- 13 Ekim 2010
- 8.139
- 4.871
- 373
Son düzenleme:
Bazi insanlar icin dovmeden, sövmeden, aldatmadan bi iliski bitemez
Hatta boyle dusunenlerin geneli icin bunlar da ayrilik sebebi degildir
Cunku oyle isterler, cesaret edemezler
Cocugu bahane ederler
O yuzden sizin kararliliginiz, guclu imajiniz rahatsiz etti bence
Yoksa bu kadar cirkin yorumlar gelmezdi diye dusunuyorum.
Konunuza gelince bence ayrilmak sizin icin daha hayirli.
Aman sıkayim disimi aman cocugum anne baba ayri buyumesin diye dusunurken hem ortada cocuk heba oluyor hem saygi iyice yitirilip lacka olununca ilerde cocuk icin bir yerde karsilasmak konusmak zorunda kalinca kacacak delik ariyorlar
İsler daha da sarpa sarmadan guzel bir sekilde bitirmek en iyisi
mantikli ve ayaklarinin ustune saglam basan bir kadin gordum karsimda, cocugun en az hasarla atlatacagina eminim[/
Ben bir ''boşanmanın da Allah belasını versin ''demiş biri olarak:))Ayrılık sebebimiz de çevremize göre yada tr ye göre olmalı diyorum..Çünkü boşanma sonrasında yine bu ülkede bu çevrede olacağız.Boşanınca bir cennete; bir Newyork'a düşmeyeceğiz.En iyi ihtimal yine eşimize benzer biriyle yada onu mumla arayacak biriyle karşılaşacağız..İkinci evlilik konusunu okumuştum.Orda bundan daha iyi bir sonuçla hemen hemen karşılamadığımı söylemeliyim..Korkaklık yapmak istemem aslında.Ama etraflıca düşünmek lazım...Ama düşününce bazı şeyler bazı şeylerden daha zor..Ve kurtarılabilecekken dağılmış çok evlilik var,bunu da görüyorum,oyüzden kıyamıyorum insanlara..Değer mi ayrılması o zorluklara?.Biz istedik o insanla evlenmeyi.. Kadınlarda da hata oluyor bazen..Neden hatalarımızı düzeltip denemek varken öylece bırakalım? Herşeyde mücadele etmiyor muyuz,en basiti iş sorunları.İşimden nefret ediyorum ama çalışmak zorundayım...Ben elimden geleni yaptım olmadı;hiç hatasız davrandım diyemiyorum mesela..Desem belki içim daha rahat olacak....Değer mi bu zorluklara?O kadar mı kötü?Gerekirse biraz ayrı kalıp kafayı dinlemek belki iyi olur..
Arkamızı kollamak,kendimizi düşünmek zorundayız..Çünkü düştünmü kimse elinden tutmuyor..Kadın kadını desteklemiyor ,mesela evlenirken denk değil diye,mesela depresyona girmişsindir, arkadaşsız kalmışsındır mesela iş ortamında,çok da tınında ..Kimse yanında olmuyorki....Çok daha ciddi sebeplerle boşananlar belki bunları göze alır..Ki ''aslında biz yapabilirdik ''diyenler bunun acısı daha derinden duyar...Söylememe gerek yok daha fazlasını..Bizim medeni hal değiştirmemizle yada cesaretli birkaç boşanmışla olmuyor çünkü toplum aynı..Değiştireceksek bizim kendimizi yakmamızla değil bizim çocuklarımızı değiştireceğiz...Mesela oğlumuz kardeşimiz boşanmış bir bayanı gelin olarak getirirse olgunlukla karşılayacağız.
Bana göre böyle..Bizim ayrılmamız çocuk için daha hayırlı diyenleri ,kendi ve çocuğu için her türlü zorluğa varım diyenleri,çocucuğum bu şekilde daha rahat olacak ben daha rahat olacağım diyecek kadar kavgaya doymuş olanların ,elinden gelen herşeyi yapmış olanların boşanmasını saygıyla karşılar kolaylıklar dilerim.İsterimki insanlar mutlu beraberliğinde ,evliliğinde olsun ve birşekilde boşanma yaşamış kadınları hiç unutmasın ve desteklesinler:)
Böyle anlatmayın nazar değer. Maşallah diyelim mutlu olun. Ama baen sadece istemek yetmiyor.13yıldır birlikteyiz eşimle ne sevgililikte ne de evliyken hic birbirimize bagirmadik köyü söz söylemedik.ben sinirliysem o sustu o sinirliyken ben.çünkü sinirli animizda istenmeyen şeyler ağızdan cikabilir ve biz bunu istemiyoruz.o yorgunsa ben ona şunu yap demem ben yorgunsam yemegi temizligi dahi eşim yapar. Ama birbirimize bisey demeden yapariz çünkü gözlerimize baktigimizda anlariz. Demem o ki bu yolda beraber yürümek istersen yürürsün,istemezsen de en ufak şeyler batar insana...
