- 6 Ağustos 2016
- 8.965
- 35.054
- 548
- 50
Ayy zelitta çok güzel bir haber maşallah
Darısı bize
Ayy zelitta çok güzel bir haber maşallahYa ben devlet hastanesine her gittigimde cinlerim tepeme çıkıyor. Insanlar ne garip ne suursuz ne bencil sanki sadece kendileri var hayatta. Devlette cok iyi doktorlar var ve makinalari yeni. Tahlillerimi orda yaptiriyorum. Ayda bir gidiyorum ama bir aylik stresle donuyorum. Insanlar insanlar... bu arada bizim bir kiz bir oglanmis. Agladim duyunca. Rabbim herkese yardım etsin kucaklar dolsun inşallah
:))) süpermiş aynı gün uçağa binmekte sıkıntı yoksa bende hallederim çünkü beni esas çekindiren tanımadığım bir yerde otel odasında yalnız kalmak. Biraz fazla korku filmi izliyorum galiba birde gözlük takıyorum malum en önce gözlüklüler ölüyor :)))Arkadasim biz güçlü kadinlariz Allah guc versin her şeyi yaparız. Yalniz gitmekten korkma. Ben hic otelde kalmadim ayni gun döndüm. Ama eşimle gittim ben. Gucluyum ama uçağa tek başıma binecek kadar degill :))
Sağol kuzum insallah inşallah insallahhhhh. Bu sefer son olacak senin de. Buna inanıyorumAyy zelitta çok güzel bir haber maşallah
Darısı bize
Ay çok güldüm. Bende ucak fobisi vardi o yuzden eşimle gittim. Ucaktan korkmasam tek giderdim. Zaten giden arkadaslardan yol tarifini falan detaylica ogrenmistim. Okuduklarimi not aldim. Elimle koymys gibi bulurdum sen de bulursun zor degil. Ayni gun döndük biz ama hastaneden rica ettim biraz gec ciktim. Yardimci oldular sagolsunlar. 10 da girdim 16 da ciktim. Taksi ile havaalanina gittik. Gecmis mesajlarimda taksicinin tel no bile attım buraya. Gecmis mesajlarimda bulabilirsin. Her sey yolunda gider inşallah senin de:))) süpermiş aynı gün uçağa binmekte sıkıntı yoksa bende hallederim çünkü beni esas çekindiren tanımadığım bir yerde otel odasında yalnız kalmak. Biraz fazla korku filmi izliyorum galiba birde gözlük takıyorum malum en önce gözlüklüler ölüyor :)))
:) valla öyle daha iyi..güven banaCanim yesiladacim simdi Sen yazinca hatirladim ozamani :)
Tamam ozaman hic endise etmiyorum ve aklima seni getircem :)):) valla öyle daha iyi..güven bana
Biz 12 yıldır birlikteyiz.ve sprem donasyonu yaptırdık şükürler olsun bu hayatta verdiğimiz en doğru karardı.merhaba arkadaşlar
Uzun zamandır sizleri ve hikayelerinizi takip ediyor sizinle beraber seviniyorum veya üzülüyorum.
Bende donasyon için 1 yıldır düşünüyorum .Fakat bir türlü karar veremedim hem sizle paylaşmak ve sormak istedim..İster sperm ister yumurta donasyonu olsun hem yapmayı hemde yapmış arkadaşlara sorum olacak..
Hiç o cocuğun sizin olmadığını , sadece taşıyıcı oldugunuzu yada ne bileyim bir diğer tarafının tamamen yabancı bir kişiye ait oldugunu hiç düşündünüz mü..Bizler severek evlendik ve cocugumuzun sevdiğimiz insanın kaşını gözünü huyunu taşısın istemezmiyiz.Cocuk oldu diyelim anneye yada babaya benzememesi hem kişiler hemde cevre için sorun olmaz mı..Ve herşeyden öte insan ailesini kocaman bir yalanın üstüne kurmuş olmaz mı.Hem cocuga hem kendi ailelerimize yalan söylemiş olmuyormuyuz..Bu kocaman yalan bir ömür boyu sürdürebilinir mi..Ya biri anlarsa yada bir şekilde ortaya cıkar mı diye korkuyla nasıl gececek bir ömür..
