- 24 Şubat 2008
- 3.183
- 1.093
- 373
Sonradan değişme olayı üzücü , şaşırtıcı ve yıpratıcı. Sizi yargılamak değil mesele asla
İllaki biri sizle aynı tarzda yaşamadın hemen tü kaka.. Çocuğu evlenmeden mi yapaydım? Nasıl evlendiniz sorusunun cevabı sorunun içind eişte çovuk için dedimya. Sevgiliyke. İyiydik saygı vardı mükemmel bir aşktı evlendik zamanla saygıyı kaybettik. Bu evliliklerde de oluyor.
Kocam kurtulsa sana nee acı çekse sana ne? Mutlu oldun mu şimdi beni gçmünce? Kendini daha güçlü daha zeki falan hissettin mi? Saldırınca mutlu olduysan rica ederim sen mutlu ol yeter.Size katılıyorum. Size yazdığı cevapda kişi kendinin nasıl biri olduğunu belli etti. Boşansında kocası kurtulsun bari.
Şuan çooooookkkkk mutluyum. Teşekkür ederim bayan ukala. Kendini beğenmiş.Kocam kurtulsa sana nee acı çekse sana ne? Mutlu oldun mu şimdi beni gçmünce? Kendini daha güçlü daha zeki falan hissettin mi? Saldırınca mutlu olduysan rica ederim sen mutlu ol yeter.
yok o konuda dürüst olabilirim onun kadar benimde katkım var her kavgada. Hiçbirinde tek başına suçlu değil. Benim yerimde başka bir kadın olsa o kadar şiddetli kavga etmezdi onunla. Kavga bu kadaa büyümezdi. İkimiz yanlış seçimiz. Ama ben psikolojik yardım alıyordum maddi sebeplerden bırakım hiç birlikte terapi alamadık ama şimdi maddi durumumuz düzeldi alabilecek durumdayız. Ben bu terapilerin gerçek faydalarına inanıyorum.Hiç profesyonel bir yardım aldınız mı? Anlattığın kadarıyla kavgalar iki taraflı gibi, ikiniz de küçük sorunları büyük tartışmalara döndürüyor gibisiniz; problemler gerçekten hep eşinden kaynaklı mı? Biraz net örnekler verseniz?
Bir de o telefon örneğiyle adam dengesiz diyemezsin. Biri ailemin yanında beni bu kadar gömse, asıl ben onu istemiyorum diye çıkışırım ben de.
Teşekkür ederim genelde pas vermem ama çok dolu inanılmaz yoğun acı çeken bir ruh halindyim dayanamadım. Haklısın ama.Bir de su sapur supur yazanlari bosver de sana yardimci olacak yorumlara yonel, ugrasma simdi. Yani bu durumda ugrasilacak sey degil bence sinirini bozma, yardimci olalim sana.
Çok doğru bende sonradan kendime çok kızdım. Keşke öyle demeseydim dedim ama bu sefer o kadar dolmuşum o kadar kötü bir euh halindeyimki dünyyı gözüm görmez olmuş.Kişilik çatışması yaşıyorsunuz belli ki,hep kavga gürültü olacağına bence de ayrılın ama ben yazdıklarınızdan rahatsızlık duydum. Annesine kendinizi öyle ifade edeceğinize karışmaması gerektiğini,özeliniz olduğunu söyleyebilirdiniz. Çocuk var ortada,böyle saygısızlaşmak köylü kızı alın demek sizin değerinizi küçültür
Hic kafana takma simdiye kadar olmayan sonrada olmaz.taviz verme.burnunu surtsun biraz.Yine yeniden tekrar sevgili eşimle ayrı evlerdeyiz. Ama bu sefer bilmem nedendir canım yanmıyor. Gözüm kararmış durumda, kendimi mahkeme salonunda hayal edebiliyorum. Onsuz hayatım nasıl olur mutlu olmak için nelere yönelirim bunların hesabını yapıyorum. Bu kararlılığım onuda korkutmuş olacakki defalarca aradı, mesajkar arttı, özür diledi, gel diye ısrar etti... Ama normalde yumuşayıp hemen koşan ben bu sefer her şeye hayır dedim.
Daha öncede böyle kavgalar edip günlerce ayrı yaşadık. Sonuç: hep ben taviz verdim. Her kavgamız dünyanın en saçma sebeplerinden çıkıyor. Siz önemsemez duymazdan gelirsiniz belki ama biz ses telleriniz patlayana kadar kavgalar ediyoruz. Konular şöyle mesela ben bunu dedim sen aksini söyledin ya da biri bir şey yapmıştır basit bir tavır diğeri ona sinir olmuştur kavga çıkmıştır. Ya da en büyük kavga sebebimiz beyimizin kıskançlığı diyemeyeceğim özgüvensizliği.
