- 13 Mart 2015
- 2.965
- 4.480
- 158
- 40
Doğru benim kendi adıma kendi hayatımda mutlu olabilmek için fevriliğimi törpülemek ve tepkilerimi kontrollü hale getirmeliyim
Doğru benim kendi adıma kendi hayatımda mutlu olabilmek için fevriliğimi törpülemek ve tepkilerimi kontrollü hale getirmeliyimEvlenmek icin sebep çocuksa boşanmamak icim de olabilir pek ala. Adamin burnu surtulsun diye kendini geri cekiyorsun gibi geldi bana ama aileleri karistirmasaydiniz keske. Esin ne diye boyle bir sey yapti hic olgunluk yok, ortada fol yok yumurta yok. Ben bu kadını seviyorum demek ki sorunlar hallolabilir diye düşünür erkekler son raddeye kadar. Kadinlar da acaba cekip gitsem ne kadar güzel olur bunu basarabilsem kafasında yasarlar ama bi türlü gidemezler. Genelde vazgecen erkek olur bu yüzden. Esin senden vazgecene kadar bitmicek bence bu gitgeller. Ama annesini araya sokması cok sacma olmus.
Güçlü degilsen güçlü olmaya çalışma bosver. Favri taraflarını yontmaya çalış zor biliyorum ama baska bir iliski olsa da gene benzer sorunlar yaşarsın fevrisen. Neden bunda duzelmeyesin? Sen duzelirsen o da duzelir. Değişimi kadin başlatır aslında. Sen degismeden onun değişmesini cok bekleme. Bi sure degismis gibi yapar sadece. Değişim karsilikli olur.
Telekkğrler evet benim kendimde değiştirmem gereken şeyler var.Amma takmış herkes çocuk için evlendik kelimesine. Yandaş medyacı gibi cımbızla çekip bu kelimelere takılmışlar. Ne önceki ne sonraki cümleyi gören yok. Yuh diyorum bu anlayışa. Ve ekiyorum bende çocuk için EVLENDİM. Oh çok da iyi yaptım. 3 sene birlikte yaşadık. İlk senesi çok inişli çıkışlıydı sonra çok mükemmel bi ilişkiye döndü. Sonra bir gün dedim ki sevgilim benim artık biyolojik saat işliyor çocuk istiyorum. Senin fikrin ne istemiyorsan söyle saygı duyarım. Ama beni oyalama. Akşamına evlenelim o zaman çocuğu bende isterim ama TC vatandaşı olacaksa evlenmeliyiz dedi. 8 sene oldu evleneli. Hiç de pişman değilim iki tane dünya tatlısı kızım var yine olsa yine evlenirim bir gün bile yükselmedi sesimiz birbirimize dozunda tartışmaları saymıyorum tabi ki de. Sevgimizde saygımızda yerinde çok şükür.
Sevgilicundagg senin sorununa gelirsek de aile terapisi tabi ki alın ama bence senin bir kişisel koçluk alman insan idare etme sanatını öğrenmen gerekiyor gibi hissettim. Sanki biraz ehlileştirilmeye ihtiyacın var. Sen biraz durulursan ( ama bunu kendiini savunmamak sürekli alttan almak anlamında düşünme sadece 7 kere düşün bir kere söyle gibi ) sinir anında konuşmak yerine uzaklaş yürüyüş yap mesela sonra kaldığın yerden devam etmeyi öğrenebilirsen sizin ilişkinin tadından yenmez ben sana söyleyeyim. Siz ikinizde sürekli aportta gemileri yakmaya meyilli olursanız olmaz. Sen zot ben zot kim verecek keçiye ot diye bir laf var azcık düşün derim.
Ha unutmadan ekleyeyim bende boşanmış bir ailenin çocuğuyum. annemle babam birbirinden boşandı benden boşanan olmadı çok şükür gayette mutlu bir çocukluk ve ergenlik geçirdim. Eğer boşanırsanız ilk boşanan aile olmayacaksınız mühim olan birbirinizle olan itiş kakışınızı çocuğunuza yansıtmamanız.
Bende katiliyorum sana canim gercekten haklisinBence birbirinizi seviyorsunuz fakat ailelerin işin içine karışması ilişkiniz için çok çok kötü olmuş. Annesi ile keşke konuşmasa idiniz , bizim meselemiz konuşmak istemiyorum bu konuda sizle deseydiniz. Seviyesiz bir konuşma olmuş çünkü, kv ile yüzgöz olmaya gerek yokmuş bu kadar.
