakmıyor, yalnız bırakmamaya çalışıyorum ama bazen bir dakika bile yalnız kalsalar ya elini ters çevirmiş bileğine oturuyor, ya kafasını kapıya vuruyor ve ben müdahale edince kardeşim ayy sen de çocukla çocuk oluyorsun demelere başlıyor
ben mi çok abartıyorum bilmiyorum ama oğluma bir bağırışı var, çocuk ağlayarak bana geliyor anne korktum diye
yapma oğlumetme oğlum demeler çaresiz
anne bir şey demeyince ki babasına karşı bile çocuğunu savunan bir anne, çocuk da güç buluyor tabi
hatta bileğine oturduğunda o da yanlarındaydı ve bacak bacak üstüne atmş izliyordu
hemen koştum, ne yapıyorsun dedim
kardeşim hemen lafa girdi
ne yapsın, senin oğlun geldi onun yanına, bilerek yapmadı dedi
dedim ki çocuk çığlık atıyor, bi ayağa kalkar insan en azından
eline oturduğunu nerden hissetsin diyor
bir diğer olay ki bunları sadece bir gün içinde yaşıyoruz
çocuklar çikolata yediler, oğlumun da omzunda çikolata lekesi
gel değiştireyim üzerini oğlum dedim, omzun çikolata olmuş
o anda bir haykırış, küfür..m..l çocuk, çikolata yemeyi bilmiyor musun seennn diye
10 yaşındaki beyimiz bağırıyor
dedim ki ne bağırıyosun, ne malum senin elinden gelmediği, omzunda sonuçta
kız kardeşim benim bu yaptığıma bozuldu, çocuğun psikolojisini bozuyorlar, onlar çocuk vs dedi anneme
aldı oğlunu gitti surat beş karış
ilk defa konu açınca döktürmüşüm, ama olay bu, oğluma uzak dur diyorum ama daha 3.5yaşında anlamıyor, etkilenmemesi için ne yapabilirim bilmiyorum, bana bir akıl verin ne olur
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?