- 13 Mart 2015
- 2.965
- 4.480
- 158
- 40
Yine yeniden tekrar sevgili eşimle ayrı evlerdeyiz. Ama bu sefer bilmem nedendir canım yanmıyor. Gözüm kararmış durumda, kendimi mahkeme salonunda hayal edebiliyorum. Onsuz hayatım nasıl olur mutlu olmak için nelere yönelirim bunların hesabını yapıyorum. Bu kararlılığım onuda korkutmuş olacakki defalarca aradı, mesajkar arttı, özür diledi, gel diye ısrar etti... Ama normalde yumuşayıp hemen koşan ben bu sefer her şeye hayır dedim.
Daha öncede böyle kavgalar edip günlerce ayrı yaşadık. Sonuç: hep ben taviz verdim. Her kavgamız dünyanın en saçma sebeplerinden çıkıyor. Siz önemsemez duymazdan gelirsiniz belki ama biz ses telleriniz patlayana kadar kavgalar ediyoruz. Konular şöyle mesela ben bunu dedim sen aksini söyledin ya da biri bir şey yapmıştır basit bir tavır diğeri ona sinir olmuştur kavga çıkmıştır. Ya da en büyük kavga sebebimiz beyimizin kıskançlığı diyemeyeceğim özgüvensizliği.
Ben onca ısrara dönmeyince ailesinin evine gitmiş annesi beni aradı bende artık dayanmak istemediğimi henüz genç olduğumu başka biriyle mutlu olabileceğimi bu evlilikte daha fazla yıpranmak istemediğimi vs söyledim. Eşimde yandan dinliyormuş sanırım bağırmaya başladı cundagg aslında şöyle bi insan böyle bi insan ben asıl onu istemiyorum vs vs. Resmen kendimi tutamadım güldüm. Tam 13 saat aralıksız yalvaran özürler dileyen kuzu gitmiş anasının yanında aslan kesilmiş:) artık ne tür bir gaz aldıysa. Anneside bana kızım kocandır katlan ne diyorsa yap falan diyor. Baya baya güldüm sinirden. Dedimki "yıl 2016 ben çalışan bir kadını gencim güçlüyüm size tavsiyem köyden gün yüzü görmemiş hatta tv bile izlememiş yumurtadan yeni çıkmış bir kız bulup evlendirin oğlunuzu bu kafa yapısına ancak bu uyar. Üstelik seninde kızın var bir gün onada kocası ne yaparsa yapsın kızım katlan kocandır diyecek misin?" Dedim. Eşimin arkadan sesleri bağırtıları geliyordu. Bi anda telefon yüzüme kapandı. Muhtemelen eşim aldı kapattı. Sonra annemi aradılar benim kafam tam bu noktada attı. Allahtan annem aklı selim bir kadında "cundagg yetişkin bir kadın istediği kararı verir benide sizide ilgilendirmez ben karışmam sizde karışmayın" dedi.
Aramızda itiş kakış fiziksel şeyler olmadı ama psikolojik olarak çok büyük şiddet uyguladık birbirimize. Ve bunu hep yaşıyoruz. İkimizde dur durak bilmeden hırsla bir adım öteye taşıdıkça işler çığrından çıkıyor. Eşim deseniz çocuk gibi bir dediği bir dediğini tutmuyor burda yalvarıyor oraya gidip asıl ben istemiyorum diyor komik ve zavallı. Eski konuları bilmeyenler için ben 31 o 28 yaşında. Eşim yazar ben eczacıyım ama üniversitede araştırma laboratuvarında çalışıyorum. Oğlumuz var. Çocuk yapmak için evlendik zaten. Öncesinde birlikte yaşıyorduk. Ailelerimizden uzak bir semtte yaşıyoruz aile problemleri yok ne ben işime karıştırırım ne o. Eşim özgüvensiz kıskançlardan beni baskılamaya üzerimde hakimiyet kurmaya meyilli bir adam. Ben deli tarafı atmaya meyilli her duygusunu dolu dizgin sınırsız hesapsız kitapsız yaşayan bir kadınım.