Evliliğiniz sanki bikaç aylık gibi, yani güç gösterilerinin gereksiz olduğunu iki taraf da farketmemiş. İki taraf da benim dediğim olacak psikolojisinde. Biraz törpüleseniz kendinizi (ikiniz de) sanki devam etmeyecek bişey yok gibi.
Çok doğru analiz etmişsiniz aynen öyleyiz bende o konuşmadan çok pişmanım. Keşke hiç açmadaydım o bile daha iyiydi. Zaten çocuk gibi niye ailesi arıyor onu da çözebilmiş değilim.Bence birbirinizi seviyorsunuz fakat ailelerin işin içine karışması ilişkiniz için çok çok kötü olmuş. Annesi ile keşke konuşmasa idiniz , bizim meselemiz konuşmak istemiyorum bu konuda sizle deseydiniz. Seviyesiz bir konuşma olmuş çünkü, kv ile yüzgöz olmaya gerek yokmuş bu kadar.
Evliliğiniz sanki bikaç aylık gibi, yani güç gösterilerinin gereksiz olduğunu iki taraf da farketmemiş. İki taraf da benim dediğim olacak psikolojisinde. Biraz törpüleseniz kendinizi (ikiniz de) sanki devam etmeyecek bişey yok gibi.
Konu sahibi anlaşamıyoruz saygıyı yitirdik kavga ediyoruz hep diyor siz illada çocuk ne olacak diyorsunuz..benim çocuğumun düşünecek bişeyi yok cnm annesi başında babası başında sırf doğurmak içinde evlenmedim ,mademki doğrular söylenince tırnaklarını çıkarıyorsun o zaman başını kaşı zira düşünecek çok zamanın olacak
Ohh böyle yorumlar bana güç veiryor. Kolay değil tabi bir anda bilinmezliğe adım atmak tereddütlerim bundan ama tespitlerin çok doğru. Tahammülsüz ve soğumuş durumdayım. Teşekkürler.Az çok bildiğim bir üyesincundagg
Senin basarabilecegine adım gibi eminim. Bu gaz vermek değil. Teselli de değil. Realite.
Ayrıca sen gerçekten rasyonalist birisin.Buraya gerçekten tahammulsuzluk adına konu açtıysan içinde bir seyler bitmiştir.
Evde kedi anasının yaninda aslan olan eşine artık daha az saygı duyacağını sanıyorum. Senin gözünde aciz, değişken yapıya sahip bir adam o.
Kafanda eğer çocuk konusu varsa, senin gibi güçlü bir annesi olduğu için ileride seni anlayacak ve gurur duyacaktır.
Ben konularda zırt pirt hemen boşan yazan üyeleri hic onaylamıyorum. Evet senin konunda sadece bundan ibaret olsaydı boşanma derdim. Fakat anlatma tarzında bile eşine karşı içinde sevgiden çok acıma, soğumuşluk ve tahammülsüz olma durumu var, senin karakterin, hayatın, yaşam biçimin boşanmaya müsait. Belki de değil bilmiyorum buradan gördüğüm bu.
Daha kötü değil daha iyi olması adına karar ver.
Daha özgür
Daha değerli
Daha eşsiz olan neyse o.
Duygularını rafa kaldırırsan uzun Zaman mantıklı adımlar toprağa sağlam basmanı sağlayacak ve daha düzgün az yaralar alarak hayatına devam edeceksin inşYine yeniden tekrar sevgili eşimle ayrı evlerdeyiz. Ama bu sefer bilmem nedendir canım yanmıyor. Gözüm kararmış durumda, kendimi mahkeme salonunda hayal edebiliyorum. Onsuz hayatım nasıl olur mutlu olmak için nelere yönelirim bunların hesabını yapıyorum. Bu kararlılığım onuda korkutmuş olacakki defalarca aradı, mesajkar arttı, özür diledi, gel diye ısrar etti... Ama normalde yumuşayıp hemen koşan ben bu sefer her şeye hayır dedim.
