Canım benim çok teşekkür ederim,bundan sonra hep burdayım ve sizleri takip edicem.ilk hedefimi de koydum 5 kilo!!ilk ay 5 kilo vericem ve artık inanıyorum verebileceğime:)))))pazar günü başlıyorum 3 ekim başlama tarihim o gün tartılıp buraya yazıcam kilomu!!umarım daha da almamışımdır:18:bu ilk ciddi deneyimim olacak bakalım neler yapabileceğim:))))))))))))))))9
tavsiyelerini de göz önünde bulundurucam canım çok sağol
kızlar bende öss stresiyle 72 kiloya kadar çıkmştım sonra pilatesi keşfettim yürüyüş ve pilatesle 1 ay gbi bi sürede 65 e indim öyle düzenli yapmadım yemeğime de dikkat etmedim yani çok .. sonra sevgilime nasıl bi fizik hayal ediyosun dedim öyle aklıma esti .. işte beli ince olucak dedi ellerini açtı böyle sarınca elin kavrayacak tüm belini dedi nasıl kötü oldum anlatamambu da yakın bi tarihte oldu zaten şimdi hedefim 55 kiloya düşmek .. boyum 1.65 ..20 yaşındaym .. belimde 70 cm ama 60 cm olucak işte görsün ince beli.. çok moralim bozuk ...
umarım biran önce verirsin canım kilolarını...seni beğenmeyip istemeyeni sen hiç isteme boşver bugün kilon yüzünden terk eden yarın kırışıklıkların yüzünden terk eder sen kendi sağlığın için zayıfla canım umarım başarırsın :)
canım kendini güzel kıyafetler içinde çok güzel hayal et ama bunu yaparken şu anki halini düşünüp şikayet etme buna uzunca bir süre devam edersen farkında bile olmadan iştahın azalacak ve vucudun güzel bir şekil almaya başlayacak. ben buna düşüncenin gücü diyorum ben bu yöntemle 42 bedenden 38 bedene düştüm. ama dediğim gibi şu anki kilondan şikayet etmeyeceksin önce elinde olana şükredip daha iyisini hayal edeceksin beyin hayalle gerçeği ayırt edemediği için hayali gerçek sanıyo ona göre metabolizman hızlanıyo. bi de plates yapmanı öneririm çok düzenli olmasa da arada sırada bile yapsan faydasını görürsün
beni motive eden şey aşk...
Dünya maalesef dış görünüş dünyası... Güzel bir fiziğin, güzel kıyafetlerin olmazsa ve bakımlı olmazsan kimse seni ciddiye almıyor. Güzel kıyafetler de zaten güzel fizik olmadan olmuyor. Bir kova dolusu karaktersiz insan sırf zayıf oldukları için kilolu insanlardan daha çok kıymet görüyor. Zaten kilolu insanlar pek kıymet göremiyor, acı ama gerçek.
Sadece giyim mağazası değil, hangi mağazaya giderseniz gidin; satıcının gözünde zayıf ve kilolu insanın yeri farklı. Çünkü zayıf insan kıyafeti ve bakımlı haliyle daha paralı duruyor.
Bir ortama girdiğinizde etrafınızdaki insanlara ve size olan davranışın ne kadar farklı olduğunu sürekli hissediyorsunuz. Heleki gençseniz... Etrafınızdaki yaşıtınız olan diğer insanlara gayet normal davranılıyor. Size ise 20 yaş büyükmüş gibi... Kıyafet, kişisel bakım, makyaj, kozmetik, aşk ilişkileri gibi konulardan bahsedildiği zaman fikrinizi almayı bırakın, kimse sizin yüzünüze bile bakmıyor. Onlara göre nasılsa giyinemiyorsunuz, makyaj ya da bakım yapsanız ne olacak? Hele bir sevgiliniz olma ihtimali, hiç yok.
En kolay saldırı yolu kilonuzdur. Alakasız bir konuda bile sizi sindirmek isteyen hemen kilonuzla ilgili laf söyler ya da dokundurma yapar. Yüzünüz istediği kadar güzel olsun, makyajınız şahane olsun, ortamın en çirkini olarak mimlenirsiniz. Küçümseyen bakışlarla karşılaşırsınız. Arkadaş buluşmalarına, partilere ve benzeri organizasyonlara yüksek ihtimal çağrılmazsınız.
Bu durumları değiştirme isteği genel olarak motivasyon sağlaması gereken olayların başında gelir...
Şimdi gelelim benim yaşadıklarıma...
Yaklaşık 9 yaşından beri şişman biri oldum. Çocukluğumda arkamdan "Şişko patates" diye şarkılar (!) söylenerek büyüdüm.
