Merhaba 29 yaşındayım 6 ay önce nişanlımdan ayrıldım. 3 senelik bir ilişkiydi.Ve artık unuttum sayılır onu tamamen.ama bu yalnızlıktan içimdeki boşluktan kurtulamıyorum her yerde yalnızım sokakta cafede yolda arabada. Ya inanır mısınız bir yakın kız arkadaş whatsap grubum bile yok dedikodu yapılan. Günlerce telefonum çalmaz sadece annem babam arar. Onlarla da farklı şehirlerdeyiz kardeşim de yok tek çocuğum.cok yalnız hissediyorum hayatta keşke olmasaydım diyorum bazen.kendi ailemi kurmak çocuk şahini olmak çok istedim o da olmadı bu saatten sonra da olmaz gibi geliyor kimse beni sevmeyecek gibi sanki.birilerinin düğün gebelik fotoğraflarını görünce artık kahroluyorum,maşallah diyorum tabiki inşallah nazarım değmez. Ama bana neden nasip olmuyo 6 aydır karşıma bırakın birini çıkmayı tanışmadım bile kimseyle. Sosyal medyadan bile kimse yürümüyor o derece. Bu arada çok iyi bir mesleğim ve bence o kadar güzel olmasam da insanlar çok güzel olduğumu söylerler,maddi durumum yerinde ve gerçekten iyi niyetli bir insanım. Ama tatile çıkacak bir yakın arkadaşım bir sevgilim bile yok gerçekten çok çok mutsuzum. Nden bu kadar kısmetsizim kafayı yiycem artık