Daha öncede böyle kavgalar edip günlerce ayrı yaşadık. Sonuç: hep ben taviz verdim. Her kavgamız dünyanın en saçma sebeplerinden çıkıyor. Siz önemsemez duymazdan gelirsiniz belki ama biz ses telleriniz patlayana kadar kavgalar ediyoruz. Konular şöyle mesela ben bunu dedim sen aksini söyledin ya da biri bir şey yapmıştır basit bir tavır diğeri ona sinir olmuştur kavga çıkmıştır. Ya da en büyük kavga sebebimiz beyimizin kıskançlığı diyemeyeceğim özgüvensizliği.
Ben onca ısrara dönmeyince ailesinin evine gitmiş annesi beni aradı bende artık dayanmak istemediğimi henüz genç olduğumu başka biriyle mutlu olabileceğimi bu evlilikte daha fazla yıpranmak istemediğimi vs söyledim. Eşimde yandan dinliyormuş sanırım bağırmaya başladı cundagg aslında şöyle bi insan böyle bi insan ben asıl onu istemiyorum vs vs. Resmen kendimi tutamadım güldüm. Tam 13 saat aralıksız yalvaran özürler dileyen kuzu gitmiş anasının yanında aslan kesilmiş:) artık ne tür bir gaz aldıysa. Anneside bana kızım kocandır katlan ne diyorsa yap falan diyor. Baya baya güldüm sinirden. Dedimki "yıl 2016 ben çalışan bir kadını gencim güçlüyüm size tavsiyem köyden gün yüzü görmemiş hatta tv bile izlememiş yumurtadan yeni çıkmış bir kız bulup evlendirin oğlunuzu bu kafa yapısına ancak bu uyar. Üstelik seninde kızın var bir gün onada kocası ne yaparsa yapsın kızım katlan kocandır diyecek misin?" Dedim. Eşimin arkadan sesleri bağırtıları geliyordu. Bi anda telefon yüzüme kapandı. Muhtemelen eşim aldı kapattı. Sonra annemi aradılar benim kafam tam bu noktada attı. Allahtan annem aklı selim bir kadında "cundagg yetişkin bir kadın istediği kararı verir benide sizide ilgilendirmez ben karışmam sizde karışmayın" dedi.
Aramızda itiş kakış fiziksel şeyler olmadı ama psikolojik olarak çok büyük şiddet uyguladık birbirimize. Ve bunu hep yaşıyoruz. İkimizde dur durak bilmeden hırsla bir adım öteye taşıdıkça işler çığrından çıkıyor. Eşim deseniz çocuk gibi bir dediği bir dediğini tutmuyor burda yalvarıyor oraya gidip asıl ben istemiyorum diyor komik ve zavallı. Eski konuları bilmeyenler için ben 31 o 28 yaşında. Eşim yazar ben eczacıyım ama üniversitede araştırma laboratuvarında çalışıyorum. Oğlumuz var. Çocuk yapmak için evlendik zaten. Öncesinde birlikte yaşıyorduk. Ailelerimizden uzak bir semtte yaşıyoruz aile problemleri yok ne ben işime karıştırırım ne o. Eşim özgüvensiz kıskançlardan beni baskılamaya üzerimde hakimiyet kurmaya meyilli bir adam. Ben deli tarafı atmaya meyilli her duygusunu dolu dizgin sınırsız hesapsız kitapsız yaşayan bir kadınım.
Böyle oluyor mu? Olmuyor... Boşanan arkadaşlar bu işler nasıl oluyor beni neler bekliyor biraz cesarete ihtiyacım var sanırım.
Hayatım konu açarsan daha çok yardımcı olabilecek insana ulaşabilirsin.Kızlar benimde bir derdim var yardimci olabilirmisiniz banada esimin sahta bir isim facebook var ve ben bunu su sekilde ogrendim esimin dukkanina gitmistim ve esim yoktu bilgisyarda kizima cizgi fil acicaktim ama bide ne goreyim esimin sahte isimle acilmis bir facebook ve kizlarla dolu yazışmaları var gordugumu anladi ve karşımda elleri ayaklari titriyordu ve ilk defa onu böyle görmüştüm simdi ne yapmaliyim
Teşekkür ederim sizin içinde hayırlısı olsun.Hakkınızda hayırlısı olsun, ne diyeceğimi bilemedim. Ben de sizinle benzer hisler taşıyorum bir süredir. Hep sorunlarımız vardı ama onu seviyordum geçer gider diyorum ya da umuyordum işte. Şimdiyse bende de bir tahamülsüzlük bir acıma hissi var bu daha kötüymüş öfkeden
Umarım en sağlıklı şekilde karar alırsınız. Haberdar edin bizi.