Lise 2. sınıfıma kadar her yıl başına 10 kilo aldım ve sonunda 15 yaşımda 88 kiloya kadar çıktım.
Bir gün sınıfta pek de hoşlanmadığım bir kız arkadaş kendince herkesi bir konuda örgütlemeye çalışıyor, her sıraya gelip oturanlarla konuşuyor. Benim arka sırama geldi ama ben dönüp dinlemedim. Sağolsun kendisi ciddiye alınmamışlığını bastırmak için bana şöyle dedi: "İyi, dönme arkanı, zaten o kilolarla istesen de dönemezsin." Bu konuşma ertesi derse de taşındı ve bir nedenden dolayı bütün sınıfa ve o an sınıfta olan öğretmene bana bu sözlerin söylendiğini kendi ağzımdan anlatmak zorunda kaldım. İşte ilk ciddi rejimim için beni gaza getiren olay buydu. 1 yılda 72.5 a düşmüştüm. Çok bir şey değildi belki ama benim için bir şeydi. Kilo verince, söz konusu kız da dahil olmak üzere herkesin bana karşı davranışının değiştiğini aslında üzülerek gözledim. Çok daha saygılı, çok daha samimi, çok daha iyi, çok daha konuşkan yaklaşıyorlardı.
Liseyi bitirdiğimde taşındık; arkadaşlarımdan ayrı olmamın ve ÖSS'ye hazırlanmamın etkisiyle tekrar 88'i buldum ve üniversiteye de o kiloyla başladım. O yıllarda alışverşe çıktığım bir gün... Bir pantolon deniyorum (48 beden), üstüme oldu ama içime sinmedi o yüzden aynanın karşında dönüp duruyorum. O sırada satıcıyla aramda geçen diyalog:
"Belini sardı mı?"
"Evet..."
"E daha ne istiyorsun?"
Tüm bu zamanlarda kilo vereceğime inanan ve bu konuda beni destekleyen, bana yardımcı olan bir şeyler ya da birileri hiç olmadı.
Şu an 24 yaşındayım. Boyum 1,66, kilom 69... O günlere oranla o kadar çok şey değişti ki... Tabi hala yeterli değil. Şimdilik hedefim 60 olmak. Beni motive eden olaylarsa karaktersiz ama benden zayıf olan insanların kendilerini benden bir adım önde görmeleri, ve kiloluyken kendimi yeterince modern hissedememem. Ama beni en çok motive eden erkek arkadaşım. 100 kiloya da çıksam, 55 e de insem sevgisinde bir değişiklik olmayacağını bilmek bana güven veriyor. Kilom konusunda ne kadar konuşsam beni dinler; bana moral verir, yol gösterir. O hayatıma girdiğinden beri 6 kilo verdim, biraz uzun bir zamanda vermiş oldum ama olsun :)
En büyük eksiğimiz genelde motivasyon oluyor. Etrafınızda size yakın olan, inanan ve sizi destekleyen bir kişi bile varsa ondan destek alıp ilerleyin derim. Anne-baba, kardeş, arkadaş, akraba, sevgili, komşu... Her kim olursa olsun ondan güç alın ve size köstek olacak kimseyle bu konudaki sorunlarınızı paylaşmayın. Etrafınızda böyle biri yoksa da kendinize tutunun. Sizi incitenlere karşı içinizde bir inat büyütün ve ona asılın. Hedefinize ulaştığınızda neler olabileceğini hayal edin ve yolculuğunuza başlayın.
Sana katılıyorum. Yeterince inansak göz rengimizi, burun şeklimizi, her şeyimizi değiştirebiliriz aslındaŞimdi şüpheyle yaklaşılıyor ama gelecek yılların hayat felsefesi ve gerçeği bu olacak. Benim de sadece inanarak kilo verdiğim zamanlar oldu. Ama son zamanlarda yine takmaya başladım ya Yapmam gereken şeyi hatırladım sayende
benden 2 yas büyük olan ablamın 47 kilo we 0 sıfır beden olması.görenlerin aaa biz seni abla sandık daha büyük gözüküyosun demesi...çok inciniyorum,çok ağladım ama bi o kadar da hırslıyım bende incecik olucaammmmm :95:
canım eminim bi çok zayıf kadının seninki gibi kendilerini seven erkek arkadaşları yoktur. buna rağmen hala kendilerini senden üstün görüyorlarsa zavallılıklarındandır. sen en kıymetli şeye sahipsin çok şanslısın. umarım hep mutlu olursun ve hedefine ulaşırsın. darısı bize bu arada
secret kitabını okumuş muydun canım ordaki felsefe. ben kitabı okumadan önce kilo vermiştim zaten farkına varmadan uyguladığım yöntemi kitapta okuyunca baya şaşırmıştım
boy 175 kilo 80 ve acayip iri görünüyorum.kilolarım üst kısmımda lokalize ( göbek bel sırt kollar yüz) erkek gibi yaniiii dışarı çıkmak istemıyorum. fotoğraf çektirmek istemıyorum.kilo ile kompleksim olduğunu çevreme çok belli edıyorum.bunu da gördüklerinden üstüme çok geliyorlar.( özellikle çevremdeki kadınlar ıyyy nefret ediyorum ozaman onlardan) veeeee zayıf olmak istiyorum. zayıfff zayıffffff zapzayıffffff:95: bana destek olunnnnnnn bende size tabiki
Sana destek oluruz tabi ki... :) Ama lütfen zapzayıf olmak isteme ve de karamsar değil, iyimser olmaya çalış. Karamsar olarak sadece kiloları başımıza daha fazla bela ediyoruz.
