Yine yalnız/arkadaşsız hissetmem

gebito .!.:

Evet aynen öyle. Cumartesi görüşelim mi diyorum mesela, ben müsait değilim diyor, demiyor ki cumartesi müsait değilim, pazar olur mu? Ben de reddedilmiş hissediyorum.

Çocuklar için resim öğretmeni gelmiş, organize edip çocuklara ders aldıralım mı diyorum 5 kişilik anne grubuna 2si cevap bile yazmıyor. Çok basit bir nezaket değil mi benim çocuğum istemez ya da bize uymaz demek. Bana bunu yazmayan kadın mesela 1 saat uzaklıkta yaşayan, bana nazaran çok daha az ortak noktası olan arkadaşımla görüşüyor ama beni hiç aramadı 3 yılda. Mesela çocuklarımız neredeyse aynı yaşta, aynı okulda, aynı cinsiyette. Onun çocugu okul çıkışı evde tek başına oturuyor, aslında bizimle diyalog kursa ben o cocugu çok seviyorum, gelir bizde benimkilerle oynar, en azından bir yetişkin olarak benim kontrolümde olur evde bir başına olacağına.

Çok döküldüm :))

Genişletmek için tıkla...

gebito .!.:

Ben de yavrularımla takılıyorum :) dün okul çıkışı ormana gittik, sonra pizzacıya. Ama bir kadın sohbetini, arkadaşlığı, samimi paylaşımları özlüyorum zaman zaman.

Ben kendi kendime de yürüyüşe çıkıyorum. Yogamı yapıyorum. Sahilde oturuyorum. Ama sevdiğim, sohbet etmekten keyif aldığım biri olsa çok güzel olur.

Genişletmek için tıkla...

gebito .!.:

Ben bu ülkeye taşındıktan sonra böyle arkadaşlıklar edinemedim. Eski arkadaşlarım var ama herkes çok uzakta, çok farklı gailelerde. Nadiren bir araya gelebildiğimizde muhabbetimiz eskisi gibi ama 8 senedir görmediğim var o derece.

Bugun bana biri jung’dan bahsederken adını j ile söyledi ve bilmem biliyor musun dedi!!! Sadece başımla onayladım. Sen adını bile bilmiyorsun diyemedim.

Genişletmek için tıkla...