Böyle oluyor mu? Olmuyor... Boşanan arkadaşlar bu işler nasıl oluyor beni neler bekliyor biraz cesarete ihtiyacım var sanırım.
Karara vardık 19. Sayfada detaylar var.
Daha öncede böyle kavgalar edip günlerce ayrı yaşadık. Sonuç: hep ben taviz verdim. Her kavgamız dünyanın en saçma sebeplerinden çıkıyor. Siz önemsemez duymazdan gelirsiniz belki ama biz ses telleriniz patlayana kadar kavgalar ediyoruz. Konular şöyle mesela ben bunu dedim sen aksini söyledin ya da biri bir şey yapmıştır basit bir tavır diğeri ona sinir olmuştur kavga çıkmıştır. Ya da en büyük kavga sebebimiz beyimizin kıskançlığı diyemeyeceğim özgüvensizliği.
Ben onca ısrara dönmeyince ailesinin evine gitmiş annesi beni aradı bende artık dayanmak istemediğimi henüz genç olduğumu başka biriyle mutlu olabileceğimi bu evlilikte daha fazla yıpranmak istemediğimi vs söyledim. Eşimde yandan dinliyormuş sanırım bağırmaya başladı cundagg aslında şöyle bi insan böyle bi insan ben asıl onu istemiyorum vs vs. Resmen kendimi tutamadım güldüm. Tam 13 saat aralıksız yalvaran özürler dileyen kuzu gitmiş anasının yanında aslan kesilmiş:) artık ne tür bir gaz aldıysa. Anneside bana kızım kocandır katlan ne diyorsa yap falan diyor. Baya baya güldüm sinirden. Dedimki "yıl 2016 ben çalışan bir kadını gencim güçlüyüm size tavsiyem köyden gün yüzü görmemiş hatta tv bile izlememiş yumurtadan yeni çıkmış bir kız bulup evlendirin oğlunuzu bu kafa yapısına ancak bu uyar. Üstelik seninde kızın var bir gün onada kocası ne yaparsa yapsın kızım katlan kocandır diyecek misin?" Dedim. Eşimin arkadan sesleri bağırtıları geliyordu. Bi anda telefon yüzüme kapandı. Muhtemelen eşim aldı kapattı. Sonra annemi aradılar benim kafam tam bu noktada attı. Allahtan annem aklı selim bir kadında "cundagg yetişkin bir kadın istediği kararı verir benide sizide ilgilendirmez ben karışmam sizde karışmayın" dedi.
Aramızda itiş kakış fiziksel şeyler olmadı ama psikolojik olarak çok büyük şiddet uyguladık birbirimize. Ve bunu hep yaşıyoruz. İkimizde dur durak bilmeden hırsla bir adım öteye taşıdıkça işler çığrından çıkıyor. Eşim deseniz çocuk gibi bir dediği bir dediğini tutmuyor burda yalvarıyor oraya gidip asıl ben istemiyorum diyor komik ve zavallı. Eski konuları bilmeyenler için ben 31 o 28 yaşında. Eşim yazar ben eczacıyım ama üniversitede araştırma laboratuvarında çalışıyorum. Oğlumuz var. Çocuk yapmak için evlendik zaten. Öncesinde birlikte yaşıyorduk. Ailelerimizden uzak bir semtte yaşıyoruz aile problemleri yok ne ben işime karıştırırım ne o. Eşim özgüvensiz kıskançlardan beni baskılamaya üzerimde hakimiyet kurmaya meyilli bir adam. Ben deli tarafı atmaya meyilli her duygusunu dolu dizgin sınırsız hesapsız kitapsız yaşayan bir kadınım.
Böyle oluyor mu? Olmuyor... Boşanan arkadaşlar bu işler nasıl oluyor beni neler bekliyor biraz cesarete ihtiyacım var sanırım.
Karara vardık 19. Sayfada detaylar var.
Son düzenleme: