- 8 Mart 2015
- 25.109
- En iyi cevaplar
- 1
- 81.195
- 598
Benim tek derdim uyumamasi değil hanımefendi. Ben yalnızım. Eşimi çok seviyorum. Evladıma ölüyorum. Rabbim yokluklarini göstermesin. Ama başka kimsem yok. Kendimi yalnız hissediyorum. Bir sürü derdim sıkıntım var. Bunca derdimin arasinda bebeğimin uyumamasi durmaması beni yıpratıyor. Baba evine gidip bir günlüğüne çocuk olabilmek istiyorum. Aile sevgisi istiyorum. Hayat yorgunlugum var ama siz çok emin konusuyoesunuz. Hiç kimsenin yaşadıkları aynı değildir. Ben sanki orada sanki sadece bebeğim uyumuyor mutsuzum yazmışım. Varsayın ki öyle yazdım bu nasıl bir üslup
![Margaret Hale](/data/avatars/s/861/861321.jpg?1667209212)
Biraz huysuz, huzursuz, uykusuz kısaca sorunlu bebeklerin anneleri olarak maalesef ki hepimiz aynı durumdayız ve bunların çözümü yok.
Olsa inanın bulurdum ben ama yok.
Çocuğun mizacını kabullenmek ve o doğrultuda bir hayatı yeniden şekillendirmek gerekiyor.
Eskiyi, eskiye özlemi bırakıp, bugün şu halinizle ne kadar keyifli ve sorunsuz bir sistemi kurabilirsiniz, ona odaklanmanızı söylüyor.
Eskiden 8 saat uyurdunuz mesela, unutun onu, şimdiki hedefiniz 4 saat kesintisiz uyku olsun.
Eskiden bir diziyi bir akşamda izleyebilirken şimdi bir bölümü bitirdiğiniz için mutlu hissetmeniz lazım.
Sıcak yemek, sıcak çay, ayak uzatma bir kenara zorunlu duş, wc varsa bayağı iyiyim diyebilmelisiniz.
Kısaca, madalyonun öbür yüzünden bakmalısınız dünyaya.
Elbet çok zor ve bitmeyecek bir durum annelik, ne kadar erken şartları kabullenirseniz o kadar kolay adapte olursunuz.