birde işin inanç kısmı var ki o aklımı daha cok kurcalıyor Allahın bize verdiği kadere karşı gelmiyormuyuz..Hayırda şerde Allahtan diyorsak bu kadere isyan olmuyor mu..Bunu yaptıgınız için başınıza kötü bir şey gelebilir diye hiç düşündünüz mü
Diğer taraftan da eşimi cok seviyorum ve sevgimiz beni cok mutlu ediyor ama bu konuyu konuştuğumuzdan bu yana bu durum üstümüzde ve evliliğimizde inanılmaz bir baskı yapıyor ve aramız kötüleşiyor.Ama evliliğimize böylede devam edemiyoruz çünkü evliliğimiz 2 kişilik bir yanlızlıga dönüşmeye başladı..buda bizi yoruyor ve üzüyor
Ne eşimden vazgeçmek istiyorum nede cocuksuz yaşamak ama ikisi de bir arada olmuyor şimdi soruyorum size en doğru karar nedir sizlerde benim geçtiğim bu aşamaları hep yaşadınız..Düşünmekten hasta olucam artık insan ya sevdiğinden yada cocugundan mı vazgeçmeli ..Burdaki yazdıklarım kimseyi üzmek amaçlı değildir yada yargılamak sadece beni en iyi sizlerin anlayacagını düşüyorum ve yaşamınızda herkese mutlu bir aile diliyorum
Buradaki herkes o kısımları çoktan aşmış durumda. Aslında bence bu konuda tedavi masrafları dışında kafaya takılacak hiçbirşey yok :)))merhaba arkadaşlar
Uzun zamandır sizleri ve hikayelerinizi takip ediyor sizinle beraber seviniyorum veya üzülüyorum.
Bende donasyon için 1 yıldır düşünüyorum .Fakat bir türlü karar veremedim hem sizle paylaşmak ve sormak istedim..İster sperm ister yumurta donasyonu olsun hem yapmayı hemde yapmış arkadaşlara sorum olacak..
Hiç o cocuğun sizin olmadığını , sadece taşıyıcı oldugunuzu yada ne bileyim bir diğer tarafının tamamen yabancı bir kişiye ait oldugunu hiç düşündünüz mü..Bizler severek evlendik ve cocugumuzun sevdiğimiz insanın kaşını gözünü huyunu taşısın istemezmiyiz.Cocuk oldu diyelim anneye yada babaya benzememesi hem kişiler hemde cevre için sorun olmaz mı..Ve herşeyden öte insan ailesini kocaman bir yalanın üstüne kurmuş olmaz mı.Hem cocuga hem kendi ailelerimize yalan söylemiş olmuyormuyuz..Bu kocaman yalan bir ömür boyu sürdürebilinir mi..Ya biri anlarsa yada bir şekilde ortaya cıkar mı diye korkuyla nasıl gececek bir ömür..
birde işin inanç kısmı var ki o aklımı daha cok kurcalıyor Allahın bize verdiği kadere karşı gelmiyormuyuz..Hayırda şerde Allahtan diyorsak bu kadere isyan olmuyor mu..Bunu yaptıgınız için başınıza kötü bir şey gelebilir diye hiç düşündünüz mü
Diğer taraftan da eşimi cok seviyorum ve sevgimiz beni cok mutlu ediyor ama bu konuyu konuştuğumuzdan bu yana bu durum üstümüzde ve evliliğimizde inanılmaz bir baskı yapıyor ve aramız kötüleşiyor.Ama evliliğimize böylede devam edemiyoruz çünkü evliliğimiz 2 kişilik bir yanlızlıga dönüşmeye başladı..buda bizi yoruyor ve üzüyor
Ne eşimden vazgeçmek istiyorum nede cocuksuz yaşamak ama ikisi de bir arada olmuyor şimdi soruyorum size en doğru karar nedir sizlerde benim geçtiğim bu aşamaları hep yaşadınız..Düşünmekten hasta olucam artık insan ya sevdiğinden yada cocugundan mı vazgeçmeli ..Burdaki yazdıklarım kimseyi üzmek amaçlı değildir yada yargılamak sadece beni en iyi sizlerin anlayacagını düşüyorum ve yaşamınızda herkese mutlu bir aile diliyorum
Kendi adıma cevaplayayım ben anneyim 16 yaşında bir oğlum var..yaşım nedeniyle yumurtam artık kaliteli değil..yeni evlilik yaptım eşim benden genç çocuğu da Yok..evlenirken konuştuk olsa da olur olmasa da kaydıyla evlendik çünkü aşkımız herşeyin üstünde ve zaten bir çocuğumuz var..tüp bebek aşılama hiç birşey denemedim bebeğe karar verince..çünkü olsa bile sağlıklı olma ihtimali çok düşük..genlerim vazgeçilecek genler değil oğlum 4.5 yaşında okudu..ailedeki nerdeyse herkes derece yaptı üniversite sınavında beni gören 33-34 sanıyor filan.ama biliyor musun hepsi boş..çünkü ben sağlıklı eli yüzü düzgün bir bebek için deli oluyorum..şu an yazarken bile ağlıyorum..genetik anne yapmaz insanı..anne olarak söylüyorum şu an transferimin ikinci günündeyim pozitif sonuö bekleyip gözyaşı dökmek anne yapar..hergün olması için dua etmek anne yapar..doğunca kokusunu genzine çekip dışarı çıkmaması için soluğunu tutmak anne yapar..düşünce dizi acıyor diye kendini paralamak anne yapar..anne ol..tüm kalbimle diliyorum..lütfen oku hepsini burda muhteşem Kadınlar var ve yaşadıkları çektikleri onları benim gözümde zaten şimdiden anne yaptı..genetik umurumda bile değil..merhaba arkadaşlar
Uzun zamandır sizleri ve hikayelerinizi takip ediyor sizinle beraber seviniyorum veya üzülüyorum.