41 kere maşallah diyelim 2 tane evladımız var.biz birbirini çok iyi tanıyan ve seven bir çiftiz.Böyle anlatmayın nazar değer. Maşallah diyelim mutlu olun. Ama baen sadece istemek yetmiyor.
Konu sahibi anlaşamıyoruz saygıyı yitirdik kavga ediyoruz hep diyor siz illada çocuk ne olacak diyorsunuz..
Çocuk neden huzursuz bir ortamda büyüsün?çocuk var diye hanfendi boşanmasin mi?
Hem ne demek çocuğumun annesi de babası da basinda??boşanmayı kimse tercih etmez..ama siz çocuk için mi evli kalıyorsunuz??
bu yorumu siz mi yapıyorsunuz bana.görende beni sabah akşam dayak yiyen,kocası aldatan,ruj sürdüm diye kıskanmak değilde üzerimde hakimiyet kurmaya çalışan ve illede çocuklarım diyen anne sanacak beni,evde saygı sevgi bitmişse o çocuk sağlıklı bir ortamda büyümez zaten bunu cahil insan bile biliyor yani,bu konuda kurtarılmayacak bir evlilik yok benim anlatmak istediğim bu her iki tarafında biraz daha alttan almasıyla ,özveriyle düzelir diye düşünüyorum çocukta hem annesiyle hemde babasıyla mutlu mesut yaşar çünkü sevgi var iki tarafta da , oysaki sizin konunuza yorum yapalı 24 saat geçmedi daha sizi alkışlıyorum Mayflower75
cnm konuyu açan ben değilim oklar bana çevrilince ben neden çocuğumu düşüneyim dedim düşünülecek bir şeyi yok çünkü saygı sevgi evliliğin temeli, uzun süre birlikte yaşamış insanlar çocuk oluncamı bunun bittiği anlaşıldı ,okumuş insanlar sonuçta tartıştığımızda çocuk yanımızda olmuyor diyor ,yani bunun bilincindeler çocuk kavga ortamında bulunmamışki isteseler durum çok vahim değil.ortada çok büyük bir problem yok sıkıntı ailelere konunun taşması olmuş.evlilik genellikle bayanların alttan almasıyla çabasıyla devam ediyor sevgi de var işin içinde ,kocasınıda yeni tanımamış konuşularak çözülür diyorummmmm ister boşansın ister boşanmasın hayat kendi hayatları ben yorum yapar geçerim ,kangrene dönmüş bir evlilik olsa bu kadar saat yzı yazmazdım zatenE saygı bitmiş işte konu sahibinin kendi beyanı, ses tellerimiz catlayana kadar bağırıyoruz diyo sen çocuğa acırım diyosun eski yorumların duruyo yani, burda yazdığın gibi yazsan konu sahibi de ona göre yorum yapardı, çocuğa acirim benim çocuğumun anası babası başında demek çokta yapıcı değildi takdir edersin ki
Benim kocamla ilgili konum yok baştan söyliyim de
cnm konuyu açan ben değilim oklar bana çevrilince ben neden çocuğumu düşüneyim dedim düşünülecek bir şeyi yok çünkü saygı sevgi evliliğin temeli, uzun süre birlikte yaşamış insanlar çocuk oluncamı bunun bittiği anlaşıldı ,okumuş insanlar sonuçta tartıştığımızda çocuk yanımızda olmuyor diyor ,yani bunun bilincindeler çocuk kavga ortamında bulunmamışki isteseler durum çok vahim değil.ortada çok büyük bir problem yok sıkıntı ailelere konunun taşması olmuş.evlilik genellikle bayanların alttan almasıyla çabasıyla devam ediyor sevgi de var işin içinde ,kocasınıda yeni tanımamış konuşularak çözülür diyorummmmm ister boşansın ister boşanmasın hayat kendi hayatları ben yorum yapar geçerim ,kangrene dönmüş bir evlilik olsa bu kadar saat yzı yazmazdım zaten
tam size hakveriodum ama şu cumleyı okuyana kadar çocukyapmak için evlendik o yazı beynime dank etti... siz bir çocuğun babasıyla buyume hakkı elinden aldınız ailesi olması durumunu ve o guven ortamında yetişmesini onu daha mınık bir çocukken sorumlulukla tanıştırdınız yazık olsun sizin gibi düşünenlere aklınızı başınıza alın ya evlenmeyip çocuk yapmayıp oyle hayatınıza devam edeceksiniz ya da affeceksiniz ne kadar bencilce duygularınız varmış her ikinizinde...