tamam biraz balık etlide olabilirhaklısın pozitif pozitif pozitiffffff
kızlar selam,benim de desteğe çok ihtiyacım var.çok kötü durumdayım (sanırım 88/90 kilo civarındayım boyum da 1.68.25li yaşlarıma kadar hep inceydim sonrasında fiziksel ve psikolojik rahatsızlıklar geçirdim ve işte bu hallere geldim.
fiziksel rahatsızlığım geçti çok şükür.fakat panik atak hastası olduğum için hala ilaç kullanıyorum,doktorum bir kaç aya kadar bu ilaçlardan kurtulacağımı söylüyor,çünkü bu ilaçlar da kilo yapıyor maalesef
ben yine eski günlerime dönmek istiyorum en azından 68 kiloya düşsem bile dünyanın en mutlu insanı olucam.hayatımda öyle ciddi anlamda diyet yapmadım.aslında diyet kelimesinden de hoşlanmıyorum.biz sağlıklı beslenme diyelim:)))artık gerçekten bunu istiyorum ve sizlerin de desteğiyle başarıcam inşallah!!!
5 ekim çarşamba günü benim maratonum başlayacak ve sizleri de yanımda görmek istiyorum ilk hedefim ayda 6 kilo!!bilmiyorum çok mu bu hedef ama kilom çok olduğu için sanırım 6 kiloyu 1 ayda verebilirim:))))))))))))))))))))
sizi seviyorum:)))))))))))))))))))))))
Çok kararlısın, ne güzel :) Neden 5 Ekim, daha erken değil? Doktor, diyetisyen mevzusu falan mı? Eğer ağır rejim yapmayacaksan 6 kg çok fazla gibi geliyor bana... Ama ilk ciddi başlangıcın olacağı için 3-4 kilo verebilirsin diye düşünüyorum.
slm canım,5 ekim diye kafamda tasarlamıştım o yüzden:))özel bir nedeni yok yani:))kendimi o tarihe kilitledim:))bir de biraz araştırma yaptım diyetisyenler diyete hafta başı yani pazartesi başlanmaması gerektiğini söylemişler.şöyle ki;hafta sonu karbonhidrat ihtiyacımız daha çok oluyormuş ne kadar hafta sonuna yakın başlarsak o kadar iyiymiş,hatta cuma en idealiymiş.ama ben çarşambaya kilitledim kendimi:)))))
Dünya maalesef dış görünüş dünyası... Güzel bir fiziğin, güzel kıyafetlerin olmazsa ve bakımlı olmazsan kimse seni ciddiye almıyor. Güzel kıyafetler de zaten güzel fizik olmadan olmuyor. Bir kova dolusu karaktersiz insan sırf zayıf oldukları için kilolu insanlardan daha çok kıymet görüyor. Zaten kilolu insanlar pek kıymet göremiyor, acı ama gerçek.
Sadece giyim mağazası değil, hangi mağazaya giderseniz gidin; satıcının gözünde zayıf ve kilolu insanın yeri farklı. Çünkü zayıf insan kıyafeti ve bakımlı haliyle daha paralı duruyor.
Bir ortama girdiğinizde etrafınızdaki insanlara ve size olan davranışın ne kadar farklı olduğunu sürekli hissediyorsunuz. Heleki gençseniz... Etrafınızdaki yaşıtınız olan diğer insanlara gayet normal davranılıyor. Size ise 20 yaş büyükmüş gibi... Kıyafet, kişisel bakım, makyaj, kozmetik, aşk ilişkileri gibi konulardan bahsedildiği zaman fikrinizi almayı bırakın, kimse sizin yüzünüze bile bakmıyor. Onlara göre nasılsa giyinemiyorsunuz, makyaj ya da bakım yapsanız ne olacak? Hele bir sevgiliniz olma ihtimali, hiç yok.