Bende donasyon için 1 yıldır düşünüyorum .Fakat bir türlü karar veremedim hem sizle paylaşmak ve sormak istedim..İster sperm ister yumurta donasyonu olsun hem yapmayı hemde yapmış arkadaşlara sorum olacak..
Hiç o cocuğun sizin olmadığını , sadece taşıyıcı oldugunuzu yada ne bileyim bir diğer tarafının tamamen yabancı bir kişiye ait oldugunu hiç düşündünüz mü..Bizler severek evlendik ve cocugumuzun sevdiğimiz insanın kaşını gözünü huyunu taşısın istemezmiyiz.Cocuk oldu diyelim anneye yada babaya benzememesi hem kişiler hemde cevre için sorun olmaz mı..Ve herşeyden öte insan ailesini kocaman bir yalanın üstüne kurmuş olmaz mı.Hem cocuga hem kendi ailelerimize yalan söylemiş olmuyormuyuz..Bu kocaman yalan bir ömür boyu sürdürebilinir mi..Ya biri anlarsa yada bir şekilde ortaya cıkar mı diye korkuyla nasıl gececek bir ömür..
birde işin inanç kısmı var ki o aklımı daha cok kurcalıyor Allahın bize verdiği kadere karşı gelmiyormuyuz..Hayırda şerde Allahtan diyorsak bu kadere isyan olmuyor mu..Bunu yaptıgınız için başınıza kötü bir şey gelebilir diye hiç düşündünüz mü
Diğer taraftan da eşimi cok seviyorum ve sevgimiz beni cok mutlu ediyor ama bu konuyu konuştuğumuzdan bu yana bu durum üstümüzde ve evliliğimizde inanılmaz bir baskı yapıyor ve aramız kötüleşiyor.Ama evliliğimize böylede devam edemiyoruz çünkü evliliğimiz 2 kişilik bir yanlızlıga dönüşmeye başladı..buda bizi yoruyor ve üzüyor
Ne eşimden vazgeçmek istiyorum nede cocuksuz yaşamak ama ikisi de bir arada olmuyor şimdi soruyorum size en doğru karar nedir sizlerde benim geçtiğim bu aşamaları hep yaşadınız..Düşünmekten hasta olucam artık insan ya sevdiğinden yada cocugundan mı vazgeçmeli ..Burdaki yazdıklarım kimseyi üzmek amaçlı değildir yada yargılamak sadece beni en iyi sizlerin anlayacagını düşüyorum ve yaşamınızda herkese mutlu bir aile diliyorum
Kendi adıma cevaplayayım ben anneyim 16 yaşında bir oğlum var..yaşım nedeniyle yumurtam artık kaliteli değil..yeni evlilik yaptım eşim benden genç çocuğu da Yok..evlenirken konuştuk olsa da olur olmasa da kaydıyla evlendik çünkü aşkımız herşeyin üstünde ve zaten bir çocuğumuz var..tüp bebek aşılama hiç birşey denemedim bebeğe karar verince..çünkü olsa bile sağlıklı olma ihtimali çok düşük..genlerim vazgeçilecek genler değil oğlum 4.5 yaşında okudu..ailedeki nerdeyse herkes derece yaptı üniversite sınavında beni gören 33-34 sanıyor filan.ama biliyor musun hepsi boş..çünkü ben sağlıklı eli yüzü düzgün bir bebek için deli oluyorum..şu an yazarken bile ağlıyorum..genetik anne yapmaz insanı..anne olarak söylüyorum şu an transferimin ikinci günündeyim pozitif sonuö bekleyip gözyaşı dökmek anne yapar..hergün olması için dua etmek anne yapar..doğunca kokusunu genzine çekip dışarı çıkmaması için soluğunu tutmak anne yapar..düşünce dizi acıyor diye kendini paralamak anne yapar..anne ol..tüm kalbimle diliyorum..lütfen oku hepsini burda muhteşem Kadınlar var ve yaşadıkları çektikleri onları benim gözümde zaten şimdiden anne yaptı..genetik umurumda bile değil..