anladığım kadarıyla ikinizde evlilik kurmuna uyumlu insanlar değilsiniz.okudugum kadarıyla özgür free yaşamayı tercih eden karakterlersiniz.adınız evli yani.bence cesaret vermeye gerek duymuyorum.yapı olarak bu meselenin hakkından gelirsiniz.sonuçta elinizde bir mesleğiniz var kimseye muhtaç olmadan hayatınızı idam ettirebilirsiniz.ben sadece çocuk için evlenmenize karşıyım. madem çocuk için evlendiniz çocuk için birbirinize katlanın.çocuğunuza bu haksızlığı yapmaya hakkınız yok diye düşünüyorum.çocugunuz adına çok üzüldüm ...Yine yeniden tekrar sevgili eşimle ayrı evlerdeyiz. Ama bu sefer bilmem nedendir canım yanmıyor. Gözüm kararmış durumda, kendimi mahkeme salonunda hayal edebiliyorum. Onsuz hayatım nasıl olur mutlu olmak için nelere yönelirim bunların hesabını yapıyorum. Bu kararlılığım onuda korkutmuş olacakki defalarca aradı, mesajkar arttı, özür diledi, gel diye ısrar etti... Ama normalde yumuşayıp hemen koşan ben bu sefer her şeye hayır dedim.
Daha öncede böyle kavgalar edip günlerce ayrı yaşadık. Sonuç: hep ben taviz verdim. Her kavgamız dünyanın en saçma sebeplerinden çıkıyor. Siz önemsemez duymazdan gelirsiniz belki ama biz ses telleriniz patlayana kadar kavgalar ediyoruz. Konular şöyle mesela ben bunu dedim sen aksini söyledin ya da biri bir şey yapmıştır basit bir tavır diğeri ona sinir olmuştur kavga çıkmıştır. Ya da en büyük kavga sebebimiz beyimizin kıskançlığı diyemeyeceğim özgüvensizliği.
Ben onca ısrara dönmeyince ailesinin evine gitmiş annesi beni aradı bende artık dayanmak istemediğimi henüz genç olduğumu başka biriyle mutlu olabileceğimi bu evlilikte daha fazla yıpranmak istemediğimi vs söyledim. Eşimde yandan dinliyormuş sanırım bağırmaya başladı cundagg aslında şöyle bi insan böyle bi insan ben asıl onu istemiyorum vs vs. Resmen kendimi tutamadım güldüm. Tam 13 saat aralıksız yalvaran özürler dileyen kuzu gitmiş anasının yanında aslan kesilmiş:) artık ne tür bir gaz aldıysa. Anneside bana kızım kocandır katlan ne diyorsa yap falan diyor. Baya baya güldüm sinirden. Dedimki "yıl 2016 ben çalışan bir kadını gencim güçlüyüm size tavsiyem köyden gün yüzü görmemiş hatta tv bile izlememiş yumurtadan yeni çıkmış bir kız bulup evlendirin oğlunuzu bu kafa yapısına ancak bu uyar. Üstelik seninde kızın var bir gün onada kocası ne yaparsa yapsın kızım katlan kocandır diyecek misin?" Dedim. Eşimin arkadan sesleri bağırtıları geliyordu. Bi anda telefon yüzüme kapandı. Muhtemelen eşim aldı kapattı. Sonra annemi aradılar benim kafam tam bu noktada attı. Allahtan annem aklı selim bir kadında "cundagg yetişkin bir kadın istediği kararı verir benide sizide ilgilendirmez ben karışmam sizde karışmayın" dedi.