En kolay saldırı yolu kilonuzdur. Alakasız bir konuda bile sizi sindirmek isteyen hemen kilonuzla ilgili laf söyler ya da dokundurma yapar. Yüzünüz istediği kadar güzel olsun, makyajınız şahane olsun, ortamın en çirkini olarak mimlenirsiniz. Küçümseyen bakışlarla karşılaşırsınız. Arkadaş buluşmalarına, partilere ve benzeri organizasyonlara yüksek ihtimal çağrılmazsınız.
Bu durumları değiştirme isteği genel olarak motivasyon sağlaması gereken olayların başında gelir...
Şimdi gelelim benim yaşadıklarıma...
Yaklaşık 9 yaşından beri şişman biri oldum. Çocukluğumda arkamdan "Şişko patates" diye şarkılar (!) söylenerek büyüdüm.
Lise 2. sınıfıma kadar her yıl başına 10 kilo aldım ve sonunda 15 yaşımda 88 kiloya kadar çıktım.
Bir gün sınıfta pek de hoşlanmadığım bir kız arkadaş kendince herkesi bir konuda örgütlemeye çalışıyor, her sıraya gelip oturanlarla konuşuyor. Benim arka sırama geldi ama ben dönüp dinlemedim. Sağolsun kendisi ciddiye alınmamışlığını bastırmak için bana şöyle dedi: "İyi, dönme arkanı, zaten o kilolarla istesen de dönemezsin." Bu konuşma ertesi derse de taşındı ve bir nedenden dolayı bütün sınıfa ve o an sınıfta olan öğretmene bana bu sözlerin söylendiğini kendi ağzımdan anlatmak zorunda kaldım. İşte ilk ciddi rejimim için beni gaza getiren olay buydu. 1 yılda 72.5 a düşmüştüm. Çok bir şey değildi belki ama benim için bir şeydi. Kilo verince, söz konusu kız da dahil olmak üzere herkesin bana karşı davranışının değiştiğini aslında üzülerek gözledim. Çok daha saygılı, çok daha samimi, çok daha iyi, çok daha konuşkan yaklaşıyorlardı.
Liseyi bitirdiğimde taşındık; arkadaşlarımdan ayrı olmamın ve ÖSS'ye hazırlanmamın etkisiyle tekrar 88'i buldum ve üniversiteye de o kiloyla başladım. O yıllarda alışverşe çıktığım bir gün... Bir pantolon deniyorum (48 beden), üstüme oldu ama içime sinmedi o yüzden aynanın karşında dönüp duruyorum. O sırada satıcıyla aramda geçen diyalog:
"Belini sardı mı?"
"Evet..."
"E daha ne istiyorsun?"
Tüm bu zamanlarda kilo vereceğime inanan ve bu konuda beni destekleyen, bana yardımcı olan bir şeyler ya da birileri hiç olmadı.
Şu an 24 yaşındayım. Boyum 1,66, kilom 69... O günlere oranla o kadar çok şey değişti ki... Tabi hala yeterli değil. Şimdilik hedefim 60 olmak. Beni motive eden olaylarsa karaktersiz ama benden zayıf olan insanların kendilerini benden bir adım önde görmeleri, ve kiloluyken kendimi yeterince modern hissedememem. Ama beni en çok motive eden erkek arkadaşım. 100 kiloya da çıksam, 55 e de insem sevgisinde bir değişiklik olmayacağını bilmek bana güven veriyor. Kilom konusunda ne kadar konuşsam beni dinler; bana moral verir, yol gösterir. O hayatıma girdiğinden beri 6 kilo verdim, biraz uzun bir zamanda vermiş oldum ama olsun :)
En büyük eksiğimiz genelde motivasyon oluyor. Etrafınızda size yakın olan, inanan ve sizi destekleyen bir kişi bile varsa ondan destek alıp ilerleyin derim. Anne-baba, kardeş, arkadaş, akraba, sevgili, komşu... Her kim olursa olsun ondan güç alın ve size köstek olacak kimseyle bu konudaki sorunlarınızı paylaşmayın. Etrafınızda böyle biri yoksa da kendinize tutunun. Sizi incitenlere karşı içinizde bir inat büyütün ve ona asılın. Hedefinize ulaştığınızda neler olabileceğini hayal edin ve yolculuğunuza başlayın.
Anladım :) Başarılar sana o zaman, takipteyim