Ben onca ısrara dönmeyince ailesinin evine gitmiş annesi beni aradı bende artık dayanmak istemediğimi henüz genç olduğumu başka biriyle mutlu olabileceğimi bu evlilikte daha fazla yıpranmak istemediğimi vs söyledim. Eşimde yandan dinliyormuş sanırım bağırmaya başladı cundagg aslında şöyle bi insan böyle bi insan ben asıl onu istemiyorum vs vs. Resmen kendimi tutamadım güldüm. Tam 13 saat aralıksız yalvaran özürler dileyen kuzu gitmiş anasının yanında aslan kesilmiş:) artık ne tür bir gaz aldıysa. Anneside bana kızım kocandır katlan ne diyorsa yap falan diyor. Baya baya güldüm sinirden. Dedimki "yıl 2016 ben çalışan bir kadını gencim güçlüyüm size tavsiyem köyden gün yüzü görmemiş hatta tv bile izlememiş yumurtadan yeni çıkmış bir kız bulup evlendirin oğlunuzu bu kafa yapısına ancak bu uyar. Üstelik seninde kızın var bir gün onada kocası ne yaparsa yapsın kızım katlan kocandır diyecek misin?" Dedim. Eşimin arkadan sesleri bağırtıları geliyordu. Bi anda telefon yüzüme kapandı. Muhtemelen eşim aldı kapattı. Sonra annemi aradılar benim kafam tam bu noktada attı. Allahtan annem aklı selim bir kadında "cundagg yetişkin bir kadın istediği kararı verir benide sizide ilgilendirmez ben karışmam sizde karışmayın" dedi.
Aramızda itiş kakış fiziksel şeyler olmadı ama psikolojik olarak çok büyük şiddet uyguladık birbirimize. Ve bunu hep yaşıyoruz. İkimizde dur durak bilmeden hırsla bir adım öteye taşıdıkça işler çığrından çıkıyor. Eşim deseniz çocuk gibi bir dediği bir dediğini tutmuyor burda yalvarıyor oraya gidip asıl ben istemiyorum diyor komik ve zavallı. Eski konuları bilmeyenler için ben 31 o 28 yaşında. Eşim yazar ben eczacıyım ama üniversitede araştırma laboratuvarında çalışıyorum. Oğlumuz var. Çocuk yapmak için evlendik zaten. Öncesinde birlikte yaşıyorduk. Ailelerimizden uzak bir semtte yaşıyoruz aile problemleri yok ne ben işime karıştırırım ne o. Eşim özgüvensiz kıskançlardan beni baskılamaya üzerimde hakimiyet kurmaya meyilli bir adam. Ben deli tarafı atmaya meyilli her duygusunu dolu dizgin sınırsız hesapsız kitapsız yaşayan bir kadınım.
Böyle oluyor mu? Olmuyor... Boşanan arkadaşlar bu işler nasıl oluyor beni neler bekliyor biraz cesarete ihtiyacım var sanırım.
Aynı bizim ilişkimizi anlattın. O an susabilsem hatasını anlayıp özür dileyecek aslında. Ahh bir kendimi kontrol edebilsem. Çok şans verdim ama beceremiyoruzCok mutsuzsan ve elle tutulur dal kalmamissa bosan. Cok kavga ediyoruz, saygi yok diyorsun tamam ama hic mi tutulur yani yok evliliginin yani cok mu sogudun bu adamdan? Kendini duzeltemez mi cok mu sans verdin ona? Ani karar vermeden derinlemesine dusun.
Seni anliyorum bazen insan cidden cok sogudugunj hissediyor, iyy bu mu ya benim kocam diyorsun. Onsuz bir hayatin daha iyi olacagini dusunuyorsun. Ben de yasadim bunu. Duzelmesi icin firsat verdim ben de kendimi torpuledim. Kavgalarda asla alttan almam derdinden olaylari guc savasina cevirmistik. Kim bakalim altta kalacak modundaydik. Alttan almanin gurursuzluk olmadigini bazen anlasmak icin susmak gerektigini veya en hararetli anda mantigi devreye sokup sakinlesmek gerektigini kavradim.
Ha ne oldu mukemmel degil evliligim ama gecen kavgamizdan ornek vereyim. Hastanedeydik bagiriyordu beyefendi zaten cok moralsizdim. Tek dedigim sey ' bana kotuluk yapiyorsun, ben senin uzerine titrerken cok kalbimi kirdin, karakterinden suphe duyuyorum acaba benim esim kotu kalpli bir insan mi diye dusunuyorum yazik ben bu haldeyken beni hale getirdin' demek oldu ve sustum ne derse desin. Onceden olsa bogazina yapisirdim, sesimize tum hastane inlerdi, 1 ay surerdi kavganin kritigi de. Ayip ettigini anladi, kedi gibi etrafimda dondu sonra.