Aramızda itiş kakış fiziksel şeyler olmadı ama psikolojik olarak çok büyük şiddet uyguladık birbirimize. Ve bunu hep yaşıyoruz. İkimizde dur durak bilmeden hırsla bir adım öteye taşıdıkça işler çığrından çıkıyor. Eşim deseniz çocuk gibi bir dediği bir dediğini tutmuyor burda yalvarıyor oraya gidip asıl ben istemiyorum diyor komik ve zavallı. Eski konuları bilmeyenler için ben 31 o 28 yaşında. Eşim yazar ben eczacıyım ama üniversitede araştırma laboratuvarında çalışıyorum. Oğlumuz var. Çocuk yapmak için evlendik zaten. Öncesinde birlikte yaşıyorduk. Ailelerimizden uzak bir semtte yaşıyoruz aile problemleri yok ne ben işime karıştırırım ne o. Eşim özgüvensiz kıskançlardan beni baskılamaya üzerimde hakimiyet kurmaya meyilli bir adam. Ben deli tarafı atmaya meyilli her duygusunu dolu dizgin sınırsız hesapsız kitapsız yaşayan bir kadınım.
Böyle oluyor mu? Olmuyor... Boşanan arkadaşlar bu işler nasıl oluyor beni neler bekliyor biraz cesarete ihtiyacım var sanırım.
Benim yorumumum benim açtığım konu ile alakasıni göremedim. .ben eşimle çocuklarım için sürdürmuyorum ki evliliğimi. .yüz kere yazdım eşimle sorunlarımız olsa bile kavga huzursuzluk vs yok evimizde ve onu seviyorum diye..bu yorumu siz mi yapıyorsunuz bana.oysaki sizin konunuza yorum yapalı 24 saat geçmedi daha .görende beni sabah akşam dayak yiyen,kocası aldatan,ruj sürdüm diye kıskanmak değilde üzerimde hakimiyet kurmaya çalışan ve illede çocuklarım diyen anne sanacak beni,evde saygı sevgi bitmişse o çocuk sağlıklı bir ortamda büyümez zaten bunu cahil insan bile biliyor yani,bu konuda kurtarılmayacak bir evlilik yok benim anlatmak istediğim bu her iki tarafında biraz daha alttan almasıyla ,özveriyle düzelir diye düşünüyorum çocukta hem annesiyle hemde babasıyla mutlu mesut yaşar çünkü sevgi var iki tarafta da , sizi alkışlıyorum, Mayflower75
Teşekkrü ederim.çok güzel ifade etmişsiniz. Bunları tekrar tekrar okuyacağım. Böyle objektif bakmak iyi oluyor.Gece gece okuyunca ben de konuya yorum yapmadan edemeyeceğim. Hatta biraz uzun yazabilirim, şimdiden uyarayım, umarım kafanı çok şişirmem. Çünkü ben de duygularımı kolay kontrol edemem, seni çok da iyi anlıyorum. Ama yıllar içinde, belki de kendime yakıştıramadığımdan değişmeye de çalıştım, biraz da olsa (ama tabi ki birazcık :) ) törpüleyebildim inadımı. Tavizse taviz, insan ne yaparsa kendine yapıyor neticede. Kendini ezdirmemek başka şey, inat başka bir şey ve sanırım sizde de olay kişilik çatışmasından çıkmış da birazcık inada dönmüş gibi .
Rujdu pantolondu gibi meselelerde elbette ki taviz ver demeyeceğim, ama bu meselelerin bu noktaya varması da yersiz bence. Anlattıklarından eşinin iflah olmaz maço tiplerden olmadığını, sadece biraz kıskanç olduğunu ve aslında iletişim kurulabileceğini varsayıyorum. Mesela inatlaşmak yerine şakaya vurmayı bile deneyebilirsin bu gibi konuları. Ben her seferinde sevgilime öyle yaparım mesela. Gönlümce giyinirim, bir imada bulunursa da, "Senin yanına bakımsız kadın yakışır mı hiç, süsüm sana" der güler geçerim, hiç rahatsız da olmam imasından, o da olayı büyütmez. Yine de ikimiz başka konularda da kıskançlıkk yaparız, tartışırız da ama damarımız aynı olduğundan birbirimize tahammül de gösteririzSevgilim diyorum ama, sizin gibi beraber yaşamasak da çok uzun yıllardır birlikteyiz, ilişkimizi dilediğimizce yaşadık hep, çok da badireler atlattık, bu yıl evleniyoruz artık, yaşım da 34, yani seni az çok anlayabildiğimi düşünüyorum.