Hadi insA. Bu arada Allah tamamına erdırsın ınsA. Keske ımkan olsa buradaki hanımlar bulussak valla ailem gıbı oldunuz her bırınız.Arkadasim guven bana icmeyeceksiniz. Ben bile birakamam aslaaa diyordum. Transferden sonra 20 gun falan ictim hep yarim yarim. Ama tiksindirdi. Siz de oyle olacaksınız. Korkmayin
Merhaba, yazdıklarınızı okuyunca cevap vermek istedim çünkü sizi ve tedirginliğinizi çok iyi anlıyorum. Ben donasyon tedavisine başlarken bunları hiç önemsemedim herşeyi göze alarak bu yola girmiştim.Çok şükür Şimdi ikiz oğullarım var önümüzdeki ay 2 yaşına girecekler.onların benim yumurtamdan olmadığını düşünmediğim 1 günüm bile geçmedi.çocuklarım bana hiç benzemiyor eşimede az benziyorlar.inanın biri çıkıp ayaklarını bana benzetse dünyalar benim oluyor.bazen babalarına daha düşkün oluyorlar çok üzülüyorum acaba hissediyorlarmı beni sevmiyorlarmı diyorum. Aslında sadece insanları kandırdık benim hala bir çocuğum yok diye ağlıyorum geceleri. Bu arada eşimlede ilişkimiz değişti, çocuksuzken daha çok seviyorduk birbirimizi.şimdi uzaklaştık. Boşanmayı bile düşündüğümüz oluyor.Ama herşeye rağmen yinede binlerce şükrediyorum iyiki anne oldum.En başa dönsem yine uğraşırım. size tavsiyemde aynı durumları umarım yaşamazsınız ama yaşayacak bile olsanız deneyin vazgeçmeyin.anne olmak dünyadaki en büyük mutlulukmerhaba arkadaşlar
Uzun zamandır sizleri ve hikayelerinizi takip ediyor sizinle beraber seviniyorum veya üzülüyorum.
Bende donasyon için 1 yıldır düşünüyorum .Fakat bir türlü karar veremedim hem sizle paylaşmak ve sormak istedim..İster sperm ister yumurta donasyonu olsun hem yapmayı hemde yapmış arkadaşlara sorum olacak..
Hiç o cocuğun sizin olmadığını , sadece taşıyıcı oldugunuzu yada ne bileyim bir diğer tarafının tamamen yabancı bir kişiye ait oldugunu hiç düşündünüz mü..Bizler severek evlendik ve cocugumuzun sevdiğimiz insanın kaşını gözünü huyunu taşısın istemezmiyiz.Cocuk oldu diyelim anneye yada babaya benzememesi hem kişiler hemde cevre için sorun olmaz mı..Ve herşeyden öte insan ailesini kocaman bir yalanın üstüne kurmuş olmaz mı.Hem cocuga hem kendi ailelerimize yalan söylemiş olmuyormuyuz..Bu kocaman yalan bir ömür boyu sürdürebilinir mi..Ya biri anlarsa yada bir şekilde ortaya cıkar mı diye korkuyla nasıl gececek bir ömür..