Biraz simariksinYine yeniden tekrar sevgili eşimle ayrı evlerdeyiz. Ama bu sefer bilmem nedendir canım yanmıyor. Gözüm kararmış durumda, kendimi mahkeme salonunda hayal edebiliyorum. Onsuz hayatım nasıl olur mutlu olmak için nelere yönelirim bunların hesabını yapıyorum. Bu kararlılığım onuda korkutmuş olacakki defalarca aradı, mesajkar arttı, özür diledi, gel diye ısrar etti... Ama normalde yumuşayıp hemen koşan ben bu sefer her şeye hayır dedim.
Daha öncede böyle kavgalar edip günlerce ayrı yaşadık. Sonuç: hep ben taviz verdim. Her kavgamız dünyanın en saçma sebeplerinden çıkıyor. Siz önemsemez duymazdan gelirsiniz belki ama biz ses telleriniz patlayana kadar kavgalar ediyoruz. Konular şöyle mesela ben bunu dedim sen aksini söyledin ya da biri bir şey yapmıştır basit bir tavır diğeri ona sinir olmuştur kavga çıkmıştır. Ya da en büyük kavga sebebimiz beyimizin kıskançlığı diyemeyeceğim özgüvensizliği.
Ben onca ısrara dönmeyince ailesinin evine gitmiş annesi beni aradı bende artık dayanmak istemediğimi henüz genç olduğumu başka biriyle mutlu olabileceğimi bu evlilikte daha fazla yıpranmak istemediğimi vs söyledim. Eşimde yandan dinliyormuş sanırım bağırmaya başladı cundagg aslında şöyle bi insan böyle bi insan ben asıl onu istemiyorum vs vs. Resmen kendimi tutamadım güldüm. Tam 13 saat aralıksız yalvaran özürler dileyen kuzu gitmiş anasının yanında aslan kesilmiş:) artık ne tür bir gaz aldıysa. Anneside bana kızım kocandır katlan ne diyorsa yap falan diyor. Baya baya güldüm sinirden. Dedimki "yıl 2016 ben çalışan bir kadını gencim güçlüyüm size tavsiyem köyden gün yüzü görmemiş hatta tv bile izlememiş yumurtadan yeni çıkmış bir kız bulup evlendirin oğlunuzu bu kafa yapısına ancak bu uyar. Üstelik seninde kızın var bir gün onada kocası ne yaparsa yapsın kızım katlan kocandır diyecek misin?" Dedim. Eşimin arkadan sesleri bağırtıları geliyordu. Bi anda telefon yüzüme kapandı. Muhtemelen eşim aldı kapattı. Sonra annemi aradılar benim kafam tam bu noktada attı. Allahtan annem aklı selim bir kadında "cundagg yetişkin bir kadın istediği kararı verir benide sizide ilgilendirmez ben karışmam sizde karışmayın" dedi.
Aramızda itiş kakış fiziksel şeyler olmadı ama psikolojik olarak çok büyük şiddet uyguladık birbirimize. Ve bunu hep yaşıyoruz. İkimizde dur durak bilmeden hırsla bir adım öteye taşıdıkça işler çığrından çıkıyor. Eşim deseniz çocuk gibi bir dediği bir dediğini tutmuyor burda yalvarıyor oraya gidip asıl ben istemiyorum diyor komik ve zavallı. Eski konuları bilmeyenler için ben 31 o 28 yaşında. Eşim yazar ben eczacıyım ama üniversitede araştırma laboratuvarında çalışıyorum. Oğlumuz var. Çocuk yapmak için evlendik zaten. Öncesinde birlikte yaşıyorduk. Ailelerimizden uzak bir semtte yaşıyoruz aile problemleri yok ne ben işime karıştırırım ne o. Eşim özgüvensiz kıskançlardan beni baskılamaya üzerimde hakimiyet kurmaya meyilli bir adam. Ben deli tarafı atmaya meyilli her duygusunu dolu dizgin sınırsız hesapsız kitapsız yaşayan bir kadınım.
Böyle oluyor mu? Olmuyor... Boşanan arkadaşlar bu işler nasıl oluyor beni neler bekliyor biraz cesarete ihtiyacım var sanırım.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?