Eşine güvensiz demişsin ama kıskançlığın her türünde biraz o güvensizlik var zaten, ister o sana kilo al desin, ister sen onu başka nedenle kıskan, sebebi mühim değil kıskançlığın, kaynağında güven eksikliği var bu illetin her türlüsünde. Ama bu yetişkin bir kişinin aynada kendini beğenmemesinden, komplekslerden falan da kaynaklanmıyor, öyle bir güvensizlik değil kastettiğim, insanın çok da elinde olmayan şeylerden, yetiştiği çevreden, ilk 4-5 yaş anne baba ile ilişkisinden, modellemekten, dolaylı bir kaybetme korkusundan, diğer çocukluk deneyimlerinden vs kaynaklanıyor bu illet genelde. Yine de, üzerine eğilerek ve karşılıklı anlayışla gayet de iyi idare edilebiliyor. Yani aslında bence eşini o kadar gözünde alçaltmanı gerektirecek bir durum yok ortada sanki.
Ayrıca bence şu anki meseleniz sevgi değil saygı. Fazla yüz göz olmaktan yıpranmış sanki. Sonunda boşanağınızı bilseniz bile o saygıyı tamir etmeye bak derim. Sevgiyi aşkı boşver şimdilik, aranızdaki saygıyı kurtarmaya bak. Belki de aşkınız ve tutkunuz yerini artık olgun bir sevgiye bırakmaya çalışırken bu sıkıntılardan geçiyorsunuz, ama bu süreçte saygı kurtarılınca ilişki de kurtuluyor, o aşk da defalarca tazeleniyor. Eski inceliklerinizi hatırlayın, yeniden özenli davranmaya bakın. İkiniz de tabi. Hiç bir ilişki özen olmadan yürümez. Sevgiden değil, saygıdan özenli olmaya çalışın. Kavganın da adabı var gerçekten, bazen işler iki tarafın da şımarıklığından, inadından ya da hırsından büyüyor. Ki biz de bu şımarıklığı yaptık zamanında, bu yüzden şımarıklık diyorum kusura bakma, seni suçlamıyor, aksine gerçekten anlıyorum. Ama birinin çok tepesi atarsa, ya da birinin çok stresli bir dönemiyse diğerinin idare etmesi şart, aksi olmuyor. Eğer kimse anlayış gösterecek durumda değilse de biraz uzaklaşmak, bir süre başka şeylerle meşgul olmak ve sonra durumu dürüstçe değerlendirmek gerek.
Gururları ayaklar altına alan bir durum yoksa - ki sanırım yok - bence kimin önce taviz verdiği de hiç önemli değil, sakinleşilince bir araya gelip konuşulur, çocuğunuzu geçtim, birbirinize yıllarınızı vermişsiniz. Birbirinizin en yakınısınız. Ötesi yok. Otur konuş bir süre sonra, bu taviz vermek değil, ikiniz de özür dileyin önce. Sen şunu dedin sen bunu dedinle olmuyor bu işler, ikiniz de hatalısınız ki iş bu noktaya gelmiş. Bundan sonrası için kararlar alın, mesela kavgalarda ne kadar bağırsanız da hakaret etmemeyi şart koşun ve buna uyun. Senin ne kadar kırıldığını anlamıştır artık zaten, anlamadıysa "sakince" anlatmaya çalış. Onu karşına almak yerine onunla en yakının olarak konuş. Sonra asıl sorunlarınız üzerine de konuşursunuz. Baktınız işin içinden yine çıkamıyorsanız, bir evlilik danışmanına gidin.
Eşin de 28 yaşındaymış, bu yaşlarda bunların yaşanması, ailesinin etkisinde kalması, işleri onlara yansıtması o kadar normal ki, daha sağlıklı iletişim kurmanın yollarını biraz çabayla zamanla bulursunuz bence. Bir de onun annesine gencim daha mutlu olurum gibi şeyler söylemen de gereksiz bence, annesi meseleye dahil olmak istese bile buna senin izin vermemen gerekir. Sonraki tartışmalarınızda buna dikkat et bence. Anne şimdi konuşmayalım, biz daha sonra zamanı gelince oğlunla hallederiz sorunumuzu. Sen merak etme, diyip ona mesafe koyman gerekir bence bu durumlarda. Sen böyle yaparsan belki eşin de daha az yansıtır ona, daha az dolduruşa gelir.