birde işin inanç kısmı var ki o aklımı daha cok kurcalıyor Allahın bize verdiği kadere karşı gelmiyormuyuz..Hayırda şerde Allahtan diyorsak bu kadere isyan olmuyor mu..Bunu yaptıgınız için başınıza kötü bir şey gelebilir diye hiç düşündünüz mü
Diğer taraftan da eşimi cok seviyorum ve sevgimiz beni cok mutlu ediyor ama bu konuyu konuştuğumuzdan bu yana bu durum üstümüzde ve evliliğimizde inanılmaz bir baskı yapıyor ve aramız kötüleşiyor.Ama evliliğimize böylede devam edemiyoruz çünkü evliliğimiz 2 kişilik bir yanlızlıga dönüşmeye başladı..buda bizi yoruyor ve üzüyor
Ne eşimden vazgeçmek istiyorum nede cocuksuz yaşamak ama ikisi de bir arada olmuyor şimdi soruyorum size en doğru karar nedir sizlerde benim geçtiğim bu aşamaları hep yaşadınız..Düşünmekten hasta olucam artık insan ya sevdiğinden yada cocugundan mı vazgeçmeli ..Burdaki yazdıklarım kimseyi üzmek amaçlı değildir yada yargılamak sadece beni en iyi sizlerin anlayacagını düşüyorum ve yaşamınızda herkese mutlu bir aile diliyorum
Içim sızladı yazınızı okurken.Merhaba, yazdıklarınızı okuyunca cevap vermek istedim çünkü sizi ve tedirginliğinizi çok iyi anlıyorum. Ben donasyon tedavisine başlarken bunları hiç önemsemedim herşeyi göze alarak bu yola girmiştim.Çok şükür Şimdi ikiz oğullarım var önümüzdeki ay 2 yaşına girecekler.onların benim yumurtamdan olmadığını düşünmediğim 1 günüm bile geçmedi.çocuklarım bana hiç benzemiyor eşimede az benziyorlar.inanın biri çıkıp ayaklarını bana benzetse dünyalar benim oluyor.bazen babalarına daha düşkün oluyorlar çok üzülüyorum acaba hissediyorlarmı beni sevmiyorlarmı diyorum. Aslında sadece insanları kandırdık benim hala bir çocuğum yok diye ağlıyorum geceleri. Bu arada eşimlede ilişkimiz değişti, çocuksuzken daha çok seviyorduk birbirimizi.şimdi uzaklaştık. Boşanmayı bile düşündüğümüz oluyor.Ama herşeye rağmen yinede binlerce şükrediyorum iyiki anne oldum.En başa dönsem yine uğraşırım. size tavsiyemde aynı durumları umarım yaşamazsınız ama yaşayacak bile olsanız deneyin vazgeçmeyin.anne olmak dünyadaki en büyük mutluluk
Selam kızlar yaşım 48 tüp denememiz olmadı donor olarak gebelik düşğnüyoruz yumurta nakli yani eşimde sorun yok yumurta nakli ile gebe kalan varsa bilmek istedim kaç embriyo kaç deneme donör benzermiydi bir çok şeyi merak ediyorum ücretler nasıldı nere iyi artık bebek hasretimiz bitsin allah isteyen herkese sağlıklı bebekler nasip etsin dileklerimle bilgi paylaşımlarımızı bekliyorum
Selam abla valla benim yaşım seninkinden çok çok düşük bende yumurta donasyonu için Azerbaycan Bakü’ye gitmeye karar aldım. Çok araştırdım kıbrısa göre fiyatlarında çok uygun ayrıca Türk vatandaşlarına kampanya falan yaptık o yüzden fiyatlar bu şekilde diye bilgi verdiler bu ay kampanya varmış benim pasaportumda geldi. İlaçlarımda geldi adresime allah izin verirse bi kaç güne adet olup başlayacağım. Çok iyi araştırmak gerek senin yaş faktöründe var sanırım. Gerçi Donasyon da çok bi etkisi YÖK herhalde inşallah sende bende diğer arkadaşlarda biran önce hayallerimize kavuşuruz baya bi konuşan olmuş Hasan beyle ben dün konuştum Kadınlar klübünden 4-5 kişi gelmek istiyoruz demiş diğer gidecek arkadaşlar da lütfen düşüncelerini yazabilirler mi? Detaylı ayrıntılı farklı bişey öğrenen lütfen haber etsin Bakü için.Selam kızlar yaşım 48 tüp denememiz olmadı donor olarak gebelik düşğnüyoruz yumurta nakli yani eşimde sorun yok yumurta nakli ile gebe kalan varsa bilmek istedim kaç embriyo kaç deneme donör benzermiydi bir çok şeyi merak ediyorum ücretler nasıldı nere iyi artık bebek hasretimiz bitsin allah isteyen herkese sağlıklı bebekler nasip etsin dileklerimle bilgi paylaşımlarımızı bekliyorum