Ben baris diye yazmiyorum hic duzeltilecek yon goremiyorsan ayril tabi. Mesela ben alttan almama ragmen esim ayni kalsaydi bosanirdim. O da emek vermeli.
Sakin olun ve beraber yardım alın. 5 sene evlenmeden çok mutlu yaşamışsınız. Bir imza ile bu duruma gelmiş olamaz. Bir de tarafsız birinin gözlemlerini dinleyip, tavsiyelerini dikkat almak lazım. Denemeye değer bence.yok o konuda dürüst olabilirim onun kadar benimde katkım var her kavgada. Hiçbirinde tek başına suçlu değil. Benim yerimde başka bir kadın olsa o kadar şiddetli kavga etmezdi onunla. Kavga bu kadaa büyümezdi. İkimiz yanlış seçimiz. Ama ben psikolojik yardım alıyordum maddi sebeplerden bırakım hiç birlikte terapi alamadık ama şimdi maddi durumumuz düzeldi alabilecek durumdayız. Ben bu terapilerin gerçek faydalarına inanıyorum.
Öncelikle ileri geri yazanları bir kenara bırakın. Dünyada çocukla boşanmış ne ilk ne de son insan olacaksınız. Ayrılık da sevdaya dahil.
Ben boşanan kadın açısından değil, boşanmış ailede büyüyen çocuk olarak yazayım. Hani şu "yazık o çocuğa" denilenlerden biri olarak :)
Benim annemler ben 6,5 yaşımdayken ayrıldılar. Aldatma, şiddet vs asla yoktu, sadece anlaşamıyorlardı, tartışıyorlardı. Annem 33 yaşındaydı ayrıldıklarında.
Anne-babamın ayrı olmasına dair, ne ayrılık sürecinde ne sonrasında, herhangi bir travma yaşadım. Bu da başta annemle babam olmak üzere bütün ailemin sayesinde. Eğer eşiniz belirttiğiniz gibi iyi bir babaysa zaten çocuğunuz direkt baba kaynaklı sıkıntı çekmeyecektir, eğer babası düzgün davranırsa.
"Tartışma çıkacak mı" gerginliği olan bir evde büyümektense, ikisini ayrı ayrı görmeyi ama ikisiyle de mutlu olmayı ben tercih ederim. Hem ben mutluyum, hem onlar mutlu.
Benimkilerin ikisi de evlenmedi, kendi kararlarıyla. Ben hep "ileride ben kendi hayatımı kuracağım, tek başınıza kalmayın, istiyorsanız evlenin benim için hiç sıkıntı yok" dedim.
Dolayısıyla eğer boşanmaya kararlıysanız, işleri çirkinleştirmeden ve hem sizin hem çocuğun psikolojisi için pedagog desteği ile boşanırsanız, anne babası ayrı ama huzurlu bir çocuğunuz olma ihtimali yüksek.
Çok teşekkür ederim içime su serpen yrdımcı olan yorumlardan biri oldu. Bende o yazık çocuklardanım. Kavga gürültüde büyümenin ne kötü olduğunu bilirim. Annem babam ayrılınca huzur bulup kişiliğimi oturtmaya başlamıştım.Öncelikle ileri geri yazanları bir kenara bırakın. Dünyada çocukla boşanmış ne ilk ne de son insan olacaksınız. Ayrılık da sevdaya dahil.
Ben boşanan kadın açısından değil, boşanmış ailede büyüyen çocuk olarak yazayım. Hani şu "yazık o çocuğa" denilenlerden biri olarak :)
Benim annemler ben 6,5 yaşımdayken ayrıldılar. Aldatma, şiddet vs asla yoktu, sadece anlaşamıyorlardı, tartışıyorlardı. Annem 33 yaşındaydı ayrıldıklarında.
Anne-babamın ayrı olmasına dair, ne ayrılık sürecinde ne sonrasında, herhangi bir travma yaşadım. Bu da başta annemle babam olmak üzere bütün ailemin sayesinde. Eğer eşiniz belirttiğiniz gibi iyi bir babaysa zaten çocuğunuz direkt baba kaynaklı sıkıntı çekmeyecektir, eğer babası düzgün davranırsa.
"Tartışma çıkacak mı" gerginliği olan bir evde büyümektense, ikisini ayrı ayrı görmeyi ama ikisiyle de mutlu olmayı ben tercih ederim. Hem ben mutluyum, hem onlar mutlu.
Benimkilerin ikisi de evlenmedi, kendi kararlarıyla. Ben hep "ileride ben kendi hayatımı kuracağım, tek başınıza kalmayın, istiyorsanız evlenin benim için hiç sıkıntı yok" dedim.
Dolayısıyla eğer boşanmaya kararlıysanız, işleri çirkinleştirmeden ve hem sizin hem çocuğun psikolojisi için pedagog desteği ile boşanırsanız, anne babası ayrı ama huzurlu bir çocuğunuz olma ihtimali yüksek.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?