Uzun oldu gerekten ama umarım bundan böyle sorunlarınızı bu kadar büyütmeden halletmenin yollarını bulursunuz,
Sevgiler
Aynen aynı şeyleri yaşadım tüm eşyalarımı toplamam belki yarım saat sürdü. Sonra gelen mesajlara ilk defa içim erimedi. Size mutluluklar inşallah çok güzel olur her şey. Ben dönmek istremiyorum. Eşimden o çabalayacağı güvenini göremedimki.tüm yorumları okudum......,tıpkı senin gibiydim,kararımı vermiştim,beynim de kalbim de buz kalıbının içine konmuş gibi hissizdi ve eşyaları toplamak için eve gittim, herşeyi topladım......1 haftada dizdiğim eşyalarımı ,3 saatte topladım...telefondan mesaj sesi geldi.....normalde bu durumda olup telefona atlayacak olan ben,hiç umursamadım kimden diye ,ardına tel çalmaya başladı ,ekrana baktım eşim.....eşyaların toplanacağını biliyordu akşam....tekrar umursamadım sessize aldım,tekrar aradı tekrar tekrar.......sonra ne mesaj geldi bakmak istedim.....mesajı açtım ve o çaresiz ama pişmanlık dolu sözlerini okuyup sadece konuşalım son bir kez yazdığını okuyunca yine aynı hissizlikle teli yere bıraktım......kendime inanamıyordum o kadar tükenmiştiki herşey o an hiçbirşey hissetmeden işi bitirip anneme gittim.....aynı akşam geç saatte kapı çaldı,odaya apartmanın yöneticisi olan bir amca vardı onunla girdiler,ailesi ,abisi olmasına rağmen bu adam ne geziyor diye düşündüm.....sonra uzun uzun konuşmalar yapıldı babamla ,yöneticimiz bendeki o hissizliğin tükenmişliğin farkına varıp ne diyorsun dediler.......o anı hiç unutamam tam bir araf..........hiç umudum yok ama tamam demişim son bir şans.........
Şimdi 3 yıl geçti üstünden pişmanmıyım döndüğüme ASLA.......İyiki dönmüşüm,birçok şeyi aştık,söz verdiği gibi oldu.
Diyeceğim o ki hiçbirşey kaybetmedim son şansla hatta yuvamı tekrar kazandım........
Sana bunları yazmamdaki neden sadece konuyu okurken o hissizliği gördüm sende.........
Bir şans daha ver SİZ e........
Ve kararın ne olursa olsun umarım hiç pişman olma...........
Evlenmeden birlikte yaşamak neyse bu iki yetişkinin kararı ama.çocuk 3.bir birey, o toplumun içine doğacak, nikah olmaksızın çocuk doğurmak nikahsız birlikte yaşamaktan bir tık daha cüretkar birsey toplumumuzda, 2 yetişkin belki tepkileri göğüsleyebilir ama çocuklarının bunu goguslemesini istemwmisler ve çocuk istedikleri anda evlenmişler yani birbirlerini sevmeden çocuk için evlenme yok ortada öyle olsa kadın ya bankadan sperm alırdı ya da bebek doğunca bosanirdi değil mi, neyini anlamiyosunjz ben cidden anlamıyorum şu foruma konu açmama nedenim bunlar
Bir yorumda ne Samın şekeri ne arabın yüzü yazmıştım bu tabiri ve ne anlama geldiğini hemen herkes bilir biri tuttu vay arapları aşağılıyosun diye bir başladı 5 sayfa o sürdü, lanet ettim burda da konu sahibinin köylü kızı demesini takmış mit gözü açılmamış kız demek istediği gayet açıkken bu polemik çabası niye yahu
Benim yorumumum benim açtığım konu ile alakasıni göremedim. .ben eşimle çocuklarım için sürdürmuyorum ki evliliğimi. .yüz kere yazdım eşimle sorunlarımız olsa bile kavga huzursuzluk vs yok evimizde ve onu seviyorum diye..