Canım benim keşke şu düşüncelerden sıyırabilsen kendini de sana bahşedilmiş muhteşem iki çocuğun keyfini tam çıkarabilsen...babalarına daha yakın oluyorlar hissediyorlar mı yazmışsın neyi hissedecekler ? Sensin onların annesi..tıbbi bir gereklilik sadece yaptığın keşke öyle baksan..senşn yerine kendimi koydum için ezildi..eğer böyle hissetsem destek alırdım..çok zor Çünkü..eşinle aranın değişmesine gelince ben de dahil olmak üzere çevremdeki tüm yakın arkadaşlarım çocuktan sonra daha başka boyuta geçtiler ilişkilerinde eşleriyle..ister istemez uzaklaşılıyor Çümkü artık odak çocuklar..dilerim herşey yoluna girer...dilerim bir an önce yüzün güler..Merhaba, yazdıklarınızı okuyunca cevap vermek istedim çünkü sizi ve tedirginliğinizi çok iyi anlıyorum. Ben donasyon tedavisine başlarken bunları hiç önemsemedim herşeyi göze alarak bu yola girmiştim.Çok şükür Şimdi ikiz oğullarım var önümüzdeki ay 2 yaşına girecekler.onların benim yumurtamdan olmadığını düşünmediğim 1 günüm bile geçmedi.çocuklarım bana hiç benzemiyor eşimede az benziyorlar.inanın biri çıkıp ayaklarını bana benzetse dünyalar benim oluyor.bazen babalarına daha düşkün oluyorlar çok üzülüyorum acaba hissediyorlarmı beni sevmiyorlarmı diyorum. Aslında sadece insanları kandırdık benim hala bir çocuğum yok diye ağlıyorum geceleri. Bu arada eşimlede ilişkimiz değişti, çocuksuzken daha çok seviyorduk birbirimizi.şimdi uzaklaştık. Boşanmayı bile düşündüğümüz oluyor.Ama herşeye rağmen yinede binlerce şükrediyorum iyiki anne oldum.En başa dönsem yine uğraşırım. size tavsiyemde aynı durumları umarım yaşamazsınız ama yaşayacak bile olsanız deneyin vazgeçmeyin.anne olmak dünyadaki en büyük mutluluk
ben hepsine yalnız gittim hiçbir şey olmaz Allahın izniyle merak etmeAranizda yalniz basina transfere giden oldumu?benim esim sanirim gelemiyecek bu sefer,riskli mi yalniz gidersem yolculuk esnasinda herhangi birsey olur diye korkuyorum
Benim ilk hamileliğim kendi yumurtamlaydı.Hiç sıkıntı çekmedim.Bu gebelikte 4.ayda yeni yeni kendime geliyorum kusmalardan öğürmeden yorgun düştüm çok ilginç daha çok anneliği hissettim.Benim için hiçbirsey farketmiyor ben olmasam o da yok Onun annesi benim:))Kendi adıma cevaplayayım ben anneyim 16 yaşında bir oğlum var..yaşım nedeniyle yumurtam artık kaliteli değil..yeni evlilik yaptım eşim benden genç çocuğu da Yok..evlenirken konuştuk olsa da olur olmasa da kaydıyla evlendik çünkü aşkımız herşeyin üstünde ve zaten bir çocuğumuz var..tüp bebek aşılama hiç birşey denemedim bebeğe karar verince..çünkü olsa bile sağlıklı olma ihtimali çok düşük..genlerim vazgeçilecek genler değil oğlum 4.5 yaşında okudu..ailedeki nerdeyse herkes derece yaptı üniversite sınavında beni gören 33-34 sanıyor filan.ama biliyor musun hepsi boş..çünkü ben sağlıklı eli yüzü düzgün bir bebek için deli oluyorum..şu an yazarken bile ağlıyorum..genetik anne yapmaz insanı..anne olarak söylüyorum şu an transferimin ikinci günündeyim pozitif sonuö bekleyip gözyaşı dökmek anne yapar..hergün olması için dua etmek anne yapar..doğunca kokusunu genzine çekip dışarı çıkmaması için soluğunu tutmak anne yapar..düşünce dizi acıyor diye kendini paralamak anne yapar..anne ol..tüm kalbimle diliyorum..lütfen oku hepsini burda muhteşem Kadınlar var ve yaşadıkları çektikleri onları benim gözümde zaten şimdiden anne yaptı..genetik umurumda bile değil..
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?