Kızlar,merhaba…Birkaç gündür hiç iyi değilim.O yüzden aranızda değildim.Arka arkaya bir sürü şey birbirini tetikledi ve beni resmen bunalıma soktu.
Nereden başlasam bilmem ki…Öncelikle 3 gün önce kasıklarım ara ara adet sancısı gibi sızlamaya başladı,birde göğüslerim nasıl acıyor anlatamam.Ve benim Bat 16 Ocak daha kaç gün var siz hesap edin.Bu kadar önce belirtilerin başlaması acayip canımı sıktı.8 gündür soğan kürü yapıyorum ona mı bağlı bilemedim.Hani zaten benim durumumda gebelik doktorunda söylediği gibi ‘’mucize’’ydi ama insan işte umutlanıyor,ümit ediyor…Neyse hala gelen giden yok ama belirtileri var ve adetime 1 hafta var.
Neyse yine tamda o gün bir arkadaşım aradı.Ortak bir arkdaşımız var.Hepimiz işyerinden tanışıyoruz.Ama ben diğeri ile konuşmuyorum artık.Pek haz etmeyiz kendisinden.Sebeplerini anlatacağım birazdan.Yeni yılda facebook a aile saadeti resimlerini koymuş ama bebeği nasıl güzel bir görsen dedi.İşte zaten bende tam bu yüzden bütün sosyal medya hesaplarımı kapattım boş yere sinirimi bozmamak için.Neyse haa öylemi dedim.Bişey diyemedim.Ama inanılmaz asabım bozuldu.Ve bu tiple aylar önce yaşadığımız benim için çok üzücü bir olay geldi aklıma.
Bu tip yani iş arkadaşım onunla görüşmek istemediğimi açık açık belli etmeme rağmen(tabii ki başka sebeplerden),bir gün iş çıkışı ofise çocuğunu getirmişti.Benim sorunlarımı da biliyor.Ofis giriş ve odam arasında bayağa mesafe var,sadece bebek sesi duydum ve inanın bana geleceğini anladım.Koşa koşa gittim odamın ışığını kapattım.Çocuk gibi...Kapının arkasına saklandım.Kapımın önüne kadar geldi,herşeyi duyuyorum tabii,baktı ışık yok,kapı kapalı.Aaa yerinde değil herhalde dedi,bebekle 5 dakika daha oyalandı,gitti.Hemen arkadaşımı aradım.Birimi geldi diye ben lavabodaydım dedim.Evet dedi,sizi görmeye gelmişler,bebeğini gösterecekmiş size dedi.Yahu seninle konuşmak görüşmek istemediğimi söylemişim.Bu ne demek ki acaba?Ne bu yani?Bak senin yok benim var,ben yaptım bunu,ne büyük marifet yapmışım değil mi,benimle konuşmak istemiyorsun ama bak bana,senden üstünüm,benim bebeğim var demek.Bu resmen bu demek ben bunda iyi niyet bulamıyorum.Beni en zayıf noktamdan vurmaya çalışıyor.Allah bildiği gibi yapsın.
İnanın o gittikten sonra işyerinde tuvalete gidip gözyaşı döktüm.Bu yapılmayacak birşey,vicdansızlıktan başka birşey değil.Bir ortak arkadaşımızla konuşurken yine bahsim geçmiş,bazı sorunları çözmeye çalışıyor,iyi olacak inşallah demiş arkadaşım,bu yaratıkta demiş ki Haa evet onda bir kısırlık olayı vardı di mi?Neeee?Kısır mı?Sen kimsin ya,hadsiz?Böyle bir sürüngen hayatımda tanımadım.Seni zamanında arkadaşım olarak görmüş,sevmiş birşeyler paylaşmışsam,sonra da hatalarını görüp arkadaşlığımı bitirmişsem,bu senin bu rezilliği yapmana sebep olabilir mi?
İşte bunlar hep arka arkaya aklıma geldi.Ve inanılmaz sinirim bozuldu.Ben şu an o işyerinde hatta şehirde bile değilim.Çünkü bu yaz tayin olduk ve 6 aydır şükür ki memleketimdeyim.Tayin olunca işimden de ayrılmak zorunda kaldım maalesef.Ama işte yaşanan kötü şeyler unutulmuyor.Küçücük birşeyle yeniden hatırlanıveriyor.Hala ortak arkadaşlara beni soruyormuş.Ne yapmış,işbulmuş mu,ev almış mı,çocuk yapmış mı.Yahu ne takmışsın bana ya.Sana ne arkadaşım.
İnsanların mutsuzluğundan mutlu olan mahlukatlardan nefret ediyorum –ki bu arkadaş resmen öyle.Kötü bir şey duyduğunda tatmin oluyor galiba.
Neyse kızlar çok sıktım sizi de ne olur kusura bakmayın…Neyse ki beni sizin gibi merak eden,beni görmeden seven sizin gibi dostlarım var.Çok çok sağolun.