Konu sahibi evde birbirimize giriyoruz diyor daha nasıl anlatsın. .Sizin verdiğiniz cevap sa konu sahibini sadece çocuk yapmak için evlenmiş ama olmayınca çocuğu bile düşünmeden boşanmaya kalkan bir kadın durumuna sokmuş. .
Bir önceki yorumunuz da hiç yapıcı değil zaten.."Çok şükür benim çocuğumun annesi de babası da basinda"??Bu ne demek?Boşanmak zorunda olan kişiler ne yapsınlar yada anne yada babasını kaybeden çocuklar. ?
Lütfen birdaha benim herhangi bir yorumumu gördüğünüz zaman konuyu benim konumla kiyaslamayin..Bu hiç te hoş bir tavır değil. .
Ayy ohh hakketn ya. Biride çıkıp anladı çok şükür kendimeden şüphe esicektim az kalsın:)Evlenmeden birlikte yaşamak neyse bu iki yetişkinin kararı ama.çocuk 3.bir birey, o toplumun içine doğacak, nikah olmaksızın çocuk doğurmak nikahsız birlikte yaşamaktan bir tık daha cüretkar birsey toplumumuzda, 2 yetişkin belki tepkileri göğüsleyebilir ama çocuklarının bunu goguslemesini istemwmisler ve çocuk istedikleri anda evlenmişler yani birbirlerini sevmeden çocuk için evlenme yok ortada öyle olsa kadın ya bankadan sperm alırdı ya da bebek doğunca bosanirdi değil mi, neyini anlamiyosunjz ben cidden anlamıyorum şu foruma konu açmama nedenim bunlar
Bir yorumda ne Samın şekeri ne arabın yüzü yazmıştım bu tabiri ve ne anlama geldiğini hemen herkes bilir biri tuttu vay arapları aşağılıyosun diye bir başladı 5 sayfa o sürdü, lanet ettim burda da konu sahibinin köylü kızı demesini takmış mit gözü açılmamış kız demek istediği gayet açıkken bu polemik çabası niye yahu
ikiniz de hayatınızı bir şekilde devam ettirirsiniz ,ya insan sırf çocuk olsun diye evlenir mi yahu ,ortada bir aile yok,hayatınızı birlikte yaşayarak geçiriyorsnuz yıllarca nedense çocuk olunca kutuplar uymuyor ,kangrene döndüyse evlilik sevdiğiniz bir adamdan yapsaydınız çocuğu
Oyyy oyyy. Ben büyük bir aşkla evlendim hala seviyorum korkum ve bu konuyu açma sebebim bu yüzden zaten. Senelerce değil 1 yıl bitlikte yaşadık ve aramızda saygı varfı o zamanlar iyi yürütüyorduk. Ben bu genlerden baba istiyorum dedim evlendim. Eşim kötü bşr koca ama mükemmel bir baba. Yine olsa ondan isterim çocuğumu. Herkesin evlenmek için farklı bir sebebi var benimkide bu.
valla istediği kadar mükemmel bir baba olsun sizde mükemmel bir anne , ayrılık girdikten sonra çocuğun psikolojisini düzeltmeye yetmiyor ,yarın birgün siz evleniceksiniz ,eşiniz evlenecek sıcak huzurlu bir yuva yoksa ortada yemişim mükemmelini
Napıyım canım bu dünyada ilk boşanacak benmiyim. Niye böyle suçlandım?
ben boşanmanız için yorum yapmadım ,çocuğunuz için yorum yaptım sonuçta sizin kararlarınız onun suçu değil umarım bundan sonraki hayatınızın cezasını çocuk çekmez
Çekmez canım çekmez sen kendi çocuğunu düşün benimkini bana bırak.
benim çocuğumun düşünecek bişeyi yok cnm annesi başında babası başında sırf doğurmak içinde evlenmedim ,mademki doğrular söylenince tırnaklarını çıkarıyorsun o zaman başını kaşı zira düşünecek çok zamanın olacak
Allah allah be için evlendeydim kocam olsun toplumsal statüm artsın evde kalmış demesinler vs va diye mi evlenseydim. Evlenme sesbibimiz aynı olmayınca neden seninki doğru sebep benimki yanlış sebep oldu. Ayrıcada allah mutlu etsin senide çocuğunuda eşinlede daha iyi olun bana ne.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?